Twoje dziecko źle znosi wrześniową adaptację przedszkolną
Transkrypt
Twoje dziecko źle znosi wrześniową adaptację przedszkolną
Twoje dziecko źle znosi wrześniową adaptację przedszkolną? Próbujesz wielu sposobów, ale nadal słyszysz rano: "Mamo, ja nie chcę do przedszkola!" Przeczytaj ten artykuł, może znajdziesz wskazówki, które pomogą Wam przetrwać ten trudny czas. WRZEŚNIOWA ADAPTACJA Wrzesień, to trudny czas dla dzieci, które rozpoczynają swoją przygodę z przedszkolem. Rodzice często, aby zachęcić swoje pociechy mówią im tylko o pozytywnych stronach pobytu w placówce – „W przedszkolu będzie dużo dzieci i super zabawki, nawet nie zauważysz, jak po Ciebie wrócę!” Jednak dla dzieci nie przyzwyczajonych to przebywania bez rodziców, osiem godzin w nowym otoczeniu, w grupie rówieśników, których nie znają, może okazać się zbyt długim czasem. Jeśli Twoje dziecko: rano mówi „Mamo, ja nie chcę do przedszkola!” po weekendzie i dłuższej przerwie jest płaczliwe i niechętne do pójścia do przedszkola; po wyjściu z przedszkola jest marudne, wycofane lub nie radzi sobie ze złością; pojawiają się problemy z rytmem snu, przebudza się częściej w nocy; bardziej potrzebuje Twojej uwagi, miłości i czasu; zauważasz regres we wcześniej nabytych umiejętnościach zw. z samoobsługą, - w mowie - pieszczenie się, zdrabnianie, chęć bycia traktowanym jak niemowlak; unika kontaktów z rówieśnikami, wycofuje się z grupy; nie podejmowanie zabaw spontanicznych, odmawianie chęci udziału w zabawach zorganizowanych; oczekuje karmienia, pomocy w obsłudze, podczas gdy wcześniej wykonywało te czynności samodzielnie; to przejawia typowe zachowania związane z adaptacją przedszkolną. Nie martw się, to naturalna reakcja na duże zmiany, jakich doświadcza trzylatek. Zastanów się co zrobić, aby złagodzić objawy adaptacyjne. Jak pomóc dziecku? Szybkie pożegnanie. Nie przedłużaj tego trudnego dla dziecka momentu. Im szybciej wyjdziesz dasz mu szansę na zwrócenie uwagi na to, co dzieje się w grupie. Inaczej będzie walczył o to, byś go nie zostawiał/zostawiała. Określaj czas odebrania dziecka posiłkami - „Przyjdę po Ciebie po jabłuszku.” Dzieci nie znają jeszcze godzin i trudno im określać czas na wskazówkach zegarków, najłatwiej zapamiętać im radosny czas przyjścia rodzica ostatnim posiłkiem, jaki zjedzą przed wyjściem. Co pomoże Twojemu maluchowi w tęsknocie? Dzieci adaptujące się nie czują się jeszcze bezpiecznie w tym nowym, przedszkolnym świecie. Warto zadbać, aby miały przy sobie ulubionego pluszaka lub zabawkę, do której może się przytulić i wspólnie z nią przeżyć smutek czy tęsknotę. W tym wieku dzieci często stosują projekcję. Możecie więc Państwo usłyszeć w odpowiedzi na pytanie: „Jak było w przedszkolu?” – „Misio za Tobą tęsknił”. W ten sposób maluch nazwie swoje emocje. Nie zaglądaj do sali po pożegnaniu. W ten sposób tylko utrudnisz dziecko rozpoczęcie dnia. Może się nawet zdarzyć, że pożegnanie było całkiem spokojne, ale poprzez taki twój mały gest dziecko nagle zacznie płakać. Nie kłam („Będę w szatni”, „Wychodzę tylko na chwilkę”). Dziecko przestanie ci ufać i wszystko stanie się jeszcze trudniejsze. Nie zawstydzaj i nie porównuj. To jest twoje dziecko, które jest wyjątkowe. Nie porównuj je do Zuzi, albo Zosi – ono nie poczuje się przez to zmobilizowane, ale raczej upokorzone. Nie mów też: „Taka duża dziewczynka, a płacze” i nie pozwalaj innym na zawstydzanie twojego dziecka. Gdy słyszysz: „Ja NIE chcę do przedszkola!”, dowiedz się dlaczego. Nie przekonuj dziecka, że jest tam fajnie i nie będzie tęsknić. Poszukaj sposobu, który zmniejszy tęsknotę np. ulubiona zabawka w przedszkolu lub szybszy odbiór z placówki. Być może osiem godzin to jeszcze dla niego za długo. Rozmawiając o dniu w przedszkolu pytaj: „Co Ci się dziś podobało? Jaka zabawa najbardziej Cię ucieszyła? Z kim dziś najfajniej się bawiłeś? Na jakich zajęciach najbardziej Ci się podobało?” Wyłapuj te dobre momenty, aby pokazać dziecku, że one też miały miejsce. Poświęcaj mu dużo czasu w domu. Bądź cierpliwy, gdy Twoja pociecha jest marudna, odreagowuje w ten sposób nową sytuację. Czytaj bajki terapeutyczne pozwalające lepiej zrozumieć i oswoić się z atmosferą przedszkolną. Rozmawiaj z nauczycielką. Poznaj jej opinie i wybadaj co jej zdaniem może pomóc dziecku. Jeśli poniższe wskazówki nie pomagają, możesz skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego. Małgorzata Parcheta, psycholog wychowawczy.