Mowa pożegnalna Prezesa Oddziału PAN w Poznaniu

Szanowna Rodzino Zmarłego, Szanowni Państwo
Zabieram głos w imieniu Prezydium Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Poznaniu, Oddziału, którego
Pan Prof. Mirosław Dąbrowski był wieloletnim członkiem.
Poza wieloma wyliczonymi wcześniej dokonaniami zmarłego Profesora, chciałbym wspomnieć o jego
aktywnej działalności w ramach Polskiej Akademii Nauk.
Od 1989 roku był członkiem korespondentem PAN – pierwszym z Wielkopolski i Politechniki z dziedziny
nauk technicznych. W tym sensie utorował drogę kolejnym reprezentantom Politechniki do Akademii.
Po nim nasz poznański Oddział powiększył się o sześciu członków z Politechniki Poznańskiej.
Od 1972 r. był członkiem Komitetu Elektrotechniki PAN, pełniąc od 1996 r. funkcję wiceprzewodniczącego.
Na 4 lata przed wyborem do Akademii został powołany do Komitetu Terminologii PAN, w którym działał
do 1990 roku.
Na terenie Oddziału PAN w Poznaniu, był założycielem i przewodniczącym w latach 1975-2009 Komisji
Nauk Elektrycznych. Zainicjował wydawanie przez tę komisję kwartalnika naukowego „Archives of
Electrical Engineering”, a w ostatnich latach był przewodniczącym jego doradczego komitetu
redakcyjnego.
W latach 1999-2010 był członkiem Prezydium Oddziału PAN w Poznaniu.
Był wybitnym uczonym, o rozległej wiedzy obejmującej szeroko rozumianą elektrotechnikę osadzoną
w nowoczesnej technice. Dostarczył środowisku elektryków polskich wielu znakomitych monografii
książkowych.
Między innymi podstawowe studium pt. „Pola i obwody magnetyczne maszyn elektrycznych”, niezwykle
obszerną i szczegółową monografię pt. „Konstrukcja maszyn elektrycznych”, studium poświęcone
„Maszynom indukcyjnym o wirniku masywnym” (wspólnie z prof. Gierasam), pogłębione studium
pt. „Analiza obwodów magnetycznych – straty mocy w obwodach” i wreszcie obszerną monografię
pt. „Projektowanie maszyn elektrycznych prądu przemiennego”. Wiele z tych książek miało nowe
i gruntownie zmienione wydania nadążające za postępem nauki, technologii i materiałów.
Był też znakomitym praktykiem, autorem 8 patentów.
Chociaż nie był wielkopolaninem z urodzenia, emanował duchem pozytywistycznej pracy organicznej.
Od swojego przybycia na Politechnikę Poznańską w 1967roku w celu objęcia katedry Maszyn
Elektrycznych szybko zintegrował się ze społecznością tej uczelni i stał się jednym z jej liderów.
Wypromował 20 doktorów nauk technicznych.
Służył także swoją wiedzą innym krajowym ośrodkom naukowym.
M.in., od 1978 roku, przez 20 lat pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Naukowej Zakładu Badań
Podstawowych Elektrotechniki - Ministerstwa Przemysłu i PAN.
Następnie, aż do 2010r. był wiceprzewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Elektrotechniki w Warszawie,
będąc tam zatrudniony na stanowisku profesora w Zakładzie Maszyn Elektrycznych.
W utworzonym w 1991 r. Komitecie Badań Naukowych był w pierwszej kadencji przewodniczącym Sekcji
Elektrotechniki.
Po przejściu na emeryturę sporą cześć swojej aktywności naukowej poświęcił historii rozwoju nauk
o elektryczności w Polsce. Pozostawił książkę pt. „Początki rozwoju transformatorów”, a także
wspomnienie o polskim uczonym z połowy XIX wieku, Wojciechu Urbańskim, który był jednym
z pierwszych polskich badaczy zjawisk elektrycznych.
Ponad te wszystkie osiągnięcia zawodowe, zapamiętamy go jako człowieka prawego, niestrudzonego
w pracy badawczej, wymagającego od siebie i innych, a przy tym życzliwego młodym adeptom nauk
elektrycznych i wyczulonego na dobro ojczyzny.
Doprawdy, zasługi zmarłego Profesora trudno przecenić, dlatego żegnamy go dzisiaj ze szczególnym
żalem.