A jednAk w Łodzi! - Głos Weterana i Rezerwisty

G³os Weterana i Rezerwisty
www.gwir.pl
systemu bezpieczeństwa międzynarodowego, jest krajem bezpiecznym.
Stwierdził, że nie należy dążyć do bezpieczeństwa absolutnego, np.
poprzez instalację tarczy antyrakietowej w Polsce, by ta tarcza nie stała
się przyczyną, że inne państwa zaczną mobilizować swoje siły.
Zabierając głos, gen. dyw. w. st. spocz. prof. dr hab. Bolesław Balcerowicz podkreślił, że – mając na uwadze bezmiar wyzwań, przed jakimi
stanęli reformatorzy armii – należy z pokorą oceniać przebieg procesu
transformacji sił zbrojnych. Przypomniał, że w punkcie startu, w 1989
roku, mieliśmy armię ciężką, masową, typu industrialnego, przygotowaną
do działań w stylu XX wieku. Pierwszy impuls transformacyjny uruchomił
rząd Tadeusza Mazowieckiego. Dla Wojska Polskiego oznaczało to
przejście od armii o ograniczonej suwerenności do armii państwa w
pełni suwerennego; przejście od doktryny zdecydowanie zaczepnej do
obronnej. Następnymi katalizatorami przeobrażeń transformacyjnych były:
Panel dyskusyjny ministrów obrony narodowej
osiągnięć ostatnich dwóch dekad, muszą toczyć się nadal. Podkreślił, że
dzięki konsensusowi, wypracowanemu przez poprzednie partie i rządy,
mamy dziś armię demokratyczną i neutralną politycznie, która jest w fazie
przyspieszonej profesjonalizacji.
Istotną częścią konferencji był panel dyskusyjny z udziałem byłych ministrów obrony. Radosław Sikorski przypomniał niezmienną
aktualność starej zasady: przede wszystkim liczmy na siebie. Wyraził
zadowolenie z faktu kontynuacji procesu profesjonalizacji, choć teraz
odbywa się ona w trudnej sytuacji budżetowej. Podkreślił, iż w czasach
kryzysu siłom zbrojnym potrzebne są programy badawczo-rozwojowe,
ukierunkowane na przyszłość, umożliwiające przeskok generacyjny.
Janusz Onyszkiewicz w swojej wypowiedzi skoncentrował się na charakterystyce nowych zagrożeń. Podkreślił, że Siły Zbrojne RP są dziś w
zupełnie innej sytuacji niż były w latach 90. Wówczas armia przygotowywała się przede wszystkim do obrony. Misjami zagranicznymi były jedynie
misje ONZ. Dzisiejsze zagrożenia, takie jak terroryzm, asymetryczne
konflikty, piractwo i cyberterroryzm, powodują, że należy przemyśleć
obowiązującą definicję agresji, gdyż ta dotychczasowa przestała być
adekwatna do sytuacji. Zbigniew Okoński, podkreślił znaczenie współpracy MON z resortami gospodarczymi i postulował zwiększenie nacisku
na modernizację techniczną armii. Jerzy Szmajdziński stwierdził, że w
ciągu ostatnich 20 lat armia miała dobre i złe chwile. Bardzo ważne było
stworzenie fundamentu cywilnej i demokratycznej kontroli nad wojskiem.
Wydarzeniem przełomowym było wprowadzenie ustawy o ministrze
obrony narodowej, autorstwa J. Szmajdzińskiego, B. Komorowskiego
i J. Onyszkiewicza. Podkreślił znaczenie konsensusu, wypracowanego
przez główne siły polityczne w sprawach wojska, ponad politycznymi i
partyjnymi podziałami, czego przykładem była ustawa o przebudowie i
modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP z 2001 roku. Mówił też o służbach specjalnych. Jego zdaniem największą słabością naszej armii jest
„brak jednostek rozpoznania i tego, co zniszczono - Wojskowych Służb
Informacyjnych”. Dodał, że jeśli nie włączymy obecnych służb - wywiadu
i kontrwywiadu wojskowego w skład sił zbrojnych, możemy skończyć tak
jak Czesi, którzy na misje zagraniczne wysyłają tylko szpitale polowe, bo
ich regularnym jednostkom brakuje rozpoznania. Minister Bogdan Klich
podkreślił znaczenie Strategicznego Przeglądu Obronnego, który
kwestię reformy systemu dowodzenia oparł na dwóch zasadach:
hierarchizacji systemu dowodzenia i oddzieleniu funkcji planistycznych
od dowódczych. Stwierdził, że decyzje o przeniesieniu dowództw poza
Warszawę są efektem głębokiej refleksji strategicznej i że uwzględniają
one zasadę ekonomizacji polityki obronnej.
W dyskusji, prof. dr hab. Roman Kuźniar omówił miejsce Polski
w systemie bezpieczeństwa międzynarodowego, w którym nasz kraj
pokonał drogę od zakładnika do dojrzałego uczestnika. Jak stwierdził
prof. R. Kuźniar, obecnie wchodzimy w dojrzałość. Mówca podkreślił,
że dobrą decyzją było wycofanie się z Iraku. Dziś Polska, włączona do
A jednak w Łodzi!
Powstanie ponownie Fakultet Wojskowo-Medyczny w
miejscu rozwiązanej
przez rząd premiera Leszka Millera
i ministra obrony
narodowej Jerzego
Szmajdzińskiego
Wojskowej Akademii
Medycznej. WAM
Uczestnicy Konferencji
akcesja do NATO, ustabilizowanie warunków finansowania modernizacji
sił zbrojnych oraz misje zagraniczne, zwłaszcza w Iraku i Afganistanie.
Niezwykle istotny problem etosu i morale wojska III Rzeczypospolitej
w kontekście przemian systemowych podniósł w swym wystąpieniu prof.
dr hab. Artur Andrzejuk. Aktualne wyzwania transformacji sił zbrojnych,
stanowiły treść wystąpienia szefa Sztabu Generalnego WP generała
Franciszka Gągora. Podkreślił, że system dowodzenia to ważny i
wrażliwy element armii. Jego właściwa organizacja jest kluczem do efektywnego funkcjonowania armii podczas pokoju i warunkiem zwycięstwa w
operacji militarnej. Dlatego przyszłej transformacji sił zbrojnych nie należy
zawężać wyłącznie do zmian organizacyjno-dyslokacyjnych. Główny cel
to stworzenie sieciocentrycznego systemu dowodzenia, bezpiecznego i
odpornego na ataki cybernetyczne. System dowodzenia to nie tylko odpowiednie instytucje, komórki i centra, ale także dobrze zorganizowane,
wyposażone i powiązane z sobą podsystemy wsparcia z podsystemem
teleinformatycznym.
Generalnie można stwierdzić, że wojsko po 20 latach wolności nie
ma już problemów z cywilną kontrolą, poprawia zdolność bojową,
ale nadal brakuje mu pieniędzy. W sejmie znajdują się trzy projekty
ustaw kończące proces profesjonalizacji: nowelizacja ustawy o
powszechnym obowiązku obrony, ustawa o zakwaterowaniu oraz
ustawa o dyscyplinie wojskowej. Prawdopodobnie, wejdą one w
życie jeszcze w tym roku.
Reasumując należy stwierdzić, że zdaniem uczestników i organizatorów, konferencja spełniła oczekiwania dotyczące nowoczesnej
formy dyskusji na tematy związane z obronnością kraju. W tym
kontekście nie dziwi opinia, iż rodzącą się tradycję takich konferencji
trzeba w przyszłości kontynuować.
Miłosz Biały
włączono do nowo powstałego w
Łodzi Uniwersytetu Medycznego.
Zakończył się również wówczas
45-letni okres działalności Akademii. Wojskowa służba zdrowia
po II wojnie światowej została
utworzona rozkazem Naczelnego Dowódcy WP 31 lipca 1945
roku przez powołanie Wojskowej
Medycznej Szkoły Felczerów w
Łodzi, przemianowanej później na:
Szkołę Młodych Oficerów Służby
Zdrowia, Oficerską Szkołę Instruk-
torów Sanitarnych (której autor był
słuchaczem), w końcu na Centrum
Wyszkolenia Sanitarnego WP,
które szkoliło felczerów i podoficerów sanitarnych. W 1949 roku
połączono w Fakultet WojskowoMedyczny kompanie akademickie
studentów medycyny, stomatologii
i farmacji z całego kraju. Pierwszym komendantem WFMed był
mjr lek. Stefan Celejowski. W
1950 roku utworzono w Łodzi
Wojskowe Centrum Wyszkolenia
~ Lipiec 2009 ~