Owym celem ostatecznym jest CHWAŁA BOŻA

T 4. Cel stworzenia
Cel, w pojęciu powszechnym, jest to kres świadomego działania. Może to być
przedmiot, będący skutkiem działania, jak i zamierzony stan rzeczy, czy też
racja, powód, intencja działania .
W przypadku stworzenia pytamy, z punktu widzenia teologicznego:
Co jest owym kresem czyli celem stwórczego działania Boga?
Owym celem ostatecznym jest CHWAŁA BOŻA
Jest ona uczestnictwem stworzeń w Bycie Bożym zarówno na płaszczyźnie
ontologicznej jak i moralnej, w porządku natury i łaski.
Na płaszczyźnie ontologicznej chwałą Bożą jest istnienie stworzenia. Jest to
fundamentalne dobro bytu.
Na płaszczyźnie moralnej chwałą Bożą jest świadomość stworzenia, która
jest udziałem w świętości Boga. Świętość ta jest realizowana już na ziemi, tu i
teraz poprzez miłość. Ona sprawia, że nasze człowieczeństwo osiąga swą
pełnię.
Na płaszczyźnie nadprzyrodzonej chwałą Bożą jest uczestnictwo w
Bożej naturze: ... zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice,
abyście się stali uczestnikami Boskiej natury ... (2P 1,4).
Na płaszczyźnie eschatycznej chwałą Bożą jest uczestnictwo stworzeń w
Jego szczęściu.
Ostatecznym celem
stworzenia jest, jak już
niejednokrotnie
wspominałem, chwała Boża
pojęta integralnie i
antropocentrycznie.
Dodajmy jeszcze dla
uzupełnienia, że świat
materialny ożywiony i
nieożywiony posiada cel
doczesny czyli pośredni.
Ma on służyć dobru człowieka,
a przez niego sam, w jakimś
stopniu, może uczestniczyć w celu ostatecznym.
W Starym Testamencie na temat chwały Bożej mówi przede
wszystkim księga Psalmów i księgi Mądrościowe.
W Nowym Testamencie ten problem akcentuje św. Paweł w listach
do: Rzymian, Galatów, Efezjan i Kolosan.
Wyciągając najogólniejsze wnioski z tych tekstów możemy powiedzieć, że:
- największą troską Boga jest zbawienie człowieka;
- a zatem największą chwałą Boga jest człowiek usprawiedliwiony;
- ostatecznym zaś jego celem jest udział w życiu Bożym.
Ks. prof. Roman E. Rogowski