D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań

Sygnatura akt IVRC 450/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
P., dnia 14 października 2015r.
Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:
Przewodniczący: SSR Eugeniusz Bosacki
Protokolant: st. sekr. sąd. Monika Smocikowska
po rozpoznaniu w dniu 14.10.2015r. w Poznaniu
na rozprawie sprawy
z powództwa J. T. (1)
przeciwko J. T. (2)
o ustanowienie rozdzielności majątkowej
1. Ustanawia z dniem 01.03.2015r. rozdzielność majątkową małżeńską pomiędzy J. T. (1) z domu H. a J. T. (2),
którzy w dniu 12.08.2011r.w P. zawarli związek małżeński przed Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w P., nr aktu
małżeństwa 1614/2011,
2. Kosztami opłaty sądowej obciąża strony po połowie i z tego tytułu zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę
100 zł a koszty zastępstwa procesowego każda ze stron poniesie we własnym zakresie.
SSR Eugeniusz Bosacki
UZASADNIENIE
Pozwem z dnia 19 czerwca 2015 r. powódka J. T. (1) wniosła o ustanowienie, z dniem 1. 03. 15 r., rozdzielności
majątkowej małżeńskiej pomiędzy nią a J. T. (2) , z którym pozostaje w związku małżeńskim. Nadto wniosła o
zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm
przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że strony są małżeństwem od 12. 08. 11 r. W chwili obecnej strony
nie żyją razem i nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego od lutego 2015 r. Zamieszkują w innych miastach.
Nadto między stronami toczy się sprawa rozwodowa.
Na rozprawie w dniu 14.10.15 r. strona pozwana uznała pozew. Wniesiono też o zasądzenie kosztów zastępstwa
procesowego. Pełnomocnik pozwanego wskazał, że pozwany uznał powództwo przy pierwszej czynności i nie dał
powodów do wytoczenia powództwa – zgodziłby się na ustanowienie rozdzielności u notariusza gdyby powódka do
niego w tej sprawie się zwróciła.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Powódka J. T. (1) i pozwany J. T. (2) dnia 12 sierpnia 2011r. zawarli związek małżeński. Zamieszkiwali wspólnie do dnia
lutego 2015 r. Strony nie zawierały umowy o rozdzielność majątkową małżeńską. To, co obecnie posiadają, stanowi
ich wspólny dorobek małżeński. Po rozstaniu strony nie prowadziły wspólnych rozliczeń, nie zaciągały wspólnych
pożyczek, nie dokonywały wspólnych zakupów. Od lutego 2015 r. strony prowadzą całkowicie odrębne gospodarstwa
domowe. Nie ma między nimi od tego czasu porozumienia, w tym w kwestiach finansowych i gospodarczych. Po
rozstaniu pozwany pożyczył w zakładzie pracy 10 tyś. złotych.
Z czasów wspólnego zamieszkiwania strony mają wspólny kredyt samochodowy.
W lutym 2015 r. pozwany wyprowadził się ze wspólnego miejsca zamieszkania stron. Od tego też czasu strony
pozostają w faktycznej separacji. Każda prowadzi odrębne gospodarstwo domowe i opłaca swoje wydatki.
Między stronami aktualnie jest w toku sprawa rozwodowa wniesiona przed wniesieniem niniejszej sprawy( sygn. XII
C 589/15 ).
Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie zeznań powódki J. T. (1) (k. 24 akt ), zeznań pozwanego J. T. (2) ( k
24 - 25 akt oraz zeznań świadka H. H. (2) (k. 24 akt ).
Nadto sąd uwzględnił dokumenty: odpis zupełny aktu małżeństwa (k. 5 akt ).
Na podstawie ustalonego stanu faktycznego sąd dokonał następujących ocen i rozważań:
Zeznania powódki, pozwanego i przesłuchanego świadka sąd uznał za wiarygodne. Są one logiczne i zgodne z
zasadami doświadczenia życiowego. Składali oni zeznania na temat sytuacji życiowej stron. Sąd nie znalazł podstaw,
by podważać te zeznania. Znalazły one potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym. W ocenie sądu są one
zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym, wziął je więc w tym zakresie pod uwagę przy ustalaniu stanu faktycznego
w niniejszej sprawie.
Dokumentom złożonym w sprawie sąd dał wiarę w całości z uwagi na ich pochodzenie lub urzędowy charakter.
Dotyczyły one sytuacji obu stron postępowania i w tym zakresie zostały uwzględnione przez sąd. Żadna zresztą ze stron
nie kwestionowała tych dokumentów, sąd wiec nie znalazł z urzędu podstaw, by podważać fakty, które stwierdzały
te dokumenty.
Sąd zważył, co następuje:
Podstawę prawną niniejszego powództwa stanowi art. 52 § 1 i 3 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stanowi on, iż
z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej. Wspólność
majątkowa ustaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić
rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności jeżeli małżonkowie
żyli w rozłączeniu.
Wskazane przez ustawodawcę pojęcie „ważne powody” obejmuje wytworzenie się takiej sytuacji, która w konkretnych
okolicznościach faktycznych powoduje, że dalsze trwanie wspólności majątkowej między małżonkami pociąga za sobą
naruszenie lub poważne zagrożenie interesu majątkowego jednego z małżonków i z reguły także dobra rodziny. Ważny
powód może stanowić separacja faktyczna małżonków. Zgodnie nadto z wyrokiem Sądu Najwyższego z 13 stycznia
2000r. (II CKN 1070/98) "ważnym powodem" w rozumieniu art. 52 § 1 k. r. o. nie jest każda postać (przejaw)
separacji faktycznej małżonków, lecz tylko taka, która zarazem uniemożliwia im lub znacznie utrudnia współdziałanie
w zarządzie ich majątkiem wspólnym.” Nadto zgodnie z wyrokiem SN z 6. 11. 72 r ( OSNCP nr 6/1073 poz. 13 ) Przez
„ważne powody” uzasadniające zniesienie wspólności majątkowej małżonków ( art. 52 krio) nie można rozumieć tylko
okoliczności natury majątkowej. Żądanie zniesienia wspólności majątkowej może być również wynikiem separacji
faktycznej małżonków.
Wspólność majątkowa małżeńska nie może być jednak zniesiona z dniem wcześniejszym niż dzień powstania ważnych
powodów uzasadniających jej zniesienie.
W ocenie sądu w przedmiotowej sprawie należało uwzględnić powództwo, albowiem zaistniały ważne powody
uzasadniające zniesienie wspólności majątkowej małżeńskiej, i to z data wsteczną.
Po pierwsze pozwany uznał powództwo na pierwszej rozprawie.
Po drugie od lutego 2015 r. istnieje między stronami stan faktycznej separacji. Strony zamieszkują osobno. Istnieje
również między nimi od tego czasu separacja gospodarcza. Strony samodzielnie dokonują swoich rozliczeń i
wydatków. Nie wiąże ich jakakolwiek więź gospodarczą. Nie mają wzajemnie wpływu na swoje poczynania finansowe i
gospodarcze. Każda ze stron ma swoje dochody i zarządza nimi we własnym zakresie. Ten stan ma charakter stały i nic
nie wskazuje aby w tym zakresie coś miałoby się zmienić. Od lutego 2015 r. , bez przerwy, strony zamieszkują osobno
i osobno się gospodarzą. Nadto toczy się między nimi sprawa rozwodowa. To dodatkowo uzasadnia tezę o trwałości
separacji faktycznej i gospodarczej stron.
Reasumując, sąd doszedł do przekonania, iż w niniejszej sprawie zaistniały ważne powody uzasadniające ustanowienie
rozdzielności majątkowej małżeńskiej z dniem 1 marca 2015 r.
Strony od lutego 2015 r. nie zamieszkują razem i nie gospodarzą się wspólnie – istnieje więc między nimi separacja
faktyczna i gospodarcza. Toczy się też między stronami sprawa rozwodowa. Nadto pozwany uznał powództwo.
Sąd uznał, iż jako datę ustanowienia rozdzielności majątkowej małżeńskiej należy przyjąć dzień 1. 03. 15 r. tj.
początek miesiąca, w którym strony już razem nie zamieszkiwały. Od tej daty należy uznać, że doszło do całkowitego
zerwania więzi gospodarczej stron. Pozwany się wyprowadził i między stronami zaistniał stan separacji faktycznej i
gospodarczej.
Mając to na uwadze orzeczono jak w pkt 1 wyroku.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 i 102 kpc. Sąd uznał, że na zasadzie słuszności koszty opłaty sądowej
uiszczonej przez powódkę rozdzieli na strony po połowie. Wyrok w niniejszej sprawie leży w interesie obu stron.
Obie strony odnoszą z niego korzyści. Powódka w inny sposób niż na drodze sądowej nie uzyskałaby rozdzielności
majątkowej z data wsteczną tj. od 1.03.15 r. Z drugiej strony pozwany uznał powództwo na pierwszej rozprawie.
Podział więc opłaty sądowej po połowie na strony należy uznać za słuszny i zgodny z art. 102 kpc. Sąd ustalił, że koszty
zastępstwa adwokackiego strony poniosą we własnym zakresie, bowiem stwierdził, że udział adwokata w niniejszej
sprawie zależał od wyboru strony i nie był konieczny. W sprawach takich jak niniejsza Sąd w wielu wypadkach działa z
urzędu, a nadto sprawy alimentacyjne nie są sprawami skomplikowanymi i nie trzeba było korzystać w niej z pomocy
fachowego pełnomocnika. Sąd zaś zobowiązuje stronę przegrywającą do zwrotu kosztów niezbędnych do celowego
dochodzenia swoich praw. Za takim też podziałem kosztów zastępstwa procesowego przemawia zasada słuszności z
art. 102 kpc – z podobną argumentacją jak przy rozdziale opłaty sądowej.
Sąd w niniejszej sprawie w kwestii kosztów nie zastosował art. 101 kpc. Co prawda pozwany uznał powództwo na
pierwszej rozprawie sądowej ale nie można uznać, że znajduje tu zastosowanie reguła z art. 101 kpc, że pozwany może
domagać się zwrotu kosztów bo nie dał powodów do wytoczenia sprawy. Powódka w inny sposób niż w drodze sądowej
nie mogła uzyskać tego, czego domagała się pozwem tj. ustanowienia rozdzielności majątkowej małżeńskiej z data
wsteczną w stosunku do daty wytoczenia powództwa. Miała zaś w tym interes. Strony rozstały się w lutym 2015 r.
i od tego czasu powódka nie miała wpływu na decyzje finansowe pozwanego. Aby więc uzyskać skuteczna ochronę
przed negatywnymi dla siebie skutkami tych decyzji miała prawo domagać się ustanowienia rozdzielności majątkowej
małżeńskiej z data wsteczną w stosunku do daty wytoczenia powództwa ( z zeznań pozwanego wynikało, że po
wyprowadzeniu się od powódki zaciągnął pożyczkę 10 tysięcy złotych ). Musiała więc wytoczyć niniejsze powództwo.
Trudno więc mówić, że pozwany nie dał powodu do wytoczenia powództwa. Aby uzyskać to, co chciała powódka była
zmuszona do wytoczenia powództwa w sądzie. Sąd zresztą uwzględnił stanowisko pozwanego obciążając go połową
opłaty sądowej i nie obciążając go kosztami działania pełnomocnika powódki.
Mając to na uwadze orzeczona o kosztach jak w pkt 2 wyroku.
SSR Eugeniusz Bosacki
Wyk. A.G.