Powikłania zakrzepowo-zatorowe po zabiegach barku i łokcia

Powikłania zakrzepowo-zatorowe po zabiegach barku i łokcia
PRZEGLĄD PIŚMIENNICTWA
R. Dattani, C. D. Smith, V. R. Patel
From South West London Elective Orthopaedic Centre, Epsom, United Kingdom
Bone Joint J 2013;95-B:70–74.
Zbadano częstość występowania i czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowozatorowej (ŻChZZ) występującej po operacji barku i łokcia oraz oceniono rolę
profilaktyki przeciwzakrzepowej w chirurgii kończyny górnej. Wszystkie prace
opisujące ŻChZZ po zabiegach barku i łokcia opublikowane w literaturze
anglojęzycznej przed dniem 31 marca 2012 roku zostały poddane przeglądowi. W
sumie 14 artykułów było dostępnych do analizy, z których większość stanowiły
badania retrospektywne i serie przypadków. Częstość występowania ŻChZZ wynosiła
0,038% wśród 92 440 procedur artroskopowych barku, 0,52% wśród 42 261
aloplastyk stawu ramiennego oraz 0,64% z 4833 wśród operacji z powodu złamań
bliższego końca kości ramiennej (otwarta repozycja i stabilizacja wewnętrzna lub
aloplastyka połowicza). Częstość występowania po aloplastykach łokcia wynosiła
0,26% wśród 2701 procedur. Cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów i choroba
niedokrwienna serca zostały zidentyfikowane jako główne czynniki ryzyka.
Istniejące dowody dotyczące profilaktyki przeciwzakrzepowej oparte są na
badaniach III i IV poziomu i dlatego nie można dokonywać żadnych zaleceń
dotyczących profilaktyki na podstawie obecnych dowodów. Zasadne wydaje się
przyjęcie multimodalnego podejścia zakładającego, że wszyscy pacjenci powinni
otrzymywać profilaktykę mechaniczną, a profilaktyka chemiczna powinna być
przeznaczona dla tych, którzy są w grupie wysokiego ryzyka ŻChZZ.