D - Sąd Rejonowy w Kłodzku

Sygnatura akt VI K 406/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 grudnia 2014 roku
Sąd Rejonowy w Kłodzku, VI Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący : SSR Anna Wołosecka - Berk
Protokolant : Aneta Elżbieciak
przy udziale Prokuratora Ewy Czarnul
po rozpoznaniu dnia 07.X., 05.XI. i 17.XII.2014r. sprawy karnej
D. Z.
urodz. (...) w N.
syna J. i H. zd. K. (...),oskarżonego o to, że:
w dniu 11 maja 2013 roku w N., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. T., dokonał kradzieży z włamaniem
do sklepu ogólnospożywczego na placu targowym, skąd po uprzednim wybiciu szyby wystawowej wszedł do sklepu,
a następnie ukradł artykuły spożywcze w postaci ryżu, sera żółtego, kawy, przetworów, napoi i słodyczy o łącznej
wartości 300 zł., czym działał na szkodę M. K. (1),tj. o czyn z art. 279§1 kk,----------- / --------I. oskarżonego D. Z. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku,II. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk koszty procesu zalicza na rachunek Skarbu Państwa.
UZASADNIENIE
W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 9 maja 2013 roku oskarżony D. Z. oraz K. T. zostali zatrzymani w związku z podejrzeniem popełnienia przez
nich kradzieży z włamaniem na targowisku w N. , w/w zostali zwolnieni w dniu 10 maja 2013 roku około godziny
11.00 , w sprawie tego zdarzenia zapadł w dniu 29.01.2014 roku sygn. akt VIK 487/13 prawomocny wyrok skazujący.
Po opuszczeniu Komisariatu Policji w N. D. Z. i K. T. dalszą część dnia spędzali razem a w godzinach wieczornych
przebywali u jednego ze znajomych M. T., gdzie spożywali alkohol. Po godzinie 21.00 K. T. opuścił mieszkanie, udał
się na miejscowe targowisko, gdzie dokonał kradzieży z włamaniem do kiosku spożywczego prowadzonego przez M.
K. (1), za czyn ten został skazany prawomocnym wyrokiem z dnia 16.07.2014 roku sygn. akt VIK 918/13.
Po pewnym czasie z mieszkania tego wyszedł również oskarżony , udał się w kierunku miejsca zamieszkania M. J.
u którego wówczas mieszkał, po drodze spotkał swojego znajomego D. S.. Gdy w/w byli w okolicy stacji paliw od
strony targowiska wyszedł K. T., miał ze sobą wypełnione różnymi artykułami reklamówki , z jednej z toreb wypadł mu
słoik z majonezem , którym rzucił w tablice reklamową pobliskiej stacji benzynowej. D. S. poszedł do swojego miejsca
zamieszkania, natomiast D. Z. i K. T. udali się do M. J. , gdzie K. T. pozostawił zabrane artykuły żywnościowe.
/ dowód: wyjaśnienia oskarżonego D. Z.
zeznania świadków: M. K., M. J., D. S.
odpis wyroku z dnia 29.01.2014 roku sygn. akt VIK 487/13 k 131-132;
wyrok z dnia 16.07.2014 roku sygn. akt VIK 918/13 k.134
protokoły zatrzymania k 163,164 /
Oskarżony D. Z. stojący pod zarzutem popełnienia czynu z art. 279 §1 kk nie przyznał się do winy i w złożonych
wyjaśnieniach podał, że krytycznej nocy nie uczestniczył w kradzieży z włamaniem do kiosku spożywczego na
targowisku w N..
W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:
W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd nie znalazł podstaw do przypisania oskarżonemu
sprawstwa odnośnie popełnienia zarzucanego mu czynu.
Wskazać należy, iż jedynym dowodem wskazującym na sprawstwo oskarżonego są wyjaśnienia złożone w toku
postępowania przygotowawczego w charakterze podejrzanego przez K. T., kiedy to wskazał, iż dokonał kradzieży z
włamaniem wspólnie z oskarżonym D. Z.. Opisując przebieg zdarzenia K. T. podał, iż 11 maja 2013 roku w godzinach
nocnych wraz z D. Z. poszli na targowisko w N. , przeskoczyli przez główną bramę , z uwagi na to , iż wcześniej
włamywali się do tego sklepu wiedzieli, że jest tam jedzenie, K. T. otworzył okiennicę , wybił szybę , D. Z. stał na
zewnątrz, po zabraniu artykułów żywnościowych udali się do M. J..
W toku rozprawy głównej K. T. przesłuchiwany w charakterze świadka nie potwierdził tych wyjaśnień i zeznał, iż
przedmiotowego czynu dokonał sam, zeznał, iż krytycznego dnia przebywał wraz z D. Z. u jednego ze znajomych , w
godzinach wieczornych opuścili mieszkania , gdy szli w kierunku miejsca zamieszkania na chwilę odszedł , oskarżony
na niego zaczekał, w tym czasie K. T. miał dokonać kradzieży z włamaniem na targowisku, po czym w/w udali się do
M. J..
Na pytania dotyczące przyczyny zmiany treści relacji odnośnie przebiegu zdarzenia na poszczególnych etapach
postępowania K. T. zeznał, iż nie wie dlaczego złożył wyjaśnienia obciążające D. Z., podawał, iż być może źle go
zrozumiano. Wskazać należy, iż wersja zdarzenia podana przez K. T. na rozprawie częściowo nie jest zgodna z relacjami
D. Z. i D. S., którzy podali , iż K. T. spotkali w okolicy targowiska , miał on ze sobą torby z różnymi artykułami.
Niewątpliwie wyjaśnienia K. T. co do zakwestionowania treści wyjaśnień nie są logiczne albowiem zapisy w protokole
przesłuchania są jednoznaczne , przy czym wskazać trzeba, iż niezgodny ze stanem faktycznym jest zapis „ w dniu 11
maja 2013 roku w godzinach nocnych” albowiem sugerowałoby to, że czynu dokonano w nocy z 11/12 maja podczas
gdy zderzenie miało miejsce w nocy z 10/11 maja 2013 roku. Relacje składane przez K. T. należy ocenić jako niespójne,
dowolne, wskazują one , iż w istocie nie przywiązuje on wagi do treści swoich wypowiedzi , konsekwencji jakie ze sobą
niosą, czy też zgodności z zasadami logiki.
Oskarżony od początku postępowania nie przyznawał się do winy, w toku postępowania przygotowawczego wskazał
świadka , który miał potwierdzać jego wersję wydarzeń a mianowicie D. S.. Świadek ten zarówno w toku śledztwa jak
i rozprawy głównej zeznał, iż krytycznej nocy gdy szedł z D. Z. w pewnej chwili dołączył do nich K. T. , miał ze sobą
reklamówki, świadek opisał też zachowanie K. T. polegające na rzuceniu słoikiem w tablice reklamową. Jednocześnie
w toku postępowania przygotowawczego oskarżony wskazywał, że zdarzenie to mogło być zrejestrowane na kamerze
monitoringu stacji paliw, jednak po sprawdzeniu tej okoliczności ustalono, iż nagranie nie jest dostępne ( notatki
urzędowe k 32a i 35) .
Zeznania D. S. należy ocenić jako spójne i konsekwentne , nie zawierają one sprzeczności, jedyna nieścisłość jaka w
nich występuje, to okoliczności w jakich doszło do spotkania z D. Z., w toku śledztwa świadek zeznał, iż oskarżonego
spotkał przypadkowo gdy szedł do miejsca zamieszkania – takiej treści wyjaśnienia złożył na rozprawie również D. Z.
- natomiast w toku rozprawy świadek podał, iż przebywał w mieszkaniu M. T. razem z oskarżonym i K. T., nieścisłości
te świadek wyjaśnił upływem czasu od zdarzenia i ostatecznie potwierdził wersję podaną w toku postępowania
przygotowawczego. Zdaniem Sądu brak jest podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań D. S., albowiem ich
treść na poszczególnych etapach postępowania, sposób formułowania wypowiedzi nie wskazuje aby stanowiły one
uzgodnioną wcześniej, niezgodną ze stanem faktycznym wersję zdarzenia mającą uchronić przed odpowiedzialnością
karną D. Z.. Oceny tej nie podważa fakt, iż wniosek o przesłuchanie świadka złożony został przez oskarżonego ,
albowiem D. S. podał, iż sam wyraził gotowość złożenia zeznań po uzyskaniu informacji, iż K. T. pomawia D. Z. o
dokonanie przedmiotowego włamania.
Również z zeznań świadka M. J. wynika, iż gdy zainteresował się on artykułami spożywczymi przyniesionymi do domu ,
K. T. powiedział mu , że dokonał włamania na targowisku, nie wskazywał aby uczestniczył w tym zdarzeniu D. Z..
Oceniając wyjaśnienia oskarżonego D. Z. wskazać należy, iż od początku nie przyznawał się do winy , jednak
dopiero w czasie przesłuchania na rozprawie głównej podał szczegóły co do przedmiotowego zdarzenia , między
innymi odnośnie okoliczności w których uczestniczył D. S.. Wyjaśniając tą kwestię oskarżony stwierdził, iż w tym
czasie nadużywał alkoholu, myślał ,iż przesłuchanie dotyczy poprzedniego zdarzenia i dopiero po pewnym czasie
przypomniał sobie sytuację z D. S. i podał go jako świadka. Nie ulega wątpliwości , iż oskarżony miał możliwość już w
postępowaniu przygotowawczym złożyć pełne wyjaśnienia , nie zrobił tego, jednak okoliczność ta nie może podważać
oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, zwłaszcza w kontekście faktu , iż składanie wyjaśnień jest prawem
a nie obowiązkiem podejrzanego.
Mimo przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego w charakterze świadka D. S. i złożenia przez w/w zeznań
o treści odmiennej niż wyjaśnienia K. T., nie zostały podjęte dalsze czynności procesowe celem wyjaśnienia tych
sprzeczności, natomiast z uwagi na charakter rozbieżności, konieczność uzyskania szczegółowych danych co do godzin
zdarzeń, osób przebywających w mieszkaniu, konkretnych wypowiedzi wykonanie tych czynności w toku rozprawy
głównej po upływie kilkunastu miesięcy od zdarzenia nie byłoby celowe gdyż nie mogłoby doprowadzić do uzyskania
jednoznacznych danych.
Reasumując wskazać należy, iż jedynym dowodem wskazującym na sprawstwo D. Z. są wyjaśnienia złożone w toku
postępowania przygotowawczego przez K. T., zostały one przez w/w zakwestionowane w toku rozprawy głównej ,
nadto z zeznań D. S. oraz M. J. wynika, iż w dokonaniu przedmiotowego czynu D. Z. nie uczestniczył. Tym samym
uznanie winy oskarżonego musiałoby doprowadzić do oceny, iż wiarygodne są jedynie wyjaśnienia złożone przez K.
T. w dniu 4.10.2013 r., natomiast fałszywe zeznania w tej sprawie złożył D. S. oraz nieprawdziwe wyjaśnienia złożył D.
Z.. Zdaniem Sądu podstaw do takiej oceny zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje, w szczególności w sytuacji
gdy na rozprawie K. T. zeznając w charakterze świadka zakwestionował swoje wcześniejsze wyjaśnienia i w sposób
odmienny opisał zdarzenie.
Mając powyższe na uwadze Sąd z braku dostatecznych dowodów uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego
mu czynu a poniesione w sprawie wydatki zaliczył na rachunek Skarbu Państwa.