PDFotwiera się w nowym oknie

Sygn. akt I ACa 978/09
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 stycznia 2010 r.
Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący – Sędzia SA – Beata Kozłowska
Sędzia SA
– Ewa Kaniok
Sędzia SO del.
– Maciej Dobrzyński /spr./
Protokolant
– st. sekr. sąd. Katarzyna Foltak
po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2010 r. w Warszawie
na rozprawie sprawy z powództwa […] Spółki z o.o. z siedzibą w Rz.
przeciwko G. Sz.
o zapłatę
na skutek apelacji pozwanego G. Sz.
od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie
z dnia 2 kwietnia 2009 r. sygn. akt XVI GC 668/08
1. oddala apelację,
2. zasądza od G. Sz. na rzecz […] Spółki z o.o. z siedzibą w Rz. kwotę 2.700
(dwa tysiące siedemset) zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego
w II instancji.
1
I ACa 978/09
UZASADNIENIE
Pozwem z dnia […] 2008 roku powód […] Sp. z o.o. z siedzibą w Rz.
wniósł o zasądzenie w postępowaniu upominawczym od pozwanych […] Sp. j. B. Z.,
G. Sz. z siedzibą w P. oraz G. Sz. solidarnie kwoty 185.146,92 zł wraz z
ustawowymi odsetkami:
- od kwoty 3.108,93 zł od dnia 2 lipca 2008 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 21.527,32 zł od dnia 22 marca 2008 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 12.000,00 zł od dnia 30 listopada 2007 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 6.547,41 zł od dnia 6 października 2007 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 35.929,37 zł od dnia 6 października 2007 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 28.327,18 zł od dnia 30 października 2007 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 5.725,22 zł od dnia 5 listopada 2007 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 29.775,75 zł od dnia 5 listopada 2007 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 37.413,47 zł od dnia 6 grudnia 2007 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 804,00 zł od dnia 5 stycznia 2008 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 2.930,29 zł od dnia 15 stycznia 2008 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 709,06 zł od dnia 7 marca 2008 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 348,92 zł od dnia 15 kwietnia 2008 roku do dnia zapłaty,
oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm
przepisanych.
Nakazem zapłaty z dnia […] 2008 roku Sąd Okręgowy w Warszawie
uwzględnił w całości żądanie strony powodowej i nakazał pozwanym […] Sp. j. B.
Z., G. Sz. z siedzibą w P. oraz G. Sz., aby zapłacili solidarnie powodowi […] Sp.
z o.o. z siedzibą w Rz. kwotę 185.146,92 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz
kwotę 12.875,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600,00 zł tytułem
zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Pozwany G. Sz. w dniu […] 2008 roku złożył sprzeciw od powyższego nakazu
zapłaty, w którym wniósł o oddalenie powództwa i umorzenie kosztów procesu.
2
Wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2009 roku Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził
od G. Sz. na rzecz […] Sp. z o.o. z siedzibą w Rz. całą określoną w pozwie kwotę
oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 12.875,00 zł tytułem zwrotu
kosztów procesu, w tym kwotę 3.600,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego.
Sąd pierwszej instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących
ustaleniach faktycznych oraz rozważaniach prawnych:
Pozwany G. Sz. był wspólnikiem […] Sp. j. B. Z., G. Sz. z siedzibą w P.,
wpisanej do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem
KRS […]. Drugim wspólnikiem w tej spółce była B. Z. Obaj wspólnicy byli
uprawnieni do reprezentowania spółki.
Powód […] Sp. z o.o. z siedzibą w Rz. jest przedsiębiorcą wpisanym do
rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS […].
Powód oraz […] Sp. j. B. Z., G. Sz. z siedzibą w P., w ramach prowadzonej
przez siebie działalności gospodarczej, pozostawali w stałych stosunkach
gospodarczych. Z tytułu świadczonych wzajemnie usług powód oraz pozwana spółka
wystawiały faktury VAT obciążające drugą stronę. Pozwana spółka zaprzestała
regulować swoje zobowiązania względem powoda.
Pismem datowanym na dzień […] 2008 roku powód wezwał pozwaną spółkę
do zapłaty kwoty 185.148,74 zł wraz odsetkami. Strony prowadziły rozmowy mające
na celu ustalenie warunków spłaty zadłużenia pozwanej spółki wobec […] Sp. z o.o. z
siedzibą w Rz., jednakże rozmowy te nie doprowadziły do zawarcia ugody i powód
wniósł skutecznie pozew przeciwko […] Sp. j. B. Z., G. Sz. z siedzibą w P. oraz G.
Sz. w dniu […] 2008 roku.
W dniu […] 2008 roku G. Sz. oraz B. Z. złożyli w formie aktu notarialnego
oświadczenie o rozwiązaniu spółki […] Sp. j. B. Z., G. Sz. z siedzibą w P.
zawiązanej umową z dnia […] 2005 roku oraz zawarli w tym samym akcie
notarialnym umowę o podział majątku tej spółki. Wspólnicy postanowili zgodnie,
że rozwiązanie spółki nastąpi bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego.
Pozwana spółka została wykreślona z rejestru przedsiębiorców KRS w dniu
[…] 2008 roku.
3
Opierając się na tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy wskazał, że w
sprawie bezsporny był fakt zadłużenia […] Sp. j. B. Z., G. Sz. z siedzibą w P. w
stosunku do […] Sp. z o.o. z siedzibą w Rz. Nie ulegało również wątpliwości, że
pozwany G. Sz. był wspólnikiem spółki […] Sp. j. B. Z., G. Sz. z siedzibą w P. W tej
sytuacji do G. Sz. miała zastosowanie dyspozycja art. 22 § 2 Kodeksu spółek
handlowych (k.s.h.), zgodnie z którą, każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania
spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi
wspólnikami oraz ze spółką, z uwzględnieniem art. 31 § l k.s.h. Przepis ten stanowi, że
wierzyciel spółki jawnej może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w
przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna
odpowiedzialność wspólnika). Dodatkowo, na podstawie 31 § 2 k.s.h., taka
konstrukcja subsydiarnej odpowiedzialności wspólnika spółki jawnej nie stanowi
przeszkody do wniesienia powództwa przeciwko wspólnikowi, zanim egzekucja z
majątku spółki okaże się bezskuteczna. Sąd pierwszej instancji wskazał na wyrok
Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 26 października 2004 roku (sygn. akt I
ACa 327/04, OSA 2005/8/32/51), w którym wskazano, że subsydiarność
odpowiedzialności wspólników spółki (...) rzutuje nie na powinność świadczenia
przez wspólników, ale na kolejność zaspokojenia wierzyciela z określonych mas
majątkowych, zaś występowanie przesłanki bezskuteczności egzekucji z majątku
spółki (...) badane jest na etapie postępowania o nadanie klauzuli wykonalności
tytułowi egzekucyjnemu, wydanemu przeciwko wspólnikom w oparciu o treść art. 31 §
2 k.s.h.
Zgodnie z tak określonym stanem prawnym, biorąc pod uwagę treść art. 31 § 2
k.s.h., Sąd pierwszej instancji wskazał, że żądanie pozwu o zasądzenie solidarnie od
pozwanej spółki oraz pozwanego G. Sz. należało uznać za dopuszczalne i w pełni
uprawnione. Skoro, bowiem, przepis art. 31 § 2 k.s.h. wskazuje na możliwość
wniesienia powództwa przeciwko wspólnikowi, zanim egzekucja z majątku spółki okaże
się bezskuteczna, zaś art. 22 § 2 k.s.h., wyraźnie stanowi, że wspólnik odpowiada za
zobowiązania spółki jawnej solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką
bez ograniczenia całym swoim majątkiem, uprawnione jest wniesienie powództwa o
4
zasądzenie solidarnie od podmiotów wymienionych w art.22 § 2 k.s.h. kwoty żądanej od
spółki.
Solidarna odpowiedzialność spółki jawnej i jej wspólników za zobowiązania tej
spółki (art. 22 § 2 k.s.h.) jest solidarnością dłużników w rozumieniu art. 366 § l k.c.,
która oznacza, że kilku dłużników (spółka jawna i jej wspólnicy) może być
zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od
wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie
wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność
dłużników). Powód, zatem, jako wierzyciel pozwanej spółki jawnej, może żądać zapłaty
zarówno od samej spółki, od spółki i wszystkich jej wspólników lub od spółki i jednego z
jej wspólników. To, w stosunku, do kogo, skieruje swoje roszczenie pozwany, zależy od
jego uznania i nie jest przedmiotem rozważań Sądu.
Do obowiązków Sądu nie należało także badanie bezskuteczności egzekucji z
majątku pozwanej spółki w momencie wniesienia powództwa. Występowanie przesłanki
bezskuteczności egzekucji z majątku spółki badane będzie dopiero na etapie
postępowania o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu wydanemu
przeciwko pozwanemu wspólnikowi G. Sz.
Sąd Okręgowy wskazał, że fakt rozwiązania pozwanej spółki i dokonania
podziału jej majątku w drodze zgodnej woli jej wspólników, w trakcie przedmiotowego
postępowania, nie mógł rzutować na zasadność żądania powoda. Powód wniósł
pozew przeciwko spółce i wspólnikowi tej spółki, których odpowiedzialność jest
solidarna, a więc skierowanie roszczenia przeciwko wspólnikowi było uprawnione. Sąd
pierwszej instancji podzielił stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z
dnia 10 października 2007 roku (sygn. akt I CSK 263/07, LEX nr 465944), że z
momentem ustania bytu prawnego spółki jawnej bez przeprowadzenia postępowania
likwidacyjnego, jej wspólnicy stają się sukcesorami spółki. W niniejszym stanie
faktycznym miało miejsce rozwiązanie pozwanej spółki bez przeprowadzenia jej
likwidacji, o czym świadczy treść § 3 aktu notarialnego z dnia […] 2008 roku, a na co
zezwala art. 67 § l k.s.h. Przeprowadzenie likwidacji pozwoliłoby jednak, zgodnie z
dyspozycją art. 77 § l k.s.h., zakończyć bieżące interesy spółki, ściągnąć wierzytelności,
wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki, co pomogłoby zaspokoić roszczenie
5
powoda i – jeżeli egzekucja z majątku spółki jawnej w likwidacji okazałaby się skuteczna
– mogłoby wyeliminować konieczność prowadzenia egzekucji z majątku wspólnika.
Wspólnicy zdecydowali się jednak na inny sposób zakończenia istnienia pozwanej
spółki, co w ocenie Sądu Okręgowego nie może prowadzić do utrudnienia powodowi
dochodzenia niekwestionowanych roszczeń.
W ocenie Sądu pierwszej instancji umowa o podział majątku spółki zawarta w
formie aktu notarialnego z dnia […] 2008 roku nie może stanowić podstawy wyłączenia
odpowiedzialności pozwanego G. Sz. wynikającej z przepisu prawa powszechnie
obowiązującego (art. 22 § 2 k.s.h. ma charakter ius cogens), może natomiast stanowić
podstawę roszczenia regresowego skierowanego przez pozwanego w stosunku do B. Z.,
drugiego wspólnika pozwanej spółki.
Mając na uwadze powyższe, a w szczególności fakt, że wspólnicy nie mogą
wyłączyć skutecznie w stosunku do osób trzecich swojej odpowiedzialności za
zobowiązania spółki jawnej, Sąd pierwszej instancji zasądził, w myśl art. 22 § 2 k.s.h.,
od pozwanego na rzecz powoda kwotę objętą żądaniem pozwu.
Apelację od wyroku Sądu Okręgowego wniósł pozwany G. Sz., zaskarżając go
w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił nieprawidłowe zastosowanie przepisów
prawa procesowego, tj.:
1/ art. 47912 § 2 k.p.c. i art. 4791 § l k.p.c., bowiem pozwany G. Sz. nie otrzymał
wezwania do zapłaty, co winno skutkować zwrotem pozwu na podstawie art. 47912 § 3
k.p.c. w związku z art. 4798a k.p.c.
2/ art. 4791 § l k.p.c., bowiem pozwany nie jest w przedmiotowej sprawie przedsiębiorcą,
3/ art. 5021 § 2 k.p.c., bowiem pozwana spółka […] Sp. j. B. Z., G. Sz. z siedzibą w P. w
momencie wydawania nakazu zapłaty nie miała zdolności sądowej, zatem nakaz zapłaty w
stosunku do niej powinien być uchylony.
Wskazując na powyższe zarzuty strona pozwana wniosła o:
- zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie powództwa w całości;
- ewentualnie, uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozstrzygnięcia.
Pozwany wniósł nadto o zasądzenie od strony powodowej kosztów
postępowania za obie instancje.
6
W odpowiedzi na apelację strona powodowa wniosła o oddalenie apelacji oraz
zasądzenie od strony pozwanej kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów
zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja pozwanego podlegała oddaleniu.
Pozwany G. Sz. nie kwestionował w apelacji żadnych ustaleń faktycznych
dokonanych przez Sąd Okręgowy. W tej sytuacji Sąd Apelacyjny uznał te ustalenia za
bezsporne i stanowiące podstawę rozważań Sądu drugiej instancji.
Przede wszystkim rozważenia wymagał zarzut błędnego zakwalifikowania
niniejszej sprawy jako sprawy gospodarczej.
G. Sz. wskazał, że pozwany został jako wspólnik spółki jawnej, a jednocześnie
określony został przez powoda jako podmiot gospodarczy, bowiem prowadził
działalność gospodarczą wraz z inną osobą w ramach spółki cywilnej. Podmiot ten nie
był jednak stroną niniejszego postępowania.
Zarzut powyższy był zasadny.
Między pozwanymi w niniejszej sprawie, tj. spółką […] Sp. j. B. Z., G. Sz. z
siedzibą w P. oraz G. Sz. występuje współuczestnictwo materialne, zatem aby sprawa mogła
być rozpoznana i rozstrzygnięta w postępowaniu odrębnym w sprawach gospodarczych
powinna mieć charakter sprawy gospodarczej wobec wszystkich pozwanych (art. 72 § 2 i §
3 k.p.c.) (np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 października 1995 roku, sygn. akt I CRN
105/95, LEX nr 50554).
Stosownie do treści art. 4791 § 1 k.p.c. przepisy dotyczące postępowania w sprawach
gospodarczych stosuje się w sprawach ze stosunków cywilnych między przedsiębiorcami, w
zakresie prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Wszystkie trzy przesłanki muszą
zachodzić w sposób kumulatywny, aby dana sprawa mogła zostać uznana za gospodarczą.
Pozwany G. Sz., co do zasady ma status przedsiębiorcy, bowiem figuruje w
ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta miasta P. pod numerem
7
[…] jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w ramach Biura
Rachunkowego […]. M. S., G. Sz. (vide k. 62 – zaświadczenie). Spełnione zostały zatem
dwie pierwsze przesłanki niezbędne do zakwalifikowania sprawy jako gospodarczej. Nie
została jednak spełniona przesłanka trzecia, bowiem spór objęty przedmiotową sprawą nie
pozostaje w związku z prowadzoną przez pozwanego działalnością gospodarczą, tj. w
związku z działalnością jako wspólnika ww. spółki cywilnej, w ramach której pozwany wraz
ze wspólniczką prowadzą działalność rachunkowo-księgową.
G. Sz. pozwany został jako wspólnik spółki […] Sp. j. B. Z., G. Sz. z siedzibą w P.,
ponoszący subsydiarną odpowiedzialność za jej zobowiązania na podstawie art. 22 § 2 k.s.h.
w związku z art. 31 k.s.h. Podkreślić należy, że Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 23 lutego
2005 roku (sygn. akt III CZP 88/04, OSNC 2006/1/5) uznał, że udział w spółce handlowej
nie może być uznany za formę prowadzenia działalności gospodarczej.
Przedmiotowa sprawa nie mogła także zostać uznana za sprawę gospodarczą na
podstawie art. 4791 § 2 pkt 1 k.p.c., tj. jako sprawa ze stosunku spółki, bowiem za tego typu
spory uznaje się spory wynikłe między organami spółki lub jej wspólnikami, a więc
dotyczące tzw. stosunków wewnętrznych spółki (np. M. Manowska, Postępowanie sądowe
w sprawach gospodarczych, LexisNexis, Warszawa 2007, str. 39). Spór w niniejszej sprawie
dotyczy natomiast relacji wierzyciel spółki – wspólnik.
Rozpoznanie przez sąd gospodarczy „zwykłej” sprawy cywilnej w postępowaniu
odrębnym przewidzianym dla spraw gospodarczych nie powoduje nieważności
postępowania, chyba że naruszone zostały takie przepisy, z których naruszeniem k.p.c. łączy
skutek nieważności (np. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 sierpnia 1990 roku, sygn. akt
II CZ 160/90, OSNCP 1991/8-9/115; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 1991 roku,
sygn. akt I CR 68/90, Lex Polonica nr 329789).
W niniejszym przypadku, w ramach kontroli przewidzianej w art. 378 § 1 k.p.c., Sąd
Apelacyjny nie stwierdził, aby Sąd pierwszej instancji dopuścił się naruszenia przepisów,
które mogłyby skutkować stwierdzeniem nieważności postępowania oraz aby rozpoznanie
przedmiotowej sprawy jako gospodarczej miało wpływ na jej wynik.
8
Skoro przedmiotowa sprawa, jako „zwykła” sprawa cywilna nie podlegała przepisom
działu IVa Postępowanie w sprawach gospodarczych, nie mógł być uznany za zasadny
zarzut naruszenia przez Sąd Okręgowy przepisu art. 47912 § 2 k.p.c.
Odnośnie zarzutu naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 5021 § 2 k.p.c.
poprzez nie uchylenie nakazu zapłaty z dnia […] 2008 roku w stosunku do […] Sp. j. B. Z.,
G. Sz. z siedzibą w P., to przede wszystkim zauważyć należy, że nie mógł on być w ogóle
rozważany w przedmiotowym postępowaniu dotyczącym rozpoznania apelacji pozwanego
G. Sz. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 2 kwietnia 2009 roku. Ww. nakaz zapłaty nie
został zaskarżony sprzeciwem w zakresie rozstrzygnięcia obejmującego spółkę […] Sp. j. B.
Z., G. Sz. z siedzibą w P., zatem stosownie do treści art. 504 § 2 k.p.c. uprawomocnił się. W
tej sytuacji niedopuszczalne było zgłaszanie w apelacji drugiego pozwanego zarzutów, co do
tej części prawomocnego rozstrzygnięcia.
W apelacji skarżący nie kwestionował oceny prawnej przedstawionej w uzasadnieniu
wyroku przez Sąd pierwszej instancji, wskazał jedynie, że klauzule umowne niezgodne z art.
31 – art. 33 k.s.h. nie są bezwzględnie nieważne, lecz bezskuteczne wobec osób trzecich.
Klauzule te zachowują skutek w stosunkach wewnętrznych w spółce.
Odpowiedzialność wspólnika spółki jawnej za zobowiązania spółki ma charakter
osobisty, nieograniczony i solidarny (pomiędzy wspólnikami oraz ze spółką), ale
jednocześnie subsydiarny w zakresie egzekucji (art. 22 § 2 k.s.h. w związku z art. 31 § 1
k.s.h.).
Wspólnicy
nie
mogą
skutecznie
wobec
osób
trzecich
modyfikować
odpowiedzialności za zobowiązania spółki, zatem w tym sensie przepis powyższy ma
charakter bezwzględnie obowiązujący. W stosunkach wewnętrznych możliwe jest
wprowadzenie modyfikacji, w szczególności poprzez ograniczenie odpowiedzialności
niektórych wspólników, co będzie wpływało na wzajemne roszczenia regresowe między
wspólnikami (np. A. Kidyba, Kodeks spółek handlowych. Komentarz, Tom I, Zakamycze
2005, str. 152; S. Sołtysiński [w:] Sołtysiński, Szajkowski, Szumański, Szwaja, Komentarz
KSH, t. 1, Warszawa 2001, Nb 43 do art. 22). Sąd Okręgowy zasadnie wskazał zatem, że
umowa o podział majątku spółki zawarta w formie aktu notarialnego w dniu […] 2008 roku
nie mogła stanowić podstawy wyłączenia odpowiedzialności pozwanego G. Sz. względem
9
wierzycieli spółki […] Sp. j. B. Z., G. Sz. z siedzibą w P. wynikającej z przepisów k.s.h., a
jedynie podstawę do formułowania roszczeń regresowych w stosunku do drugiego
wspólnika B. Z.
W doktrynie i judykaturze podkreśla się, że jeżeli wspólnicy uzgodnili inny sposób
zakończenia działalności spółki niż przeprowadzenie likwidacji – co dopuszcza art. 67 § 1
k.s.h. – to ich uzgodnienia nie mogą pogorszyć sytuacji wierzycieli spółki, w szczególności
nie mogą modyfikować zasad odpowiedzialności wskazanych w 22 § 2 k.s.h., zatem do
chwili zaspokojenia wierzycieli spółki każdy wspólnik odpowiada bez ograniczenia całym
swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami (np. S. Sołtysiński [w:] Sołtysiński,
Szajkowski, Szumański, Szwaja, Komentarz KSH, t. 1, Warszawa 2001, Nb 17 do art. 67).
W szczególności wykreślenie spółki jawnej z rejestru przedsiębiorców nie wpływa na
utrzymanie się odpowiedzialności wspólników tej spółki (np. uzasadnienie wyroku Sądu
Najwyższego z dnia 4 września 2009 roku, sygn. akt III CZP 52/2009, Lex Polonica nr
2072775 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2005 roku, sygn. akt I
ACa 439/2004, Lex Polonica nr 376263).
Podsumowując powyższe rozważania, po pierwsze stwierdzić należy, że wadliwe
zakwalifikowanie przez Sąd pierwszej instancji niniejszej sprawy jako gospodarczej nie
miało żadnego wpływu na jej wynik. Po drugie, Sąd Okręgowy zasadnie przyjął, że mimo
rozwiązania spółki […] Sp. j. B. Z., G. Sz. z siedzibą w P. w toku niniejszej sprawy, jej
wspólnik G. Sz. w dalszym ciągu ponosił względem wierzycieli spółki odpowiedzialność za
jej zobowiązania na podstawie art. 22 § 2 k.s.h. w związku z art. 31 § 1 k.s.h.
Mając powyższe na względzie Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił
apelację.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i § 3, art. 99, art. 108
§ 1 w związku z art. 391 § 1 k.p.c.
10