Strona 3

Rewitalizujemy centrum
W Siemianowickim Centrum Kultury ogłoszono wyniki konkursu na projekt rewitalizacji centrum Siemianowic Śląskich.
W konkursie udział wzięli studenci Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej.
Zwyciężył projekt Moniki Wity, Piotra Pająka i Magdy Kozik
zakładający połączenie parków i skwerów leżących w centrum
miasta w jeden ciąg. Zgodnie z zamysłem autorów zlikwidowany
zostałby też ruch samochodowy w ciągu ulicy Świerczewskiego
(do skrzyżowania z ulicą Staszica) oraz na ulicach Krasińskiego
i Śniadeckiego. Powstałby w ten sposób znaczny teren spacerowy. W rejonie skrzyżowania ulic Świerczewskiego i Krasińskiego powstałby centralny plac miasta. Projekt ten w najmniejszym
stopniu ingeruje w istniejącą substancję, przez to i zwyciężył
a mamy nadzieję, że zostanie też rychło realizowany. Oczywiście znane są wszem i wobec ograniczenia finansowe, ale na
cóż fantazja?!
Projekty oglądali już miejscy rajcowie na ostatniej sesji Rady
Miasta.
Siemianowickie cmentarze – część
ęść V
Cmentarz parafii św. Antoniego
W roku 1915 parafia św. Krzyża podzielona została na część północną i południową. Wydzieloną część południową
erygowano jako kurację św. Antoniego
Padewskiego. Pierwszym kuratorem
mianowany został ksiądz
ądz Jan Bujara.
ą
Rozpoczęte zostały starania o budowę
nowego kościoła oraz uzyskanie terenu
pod przyszły cmentarz i jego budowę.
Cmentarz założony został pośród
pól w kierunku zachodnim od kościoła,
w pobliżu kopalni „Richter”. Pod cmentarz
zakupiono 14.820 m2 gruntu, za kwotę
11.029,37 marek. Pieniądze
ądze pochodziły
ą
ze składek parafian i ofiarodawców.
Teraz cmentarz podzielony został alejkami na 4 kwartały. Na skrzyżowaniu głównych alejek cmentarnych ustawiono krzyż.
Woda na potrzeby cmentarza pobierana
była przy pomocy pomp ze znajdującego
ą
ącego
się w pobliżu wielkiego stawu hutniczego.
Cmentarz oddany został do użytkowania
w grudniu 1917 r. Funkcję grabarza objął
Józef Kowalik i pełnił ją do roku 1935.
Pierwszy pogrzeb odbył się 6 grudnia
1917 r. Pochowana została parafianka
Maria Lazar.
W roku 1931 ówczesny proboszcz parafii św. Antoniego Padewskiego, ks. Wilhelm Scholz rozpoczął starania o wybudowanie na cmentarzu kaplicy.
Zaprojektowania a następnie budowy
kaplicy podjął się Jan Michalczyk z Siemianowic Śl., specjalista robót murarskich, ciesielskich i ziemnych. Budowa
kaplicy ukończona została w roku 1932.
Pod kaplicą znajdowała się krypta,
w której w roku 1938 pochowany został
Johann Cieplik, członek rady parafii św.
Antoniego, fundator figury Madonny,
znajdującej się niegdyś na terenie
ogródków działkowych a w latach 70.
przeniesionej na cmentarz.
W roku 1946 parafia wystąpiła do
zarządu kopalni „Siemianowice” z prośbą o udostępnienie gruntu od strony
południowej cmentarza na powiększenie jego terenu. Za zgodą Centralnego
Zarządu Chorzowskiego Zjednoczenia
Przemysłu Węglowego zawarta została
umowa dzierżawna powiększająca
teren cmentarza o 2.000 m 2. W późniejszych latach, na wniosek władz terenowych naszego miasta władze wojewódzkie wydały decyzję o zamknięciu cmentarza dla celów grzebalnych
i przeznaczenie terenu na inne cele.
Pomimo usilnych starań ze strony
Kościoła, odwoływania się nawet do
najwyższych władz państwowych, nie
udało się cofnąć decyzji o zamknięciu
cmentarza.
Ponowne otwarcie cmentarza nastąpiło w roku 1990. W roku 1992 zbudowano sieć wodną i doprowadzona
została na cmentarz woda. Wokół cmentarza powstało nowe osiedle. Obecnie
cmentarz umiejscowiony jest przy ulicy
Wróbla. Na cmentarzu znajduje się grób
księdza proboszcza Wilhelma Scholza,
który pracował w parafii św. Antoniego
w latach 1920–1937 a także groby
zmarłych w obozie pracy istniejącym
przy kopalni „Siemianowice” (w latach
1945–1947 pochowanych zostało około
160 osób).
Gazeta
Siemianowicka
3