D - Sąd Okręgowy we Włocławku

Sygn. akt IV U 364/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 lipca 2013r.
Sąd Okręgowy we Włocławku IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSO Katarzyna Augustyniak
Protokolant: starszy protokolant sądowy Agnieszka Przystupa
po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2013r. we Włocławku na rozprawie
sprawy A. G.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy
na skutek odwołania A. G.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
z dnia 13 kwietnia 2012r. znak: (...)
oddala odwołanie.
Sygn. akt IVU 364/12
UZASADNIENIE
A. G.wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 kwietnia 2012roku odmawiającej prawa
do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący podniósł, że od 10 lat leczy się na nadciśnienie tętnicze oraz
reumatoidalne zapalenie stawów, nie domaga też na serce, posiada zawroty głowy i nie może normalnie funkcjonować.
W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych podtrzymał całkowicie zaskarżoną decyzję i wniósł o
oddalenie odwołania.
Motywując zasadność zaskarżonej decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Lekarza Orzecznika z dnia
13.03.2012r. uznano, iż badany nie jest niezdolny do pracy. Komisja Lekarska podtrzymała orzeczenie lekarza
orzecznika ZUS i uznała, iż 57 letni badany operator sprzętu ciężkiego nie jest długotrwale niezdolny do pracy. W 10cioleciu ustalonym na datę złożenia wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy tj. od 17.02.2002r. do 16.02.2012r.
okresy składkowe i nieskładkowe wynoszą 8 lat, 7 miesięcy i 26 dni. Obecnie wnioskodawca przebywa na zasiłku dla
bezrobotnych.
W świetle powyższego przytaczając treść art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy uznał zaskarżoną decyzję za zasadną.
Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:
A. G.urodził się (...). Z zawodu jest operatorem sprzętu ciężkiego. Ostatnio pracował przy pracach interwencyjnych.
Obecnie kontynuuje zatrudnienie w (...)S., gdzie pracuje jako operator koparko-ładowarki.
Dowód: zeznania wnioskodawcy nagranie 00:04:48-00:08:53 płyta k. 112 akt sprawy.
W dniu 17 lutego 2012roku A. G. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z wnioskiem o rentę z
tytułu niezdolności do pracy.
Dowód: wniosek k.95 akt rentowych.
W trakcie toczącego się postępowania rentowego wnioskodawca został poddany badaniu przez Lekarza Orzecznika
ZUS, który orzeczeniem z dnia 13 marca 2012r. uznał, iż nie jest on osobą niezdolną do pracy.
Dowód: orzeczenie k. 31-32 teczki z dokumentacją lekarską.
Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 30 marca 2012roku również ustaliła, że wnioskodawca nie jest
osobą niezdolną do pracy, gdyż zdiagnozowane schorzenia ruchu nie upośledzają sprawności ruchowej, chód
samodzielny wydolny, stawy obwodowe o prawidłowym zakresie ruchomości bez cech obrzęku i wysieku, w badaniu
neurologicznym bez objawów korzeniowych. lewy odruch skokowy nieco słabszy pozostałe symetryczne odruchy
neurologiczne. Nadciśnienie tętnicze jest kontrolowane farmakologicznie.
Organ rentowy na przestrzeni całego życia zaliczył wnioskodawcy 31 lat, 2 miesiące i 21 dni okresów składkowych
i nieskładkowych. W 10-cioleciu ustalonym na datę złożenia wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy tj. od
17.02.2002r. do 16.02.2012r. okresy składkowe i nieskładkowe wynoszą 8 lat, 7 miesięcy i 26 dni.
Dowód: orzeczenie k. 39 teczki z dokumentacją lekarską, raport ustalenia uprawnień k. 115 akt rentowych.
Decyzją z dnia 13 kwietnia 2012roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.odmówił A. G.prawa do renty z
tytułu niezdolności do pracy. Argumentując zasadność wydanej decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska
uznała, iż wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy.
Dowód: decyzja k. 116 akt rentowych.
A. G.cierpi na następujące choroby współistniejące: (...)z ograniczeniem sprawności chwytnej ręki prawej, (...)oraz
stan po złamaniu trzonów Th 9 i Th 10 w przebiegu osteoporozy. Rozpoznane schorzenia nie czynią wnioskodawcy
osobą częściowo, bądź całkowicie niezdolną do pracy albowiem nie utracił on zdolności do pracy zgodnej z poziomem
posiadanych kwalifikacji.
Dowód: opinia k. 46-47, k. 83-84, k. 103 akt.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o dokumentację zgromadzoną w sprawie przez organ rentowy
albowiem żadna ze stron postępowania nie kwestionowała jej autentyczności. Sąd wziął również pod uwagę wnioski
wysnute przez biegłych lekarzy sądowych, których analiza nastąpi w dalszych rozważaniach Sądu.
Rekonstruując stan faktyczny sprawy Sąd uwzględnił również zeznania wnioskodawcy w zakresie przebiegu jego
zatrudnienia oraz faktu, że aktualnie pozostaje w zatrudnieniu i świadczy pracę operatora koparko-ładowarki.
Odwołanie wnioskodawcy było bezzasadne w związku z czym podlegało oddaleniu.
Przechodząc do merytorycznych rozważań wskazać należy, iż oscylowały one wokół zagadnienia dotyczącego ustalenia
czy A. G. jest osobą niezdolną do pracy. Zgodnie bowiem z art. 57 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227) renta z tytułu niezdolności do pracy
przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:
1)jest niezdolny do pracy;
2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;
3)niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust.
2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo
nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.
Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący
co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.
W świetle powyższego kluczowym było w pierwszej kolejności ustalenie czy wnioskodawca jest okresowo, bądź trwale,
całkowicie, bądź częściowo niezdolny do pracy.
Celem udzielenia odpowiedzi na tak postawione pytanie Sąd Okręgowy trzykrotnie dopuszczał dowód z opinii zespołu
biegłych lekarzy specjalistów internisty, reumatolog, neurologa i medycyny pracy.
W opiniach z dnia 29 listopada 2012r., z dnia 28 marca 2013r. i z dnia 30 maja 2013r. biegli rozpoznali u wnioskodawcy
choroby współistniejące: (...)z ograniczeniem sprawności chwytnej ręki prawej, (...)bez zespołu korzeniowego oraz
stan po złamaniu trzonów Th 9 i Th 10 w przebiegu osteoporozy. Rozpoznane schorzenia nie czynią wnioskodawcy
osobą częściowo, bądź całkowicie niezdolną do pracy albowiem nie utracił zdolności do pracy zgodnej z poziomem
posiadanych kwalifikacji. Biegli podkreślili, że zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowego
przebiegają bez zespołu korzeniowego. Stan zaś po złamaniu trzonów Th 9 i Th 10 w przebiegu osteoporozy nie
ogranicza sprawności ruchowej. Wnioskodawca zachował pełną ruchomość kręgosłupa. W ocenie biegłych w okresie
zaostrzeń dolegliwości odwołujący może wymagać intensywniejszego leczenia w ramach krótkotrwałej niezdolności
do pracy, ale obecnie A. G.jest zdolny do pracy. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa i stawów oraz dyskopatia L5-S1
stanowi przeciwwskazanie do prac ciężkich fizycznie, dźwigania, podnoszenia, przerzucania oraz prac wymagających
dużej sprawności palców jak u skrzypka, pianisty czy zegarmistrza.
Reasumując biegli w pełni podzielili stanowisko lekarza orzecznika ZUS i Komisji Lekarskiej ZUS.
Oceniając powyższe opinie pod względem dowodowym należy podkreślić, iż Sąd nie doszukał się w nich
jakichkolwiek cech subiektywizmu, czy też prób dokonywania ocen, które przynależą do wyłącznych kompetencji
Sądu. Przedmiotowe opinie sporządzone zostały w sposób wnikliwy i rzetelny, zgodny z wiedzą i doświadczeniem
jej autorów- biegłych lekarzy specjalistów. Należy wskazać, iż charakteryzują się one jasnością, a stanowisko w
nich zawarte jest pełne, stanowcze, kategoryczne i wyczerpujące. Opinia uwzględnia ponadto wszystkie istotne dla
rozstrzygnięcia okoliczności. Zdaniem Sądu nie ma najmniejszych podstaw do podważenia stanowisk biegłych jako
osób posiadających wiadomości specjalne, których pozbawiona jest nie tylko strona, ale także i organ orzekający. Na
poczynioną przez Sąd meriti ocenę nie miały wpływu podniesione przez wnioskodawcę w piśmie z dnia 23 maja 2013r.
zastrzeżenia, gdyż stanowią one jedynie subiektywne odczucia A. G. nie poparte żadnymi obiektywnymi dowodami.
Co więcej wnioskodawca podnosząc okoliczność niemożności znalezienia pracy w zawodzie na rozprawie w dniu 19
lipca 2013r. zeznał, że pracuje jako operator koparko-ładowarki, czym de facto potwierdził swoją zdolność do pracy,
tym bardziej, że w okresie poprzedzającym złożenie wniosku o rentę nie pobierał zasiłku chorobowego.
Uwadze Sądu nie umknęło, że pierwsza ze sporządzonych w sprawie opinii biegłych z dnia 13 czerwca 2012r. uznawała
wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy jednakże w zderzeniu z powyżej opisanymi opiniami Sąd uznał ją
za niemiarodajną i niespójną albowiem schorzenia jakie wymienili biegli wymagają leczenia doraźnego, które może
odbywać się w ramach zwolnień lekarskich, nie stanowią zaś o niezdolności ubezpieczonego do pracy.
W tym stanie rzeczy uznając, że wnioskodawca nie spełniała podstawowej przesłanki do uzyskania prawa do renty z
tytułu niezdolności do pracy oddalono odwołanie A. G., o czym orzeczono na podstawie art.47714§1 k. p. c.