Dr Luiza Rzymowska, urodzona 25 grudnia 1969 r. we Wrocławiu

Dr Luiza Rzymowska, urodzona 25 grudnia 1969 r. we Wrocławiu, filolożka,
tłumaczka z języka greckiego, nauczycielka retoryki. Kształciła się we Wrocławiu –
po ukończeniu IV LO w klasie o profilu klasycznym studiowała od 1988 do 1993 r.
filologię polską, poszerzając tok studiów o zajęcia z filozofii, historii sztuki, filologii
klasycznej i egzegezy biblijnej. Od 1990 do 2003 r. była uczennicą profesora Jerzego
Woronczaka. W 1994 r. przedstawiła jako pracę magisterską pierwszy polski
przekład z języka greckiego Dziejów Tomasza, ważnego dla kultury europejskiej
wczesnośredniowiecznego apokryfu. W 1996 r. przyjęta na filologiczne studia
doktoranckie, w 1999 r. obroniła pracę doktorską pt. Istota gnostycyzmu w świetle
interpretacji pojęcia prawdy na przykładzie wybranych pism apokryficznych, dając w niej
nowe ujęcie problematyki starożytnej gnozy. Od 2000 r. pracuje jako adiunkt w
Zakładzie Współczesnego Języka Polskiego w Instytucie Filologii Polskiej na
Uniwersytecie Wrocławskim. W ostatniej dekadzie spotykała się ze studentami na
zajęciach i wykładach opcyjnych z zakresu stylistyki, analizy tekstu, retoryki
teoretycznej i praktycznej, jak też literatury gnostyckiej i mistycznej, chętnie
wzbogacając je o elementy kulturoznawstwa, religioznawstwa, filozofii i psychologii.
Od 2003 r. prowadzi seminarium magisterskie Język i styl tekstów mistycznych, a od
2005 r. kieruje specjalnością naukową Retoryka stosowana. W jej ramach prowadzi
stały cykl zajęć o charakterze warsztatowym: 1. Ćwiczenia w sztuce inwencji i
kompozycji, 2. Ćwiczenia w sztuce elokucji, 3. Ćwiczenia w sztuce pamięci i sztuka
wygłaszania mowy. Wykłada m. in. Podmiotowość w komunikacji międzyosobowej.
Interesuje się retoryką we wszystkich jej kontekstach, filozofią starożytną,
średniowieczną i współczesną, zwłaszcza filozofią języka i filozofią osoby,
psychologią, literaturą antyczną i średniowieczną, biblistyką, starożytnością
chrześcijańską, patrologią, gnostycyzmem i mistycyzmem. Jej obecne badania,
inspirowane personalizmem XX-wiecznym, a przede wszystkim filozofią
egzystencjalną Mikołaja Bierdiajewa, skupiają się wokół historii retoryki, problematyki
twórczości, zagadnienia podmiotowości osobowej dawnego i współczesnego mówcy,
fenomenu doświadczenia przemawiania bezpośrednio do słuchaczy oraz
personalistycznego ujęcia komunikacji międzyludzkiej. W swoich badaniach obok
tradycyjnych metod literaturoznawczych i językoznawczych stosuje metodę
fenomenologiczną oraz sięga po najważniejsze kategorie antropologii filozoficznej.
Od 2005 r. jest członkinią Komisji Żywego Słowa powołanej przez Radę Języka
Polskiego przy Prezydium Państwowej Akademii Nauk w Warszawie.