Sygn. akt 1 Cz 684/13 Postanowienie Sąd Okręgowy w Rzeszowie r

Sygn. akt 1 Cz 684/13
Postanowienie
Dnia 3 października 2013r.
Sąd Okręgowy w Rzeszowie
r Wydział Cywilny
w składzie:
SSA w sa Wojciech Misiuda
,Przewodniczący:
SSO Barbara Chłędowska /spraw./
SSO Tadeusz Strzyj~
Protokolant:
Asyst. sędz. Ewa Lech
po rozpoznaniu w dniu 3 października 2013 roku w Rzeszowie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z wniosku wierzyciela
-.
przeciwko dłużnikom
jrowadzącemu
działalność
gospodarczą pod firm~
na skutek skargi dłużnika na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym
-_.'-'.-
..__ .-
w Wołominie
bstanowienie z dnia 11 grudnia 2012 r. o ustaleniu
kosztów postępowania egzekucyjnego ( sygn. akt Km 2/12)
- w przedmiocie zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Rejonowego Wydziału I
Cywilnego Sekcji ds. Egzekucyjnych w Rzeszowie z dnia 4 kwietnia 2013 r. (sygn. akt r.1 Co
506811 2) o oddaleniu skargi
postanawia:
oddalić zażalenie
UZASADNIENIE
Postanowieniem
z dnia 4 kwietnia 2013 r. Sąd Rejono\\'Y Wydział
w Rzeszowie (sygn. akt I.1 Co 5068/12)
Sekcja ds. Egzekucyjnych
na
czynność
Komornika
Sądowego
Jostanowienie
egzekucyjnego
~niósł
egzekucji
zapłaty
wszczęte
w dniu
przysługujących
Następnie
na postawie
postępowaniu
Wołominie
tytułu
wykonawczego
Okręgowego
sygn. XX GNc 565/12. Postępowanie
egzekucyjne
W dniu
obydwojgu
w dniu 7.11.20l2r.
upominawczym
w postaci
Sądu
17.l0.20l2r.
19.10.2012r.
dłużnikom
Komornik
Komornik
(łącznie
w
dokonał
stosunku
dokonał kolejnych
zajęć
do
67
zajęć rachunków
i wierzytelności.
Dalej Sąd I Instancji
egzekucyjnych
w
ustalił, że w dniu 8.11.2012r.
miejscu
prowadzenia
w Rzeszowie oraz Tarnobrzegu.
specjalistycznych,
W związku z powyższymi
Obecna
w
z dnia 19 lipca 20l2r.,
wierzytelności
maszyn
w
Sąd Rejonowy wskazał, że w niniejszej sprawie wierzyciel'
nakazu
w Warszawie
bankowych
Rejonowym
z dnia 11 grudnia 2012· ~'.o u~taleniu kosztów postępowania
o wszczęcie
prawomocnego
,
podmiotów).
Sądzie
oddalił skargę dłużników
(sygn. akt Km 1585/11)
W uzasadnieniu
zostało
przy
I Cyv,'ilnego
przy
dokonywaniu
przez
Komornik
dłużników
dokonał
działalności
cZYl1llOści
gospodarczej
Dokonano zajęcia ruchomości, urządzenia wielofunkcyjnego,
towaru
z prowadzonego
czynnościami
zajęć
przez dłużników
sklepu sportowego.
dłużnicy dokonali wpłaty w kwocie 10.000;00 zł.
dłużniczka
zadeklarowała
spłatę
należności w ratach, którą miała uiścić na rachunek bankowy organu egzekucyjnego.
W dniu
8.11.2012r.
dokonano
zajęcia
. Spółka ta potwierdziła,
wierzytęlność
zajęcia
w wysokości
kolejnych
206.521,35
wierzytelności
dłużników
zł. W dniach 13 i 14.11.2012r.
dłużników
zaś pismami
w stosunku
Komornik
do
dokonał
z dnia 30.11.2012r.
do 8 jednostek
W rezultacie dokonanych zajęć
dłużnikom przysługują
w stosunku
iż dłużnikom przysługuje w stosunku do niej
do 25 podmiotów,
Komornik dokonał zajęć wierzytelności
terytorialnego.
wierzytelności
samorządu
. wskazały, iż
w stosunku do nich wierzytelności
i że należne im kwoty zostaną
przekazane organowi egzekucyjnemu.
Skuteczne okazały się także zajęcia rachunków
który w dniu
13.11.20121'. przekazał
Komomikowi
bankowych:
kwotę
w Banku PEKAO S.A. -
18.660,21
zł oraz w Banku
Millennium - co do niewielkich kwot.
2
\\1 dniu 4.12.2012r. Komornik dokonał ZajęcIa rachunku
w
bankowego dłużników
Banku Spółdzielczym w Rzeszowie. W tym samym dniu dłużnicy dokonali przelewu
kwoty 170.000,00 zł bezpośrednio na rachunek bankovvy wierzyciela. W dniu 10.12.20121'.
Bank Spółdzielczy w Rzeszowie zrealizO\vał zajęcie i przekazał na rachunek bankowy organu
egzekucyjnego kwotę 266.505,38 zł.
W dniu 11.12.20121'. wierzyciel wniósł o zakończenie postępowania egzekucyjnego
wobec otrzymania
całości egzekwowanej należności. Komornik
wydał postanowienie
o zakończeniu postępowania egzekucyjnego i dokonał zWrotu kwoty przekazanej przez Bank
Spółdzielczy w Rzeszowie w wyniku realizacji zajęcia.
Sąd Rejonowy wskazał, iż zgodnie z art. 49 ust. l ustawy o komornikach sądowych
J
i egzekucji w sprawach o egzekucję świadczeó pieniężnych komornik pobiera od dłużnika
opłatę stosunkową w wysokości 15 % wartości wyegzekwowanego świadczenia, jednak nie
niższej niż 1110 i nie wyższej niż trzydziestokrotna wysokość przeciętnego .wynagrodzenia
miesięcznego. Jednakże w przypadku wyegzekwowania świadczenia wskutek .skierowania
egzekucji do wierzyteIIlO.Ściz rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę, świadczenia
z ubezpieczenia społecznego jak również wypłacanych na podstawie przepisów o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zasiłku' dla bezrobotnych, dodatku aktywizacyjnego,
stypendium oraz dodatku szkoleniowego, komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową
w wysokości 8 % wartości wyegzekwowanego §wiadczenia, jednale nie niższej niż 1/20 i nie
wyższej niż dziesięciokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Z kolei
zgodnie z art. 49 ust. 1a w/w ustawy w sprawach wymienionych w ust. 1 komornik ściąga
;
I
i
opłatę od dłużnika proporcjonalnie do wysokości wyegzekwowanego świadczenia.
Natomiast zgodnie z art. 49ust.2 zd. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji _
w sprawach o egzekucjęświadczell
pieniężnych w przypadku umorzenia postępowania
egzekucyjnego na wniosek wierzyciela oraz na podstawie art. 823 Kodeksu postępowania
cywilnego komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 5 % wartości
świadczenia pozostałego do wyegzekwowania, jednak nie niższej niż 1/10 i nie wyższej niż
l
!
Sąd I instancji wskazał, iż sprawie Km 2/12 Komornika Sądowego przy Sądzie
ani na wniosek
wierzyciela, ani w oparciu o przepis art. 823 k.p.c. Postępowanie to uległo zakOllczeniu _
wobec wyegzekwowania
I
ii
i
dziesięciokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.
Rejonovvym w Wołominie nie doszło do umorzenia postępowania,
I
całości należności - co wskazał Komornik Sądowy wydając
zaskarżone postanowienie z dnia I 1.12.20121'. o us~aleniu kosztów postępowania. Wobec
3
l
f'
a
!
I
PO\vyższego przepis art. 49 ust. 2 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji nie może być
podstawą ustalenia wysokości opłaty stosunkowej w sprawie.
Sąd zaznaczył, że bezspornym jest w niniejszej sprawie, iż świadczenie należne
wierzycielowi zostało przekazane w części wynoszącej 253.859,03 zł bezpośrednio przez
dłużników wierzycielowi poprzez przelew na jego rachunek bankowy. Jak wynika z karty
rozliczeniowej
pozostała
część
świadczenia została przekazana
wierzycielowi
przez
Komornika i została uzyskana wskutek zajęć rachunków bankowych dłużników oraz
dokonanej przez dłużniczkę
,wpłaty kwoty 10.000,00 złotych w dniu
8.11.2012r. Słusznie zatem Komornik zastosował stawkę 'opłaty w wysokości 15 % wartości
wyegz~kwowanego świadczenia. Opłata 5 % jest pobierana tylko od tej części świadczenia,
której wierzyciel nie otrzymał i której dochodzenia od dłużnika w danym postępowaniu
egzekucyjnym zrezygnował, składaj ąc wniosek o umorzenie.
Zdaniem Sądu Rejonowego brak było w sprawie podstaw do obniżenia wysokości
opłaty egzekucyjnej na podstawie art. 49 ust. 1w/w ustawy. Opłata ustalona przez nie jest
zawyżona, zaś nakład pracy Komornika był adekwatny do potrzeb tej konkretnej sprawy
egzekucyjnej.
Odnosząc się do zarzutu pełnomocniką dłużników, iż od kwot wyegzekwowanych
przez Komornika w wyniku zajęcia rachunku bankowego dłużników, Komornik powinien
obliczyć opłatę stosunkową w wysokości 8 %, 'Sąd I Instancji zauważył, iż dokładnie taką
opłatę Komornik naliczył.
Końcowo odnosząc SIę do podniesionego przez pełnomocnika dłużnika zarzutu
niekonstytucyjności art. 49 u. 1 zd. trzecie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji
w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt. 19 ustawy z dnia 24 września 20041'.o zmianie ustawy
o komornikach sądowych i egzekucji oraz o zmianie ustawy, - Kodeks postępowania
cywilnego - oraz powołanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 maja 2006r., sygn.
akt P ~8/05 Sąd Rejonowy wyjaśnił, że wskutek powyższego wyroku TK uznany za
niekonstytucyjny przepis Ustawy o komornikach sądowych i egzekucji został zmieniony
w wyniku nowelizacji Ustawy o komornikach sądowych i egzekucji z dnia 28.12.2007r. (Dz.
U. 2007, Nr 112, poz. 769). Zarówno Komornik Uak wynika z uzasadnienia odpowiedzi na
skargę), jak i Sąd orzekający w niniejsz~j sprawie stosują przepisy tejże ustawy w jej
znowelizowanym i objętym domniemaniem konstytucyjności brzmieniu. Zarzut ten jest więc
chybiony.
4
Wlw postanowienie zaskarżyl dlużnik wnosząc o jego zmianę poprzez ustalenie opiaty
.~
stosunkowej w wysokości 5 % od kwoty 253.859,03 wplaconej przez dlużuika bezpośrednio
na rachunek bankowy wierzyciela - na kwotę 12.692,95 zl w miejscc kwoty 37.742,49
ewentualnie
o uchylenie
zaskarżonego postanowienia
i przekazanie
sprawy
Sądowi
Rejonowemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie od wierzyciela na
rzecz dłu2nika kosztów postępowania według norm przepisanych.
W/w postanowieniu
- art. 49
USl.
skarżący zarzucił naruszenie:
l llStawy o komornikach sądowych i egzekucji
poprzez jego niewlaściwe
zastosowanie j uznanie, Że dłużnik ma obowiązek uiścić opłatę w wysokośći 15 % , także
.
w sytuacji, gdy należność została splacona bezpośrednio na rachW1ek bankowy wierzyciela
-art. 49 Ust. 1 wlwustawy
\;
pOprZez jego niezastosowanie i 4ZJjanie, że nie zachodzą
okoliczllości llpra\V!J.iające·pobranieprzezKonlOrnika opIaty 5 % w sytuacji, gdy należność
została spłacona na rachunek bankowy wierzyciela.
Szczególowe uzasadnienie zarzutów Zażalen!" zalega na kartach 44-47.
W odpowiedzi
na
zażalenie
Komornik
Sądowy
przy. Sądzie
Rejonowym
w Wolominie
O>miósl o oddalenie zażalenia dlUżników i obciązenie
dłużników kosztami postępowania w sprawie.
Sąd Okręgowy zważył, co nast~puje:
Zażalenie skarżącego nie zasługuje na U'vvzględnienie.
Zaskarżone postanowienie jeSt zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.
Stosownie do treści przepisu arl. 49 ustawy o komornikacil sądowych i egzekucji
podstawową
stawką
opłaty pobieranej przez komonJ.ika w przypadku
zaspokojenia
wierzyciela w trakcie prowadzonego postępowania w ćalości lub w części jest stawka 15 %
od wysokości zaspokojonego roszczenia. Opiaty w niższych stawkach 8 % i 5% pohierane są
jedynie wyjątkowo.
Odnosząc się do zarzutów zażalenia podnieść należy, iż w SYtuacji, w której
wierzyciel otrzymał w związkn z podjętymi działaniami w toku postępowania egzekucyjnego
wpłatę bezpośrednio od dłużnika i nie zastal zlOżony przez wierzyciela wniosek o umorzeuie
postępowania egzekucyjnego, nie ma zastosowania regulacja prawna przewidziana w ust. 2
art. 49 wlw ustawy. Oplata 5% jest bowiem pobierana tylko od tej części ŚWiadczenia, której
wierzyciel nie otrzymał i z której dochodzenia od dlnżnika w danym postępowaniu
.
I
.,
,
,~
)
egzekuc)jnym zrezygnował, składając wniosek o umorzenie. W sytuacjach przewidzianych w
ust. 2 art. 49 wlw ustal\')! dłużnik na płaszczyźnie materialno prawnej nadal jest obciążony
obowiązkiem świadczenia określonej kwoty pieniężnej na rzecz wierzyciela.
Ustalenie opłaty w wysokości 5 % nie uzasadnia także spełnienie świadczenia przez
dłużnika bezpośrednio do rąk wierzyciela, które jest następstwem wszczęcia egzekucji
i czynności podjętych przez komornika, zaś sam sposób zapłaty (do rąk komornika czy
wierzyciel) nie ma pod tym względem żadnego znaczenia.· Kosztów egzekucyjnych uniknąć
można jedynie w przypadku, gdy dłużnik dobrowolnie ureguluje wierzytelność zanim
wierzyciel wystąpi z wnioskiem egzekucyjnym.
Podkreślić należy, iż w niniejszej sprawie uiszczenie
,
wierzycielowi było następstwem
egzekucyjnych,
zastosowania
dokonania przez Komornika
środków przymusu
bezpośrednio świadczeń
bardzo wielu czynności
ograniczających
istotnie
swobodę
dłużników w rozporządzaniu majątkiem, które skutkowało pozytywnym ukształtowaniem
woli dłużnika zrodzonym w istocie działaniami organu egzekucyjnego.
Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że kwota spłacona bezpośrednio wierzycielowi
powinna być traktowana jako pozostała do wyegzekwowania, od której należy pobrać opłatę
w v-Iysokości5 %.
Odnosząc się do pozostałych zarzutów skarżącego dotyczących relacji zachodzącej
pomiędzy wielkością nakładu pracy komornika do wysokości ustalonej i pobranej opłaty oraz
niekonstytucyjnego - zdaniem dłuzników - działania Sąd Okręgowy uznał je także za
chybione w całości podzielając szczegółowe ustalenia i zważania Sądu Iinstancji.
Z pOl-vyższychwzględów zażalenie jak bezpodstawne na mocy art. 385 kpc i 397 § 2kpc i
art. 13 § 2 kpc podlegało oddaleniu.
6