Protokół XXXIII posiedzenie KM PO KL 12 czerwca 2015 r.

PROTOKÓŁ Z PRZEBIEGU TRZYDZIESTEGO TRZECIEGO POSIEDZENIA
KOMITETU MONITORUJĄCEGO
PROGRAM OPERACYJNY KAPITAŁ LUDZKI
12 czerwca 2015 r., Jachranka
W trzydziestym trzecim posiedzeniu Komitetu Monitorującego Program Operacyjny Kapitał Ludzki (KM
PO KL) wzięło udział 55 osób: 15 członków, 15 zastępców, 2 przedstawicieli Komisji Europejskiej (KE)
z głosem doradczym oraz 24 obserwatorów. Do głosowania uprawionych było 29 osób (lista osób
biorących udział w posiedzeniu KM PO KL stanowi załącznik nr 1 do protokołu).
Obradom przewodniczył Pan Paweł Chorąży – Dyrektor Departamentu Europejskiego Funduszu
Społecznego (DZF) w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju (MIiR). Komisję Europejską
reprezentowali: Pan Jarosław Hawrysz i Pan Rafał Janas z Dyrekcji Generalnej ds. Zatrudnienia,
Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego.
1. Zatwierdzenie porządku obrad. Informacja nt. protokołu z XXXII posiedzenia KM PO KL
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) przywitał wszystkich zgromadzonych. Następnie przedstawił
informację na temat protokołu z przebiegu XXXII posiedzenia KM PO KL, który rozesłano do członków
Komitetu 30 grudnia 2014 r. Termin na zgłaszanie uwag do protokołu wyznaczono na dzień 13
stycznia 2015 r. Uwagi zostały wniesione przez Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego,
Forum Związków Zawodowych, Departament Pomocy i Integracji Społecznej w Ministerstwie Pracy i
Polityki Społecznej oraz Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Poprawiony protokół został ponownie
przesłany do członków Komitetu 19 stycznia. Uwagi zgłosili: Urząd Marszałkowski Województwa
Wielkopolskiego, Pracodawcy RP, Departament Wdrażania Europejskiego Funduszu Społecznego w
Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej. Zatwierdzony i podpisany protokół został przesłany do
członków Komitetu 28 stycznia 2015 r. i jest dostępny w Bazie Wiedzy w folderze poświęconym
posiedzeniom KM PO KL oraz zamieszczony na stronie internetowej www.efs.gov.pl w zakładce
Komitet Monitorujący / Protokoły i uchwały. Następnie zapytał, czy ktoś z uczestników ma wnioski do
porządku obrad. Nikt nie zgłosił wniosku, zatem porządek obrad został zaakceptowany.
Porządek obrad:
1. Prezentacja wyników badania Efekty działań realizowanych w ramach priorytetu III PO KL
2. Prezentacja wyników Badania skuteczności wsparcia realizowanego w ramach komponentu
regionalnego PO KL
3. Prezentacja wyników badania Ocena skuteczności wsparcia i efektów działań PO KL, podjętych
na rzecz wzmocnienia potencjału partnerów społeczno-gospodarczych
4. Prezentacja wyników badania Ocena stopnia realizacji celu głównego i celów szczegółowych PO
KL oraz wpływu środków EFS na osiągnięte rezultaty w ramach poszczególnych obszarów
interwencji Programu
5. Przedstawienie sprawozdania rocznego z realizacji PO KL w 2014 r.
6. Prezentacja zmian alokacji w Programie Operacyjnym Kapitał Ludzki
1
7. Prezentacja zmian w Planie Działania na lata 2014-2015 dla Priorytetu VII PO KL w województwie
małopolskim
2. Prezentacja wyników badania Efekty działań realizowanych w ramach priorytetu III PO KL
Pani Irena Wolińska (WYG PSDB, Stowarzyszenie STOS) oraz Panie Agnieszka Szczurek i
Małgorzata Leszczyńska (Ośrodek Ewaluacji) przedstawiły wyniki badania ewaluacyjnego Efekty
działań realizowanych w ramach Priorytetu III PO KL (prezentacja stanowi załącznik nr 2 do
protokołu).
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) podziękował za prezentację i otworzył dyskusję.
Pani Elżbieta Wielg (NSZZ „Solidarność”) wyraziła swoje rozczarowanie wynikami ewaluacji
Priorytetu III. Stwierdziła, iż wszyscy spodziewali się, że projekty systemowe będą przynosiły efekty.
Powinno się zmienić nastawienie osób, które będą realizować projekty w przyszłej perspektywie,
zarówno systemowe jak i konkursowe. Należy zmienić myślenie z „buduję mur” na „buduję katedrę”.
Zdaniem pani Wielg największy niepokój budzi fakt, iż przez całą perspektywę finansową nie udało się
ustalić, czym jest jakość oświaty. Pani Wielg podkreśliła, że Instytucja Zarządzająca powinna zadbać,
aby określić jasny cel w nowej perspektywie. W przeciwnym razie w 2022 roku będzie dokładnie taki
sam efekt podejmowanych działań.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) zaznaczył, że jest daleki od stwierdzenia, że badanie jest wyłącznie
krytyczne w odniesieniu do interwencji w obszarze edukacji w latach 2007-2013. Przedstawiona
ewaluacja, oprócz kwestii, które były pozytywne, jasno pokazała problemy i obszary do naprawienia.
Pani Marzena Wojda (Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej), która uczestniczyła w dużych
projektach systemowych, potwierdziła większość wniosków z przedstawionej ewaluacji. Wyraziła
wątpliwość, czy projekt dot. małych szkół, który jest obecnie planowany w PO WER, jest odpowiedzią
na problemy małych szkół. Zaapelowała, aby przemyśleć i odpowiednio zaplanować wsparcie w
obszarze edukacji, np. przy udziale kilku instytucji, ekspertów.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) potwierdził, iż projekt przedstawiony do realizacji w PO WER dot.
przygotowania małych, wiejskich szkół do wspierania kompetencji kluczowych osób dorosłych na
rynku pracy, szczególnie na terenach zmarginalizowanych, nie rozwiązuje problemów małych szkół.
Zapowiedział również, iż to przedsięwzięcie nie będzie dyskutowane na posiedzeniu Komitetu
Monitorującego PO WER, gdyż wymaga daleko idących zmian.
Pan Sławomir Wittkowicz (Forum Związków Zawodowych) wyraził opinię, iż najlepszym efektem
kończyły się te projekty, które były cykliczne i rozwijały zainteresowania uczniów, zarówno w
środowiskach miejskich jak i wiejskich. Zdaniem Pana Wittkowicza jednym z największych problemów
przy realizacji PO WER może być zapewnienie trwałości. Jeżeli w trakcie wykorzystywania środków
EFS nie zostaną stworzone mechanizmy, które pozwolą na kontynuację działań, to po zakończeniu
zewnętrznego finansowania trudno będzie zachować trwałość projektów. Pan Wittkowicz również
zauważył, iż należy zdefiniować czym jest wysoka jakość systemu oświaty. Ponadto wyraził
przekonanie, iż powinno dojść do spotkania Ministerstwa Edukacji Narodowej z Ministerstwem
Infrastruktury i Rozwoju oraz członkami Komitetu, aby jak najszybciej rozwiązać zarysowane
problemy.
Pani Irena Wolińska (WYG PSDB) zgodziła się z wypowiedzią pana Chorążego, stwierdzając, że
ewaluacja nie świadczy o braku efektów realizacji Priorytetu III. Podkreśliła, że efekty są, a być może
jest ich nawet zbyt wiele, biorąc pod uwagę zadowolenie z dokonanych zmian środowisk oświatowych.
Efekty są do uratowania, pod warunkiem, że zostaną włączone do głównego nurtu polityki.
Agnieszka Szczurek (Ośrodek Ewaluacji) zwróciła uwagę, że w systemie oświaty nastąpiła duża
zmiana. Zdobyte zostały nowe doświadczenia i kompetencje, nauczyciele zwiększyli swoje
umiejętności, a także wprowadzono nowe metody nauczania. Realizacja działań w zakresie edukacji
2
przyczyniła się do zmian postaw uczestników systemu oświaty, a to jest niezbędne, żeby
przeprowadzać kolejne działania. Należy przeprowadzić inwentaryzację tego, co zostało osiągnięte,
ocenić kompetencje nabyte przez nauczycieli, uczniów, dyrektorów, aby można było wykorzystać te
zasoby w nowym okresie programowania.
Pan Rafała Janas (KE) wyraził opinię, iż wyniki ewaluacji są zbieżne z obserwacjami Komisji
Europejskiej. Należy odpowiednio dobierać działania do celów, zapewnić komplementarność, efekt
synergii oraz odpowiednią rolę administracji w prawidłowym zaplanowaniu interwencji. Z punktu
widzenia Komisji Europejskiej istotny jest dobór wskaźników mierzących wpływ interwencji. Odnośnie
projektów systemowych istotne jest czy wpływają one na poprawę funkcjonowania systemu, czy są to
projekty zamknięte, bez kontynuacji działań po zakończeniu projektów. Kolejnym ważnym aspektem
jest konieczność zachowania trwałości pozwalająca na zachowanie skutków projektów, w tym
mechanizmy finansowania niezależnie od środków europejskich. Ponadto pan Janas wyraził
przekonanie, że raporty ewaluacyjne z poprzedniej perspektywy są kluczowe również dla obecnej
perspektywy 2014-2020. Poprosił, aby Ministerstwo Edukacji Narodowej we współpracy z Instytucją
Zarządzającą przedstawiły na posiedzeniu Komitetu Monitorującego PO WER, w jaki sposób zostaną
uwzględnione wnioski z tego badania ewaluacyjnego.
Pan Jarosław Hawrysz (KE) odniósł się do wątku inwentaryzacji rezultatów wsparcia. Podkreślił, że
Komisja Europejska już w 2013 r. przeprowadziła przegląd wszystkich projektów systemowych, w tym
projektów z edukacji i sygnalizowano problemy, które dzisiaj zostały przedstawione w podsumowaniu
realizacji. Niepokojącym faktem jest, że przystępujemy do nowego okresu finansowania bez refleksji
nad tym, co poprawić i ulepszyć. Zdaniem Pana Hawrysza nie należy się spieszyć z rozpoczynaniem
projektów, większą wagę należy położyć na ich dobre przygotowanie. Przedstawiona ewaluacja
pokazała, że pomiędzy projektami nie było powiązań, wystarczającej komplementarności, aby pojawił
się efekt synergii. Jednak to nie tylko problem Priorytetu III. Pan Hawrysz zaproponował, aby stworzyć
warsztaty w formie e-learningu jak tworzyć logikę interwencji, która wychodzi od wizji poprzez cele,
zadania, wskaźniki i rezultaty, których oczekujemy. Kolejną kwestią jest rola opiekunów projektów.
Należy dać im większe uprawnienia, dziś spełniają rolę kontrolerów, a nie merytorycznych opiekunów.
Pani Małgorzata Leszczyńska (Ośrodek Ewaluacji) odniosła się do postulatu lepszego
konstruowania interwencji. Jej zdaniem w samym Priorytecie III jest na to bardzo dobry przykład –
projekt w Poddziałaniu 3.3.1. dotyczący doskonalenia nauczycieli i nowego modelu usprawniania
funkcjonowania szkół. Najpierw w gronie ekspertów zastanawiano się nad koncepcją podejścia do
doskonalenia nauczycieli, przeprowadzono szczegółowa diagnozę, przygotowano materiały, potem
odbyły się szkolenia i przeprowadzono pilotaż. System doskonalenia nauczycieli jest obecnie
przygotowany do dalszych działań na nowych zasadach. Teraz dużo zależy od Ministerstwa Edukacji
Narodowej. Należy przygotować odpowiednie środki finansowe na realizację dalszych działań.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) podsumował dyskusję, podkreślając, że problemy Priorytetu III to
problemy przekrojowe wynikające z samej konstrukcji PO KL. Podział realizacji zadań w obszarze
edukacji na poziom krajowy, który zajmował się projektami systemowymi oraz na regiony, które
udzielały wsparcia bezpośredniego, nie do końca się sprawdził. Zdaniem Pana Chorążego nowe
projekty MEN wymagają szerszej dyskusji i uspójnienia wizji. Sama realizacja warsztatów z zakresu
konstruowania logiki interwencji nie polepszy jakości projektów. Natomiast należy zwrócić uwagę, iż
instytucje bardziej interesują się projektami systemowymi, które wdrażają niż konkursami. I przy
konkursach też był za mały nadzór merytoryczny. Instytucje często są niechętne projektom
konkursowym, ponieważ nie mają świadomości, czego oczekują od beneficjentów. Pan Chorąży
podkreślił, iż nie można mówić, że nie ma żadnych efektów z realizowanych działań w Priorytecie III.
Efekty są, tylko mają rozproszony charakter i dlatego są mniej widoczne. To jest zadanie instytucji
pośredniczących na poziomie resortów i na poziomie regionów, aby zapewnić spójność tych działań.
Pan Chorąży zaapelował do regionów, aby również wyciągnęły wnioski z tego badania
ewaluacyjnego.
3
3. Prezentacja wyników Badania
komponentu regionalnego PO KL
skuteczności
wsparcia
realizowanego
w
ramach
Pani Małgorzata Zub (PAG Uniconsult) przedstawiła wyniki ewaluacji Badanie skuteczności wsparcia
realizowanego w ramach komponentu regionalnego PO KL (prezentacja stanowi załącznik nr 3 do
protokołu).
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) odniósł się do zidentyfikowanego w badaniu efektu jałowej starty.
Przeciwstawił ten wynik badania postulatom regionów, które domagają się, aby zwiększyć kwoty
dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Natomiast okazuje się, że efekty takich działań są
odwrotne od zamierzonych. Celem powinno być lepsze adresowanie środków EFS, a nie rozdawanie
jak najwięcej środków na zakładanie firm. Kolejnym ważnym aspektem jest konieczność potwierdzenia
efektów uczenia się. Powinno się szkolić ludzi z zakresu, jaki jest im potrzebny, a następnie
przeprowadzać walidację kompetencji nabywanych w projektach. Obecnie mieliśmy do czynienia z
sytuacją kreowania szkoleń przez projektodawców. Kolejną kwestią jest nadreprezentacja wsparcia
grup, które nie są najbardziej potrzebujące i poradziłyby sobie bez wsparcia. Należy koncentrować się
na grupach najtrudniejszych oraz na potrzebach odbiorów wsparcia.
Pan Jarosław Hawrysz (KE) przyznał, iż należy wymagać większej jakości od projektodawców oraz
przeprowadzania walidacji efektów uczenia się. Niestety zdaniem Komisji następuje odwrót od takiego
podejścia w kierunku dowolności w realizacji projektów. Komisja Europejska będzie dbała o to, aby
jakość była zapewniana przez odpowiednie kryteria wyboru. Nie zapewni tego SZOOP, ani inne
zapisy w regulaminach konkursów. Kolejną kwestią, na którą zwrócił uwagę pan Hawrysz był efekt
zatrudnieniowy. Rekomendacja z badania mówi, aby wykazać się tu większą elastycznością. Komisja
ma w tym zakresie wątpliwości. Przewaga ludzi młodych w projektach była spowodowana tym, iż w tej
grupie nastąpił duży przyrost bezrobocia, wśród osób młodych i po studiach. Ponadto sami uczestnicy
projektów dążą do tego, aby udział w projektach zakończył się zatrudnieniem, a zatem próg
efektywności zatrudnieniowej na poziomie 20% powinien być łatwy do zrealizowania. Porównując
projekty konkursowe i pozakonkursowe można zauważyć, iż w ramach projektów konkursowych
organizowanych było wiele staży, które kończyły się zatrudnieniem. Tego nie było przy projektach
systemowych. Zdaniem pana Hawrysza nie powinno się zmieniać progu efektywności zatrudnieniowej.
Elementem, który zaniepokoił Komisję jest fakt, że nie wszyscy uczestnicy byli zmotywowani do
udziału w projektach, szczególnie w przypadku Priorytetu VII, w którym, aż 15% uczestników projektu
nie było zdecydowanych czy chce w nim uczestniczyć. Kolejną kwestią jest konieczność współpracy
instytucji ze sobą, a zwłaszcza Powiatowych Urzędów Pracy z Ośrodkami Pomocy Społecznej, a
następnie z otoczeniem społeczno-gospodarczym. Zdaniem Pana Hawrysza, jeśli zostanie
zapewniona współpraca między tymi instytucjami, poprawi się skuteczność aktywizowania osób
bezrobotnych i wykluczonych społecznie.
Pan Przemysław Herman (DZF MIiR) odniósł się do informacji skąd wziął się poziom 20%
efektywności zatrudnieniowej. W poprzednim okresie programowania w mierzeniu efektywności
zatrudnieniowej brano pod uwagę dotacje na działalność gospodarczą, jakąkolwiek formę zatrudnienia
oraz 6-miesięczny okres na znalezienie pracy. Obecnie będziemy oczekiwać znalezienia dobrej
jakości pracy z odpowiednim wynagrodzeniem w ciągu 3 miesięcy. Do wskaźnika nie będą również
wliczane osoby, które założyły działalność gospodarczą, dzięki wsparciu EFS. Zatem na podstawie
dotychczasowych doświadczeń realny poziom efektywności zatrudnieniowej, jaką uda się osiągnąć to
19-20%. Podniesienie tego poziomu może ponownie spowodować selekcję uczestników w kierunku
największej szansy na zatrudnienie.
Pani Małgorzata Zub (PAG Uniconsult) podkreśliła, iż rekomendowany poziom efektywności
zatrudnieniowej został oszacowany na podstawie dotychczasowego wsparcia, jednocześnie z
rekomendacją, aby do grup najtrudniejszych kierować wsparcie w postaci staży, czy innych form
skutecznie wprowadzających na rynek pracy. W przypadku podniesienia wskaźników efektywności
4
zatrudnieniowej należy pomyśleć o bardziej intensywnym wsparciu. Jednocześnie objęcie wsparciem
osób, które były niezdecydowane czy chcą wziąć udział w projekcie, jest pozytywnym zjawiskiem. W
zakresie współpracy instytucji należy wziąć również pod uwagę instytucje zdrowia psychicznego czy
inne instytucje, które pomagają osobom niepełnosprawnym. Co do partnerstwa to należy
zaangażować osoby, które znają ludzi ze środowiska lokalnego, np. sołtys, pani w sklepie lokalnym,
szkoła, ośrodek zdrowia. Celem powinno być objęcie wsparciem osób, które nie wierzą, że może ono
im przynieść pozytywne efekty.
Pan Maciej Karasiński (WUP Rzeszów) powiedział, iż nie należy używać argumentu jałowych
skutków w przypadku określenia wysokości dotacji na działalność gospodarczą. Obniżenie kwot
dotacji wpłynie na obniżenie poziomu wskaźników, które pokazują skuteczność tej formy interwencji.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) zwrócił uwagę, iż celem wsparcia EFS nie jest przyznawanie jak
najwięcej pieniędzy na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Przede wszystkim należy dobrze
adresować środki publiczne. Jeżeli ktoś i tak założyłby działalność gospodarczą to znaczy, że
angażowanie środków publicznych nie było konieczne.
4. Przedstawienie wyników badania Ocena stopnia realizacji celu głównego i celów
szczegółowych PO KL oraz wpływu środków EFS na osiągnięte rezultaty w ramach
poszczególnych obszarów interwencji Programu
Pani Ewa Kusideł (konsorcjum: Laboratorium Badań Społecznych sp. z o.o. oraz firma Primus)
zaprezentowała wyniki badania Ocena stopnia realizacji celu głównego i celów szczegółowych PO KL
oraz wpływu środków EFS na osiągnięte rezultaty w ramach poszczególnych obszarów interwencji
Programu. Prezentacja stanowi załącznik nr 5 do protokołu.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) podziękował za prezentację oraz otworzył dyskusję.
Pani Konstancja Piątkowska (DKF MIiR) zadała pytanie o przyczyny zamiennego używania
terminów „kapitał społeczny” i „rozwój społeczny”.
Pani Ewa Kusideł (Primus) odpowiedziała, że użyty w badaniu miernik nazwany został lokalnym
miernikiem rozwoju społecznego natomiast to, co wchodzi w skład tej miary, zasługuje na miano
kapitału społecznego.
Pan Przemysław Herman (DZF MIiR) dodał, że lokalny miernik rozwoju społecznego został
wymyślony niejako w odpowiedzi na lokalny wskaźnik rozwoju kapitału ludzkiego – Local Human
Development Index (LHDI). Z uwagi na fakt, że metodologia wskaźnika LHDI była zastrzeżona,
Instytucja Zarządzająca dążyła do znalezienia sposobu na podobne zobrazowanie zmian
społecznych. Wykonawca badania zaproponował zatem zaprezentowany zestaw wskaźników,
następnie zbudował na ich podstawie miarodajne, syntetyczne dane, aby w ten sposób zobrazować
zmiany zachodzące w kilku obszarach wsparcia.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) zapytał z czego wynika pogorszenie sytuacji w województwie
warmińsko-mazurskim i zachodniopomorskim i czy jest za to odpowiedzialny jeden konkretny czynnik.
Pani Ewa Kusideł odpowiedziała, że ważnym obszarem jest edukacja ze względu na dużą alokację w
całym PO KL. W przypadku miernika rozwoju społecznego edukacja była sumą aż trzech priorytetów:
III, IV i IX. W związku z tym pogorszenie się sytuacji w województwach warmińsko-mazurskim i
zachodniopomorskim wynika przede wszystkim z pogorszenia się stanu edukacji i efektów kształcenia
w tych regionach.
Pan Jarosław Hawrysz (KE) w nawiązaniu do wcześniejszej dyskusji i rekomendacji z poprzedniego
raportu poprosił Instytucję Zarządzającą PO KL o zebranie rekomendacji z obydwu badań
ewaluacyjnych i przesłanie ich do Instytucji Zarządzających Regionalnymi Programami Operacyjnymi.
Komisja Europejska zamierza poprosić IZ RPO o wskazanie, w jaki sposób wspomniane
rekomendacje zostały wdrożone podczas realizacji RPO.
5
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) odpowiedział, że prośba Komisji zostanie uwzględniona.
Pani Ewa Kusideł (Primus) dodała, że rekomendacje związane są głównie z częścią syntetyczną
badania i dotyczą powiązania niektórych wartości wskaźników z sytuacją gospodarczą na tyle, na ile
to możliwe. Wartość wskaźnika efektywności zatrudnieniowej w dużym stopniu uzależniona jest od
koniunktury gospodarczej. Powoduje to, że określanie sztywnej wartości tego wskaźnika może
stwarzać ryzyko jego nieosiągnięcia w sytuacjach dekoniunktury gospodarczej. Pani Kusideł dodała,
że ustalenie tej samej wartości wskaźników dla wszystkich województw również nie jest dobrym
rozwiązaniem. Jako przykład podała województwo mazowieckie, w którym – ze względu na dobrą
sytuację gospodarczą – relatywnie najłatwiej będzie można osiągnąć wysoki wskaźnik efektywności
zatrudnieniowej. Jednocześnie województwa, które mają gorszą pozycję pod względem sytuacji na
rynku pracy zawsze będą województwami o niższych wartościach wspomnianego wskaźnika. W
związku z tym zasadne jest użycie modelu ekonometrycznego, który zdekomponuje wartość
wskaźnika efektywności zatrudnieniowej w zależności od województwa i czasu. Aktualnie
obserwowana faza wzrostu w cyklu koniunkturalnym skłania do określania wysokich wartości
wskaźnika efektywności zatrudnieniowej, jednak należy pamiętać, że w nowym okresie
programowania dojdzie do osiągnięcia szczytu cyklu koniunkturalnego, po którym należy oczekiwać
spowolnienia gospodarczego. Spowoduje to wówczas, że wysokie wartości wskaźnika efektywności
mogą stać się nieadekwatne.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) zapytał o sytuację województwa warmińsko-mazurskiego. W
województwie odnotowuje się jeden z największych wartości wskaźnika wpływu PO KL na obszar
edukacji i kształcenia przy jednoczesnym największym pogorszeniu sytuacji dotyczącej rozwoju
społecznego. Poprosił o wyjaśnienie, czy w związku z tym można uznać, że pozytywny wpływ PO KL
nie równoważy ogólnego trendu widocznego w tym województwie.
Pani Ewa Kusideł (Primus) odpowiedziała, że wpływ PO KL na sytuację województwa warmińskomazurskiego jest dość duży, ponieważ wynosi średnio 6%, natomiast sytuacja pogorszyła się o 4%.
Należy jednak zaznaczyć, że sytuacja pogorszyłaby się o około 10%, gdyby nie interwencja PO KL.
Województwo warmińsko-mazurskie jest największym beneficjentem całej polityki spójności, mimo, że
sytuacja społeczno-gospodarcza jest tam w dalszym ciągu niesatysfakcjonująca.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) skomentował, że dyskusja skoncentrowała się na sytuacji w
województwach, natomiast duża część raportu poświęcona jest temu, w jaki sposób poszczególne
cele PO KL zostały zrealizowane na poziomie całego Programu. Lektura raportu dostarcza więc
informacji na ile działania realizowane w Programie przełożyły się na zmianę. Jest to kolejne badanie,
które potwierdza tezę, że PO KL jest Programem, który w największym stopniu odpowiada na
zidentyfikowane terytorialnie problemy. Dodał, że w raporcie dotyczącym Local Human Development
Index PO KL wymieniony był jako jedyny program, w którym na poziomie subregionalnym, czy nawet
powiatowym można dostrzec wysoką trafność udzielonego wsparcia. Należy jednak sprawdzić, jaki
jest wpływ algorytmu Funduszu Pracy (FP) na zaobserwowaną zależność, ponieważ sam sposób
podziału środków z FP faworyzuje obszary o największej koncentracji problemów społecznych.
Następnie Pan Chorąży poprosił o sprawdzenie kworum oraz oddał głos Pani Aleksandrze Dmitruk.
5. Prezentacja i głosowanie nad przyjęciem
Operacyjnego Kapitał Ludzki za rok 2014
Sprawozdania
z
realizacji
Programu
Pani Aleksandra Dmitruk (DZF MIiR) zaprezentowała najważniejsze wnioski zawarte w
Sprawozdaniu z realizacji Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki za rok 2014. Prezentacja stanowi
załącznik nr 6 do protokołu.
Pan Norbert Pruszanowski (Związek Rzemiosła Polskiego) zapytał, czy Instytucja Zarządzająca
posiada informacje na temat liczby przedstawicieli reprezentatywnych organizacji pracodawców i
6
pracowników, którzy podnieśli swoje kompetencje i kwalifikacje w ramach projektów realizowanych w
Priorytecie V Dobre rządzenie, a także na temat zakresu wsparcia udzielonego tej grupie.
Pani Elżbieta Wielg (NSZZ „Solidarność”) zadała pytanie o dane dotyczące udziału osób
niepełnosprawnych w projektach finansowanych z EFS przedstawione podczas prezentacji. Udział
tych osób w podziale na województwa był dużo niższy niż wartość wskazana jako ogólna.
Pani Aleksandra Dmitruk (DZF MIiR) odpowiedziała na pytanie Pani Wielg, informując, że wartość
ogółem podana jest łącznie dla komponentu regionalnego i centralnego, natomiast dane
przedstawione na mapie podczas prezentacji dotyczą tylko komponentu regionalnego. Z tego względu
na mapie nie zostały uwzględnione np. działania z Priorytetu I wdrażane przez PFRON, w ramach
których osoby niepełnosprawne wspierane były na dość szeroką skalę. Tych danych nie można było
przedstawić jednak w ujęciu geograficznym, dlatego przedstawiony został tylko komponent regionalny.
Pan Jarosław Hawrysz (KE) poprosił o odniesienie się do kwestii nieosiągnięcia wskaźnika
monitorowanego w Priorytecie I w zakresie zawierania kontraktów socjalnych przez instytucje opieki
społecznej, ponieważ w ostatnim czasie nastąpiło zahamowanie wzrostu tego wskaźnika. Poprosił
również o komentarz dotyczący innego wskaźnika w obszarze integracji społecznej w zakresie
niskiego wykorzystywania przez instytucji pomocy i integracji społecznej (IPiIS) standardów
wypracowanych w PO KL.
Pani Aleksandra Dmitruk (DZF MIiR) odniosła się do pytania Pana Pruszanowskiego, informując, że
w sprawozdaniu zawarta jest informacja odnośnie budowania potencjału eksperckiego zarówno przez
przedstawicieli organizacji pracodawców, których według sprawozdania do końca 2014 r. było 3192
osoby, jak również przez przedstawicieli związków zawodowych, których wzięło udział w projektach
podnoszących kompetencje i kwalifikacje prawie 13,5 tysiąca osób.
Następnie Pani Marlena Kończak (DWF MPiPS) odpowiedziała na pytania Pana Hawrysza. Zaczęła
od kwestii wdrożenia standardów stosowanych przez instytucje pomocy i integracji społecznej.
Powiedziała, że w odniesieniu do części z tych standardów należy czekać na nowelizację ustawy z
dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, która jest obecnie dyskutowana na forum Komitetu
Stałego Rady Ministrów. Jeżeli chodzi o wykorzystanie standardów przez instytucje, widoczne jest, że
część ze standardów została ujęta w wytycznych, czy zaleceniach tych instytucji. Dodała, że MPiPS
planuje zlecić w bieżącym roku badanie ewaluacyjne dotyczące oceny wpływu EFS na
funkcjonowanie instytucji rynku pracy i instytucji pomocy społecznej, którego dwa etapy zrealizowane
zostały w roku 2011 i w roku 2015. W ramach tego badania planowane jest zbadanie zarówno
poziomu, jak i przyczyn ewentualnego nieosiągnięcia poszczególnych wskaźników, czy trudności we
wdrażaniu zaplanowanych działań. Wyniki badania dostarczą informacji umożliwiającej pełną
odpowiedź na zadane pytania.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) zaproponował przejście do głosowania nad przyjęciem
sprawozdania. Zapytał, czy uczestnicy posiedzenia widzą potrzebę formalnego głosowania, czy
sprawozdanie za rok 2014 zostanie przyjęte na drodze konsensusu. Wobec braku zgłoszeń
dotyczących potrzeby głosowania sprawozdanie zostało przyjęte poprzez konsensus.
6. Prezentacja i głosowanie nad przyjęciem zmian alokacji w Programie Operacyjnym Kapitał
Ludzki
W dalszej kolejności Pan Chorąży zaproponował przejście do kolejnego punktu w agendzie spotkania.
Powiedział, że przyjęcie przez Komitet Monitorujący propozycji realokacji stanowi dla Instytucji
Zarządzającej PO KL podstawę do wystąpienia do Komisji Europejskiej z formalnym wnioskiem o
dokonanie zmian Programu. Proponowane zmiany wiążą się z fazą zamykania Programu, natomiast
jednym z elementów tej fazy jest uniknięcie nadkontraktacji w różnych obszarach. Dodał, że w tym
kontekście bardzo ważnym elementem jest 10-cio procentowa elastyczność w certyfikowaniu środków
na poziomie priorytetów pod warunkiem skompensowania różnicy na poziomie całego Programu. Pan
7
Chorąży wyraził nadzieję, że przedstawiane zmiany w alokacji będą najprawdopodobniej ostatnimi w
perspektywie finansowej 2007-2013.
Pani Joanna Orłowska (DZF MIiR) zaprezentowała propozycje zmian alokacji w Programie
Operacyjnym Kapitał Ludzki. Prezentacja stanowi załącznik nr 7 do protokołu.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) powiedział, że aktualnie przekroczony został poziom 95% płatności
zaliczkowych i pośrednich przez Komisję Europejską w stosunku do Polski. Pozostałe 5% przyznanej
kwoty zostanie wypłacone jako tzw. płatność salda końcowego po złożeniu deklaracji zamknięcia
Programu. Przygotowując propozycję zmian alokacji, starano się zidentyfikować i oszacować w
poszczególnych priorytetach ryzyko nadkontraktacji lub oszczędności. Można optymistycznie założyć,
że wprowadzone zmiany pozwolą na prawidłowe zamknięcie Programu z wykorzystaniem
wspomnianej 10-cio procentowej elastyczności w certyfikowaniu środków.
Pan Jarosław Hawrysz (KE) nawiązał do wypowiedzi Pana Chorążego, dodając, że ze strony Komisji
Europejskiej pozostała aktualnie do wypłacenia ostatnia transza w wysokości 50 milionów EUR, co
nastąpi w przeciągu najbliższych 2 tygodni. Kolejna płatność związana będzie z procesem zamykania
Programu i będzie miała miejsce prawdopodobnie dopiero w 2017 roku.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) poprosił o sprawdzenie kworum oraz poinformował, że pod
głosowanie zostaną poddane dwie uchwały.
Wobec braku głosów dotyczących potrzeby głosowania obydwie uchwały dotyczące zmian alokacji
zostały przyjęte poprzez konsensus.
Pan Chorąży podziękował za przyjęcie uchwał z uwagi na czas potrzebny do przedstawienia zmian
Radzie Ministrów oraz ich przekazania do Komisji Europejskiej. Dodał, że Programy, które mają
wypłacone wszystkie płatności pośrednie, nie są narażone na zatrzymanie, czy zawieszenie płatności.
Wynika z tego, że na zakończenie PO KL cała kwota wsparcia może zostać certyfikowana bez
konsekwencji. Po etapie problemów udało się doprowadzić do sytuacji, w której Polska pod kątem
EFS nie jest wymieniana jako kraj realizujący Program z zastrzeżeniami finansowymi, czy
reputacyjnymi.
7. Prezentacja i głosowanie nad przyjęciem zmian w Planie Działania na lata 2014-2015 dla
Priorytetu VII PO KL w województwie małopolskim
Pan Paweł Szymański (DZF MIiR) zaprezentował propozycje zmian w Planie Działania na lata 20142015 dla Priorytetu VII PO KL w województwie małopolskim. Prezentacja stanowi załącznik nr 8 do
protokołu.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) poinformował, że zmiany w projekcie są poddane pod głosowanie na
posiedzeniu Komitetu Monitorującego, ponieważ wynika to z zasad dotyczących modyfikacji planów
działania. Instytucja Zarządzająca ma możliwość wydłużenia czasu trwania projektu do 24 miesięcy,
natomiast na dalsze wydłużenia muszą wyrazić zgodę członkowie Komitetu Monitorującego. Dodał, że
projekt Małopolskie Obserwatorium Polityki Społecznej został wybrany jako przykład dobrej praktyki w
perspektywie 2007-2013, co jest dodatkowym argumentem, aby go przedłużyć.
Pan Chorąży zaproponował przejście do procedury głosowania. Żadna z osób uprawnionych do
głosowania nie wyraziła potrzeby przeprowadzenia głosowania, zatem uchwała dotycząca zmian w
Planie Działania Województwa Małopolskiego została przyjęta na drodze konsensusu.
Z uwagi na czas pozostały do zakończenia posiedzenia Pan Paweł Chorąży zaproponował powrót do
punktu agendy dotyczącego prezentacji wyników badania omawiającego skuteczność wsparcia na
rzecz partnerów społeczno-gospodarczych.
8
8. Prezentacja wyników badania Ocena skuteczności wsparcia i efektów działań PO KL,
podjętych na rzecz wzmocnienia potencjału partnerów społeczno-gospodarczych
Pan Przemysław Herman (DZF MIiR) zaprezentował wyniki badania Ocena skuteczności wsparcia i
efektów działań PO KL, podjętych na rzecz wzmocnienia potencjału partnerów społecznogospodarczych. Prezentacja stanowi załącznik nr 4 do protokołu.
Pan Norbert Pruszanowski (Związek Rzemiosła Polskiego) zabrał głos informując, że był
uczestnikiem jednej z grup fokusowych podczas realizacji omawianego badania. Dodał, że środowisko
partnerów społecznych nie zgadza się z niektórymi wnioskami płynącymi z badania, co zostało
odzwierciedlone w suplemencie do raportu. Wyraził niezadowolenie z koncepcji metodologii badania,
która zakładała zgromadzenie w jednej grupie fokusowej przedstawicieli organizacji pozarządowych,
organizacji pracowników, pracodawców i urzędów marszałkowskich. Ponadto stwierdził, że pytania
dotyczące wsparcia z Priorytetu V Dobre rządzenie zadawane były nietrafnie dobranej grupie, tj.
przedstawicielom urzędów marszałkowskich. Dodatkowo dość szczegółowej analizie poddane zostało
Działanie 2.1.2 dotyczące wsparcia potencjału adaptacyjnego przedsiębiorstw, co w ocenie Pana
Pruszanowskiego było nieadekwatne do celów badania. Dodał, że inna metodologia badania powinna
zostać przyjęta do oceny działań z Priorytetu V, inna natomiast do części dotyczącej wsparcia na
rzecz adpatacyjności. Następnie wyraził nadzieję, że rejestr usług rozwojowych przyczyni się do
poprawy sytuacji na rynku szkoleń oraz stwierdził, że krytyczne wnioski z badania dotyczące tej
sytuacji wynikają z działań niektórych firm psujących rynek szkoleń. Poprosił Komisję Europejską o
wzięcie pod uwagę stanowiska partnerów wobec wyników badania przedstawionego w suplemencie
do raportu. Na koniec dodał, że środowisko partnerów społeczno-gospodarczych prosi Komisję
Europejską o wsparcie w przyszłym okresie programowania do stosowania w przypadku ewaluacji
zasady partnerstwa przedstawionej w Białej księdze zasady partnerstwa. Powołując się na tę zasadę
stwierdził, że partnerzy powinni zostać w większym stopniu włączeni w wybór wykonawcy badania
ewaluacyjnego. Dodatkowo poprosił Pana Pawła Chorążego o poparcie wniosku formalnego
dotyczącego stosowania zasady partnerstwa z ostatniego spotkania grupy roboczej Komitetu
Koordynacyjnego ds. Umowy Partnerstwa, podczas którego dyskutowano zagadnienia podlegające
ewaluacji w nowym okresie programowania. Dodał, że obecny na spotkaniu grupy roboczej Pan Piotr
Stronkowski poparł wniosek formalny i zapewnił, że zostanie on uwzględniony.
Pani Elżbieta Wielg (NSZZ „Solidarność”) powiedziała, że dobrą praktyką w PO KL była grupa
robocza do spraw ewaluacji, na spotkaniach której przedstawiane były projekty narzędzi badawczych
z możliwością wnoszenia uwag przez osoby zaangażowane merytorycznie w dany obszar tematyczny.
Na spotkaniach grupy wypracowane zostały uwagi do przyjętej koncepcji dyskutowanego badania,
które dotyczyły niemożności połączenia w narzędziach badawczych oceny działań dotyczących
wzmocnienia potencjału dialogu społecznego oraz dotyczących adaptacyjności. Dodatkowo
postulowano rozdzielenie oceny Działań 5.4 i 5.5 z uwagi na różną wartość alokacji skierowanych na
realizację wsparcia w tych Działaniach. Nieuwzględnienie zgłaszanych uwag spowodowało problemy
na etapie syntezy wniosków z badania. Pani Wielg odniosła się krytycznie do oceny wydatkowania
środków z poszczególnych działań PO KL poprzez odniesienie do liczby projektów realizowanych w
tych działaniach z uwagi na niejednakową wartość alokacji. Dodatkowo we wnioskach z badania nie
znalazła się informacja, że w przypadku Działania 5.4 związki zawodowe były wyłączone z możliwości
aplikowania o środki. Zostało natomiast podkreślone, że doradztwo było działaniem, które sprawdziło
się jako dobry rodzaj wsparcia. Pani Wielg podsumowała, że gdyby do doradztwa dopuszczeni byli
partnerzy społeczni, w tym związki zawodowe, wówczas trafność działań byłaby wzmocniona. Efekt
trwałości projektu byłby natomiast utrzymany dzięki rozmieszczeniu siedzib reprezentatywnych
partnerów społeczno-gospodarczych w wielu miastach wojewódzkich, czy powiatowych. Dzięki
takiemu rozmieszczeniu instytucjonalnemu wsparcie np. w postaci doradztwa prawnego mogło zostać
tam zrealizowane, tym bardziej, że instytucje te mają trwały charakter i nie kończą swej działalności
wraz z zakończeniem projektu. Nawiązując do realizacji PO WER, Pani Wielg wyraziła zadowolenie,
że w nowej perspektywie finansowej zwrócono większą uwagę na dobór beneficjentów, którzy mają
9
potencjał do tego, aby osiągnąć założone cele i utrzymać trwałość podjętych działań. Ponadto
zawnioskowała, aby podczas konstrukcji narzędzi badawczych w przyszłych badaniach brać pod
uwagę merytoryczne sugestie środowisk, których te badania będą dotyczyć.
Pan Rafał Janas (KE) zwrócił uwagę na rozróżnienie pomiędzy wagą samego partnerstwa
społecznego, które jest bardzo wspierane przez Komisję Europejską w szczególności w nowym
okresie programowania oraz efektywnością poszczególnych form wsparcia finansowanych z EFS,
mających na celu wzmacnianie partnerstwa. Dodał, że przedstawione badanie ewaluacyjne zawiera
także wnioski, które nie spotkały się z krytyką ze strony partnerów społeczno-gospodarczych. Dotyczą
one m.in. konieczności dostosowania oferty wsparcia do odbiorców, czy wzmocnienia wsparcia dla
ośrodków na terenach, na których identyfikuje się największe potrzeby. Podsumował, że uwagi
partnerów społeczno-gospodarczych sprowadzają się do krytyki przyjętej w części badania
metodologii.
Pan Jarosław Hawrysz (KE) dodał, że wyniki omawianego badania ewaluacyjnego otworzyły
dyskusję w danym obszarze, co należy traktować pozytywnie. Zgodził się ze stwierdzeniem, że
widoczny jest obraz utraconej szansy na trafność wsparcia skierowanego do przedsiębiorców. Dodał,
że Komisja Europejska apelowała zwłaszcza o to, aby szkolenia oferowane przedsiębiorcom w
Priorytecie II odpowiadały na ich potrzeby. Komisja zgłaszała także potrzebę diagnozy i
indywidulanego podejścia w oferowaniu wsparcia. Pan Hawrysz zwrócił uwagę na działania dużych
firm szkoleniowych, które forsują swoją ofertę, nawet jeśli nie jest ona dostosowana do potrzeb
przedsiębiorców. Podkreślił, że w obszarze wsparcia przedsiębiorczości nadal jest dużo do zrobienia i
wyniki kolejnego badania wskazują na duże oddalenie oferty wsparcia od oczekiwań przedsiębiorców.
Dodał, że Komisja Europejska naciskała na partnerów społecznych, aby spróbowali zbudować swój
potencjał poprzez świadczenie wysokiej jakości szkoleń – poprzez dostarczanie zindywidualizowanej
oferty dla przedsiębiorstw, co jednak się nie wydarzyło. Wyraził nadzieję, że wnioski ze starej
perspektywy finansowej zostaną wyciągnięte, choć w dalszym ciągu istnieją wątpliwości co do jakości
działań planowanych na rynku szkoleń.
Pan Norbert Pruszanowski (Związek Rzemiosła Polskiego) nawiązał do wypowiedzi Pana Janasa,
przypominając, że zasada partnerstwa dotyczy wszystkich ewaluacji w RPO i nie byłoby bez niej
wsparcia dla partnerów. Następnie wskazał, że w swej poprzedniej wypowiedzi podał przykład
patologii wsparcia szkoleniowego, co nie oznacza, że całe wsparcie ocenia negatywnie. Dodał, że na
początku okresu programowania 2007-2013, kiedy wnioski o dofinansowanie projektów składane
przez Związek Rzemiosła Polskiego były odrzucane, Związek informował Polską Agencję Rozwoju
Przedsiębiorczości, że firmy szkoleniowe nie są najlepszym realizatorem wsparcia dla
przedsiębiorców, tylko instytucje partnerów społecznych. Pan Pruszanowski podkreślił swoje
doświadczenie we współpracy z mikroprzedsiębiorstwami i działania na rzecz rozpoznawania potrzeb
tego sektora. Dodał, że nie wszystkie instytucje partnerów społecznych mają jednak tak silnie
rozbudowane struktury jak ZRP, dlatego będą musiały
korzystać częściowo z usług firm
szkoleniowych. Wyraził przekonanie, że negatywne wnioski z badania wynikały z projektów
realizowanych przez firmy szkoleniowe, a nie partnerów społeczno-gospodarczych, jednak obie grupy
nie zostały rozdzielone na etapie analizy.
Pan Przemysław Herman (DZF MIiR) podkreślił, że przedstawione wnioski stanowią jedynie fragment
oceny działalności partnerów społeczno-gospodarczych, jednak nie tylko organizacji
reprezentatywnych w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw
Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego, ale również organizacji
pozarządowych, czy firm szkoleniowych. Celem ewaluacji było sprawdzenie wpływu PO KL w zakresie
wsparcia szeroko rozumianych partnerów społeczno-gospodarczych. Pan Herman zgodził się jednak
częściowo z uwagą dotyczącą jakości przeprowadzonych analiz oraz poinformował, że znalazło to
odzwierciedlenie w karze nałożonej na wykonawcę za niewłaściwą jakość części badania. Jeśli chodzi
o metodologię badania, zgodził się z wnioskiem, że grupa sterująca ewaluacją w PO KL była dobrym
forum do tego, aby wypracowywać metodologię tego badania. Dodał, że aktywność strony partnerów
10
społeczno-gospodarczych na spotkaniach grupy nie była zadowalająca. Przypomniał, że omawiane
badanie konsultowane było dwukrotnie z grupą sterującą ewaluacją już w grudniu 2013 roku i
następnie w styczniu 2014 roku. Wówczas ze strony partnerów społeczno-gospodarczych jedynie
Konfederacja Lewiatan zgłosiła uwagi. Jeżeli chodzi o organizacje pracowników, ich aktywność
znacząco wzrosła na etapie pierwszej wersji raportu. Następnie Pan Herman podziękował za
wszystkie uwagi, które pozwoliły na wspólne wypracowanie suplementu do raportu. Dodał, że na
pierwszej stronie raportu umieszczone jest zastrzeżenie, że przedstawiane opinie nie są stanowiskiem
strony rządowej, tylko niezależnego ewaluatora. Zachęcił partnerów społecznych do aktywności
podczas wypracowywania metodologii innych badań z uwagi na atuty takiego podejścia do ewaluacji
oraz podkreślił, że tego typu aktywność nie zawsze była zadowalająca. Ze względu na ostatnią
kwestię nie można oczekiwać, że metodologia omawianego badania będzie spełniała oczekiwania
wszystkich stron.
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) podsumował, że Instytucja Zarządzająca zdaje sobie sprawę z
mankamentów tego badania i w aspektach, w których zdaniem IZ badanie nie spełniło standardów,
została nałożona na wykonawcę kara finansowa. Następnie przestrzegł wszystkich przed
formułowaniem na podstawie rekomendacji z konkretnych badań ewaluacyjnych ogólnego wniosku, że
ewaluacja jest niewłaściwą formą oceny interwencji. Podkreślił, że w ewaluacji nie chodzi o to, by
wykonawca formułował wnioski zgodne z intencją zamawiającego. Zadaniem ewaluatora jest
przedstawienie wniosków i rekomendacji na podstawie przedstawionej metodologii zgodnie z
posiadaną wiedzą. Natomiast na dalszym etapie wprowadzony jest mechanizm walidacji wyników tych
badań, co wiąże się m.in. z ich konfrontacja z wiedzą zamawiającego i interesariuszy. W PO KL
wypracowany został cały system zarządzania rekomendacjami, w którym ocenia się na ile są one
trafne i dopiero na tym etapie można wziąć pod uwagę wszystkie zastrzeżenia, które były poruszone
na spotkaniu. Pan Chorąży przypomniał, że zdarzały się przypadki odrzucania rekomendacji
uznawanych za nietrafne. Dodał, że dyskusja na ostatnim raportem stanowi wskazówkę w jaki sposób
podejść do badania tego obszaru w przyszłości. Momentem, w którym należy zastanowić się nad
wdrażalnością rekomendacji jest jednak ich przyjmowanie i ustalanie w jaki sposób mogą one zastać
wykorzystane w nowej perspektywie finansowej. Być może lepszym miejscem do tego typu dyskusji
jest forum Komitetu Koordynacyjnego ds. Umowy Partnerstwa. Pan Chorąży podkreślił jednak, że jest
tylko jednym z członków Komitetu i nie może wpływać na jego decyzje. Następnie zaproponował
przejście do omawiania spraw różnych.
9. Sprawy różne
Pan Paweł Chorąży (DZF MIiR) poinformował, że kolejne posiedzenie KM PO KL planowane
wstępnie na wrzesień bieżącego roku najprawdopodobniej nie odbędzie się. Dodał, że Instytucja
Zarządzająca postara się znaleźć formułę spotkania, która łączyłaby sprawy dotyczące zarówno
wcześniejszej, jak i nowej perspektywy finansowej, zwłaszcza w kontekście omawiania wyników
badań ewaluacyjnych. Zadaniem, które wymagać będzie formalnego posiedzenia KM PO KL będzie
zatwierdzenie sprawozdania końcowego z realizacji PO KL. Następne posiedzenie planowane jest
zatem w roku 2016.
Na zakończenie Pan Chorąży zwrócił uwagę na problem obniżającej się frekwencji na posiedzeniach
oraz na problem wcześniejszego opuszczania tego typu spotkań przez uczestników. Następnie
podziękował wszystkim za obecność.
11
Opracował: Sekretariat KM PO KL
Akceptował: Pan Paweł Orłowski, Podsekretarz Stanu w MIiR,
Przewodniczący Komitetu Monitorującego PO KL
Załączniki:
1. Lista osób biorących udział w XXXIII posiedzeniu KM PO KL
2. Prezentacja wyników badania Efekty działań realizowanych w ramach priorytetu III PO KL
3. Prezentacja wyników Badania skuteczności wsparcia realizowanego w ramach komponentu
regionalnego PO KL
4. Prezentacja wyników badania Ocena skuteczności wsparcia i efektów działań PO KL,
podjętych na rzecz wzmocnienia potencjału partnerów społeczno-gospodarczych
5. Prezentacja wyników badania Ocena stopnia realizacji celu głównego i celów szczegółowych
PO KL oraz wpływu środków EFS na osiągnięte rezultaty w ramach poszczególnych
obszarów interwencji Programu
6. Prezentacja ze Sprawozdania rocznego z realizacji PO KL w 2014 r.
7. Prezentacja dot. zmian alokacji w Programie Operacyjnym Kapitał Ludzki
8. Prezentacja dot. zmian w Planie Działania na lata 2014-2015 dla Priorytetu VII PO KL w
województwie małopolskim
Załącznik nr 1 – Lista osób biorących udział w XXXIII posiedzeniu KM PO KL
Członkowie/zastępcy:
1. Pan Paweł Chorąży – Dyrektor Departamentu Europejskiego Funduszu Społecznego,
Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
2. Pani Konstancja Piątkowska – Zastępca Dyrektora Departamentu Koordynacji Wdrażania
Funduszy Unii Europejskiej, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
3. Pani Aldona Zagaja - Departament Koordynacji Strategii i Polityk Rozwoju, Ministerstwo
Infrastruktury i Rozwoju
4. Pan Jarosław Siebielec – Departament Instytucji Płatniczej, Ministerstwo Finansów
5. Pani Katarzyna Siodoś – Departament Certyfikacji i Desygnacji, Ministerstwo Infrastruktury i
Rozwoju
12
6. Pan Krzysztof Górski - Departament Funduszy Strukturalnych i Programów Pomocowych,
Ministerstwo Zdrowia,
7. Pani Marlena Kończak – Departament Wdrażania EFS, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej,
8. Pani Katarzyna Jarzębowska – Dyrektor Departamentu Funduszy Strukturalnych, Ministerstwo
Edukacji Narodowej
9. Pani Katarzyna Ejmocka – Departament Funduszy Strukturalnych, Ministerstwo Edukacji
Narodowej
10. Pani Iwona Olędzka – Zastępca Dyrektora Departamentu Rozwoju Kapitału Ludzkiego,
Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji
11. Pani Paulina Gąsiorkiewicz-Płonka – Kierownik Działu Wdrażania PO KL, Narodowe Centrum
Badań i Rozwoju
12. Pani Mirosława Kwiatek – Dyrektor Wydziału EFS, Urząd Marszałkowski Województwa
Dolnośląskiego
13. Pan Łukasz Jaworski – Dyrektor Departamentu Wdrażania Europejskiego Funduszu
Społecznego, Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko – Pomorskiego
14. Pan Romuald Gawlik – Wicemarszałek Województwa Lubuskiego, Urząd Marszałkowski
Województwa Lubuskiego,
15. Pan Zbigniew Gwadera – Dyrektor Departamentu Europejskiego Funduszu Społecznego, Urząd
Marszałkowski w Łodzi,
16. Pan Leszek Król – Zastępca Dyrektora Departamentu Strategii i Rozwoju Regionalnego, Urząd
Marszałkowski Województwa Mazowieckiego
17. Pan Tomasz Hanzel – Zastępca Dyrektora Departamentu
Operacyjnych, Urząd Marszałkowski Województwa Opolskiego
Koordynacji
Programów
18. Pan Maciej Karasiński – Wicedyrektor ds. EFS, Wojewódzki Urząd Pracy w Rzeszowie
19. Pani Elżbieta Romańczuk – Dyrektor Departamentu EFS, Urząd Marszałkowski Województwa
Podlaskiego
20. Pani Joanna Witkowska – Dyrektor Departamentu Europejskiego Funduszu Społecznego,
Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego
21. Pan Krzysztof Domagała - Dyrektor Świętokrzyskiego Biura Rozwoju Regionalnego
22. Pan Michał Opieczyński – Dyrektor Departamentu Europejskiego Funduszu Społecznego,
Urząd Marszałkowski Województwa Warmińsko-Mazurskiego
23. Pan Andrzej Przewoda – Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Szczecinie
24. Pan Jacek Suski – Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Opolu, Konwent Marszałków
Województw RP
25. Pani Elżbieta Wielg – Niezależny Samorządny Związek Zawodowy “Solidarność"
26. Pan Bartłomiej Kubiaczyk - Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych
27. Pan Sławomir Wittkowicz – Forum Związków Zawodowych
28. Pan Norbert Pruszanowski – Dyrektor Zespołu ds. Funduszy Unijnych, Związek Rzemiosła
Polskiego
29. Pani Marzena Wojda - Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej
13
30. Pan Dominik Wasilewski – Uniwersytet Warszawski, Konferencja Rektorów Akademickich Szkół
Polskich
Przedstawiciele Komisji Europejskiej z głosem doradczym:
1. Pan Jarosław Hawrysz – Dyrekcja Generalna ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych
i Włączenia Społecznego, Komisja Europejska
2. Pan Rafał Janas – Dyrekcja Generalna
i Włączenia Społecznego, Komisja Europejska
ds.
Zatrudnienia,
Spraw
Społecznych
Obserwatorzy:
1. Pan Stanisław Falski – Departament Pracy, Spraw Społecznych i Rodziny, NIK
2. Pan Dariusz Kapusta – Dyrektor Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich
3. Pani Izabela Prusik – Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego
4. Pan Krzysztof Jaszczuk – Katedra Systemów Zarządzania SGH
5. Pani Barbara Chydrasińska – Departament Spraw Społecznych i Oświaty Rolniczej, MRiRW
6. Pani Joanna Zembaczyńska-Świątek – Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości
7. Pani Grażyna Osicka – Krajowy Ośrodek Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej
8. Pan Piotr Matwiej – Związek Banków Polskich
9. Pani Agnieszka Zielińska – Ministerstwo Edukacji Narodowej
10. Pani Agnieszka Mrozik – Departament Ochrony Interesów Finansowych UE, Ministerstwo
Finansów
11. Pani Katarzyna Kott – Departament Ochrony Interesów Finansowych UE, Ministerstwo
Finansów
12. Pani Małgorzata Zub – PAG Euconsult
13. Pani Ewa Kusideł – Primus
14. Pani Agnieszka Szczurek – Ośrodek Ewaluacji
15. Pani Małgorzata Leszczyńska – Ośrodek Ewaluacji
16. Pani Irena Wolińska – WYG PSDB
17. Pani Aleksandra Dmitruk
Infrastruktury i Rozwoju
–
Zastępca
Dyrektora
Departamentu
EFS,
Ministerstwo
18. Pan Paweł Szymański – Departament EFS, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
19. Pan Przemysław Herman – Departament EFS, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
20. Pani Marta Turczyn – Departament EFS, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
21. Pani Małgorzata Kruk – Departament EFS, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
22. Pani Joanna Orłowska – Departament EFS, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
23. Pan Łukasz Mikulec – Departament EFS, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
24. Pani Marietta Warchoł – Centrum Projektów Europejskich
14