Formacja podstawowa służby liturgicznej i Ruchu

1. Opisz główne fazy wieloletniej formacji proponowanej przez Ruch Światło-Życie.
Ruch Światło-Życie w okresie Szkoły Podstawowej (dalej skrót: SP) opiera formację o ideał Dziecięctwa
Bożego i bogactwo wychowawcze liturgii:




Oaza Dzieci Bożych (ODB)
ODB I st. – po IV kl. SP
ODB II st. – po V kl. SP
Następnie jest okres tzw. Oazy Nowej Drogi (OND)
OND I st. – po VI kl. SP
OND II st. – po I kl. Gimnazjum
Oaza Nowego Życia (ONŻ)
ONŻ I st. – po II kl. Gimnazjum – opiera się głównie o bogactwo Słowa Bożego (spotkanie z
Chrystusem w Słowie Bożym)
ONŻ II st. – po III kl. Gimnazjum – główne źródło w wychowaniu to liturgia i sakramenty (spotkanie z
Chrystusem w liturgii i sakramentach)
ONŻ III st. – po I kl. szkoły średniej – odkrywa bogactwo wspólnoty Kościoła (spotkanie z Chrystusem
we wspólnocie Kościoła)
ORD – Oaza Rekolekcyjna Diakonii
Możemy to nazwać FORMACJĄ PODSTAWOWĄ; następnie jest FORMACJA DIAKONIJNA.
2. Na czym polegają trzy etapy formacji: ewangelizacja, deuterokatechumenat, diakonia?
Są to trzy etapy formacji. Z jednego wynika drugi:


EWANGELIZACJA—ma na nowo pomóc odkryć Chrystusa i Jego zbawczą miłość skierowaną osobiście
do siebie, a następnie podjąć osobistą odpowiedź życiem na tę miłość. Istotą odpowiedzi jest
poddanie życia pod kierownictwo Boga-zostanie Jego uczniem.
DEUTEROKATECHUMENAT—jest szkołą ucznia Chrystusowego; polega na formowaniu w sobie postaw
dojrzałego chrześcijanina. Chodzi o to, by chrześcijanin nie tylko znał prawdy i wymagania wiary, ale
wyznawała je świadomie, osobowo i czynnie w swoim życiu. Chrześcijaństwo nie może być traktowane
jak świąteczny garnitur, wyciągany okazjonalnie z szafy i na powrót tam chowany. Szkoła
deuterokatechumenalna pozwala odkryć Kościół jako żywą wspólnotę w której każdy ma swoje
miejsce, od której wiele otrzymuje i dla której powinien wiele dać.
DIAKONIA—to formacja do służby wspólnocie Kościoła według odkrytego charyzmatu.

3. Na czym polegają główne rysy tzw. metody oazowej (metoda przeżyciowa, samowychowawcza,
rekolekcje zamknięte)?
METODA PRZEŻYCIOWA—treści formacji mają być nie tylko przekazane, ale przeżyte, doświadczone.
Chodzi o stworzenie w grupie oazowej klimatu życia według Ewangelii. Wychowanie idzie drogą nie tyle
zakazów i nakazów, co pozytywnym ukazywaniem pięknych ideałów chrześcijańskiego życia. Metoda
przeżyciowa to nie metoda uczuciowa. Przeżywane treści mają angażować przede wszystkim rozum i wolę
człowieka, a nie wywoływać określone uczucia. Trzeba dodać, że jest to:
METODA SAMOWYCHOWAWCZA—uczestnik ma podjąć osobisty trud przemiany życia. Stawia się mu
konkretne, dość wysokie wymagania.
Odnośnie oaz wakacyjnych trzeba powiedzieć, że są to prawdziwe:
REKOLEKCJE ZAMNIĘTE—są okazją do pogłębienia życia religijnego. Intensywność zajęć, ćwiczeń
duchownych, specyfiku metody wychowawczej, wymagają odpowiednich warunków. Koniecznością staje się
pewne odizolowanie grypy, jak też rozłożenie zajęć w czasie.
4.
Z jakich faz formacyjnych składa się każdy stopień, jaka jest ich rola? Kto może być promowany
na kolejne stopnie?
I- piętnastodniowe rekolekcje wakacyjne, szkielet formacji i czas „rozpalania ducha”
II- cotygodniowe spotkanie w małych grupach parafialnych z animatorem odbywające się przez cały rok,
pozwalające umacniać się na drodze Nowego Człowieka. Mają dwa cykle:


Od wakacji do Adwentu—utrwalające przeżycia
Od Adwentu do wakacji—fundamentalny
III- praca własna uczestników, w niektórych okresach ściśle regulowana notatnikami
IV- cyklicznie przeżywane, cztery razy do roku Dni Wspólnoty, pogłębiające jedność, będące okazją do
świadectwa, pozwalające odkryć rzeczywistość Kościoła
V- czynne uczestnictwo w życiu parafii, diecezji, Kościoła powszechnego.
5.
Określ ogólnie drogę piętnastu dni oazy wakacyjnej: dlaczego 15 dni, Rok Liturgiczny, trzy fazy
duchowego życia; jak te trzy warstwy treściowe mają się wzajemnie do siebie?
Rekolekcje wakacyjne mają swój 15-stodniowy schemat, który stanowi ich specyficzny CHARYZMAT.
Chodzi o wychwycenie wspólnych elementów, mają one się na siebie nakładać i uzupełniać, tworząc większe
bogactwo treści i tłumacząc wzajemnie:






15 dni osnute na 15 tajemnicach różańca.
Rok Liturgiczny—treść odpowiada kolejno rozwijającym się tajemnicą różańcowym. Wspólnie
odpowiadają etapom Bożego Planu Zbawienia.
Trzy fazy ilustrujące etapy duchowego rozwoju chrześcijanina, zamykające się tzw. „szczytami”
przeżyć rekolekcyjnych. Odpowiadają one okresowi ewangelizacji, deuterokatechumenatu, diakoni.
Zwykle kończą się specjalnymi nabożeństwami.
Celebracja Drogi Krzyżowej—IX dzień oazy.
Celebracja Sakramentu Pojednania—X lub XI dzień
Dzień Wspólnoty Oazy Wielkiej ma charakter pielgrzymki międzyoazowej—XIII dzień.
6. Czemu służą w formacji notatniki uczestnika? Jak należy z nich korzystać?
NOTATNIK UCZESTNIKA—to przewodnik przeżyć, stanowi metodę ich utrwalania. Czasem dopinguje
uczestników do większego zaangażowania. Ze względu na możliwość powrotu i przypomnienia omawianych
wcześniej treści, jest pomocą w dalszych etapach pracy formacyjnej. Prowadzenie nie może być
egzekwowane metodą szkolnego przymusu.
7. Jakie są dwa źródła wychowawcze w formacji ODB? Opisz bliżej ich treść.
Program formacyjny grup dziecięcych jest związany z wychowaniem SŁUŻBY LITURGICZNEJ. Wynika to
z ogólnych zasad przyjmowanych przez Ruch. Na wszystkich poziomach Ruch opiera swą formację o
bogactwo liturgii, która stanowi źródło i szczyt jego życia. Liturgia domaga się, aby wkład człowieka w
dokonującą się tajemnicę był na miarę zaangażowania Najwyższego Kapłana, Jezusa Chrystusa.
Należy starannie wychowywać osoby w Duchu Liturgii, oraz przygotować do odpowiedniego, zgodnego z
przepisami wykonywania przypadających każdemu czynności. Obrzędy liturgiczne nadają, spełniane
posługi, znaki i symbole nadają tej pracy wychowawczej charakterystyczne cechy. Jest to wychowanie
przez liturgię i do liturgii. Z tą ideą kształtującą program formacyjny łączy się druga prawda, która
nadaje jej nowego blasku. Streszcza się ona w słowach DZIECIĘCTWO BOŻE, a jest rozwinięta przede
wszystkim na poziomie SP. Wnosi ona do programu dziecięce elementy. Ukazuje całe bogactwo treści
teologicznych i sprawia, że cały program zakorzeniony jest w jednej z głównych idei Bożego Planu
Zbawienia.
Połączenie tych dwóch prawd jest bardzo naturalne. Chłopcy i dziewczęta stają przy ołtarzu, dlatego że
są dziećmi Ojca Niebieskiego i wspólnie z Jego Synem Jezusem w Duchu Św. Składają mu ofiarę
uwielbienia. Wracając do domu niosą w sobie Boże życie i stale muszą dorastać do tego kim są z daru
łaski. Liturgia jest miejscem gdzie się narodzili do tego życia i gdzie najbardziej dokonuje się jego
wzrost.
8. Wymień i określ trzy zagadnienia wokół których koncentruje się formacja ODB.
 POPRAWNA POSŁUGA-„Ceremoniał posług liturgicznych”; należy wykonywać ją poprawnie i pięknie.
Inne ćwiczenia wykonują dziewczęta, inne chłopcy, zależnie od charakteru zleconej im posługi.


ROZUMIENIE CZYNNOŚCI I ZNAKÓW-nie można wykonywać swojej posługi jak automat. Każdy
powinien rozumieć co czyni i dlaczego czynność wykonuje. Wysiłek wychowawczy moderatorów i
animatorów skierowany jest na wyjaśnienie, na formację intelektualną. Pomocą w rozumieniu czynności
i znaków są notatniki.
PEŁNA FORMACJA-celem pracy ze służbą liturgiczną jest dojrzała posługa. Jest ona możliwa tylko
przy osiągnięciu innej dojrzałości, przede wszystkim dojrzałości w wierze, nadziei i miłości. Dlatego
pełna formacja to systematyczna, wytrwała praca nad sobą. Program proponuje formację oparta o
SIEDEM ZADAŃ TYGODNIA. Większość z nich wykonuje się samemu w domu, szkole lub innym
miejscu.
9. Wymień i określ na czym polega siedem zadań tygodnia w formacji ODB?
 POSŁUGA W CZASIE MSZY ŚW. NIEDZIELNEJ oraz zapis w notatniku związany z dobrym
uczestnictwem w Najświętszej Ofierze służący bardziej świadomemu przeżyciu Eucharystii. Są tu trzy
etapy:
a) związany z uczestnictwem w Liturgii Słowa. Po zapoznaniu się w czasie rekolekcji wakacyjnych lub na
początku roku z SIEDMIOMA OBRAZAMI które pomogą otworzyć się na Słowo Boże (chleb, miecz,
ogień, światło, obraz, rzeźba, zasłona), uczestnik podejmuje ćwiczenie, zapisywanie w notatniku
jakiejś myśli z Ewangelii. Czyni to przez dwa lata (min. Światła, Księgi).
b) ćwiczenie związane z uczestnictwem w Liturgii Ofiary. Najpierw należy zapoznać się z siedmioma
obrazami, które uświadamiają wyraźniej, jakie dary mamy składać w ofierze Bogu (złożone ręcemodlitwa, narzędzie pracy- praca, krzyż-cierpienie, droga na szczyt-wszelkie wysiłki w dążeniu do
Boga, popiół-umartwienie, serce-samego siebie), następnie konkretny zapis w notatniku. Trwa dwa lata.
c) Dotyczy uczestnictwa w Uczcie Eucharystycznej. Zadanie z nim związane trwa jeden rok w formacji
min. Ołtarza. Polega na przeczytaniu podanego w notatniku fragmentu Pisma Św., lub przyjrzenie się
umieszczonemu tam rysunkowi. Wśród tych rysunków znajduje się kolejnych siedem obrazów
przypominających o pewnych postawach bez których niemożliwe jest pełne zjednoczenie się z
Jezusem w Komunii Św.
 POSŁUGA W CZASIE MSZY ŚW. W CIĄGU TYGODNIA oraz zapis w notatniku pomagającym w
duchowym przeżyciu Eucharystii.
 SPOTKANIE W GRUPIE- pomaga uczyć się poprawnej posługi, poznania znaczenia poszczególnych
obrzędów i symboli liturgicznych. Uczestnik otrzymuje pomoc do wytrwałej pracy nad sobą w domu i
każdym innym miejscu, szczególnie dla solidnego wypełniania wszelkich zadań tygodnia.
 SŁOWO ŻYCIA- tygodniowe ćwiczenie ukierunkowane na kształtowanie charakteru, postaw i opanowania
języka, ruchów, nerwów; samodyscyplina w jedzeniu, spaniu, oglądaniu TV, kupowaniu; pozytywne
nastawienie do braci. Uczestnik zaznacza wykonanie w notatniku, sam siebie kontroluje i ocenia. Animator
czuwa nad uczciwością oceny i zachęca do wytrwania.
 SZKOŁA MODLITWY- ministrant i scholistka powinni włączyć się w modlitwę w czasie spotkania.
Korzystając z tekstów notatnika ma odmówić w domu modlitwę tygodnia, a niekiedy inne wskazane
modlitwy, np. rodzinną.
 APOSTOLSTWO- do szczególnych zadań związanych z apostolstwem należą: modlitwa rodzinna,
apostolstwo książki, apostolstwo piosenki, pielęgnowanie zwyczajów religijnych (szczególnie min. Ołtarza
ma opis zwyczajów w notatniku).
 SPRAWNOŚCI- jest ich siedem: samarytanin, przyrodnik, strażnik ognia, kustosz, pielgrzym, misjonarz,
gospodarz. Do zakończenia formacji danego stopnia każdy powinien opanować przynajmniej dwie
sprawności. Pozostałe zdobywa w miarę możliwości i zainteresowań.
Każda formacja kończy się nabożeństwem błogosławieństwa- powinno się to odbywać na początku roku
formacyjnego.
Wakacje- animator ma obowiązek zapoznać się z podręcznikiem oaz wakacyjnych.
10. Jaki jest cel ewangelizacji? Wymień i wytłumacz tzw. cztery prawa duchowego życia. Szczególnie
wytłumacz na czym polega osobiste przyjęcie Chrystusa jako Zbawiciela i Pana?
Ewangelia to Dobra Nowina o Zbawicielu i zbawieniu. Ewangelizacja zatem to głoszenie Dobrej Nowiny,
głoszenie zbawienia. EWANGELIZACJA głosi osobistą odpowiedź wiary. Chrystus umarł za wszystkich naraz i
za każdego z nas osobno. Boża miłość zaadresowana jest do każdego z nas dlatego trzeba na nią
odpowiedzieć. Ewangelizacja ma prowadzić do osobistego przymierza z Bogiem. Dla nie ochrzczonych (pogan),
ewangelizacja to pierwsze głoszenie wiary. Kluczowym pojęciem ewangelizacji jest osobiste przyjęcie Jezusa
Chrystusa. Oznacza to przede wszystkim uświadomienie sobie osobistej relacji CHRYSTUS—JA. To przyjęcie
nie jest „oazową praktyką” którą trzeba zaliczyć. Ewangelizacja ma stworzyć okazję, szczególnie dobry
klimat, by tę osobistą relację przeżyć w sposób intensywniejszy. Ewangelizacja prowadzi do zawiązania
wspólnoty uczniów Chrystusa, która zbiera się by pogłębiać Jego naukę. Inaczej mówiąc prowadzi do
deuterokatechumenatu, którego owocem będzie przeżycie „na nowo” faktu chrztu. To „zdobywanie uczniów
Chrystusa” staje się świadomą diakonią Ruchu Światło-Życie—akcją ewangelizacyjną. Podstawową metodą
ewangelizacji jest ŚWIADECTWO. Ewangelizacja jest drogą włączania nowych członków do formacji Ruchu.
Tematyka rekolekcji i nabożeństw ewangelizacyjnych, jak również pracy w grupach poewangelizacyjnych
koncentruje się wokół czterech prawd Duchowego życia:
a) Bóg miłuje Ciebie i ma dla twojego życia wspaniały plan /J. 3,16/
b) Człowiek jest grzeszny i oddzielony od Boga i życia Bożego, dlatego nie zna i nie przeżywa
Bożej miłości, ani nie zna wspaniałego Bożego planu, który Bóg posiada w odniesieniu do
niego /Rz. 3,23/
c) Jezus Chrystus jest jedynym środkiem darowanym przez Boga w celu usunięcia skutków
grzechu człowieka. Przez niego możemy poznać Bożą miłość i Boży plan dla naszego życia
/Dz. 4,12/
d) Musimy osobiście przyjąć Chrystusa jako Zbawiciela i Pana. Wtedy dopiero możemy poznać
i przeżyć Bożą miłość i Boży plan dla naszego życia /J. 1,12/
Cztery prawa duchowego życia są główną treścią rekolekcji ewangelizacyjnych.
11. Jak można przeprowadzać ewangelizację zbiorowa i indywidualną?
EWANGELIZACJA INDYWIDUALNA—spontaniczna; powinien prowadzić ją każdy chrześcijanin.
Chrześcijaństwo zakłada dzielenie się wiarą z innymi. Animator wezwany jest do dzielenia się świadectwem
wiary i gromadzenia uczniów Chrystusa. Czyni to przez: świadectwo słowa, przykład życia, ewangeliczną
radość, ukazując że sam jest uczniem Chrystusa i że warto nim być.
Zadaniem praktycznym podczas tej szkoły jest zebranie wokół siebie poprzez ewangelizację indywidualna
grupki uczniów, z którymi wyjedziemy na rekolekcje wakacyjne i będziemy kontynuować dalszą formację
według programu Ruchu. Animatorem stajemy się przez samodzielne zgromadzenie grupy.
EWANGELIZACJA PROGRAMOWA (ZESPOŁOWA)—odbywa się dwuetapowo:
 przez formację w grupach Dzieci Bożych, stanowi ona tzw. preewangelizację, przygotowanie do
formacji w grupach starszych; jest nią też stopień podstawowy.
 Przez nabożeństwa i rekolekcje ewangelizacyjne z którymi ściśle związana jest praca w małych
grupach ewangelizacyjnych i poewangelizacyjnych.
Ewangelizacja programowa odznacza się tym, że przeprowadza ją cały zespół ludzi dzielących się swoją droga
do Chrystusa. Odbywają się w szczególnej modlitewnej atmosferze. Jest to tzw. ewangelizacja zbiorowa.
12. Jak krótko scharakteryzujesz hasło przewodnie formacji pierwszego stopnia? Co rozumieć pod
pojęciami Nowy Człowiek – Człowiek duchowy?
Oaza Nowego Życia stopnia pierwszego stanowi przejście od ewangelizacji do deuterokatechumenatu. Cały
pierwszy stopień można streścić w haśle: ” SPOTKANIE Z CHRYSTUSEM POPRZEZ SŁOWO BOŻE”.
Rekolekcje te mają za zadanie człowiekowi, który odkrył już osobistą, zbawczą relację Chrystusa do siebie,
przedstawić propozycję drogi Chrystusowego ucznia-„Nowego Człowieka”. ONŻ st. I stawia perspektywę
długiej, trudnej, a równocześnie wspaniałej drogi oraz doprowadza do decyzji: spróbuję tą drogą pójść.
Animator przygotowuje uczestników swej grupy do podjęcia takiej właśnie decyzji lub do roztropnego jej
odroczenia. Nie można stwarzać pozorów, ani robić niczego „na siłę”.
Nowy Człowiek to Człowiek Duchowy, czyli taki który na pierwszym miejscu stawia Chrystusa.
13. Opisz trzy etapy ONŻ stopnia pierwszego. Do jakiego celu prowadzi każdy z nich? Jakie są w
związku z tym trzy szczytowe przeżycia?
Schemat drogi Chrystusowego ucznia—właściwa treść oazy I stopnia składa się z trzech etapów:
a) dni I-IV to powtórzenie lub uzupełnienie ewangelizacji
 nabożeństwo światła i wody (IV)
b) dni V-XI to cykl katechumenalny czyli wprowadzenie na drogę przemiany człowieka cielesnego w
duchowego.
oddanie życia pod Chrystusowe kierownictwo(V)
wiara jako odpowiedź na Słowo Boże(VI)
życie według Ducha(VII,VIII)
korzystanie z oczyszczającej mocy krzyża Chrystusowego, Sakrament Pokuty (IX)
dni Triduum Paschalnego uświadamiają, że droga ucznia Chrystusowego jest konsekwencją
Chrztu(X,XI)
c) dni XII-XV wprowadzenie do życia w pełni Ducha Św. oraz do świadectwa. Stanowią ugruntowanie
owoców rekolekcji:

w dniu XII przeżywany jest bliżej obowiązek świadectwa ucznia Chrystusowego. Pierwsza
wyprawa ewangelizacyjna powtarzana jest w XIV dniu.

Dzień Wspólnoty Oazy Wielkiej(XIII) uświadamia wspólnotę Kościoła konkretyzująca się w
rzeszy ludzi pragnących żyć „nowym życiem”.

Dzień XIV pozwala odkryć Niepokalaną jako Matkę Kościoła.

Dzień XV jest dniem podjęcia decyzji dalszego kroczenia drogą Nowego Człowieka - ucznia w
szkole Chrystusa





14. Jakie cele ma Droga Nowego Życia po ONŻ pierwszego stopnia? W jakim okresie ją
przeprowadzamy?
Jest to etap utrwalający(od wakacji do Adwentu). Przewiduje 11 cotygodniowych rozmów ewangelicznych,
które pozwalają uczestnikowi w sposób systematyczny powtórzyć zasadnicze elementy treściowe programu
rekolekcji I st., a więc cztery prawdy ewangelizacyjne, drogę i środki chrześcijańskiego wzrostu w szkole
Chrystusowej. Ogromną rolę na tym etapie odgrywa praca własna kierowana notatnikiem DROGA NOWEGO
ŻYCIA. Konieczna jest wzajemna modlitwa uczestników grupy. Pod koniec cyklu 11 rozmów należy
przeprowadzić rozmowę z każdym uczestnikiem grupy i ustalić, czy podtrzymuje, względnie podejmuje,
decyzję formacji w szkole uczniów Chrystusa. Spotkanie kończące etap Drogi Nowego Życia powinno być
godziną świadectwa przebytej dotąd drogi.
15. Scharakteryzuj cel Dziesięciu kroków ku dojrzałości chrześcijańskiej ? Dlaczego można podzielić je
na trzy grupy? Jak zrealizować każdy z kroków?
Drugi etap pierwszego roku deuterokatechumenatu przewiduje zapoznanie się uczestników z ideałem
życiowym R.Ś-Ż, tzn. DROGOWSKAZAMI NOWEGO CZŁOWIEKA. Etap ten nazwano DZIESIĘĆ KROKÓW
KU DOJRZAŁOŚCI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ. Drogowskazy możemy podzielić na trzy grupy:
 Podstawy chrześcijańskiej wiary- FOS: I-IV(Jezus Chrystus, Niepokalana, Duch Św., Kościół)
 Środki chrześcijańskiego wzrostu, by światło stało się życiem: V-VII(Słowo Boże, Modlitwa, Liturgia,)
 Owoce Nowego Życia- DZOE: VIII-X(Świadectwo, Nowa Kultura, Agape)
Praca nad drogowskazami przebiega według następującego schematu. Na każdy „krok” składają się:
a) dwie rozmowy ewangeliczne
 pierwsza ukazuje i rozwija pierwszą część treści każdego drogowskazu—„KTO TO JEST, CO TO
JEST ?”
 druga rozwija drugą część treści—„CO Z TEGO WYNIKA DLA MNIE ?”
b) praca własna uczestników kierowana notatnikami.
c) Celebracja podsumowująca treść „kroku”—może być połączona z jakimś nabożeństwem
parafialnym, może łączyć wiele grup przerabiających ten program.
16. Z jakich materiałów będziesz korzystał prowadząc kolejne etapy pierwszego stopnia?


DROGA NOWEGO ŻYCIA (11 rozmów ewangelicznych)
DZIESIĘĆ KROKÓW KU DOJRZAŁOŚCI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ
17. Wokół jakich głównych problemów koncentruje się formacja drugiego stopnia?
Ma ona za zadanie umocnić uczestnika na drodze deuterokatechumenatu. Chcemy tam odnowić przyrzeczenia
chrzcielne. Rozważania idą w dwóch kierunkach:
-Odkrycie obecności paschalnej tajemnicy Chrystusa w sakramencie Kościoła, zrozumienie uczestnictwa w tej
tajemnicy.
-Odkrycie drogi stałego wychodzenia od grzechu.
18. Zestaw ze sobą pięć warstw znaczeniowych Exodus, który jest hasłem przewodnim ONŻ drugiego
stopnia – jak mają się wzajemnie do siebie?
EXODUS jest głównym tematem. Jest to przejście ze śmierci do życia. Łączy w sobie pięć warstw
znaczeniowych:
 Wyjście Izraela z niewoli egipskiej do ziemi obiecanej;
 Nowe wyjście—wyzwolenie z niewoli babilońskiej;
 Pascha Chrystusa;
 Pascha chrześcijanina w Kościele dokonująca się mocą płynącą z paschy Chrystusa;
 Ostateczna Pascha Kościoła na końcu czasów.
Cała wizja wychodzenia z niewoli uwieńczona jest ostateczną Paschą Kościoła w dniu powtórnego przyjścia
Chrystusa.
19. Co składa się na szkołę liturgiczną w ONŻ drugiego stopnia? Jaka jest tu rola animatora?
Szkoła liturgiczna ma wtajemniczać uczestników w rzeczywistość liturgii; ma ona dwie części:
 Wykład teologiczny
 Ćwiczenia praktyczne
Po ukończeniu szkoły liturgicznej można mieć stopień ceremoniarza lub kierowniczki scholi.
Animator(np. liturgiczny) powinien prowadzić ćwiczenia praktyczne(osobno chłopcy i dziewczęta), wyjaśniać w
nich sens służb i czynności.
20. Jak przeprowadzisz wyprawę na drugim stopniu, jaka jest jej rola?
Wyprawa na II st. ONŻ połączona jest z Namiotem Spotkania; jest to indywidualna refleksja i modlitwa;
praktyki te są sprawdzianem dojrzałości uczestnika. Animator powinien przeprowadzić wyprawę „we dwoje” z
każdym z uczestników. Wyklucza się wyprawy „koedukacyjne”.
21. Scharakteryzuj szczytowe przeżycia OŻK drugiego stopnia? Na co położysz nacisk przygotowując



uczestników do tych przeżyć (odnowa chrztu, akceptacja 10 Drogowskazów, przyjęcie posługi
liturgicznej)?
Kulminacyjnym przeżyciem II st. Oazy jest CELEBRACJA MISTERIUM PASCHALNEGO w dniach X i XI.
Uczestnik ma wówczas odkryć swoje egzystencjalne włączenie się w tajemnice paschalną Chrystusa,
dokonane mocą Chrztu Św. i przyjąć konsekwencje tego faktu, to znaczy zobaczyć swoje życie jako
nieustanny EXODUS, ku coraz doskonalszemu realizowaniu Nowego Człowieka.
AKCEPTACJA 10 DROGOWSKAZÓW- samo przygotowanie do decyzji akceptacji dokonuje się poprzez
całość przeżyć OAZY II st. Praktyka wykazuje, że najlepszym terminem jest wieczór dnia IX-tego w
atmosferze skupienia po Drodze Krzyżowej, a przed przeżyciem Paschy, która stanowi okazję do podjęcia
samej decyzji.
Przyrzeczenie zachowania Drogowskazów nie jest ślubem ani przysięgą. Ich nie zachowanie, nie daje
zatem nowego tytułu do grzechu.
UKOŃCZENIE SZKOŁY LITURGICZNEJ jest nadaniem misji ceremoniarza-chłopcom i przewodniczki
scholi-dziewczętom. Misja ta upoważnia do prowadzenia praktycznych zajęć z zespołami służby
liturgicznej, oraz do ogólnego kierowania przebiegiem służby liturgicznej w parafii.
22. Czemu ma służyć etap formacji Wprowadzenie w Biblię?
Jest to etap utrwalający. Przewiduje 11 kręgów biblijnych wtajemniczających w Pismo Św. jako księgę w
której wyraża się Historia Zbawienia. Rozwijając zainteresowanie ST mają nauczyć zrozumienia jego treści w
całym kontekście Planu Zbawienia. Poszczególne tematy ukazywane są przekrojowo:
IZRAEL-CHRYSTUS-KOŚCIÓŁ-PARUZJA
PARUZJA- to co czeka na końcu czasów.
23. Czemu służy etap formacji Kręgi liturgiczne? Co jest jego treścią? Kiedy go przeprowadzamy?
Jest to etap fundamentalny. Służy nauczeniu się życia duchem liturgii Kościoła. Uczestnicy zapoznają się ze
szczególną katechezą Kościoła dokonującą się w liturgii. Jego treść to praca nad czytaniami do niedzieli:
 Uczestnik musi sam pracować, animator ma delikatnie pomagać;
 Notatnik na czas WP;
Szczytowy moment - Triduum Paschalne(Od Mszy Wieczerzy do drugich nieszporów Niedzieli
Zmartwychwstania)
Etap ten odbywa się od Adwentu do wakacji.

24. Wymień pomoce z jakich będziesz korzystał w formacji drugiego stopnia.


Wprowadzenie w Biblię (11 spotkań)
Krąg liturgiczny (zależnie od roku A, B, C)
25. Jakie są idee przewodnie formacji trzeciego stopnia? Do czego ta formacja ma prowadzić
uczestników?
Dopełnienie formacji. Wprowadza w diakonię. Koncentruje się na głębszym poznaniu prawd wiary. Prowadzi do
poznania tajemnicy Kościoła. Pomaga znaleźć i odkryć miejsce we wspólnocie i rozpocząć diakonię. Formacja
idzie pięcioma drogami:
1. Znak Maryi- Matki Kościoła.
2. Znak Świątyni (odwiedziny Kościołów).
3. Znak Piotra Opoki.
4. Znak małej wspólnoty-Eklezja.
5. Znak Żywego Kościoła dziś.
26. Jakie elementy oazy wakacyjnej trzeciego stopnia pomagają odkryć uczestnikom tajemnice wspólnoty
Kościoła?
Przede wszystkim tajemnicę wspólnoty w czasie oazy wakacyjnej pomaga odkryć pięć dróg. Nakładają się one
na siebie i uzupełniają. W ten sposób splatają się w jeden nurt zdążający do osiągnięcia głównego celu:
ODKRYCIA TAJEMNICY KOŚCIOŁA—ŻYWEJ WSPÓLNOTY.
Poza tym tajemnicę wspólnoty w czasie oazy wakacyjnej pomaga odkryć spotkanie w grupie. Odbywa się ono
według metody i programu „Droga do wspólnoty” na podstawie Nowego Testamentu. Polega ona na tak zwanym
dzieleniu się życiem. Spotkania te mają nauczyć metody pracy, którą uczestnicy zastosują po powrocie do
swojego środowiska. Prowadzi ona do budowania międzyludzkiej wspólnoty. Prawdziwa wspólnota wymaga
organicznego, a zatem powolnego wzrostu.
27. Wymień pomoce formacyjne dla trzeciego stopnia.





ECCLESIA MATER-MATER ECCLESIAE podręcznik ONŻ III st., cz. A-ogólna, cz. B- pomoce na
poszczególne dni.
ECCLESIA MATER-MATER ECCLESIAE notatnik uczestnika ONŻ III st.
Droga do wspólnoty na podstawie Nowego Testamentu.
Modlitwa Liturgiczna w ONŻ III st.
Szkoła Chrystusa, spotkania ewangeliczne w ramach III roku deuterokatechumenatu. Konspekty dla
animatora, teksty pomocnicze.
28. Jakie formy permanentnego pogłębiania i wychowania do diakonii proponuje swym uczestnikom Ruch
Światło – Życie?
Rodzaje organizowanych dotąd przez Ruch Światło-Życie formacji specjalistycznych, przygotowujących do
podejmowania diakonii:
 Kurs Oazowy Dla Animatorów - KODA (przygotowujący animatorów grupy)
 Kurs Oazowy Dla Animatorów Muzycznych - KAMUZO
 Oaza Rekolekcyjna Animatorów Rodzin - ORAR (dla formacji członków Domowego Kościoła)
 Miesięczna Szkoła Animatora (przygotowująca do diakonii formacji animatorów)
 Oaza Rekolekcyjna Diakonii - ORD ( rekolekcje te przeżywamy po III st. ONŻ, ukazują one całościową
wizję Ruchu Światło-Życie w celu świadomej jej akceptacji i podjęcia diakonii, stosownie do swoich
możliwości).