Wybuch II wojny światowej.

Wybuch II wojny światowej.
1 września 1939 r. o godz. 440, bez wypowiedzenia wojny i ogłoszenia
mobilizacji, wojska niemieckie uderzyły na Polskę na całej polsko-niemieckiej
granicy oraz z terytorium Moraw i Słowacji, stawiając Polskę w niekorzystnym
połoŜeniu strategicznym. Niemcy zrzucili swoje pierwsze bomby na miasto
Wieluń. Jednak symbolem ataku Niemiec stało się uderzenie na polską składnice wojskową Westerplatte w Wolnym Mieście Gdańsku, rozpoczęte
o godzinie 445. 205 polskich Ŝołnierzy placówki Westerplatte, pod dowództwem
mjr. Henryka Sucharskiego i jego zastępcy Franciszka Dąbrowskiego bronili się
przez 7 dni przed siłami liczącymi 3,4 tys. śołnierzy niemieckich.
Bitwa graniczna rozegrała się w dniach 1-3 września 1939 r. na północnym Mazowszu, Pomorzu nad Wartą oraz na Śląsku i Podhalu. Mimo zaciętego
oporu, juŜ w pierwszych dniach września udało się Niemcom przełamać polskie
linie obronne i zająć Kujawy, część Wielkopolski i Śląsk.
W dniu 17 września na wschodniej rubieŜe kraju spadło uderzenie Armii
Czerwonej w sile sześciu armii liczących 600-650 tys. Ŝołnierzy. Opór Polskiej
obrony cywilnej istotne rozmiary przybrał na Śląsku, gdzie w walkach ze zorganizowanymi grupami dywersantów niemieckich operującymi w strefie nadgranicznej uczestniczyły formacje obrony cywilnej. Od września 1939 formacje te
broniły przed Niemcami polskich miast i wsi, wspólnie z Wojskiem Polskim,
ochotniczymi druŜynami młodzieŜowymi – głównie harcerzami i członkami
Zwiąsku MłodzieŜy Powstańczej. Oddziały te uczestniczyły w m.in. w obronie
wieŜy spadochronowej w Katowicach, Chorzowa, Lublińca, w lasach pszczyńskich – ich członkowie, którzy zostali pochwyceni przez Niemców, byli zwykle
rozstrzeliwani lub wiezieni.
Wojna między Polską, Niemcami i Rosją trwała od 1 września 1939 r. do
8 maja 1945r.
Julia Łycyniak kl. V b