Krew Przymierza

Krew Przymierza
(Uroczystość Ciała i Krwi Chrystusa, rok B, Marek 14, 12-16; 22-26)
Wszystko dzieje się dokładnie przed aresztowaniem
Jezusa: po raz ostatni jednoczy swoich przyjaciół, wie,
że Go szukają i Jego godziny są policzone. Chce
zostawić swoje przesłanie, aby jego przyjaciele
zrozumieli, że jest to Nowe Przymierze z Bogiem, który
jest mediatorem między Bogiem a Ludźmi.
Dlatego przedstawia symbol krwi, jaki żydzi bardzo
dobrze znają. Dla nich, krew przelaną odnajduje się w
trzech Przymierzach Starego Testamentu, tym z Noe i
Abrahamem i tym z Mojżeszem na Synaju (Księga
Wyjścia 24, 3-8).
Na Synaju, Mojżesz bierze krew, kropi nią lud i mówi:
„Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na
podstawie wszystkich tych słów”. Ofiarować całopalenie, poświęcić młode byki
jako ofiarę pokoju: oto sposób, jaki żydzi z tamtych czasów praktykowali z
użyciem krwi, która powinna zostać przelana, aby przypieczętować Przymierze z
Bogiem i je chronić, jak uważało się, że chroni domy, które zostały nią
pokropione. Krew została przelana, ale nigdy nie pita.
Tu, Jezus stosuje nowy język: krew, o której mówi, nie jest tą ze zwierzęcia
poświęconego, ale to Jego własna krew, krew, która popłynie, gdy zostanie On
sam ofiarowany, aby pojednać Boga i ludzi. Proponuje swoim przyjaciołom picie z
kielicha wypełnionego winem, jakby pili Jego krew, aby umocnić Nowe Przymierze
wieczne.
Dla nas, dzisiaj, czym jest? Jak to zinterpretować? Po prostu mówiąc, że pijąc z
tego kielicha, to znaczy umacniać Nowe Przymierze z Chrystusem i wypełniać w
ten sposób rytuał, który wyraża nasze zjednoczenie życia między Bogiem a nami,
Jego ludem.
Bernard, tłumaczenie: Joanna S.