orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Transkrypt
orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-511/08 Handelsgesellschaft Heinrich Heine GmbH vs. Verbraucherzentrale Nordrhein Westfalen eV. W dniu 15 kwietnia 2010 r. Trybunał Sprawiedliwości wydał wyrok w sprawie C511/08 Handelsgesellschaft Heinrich Heine GmbH vs. Verbraucherzentrale Nordrhein Westfalen eV. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym skierowany do Trybunału przez Bundesgerichtshof (sąd niemiecki) dotyczył interpretacji art. 6 ust. 1 akapit pierwszy zdanie drugie oraz art. 6 ust. 2 dyrektywy 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie ochrony konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość (Dz.U. L 144, s. 19). I. Stan faktyczny Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego przez Trybunał Sprawiedliwości został złoŜony w ramach postępowania kasacyjnego, wszczętego na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej Handelsgesellschaft Heinrich Heine GmbH, której przedmiotem działalności jest sprzedaŜ towarów na odległość (strona skarŜąca w postępowaniu kasacyjnym). Powodowa organizacja konsumencka (Verbraucherzentrale Nordrhein-Westfalen eV) domagała się od pozwanej spółki zaniechania doliczania do rachunku swych klientów części kosztów wysyłki towaru, w ryczałtowej wysokości 4,95 EUR – po odstąpieniu przez konsumentów od umowy sprzedaŜy zawartej na odległość. II. Pytanie prejudycjalne Bundesgerichtshof prejudycjalnym: zwrócił się do Trybunału z następującym pytaniem „Czy przepisy art. 6 ust. 1 zdanie drugie i art. 6 ust. 2 dyrektywy 97/7 naleŜy interpretować w ten sposób, Ŝe sprzeciwiają się one uregulowaniu krajowemu, na mocy którego konsument moŜe zostać obciąŜony kosztami dostarczenia towarów równieŜ wtedy, gdy odstąpił od umowy?” 1 III. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej W wyroku z dnia 15 kwietnia 2010 r. Trybunał wskazał, iŜ: Art. 6 ust. 1 akapit pierwszy zdanie drugie i art. 6 ust. 2 dyrektywy 97/7/WE w przypadku umów zawieranych na odległość naleŜy interpretować w ten sposób , Ŝe stoją one na przeszkodzie stosowaniu uregulowania krajowego, które pozwala dostawcy na obciąŜanie konsumenta, w umowie zawieranej na odległość, kosztami wysyłki towarów w przypadku wykonania przez tego ostatniego przysługującego mu prawa odstąpienia od umowy. Argumentacja Trybunału w duŜej mierze opiera się na tym, iŜ art. 6 ust. 2 zdanie pierwsze dyrektywy 97/7/WE przewiduje ogólny obowiązek zwrotu, obejmujący wszelkie kwoty wpłacone przez konsumenta związane z umową, niezaleŜnie od podstawy ich zapłaty. Trybunał, za opinią rzecznika generalnego, posłuŜył się zawęŜająca wykładnią pojęcia „bezpośrednich kosztów zwrotu towarów”, które wyjątkowo są ponoszone przez konsumenta w przypadku odstąpienia od umowy. Trybunał zwrócił uwagę na rozbieŜności istniejące w róŜnych wersjach językowych art. 6 ust. 1 akapit pierwszy zdanie drugie i art. 6 ust. 2 zdanie drugie omawianej dyrektywy. Interpretacja niektórych z nich (np. francuska) pozwala odnieść wskazane przepisy tylko do kosztów wynikających z wykonania prawa odstąpienia, innych zaś (np. hiszpańska) do wszystkich kosztów wynikających z zawarcia, wykonania i rozwiązania umowy. W tej sytuacji Trybunał, zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą, wskazał iŜ naleŜy uwzględnić ogólną systematykę i cel art. 6 dyrektywy 97/7/WE, jakim jest zapobieganie zniechęcaniu konsumenta do wykonywania przysługującego mu prawa odstąpienia od umowy. Ponadto Trybunał podniósł, iŜ ponoszenie przez konsumenta kosztów wysyłki mogłoby zaburzyć zrównowaŜony podział ryzyka pomiędzy stronami w umowach zawieranych na odległość, przez przenoszenie na konsumenta całości kosztów związanych z transportem towarów. 2