pełna wersja w pdf

34
Otorynolaryngologia, 2003, 2(1), 34-39
Ocena skutecznoœci i bezpieczeñstwa terapii ostrego
zapalenia ucha œrodkowego u dzieci w praktyce
ambulator
yjnej
ambulatoryjnej
The evaluation of effectiveness and safety of acute otitis media therapy in children in
outpatient clinics
GRA¯YNA NIEDZIELSKA
Klinika Otolaryngologii Dzieciêcej, Foniatrii i Audiologii Akademii Medycznej w Lublinie, ul. ChodŸki 2, 20-093 Lublin
Wprowadzenie. Ostre zapalenie ucha œrodkowego jest jedn¹ z najczêstszych chorób wieku dzieciêcego. Istotn¹ rolê w patogenezie choroby odgrywaj¹ trzy szczepy bakteryjne – Streptococcus pneumoniae, Haemophilus
influenzae i Moraxella catarrhalis. W zwi¹zku z narastaj¹cym odsetkiem szczepów wytwarzaj¹cych beta-laktamazy, w ostrym zapaleniu ucha œrodkowego
konieczne staje siê zastosowanie antybiotyków beta-laktamowych.
Cel pracy
pracy.. Celem pracy by³a ocena skutecznoœci leczenia ostrego zapalenia
ucha œrodkowego cefalosporyn¹ II generacji – cefprozilem.
Materia³ i metody
metody. Badaniami objêto 760 dzieci z terenów Polski po³udniowo-wschodniej, obojga p³ci, w wieku od 6 miesiêcy do 18 lat. Badania przeprowadzono jako wielooœrodkow¹ próbê otwart¹. Badania kontrolne (laryngologiczne i audiometryczne) przeprowadzano po 5 lub 10 dniach leczenia.
Wyniki
yniki. Pe³ne wyleczenie w okresie obserwacji uzyskano ogó³em u 92%
chorych dzieci. Obserwowano ró¿nice w odsetku wyleczeñ w ró¿nych oœrodkach. Ból ucha i upoœledzenie s³uchu ustêpowa³y po ok. 3 dniach leczenia
antybiotykiem. Objawy uboczne obserwowano u nieznacznego odsetka dzieci. Obejmowa³y one g³ównie biegunkê (2% leczonych), nudnoœci i wymioty
(0,6% leczonych) i wystêpowa³y w 3-6 dobie leczenia.
Wyniki. Cefprozil wydaje siê byæ skutecznym i bezpiecznym antybiotykiem
w leczeniu ostrych zapaleñ ucha œrodkowego u dzieci.
Otorynolaryngologia, 2003, 2(1), 34-39
Introduction. Acute otitis media is one of the most common pediatric diseases.
The crucial pathogen role is attributed to Streptococcus pneumoniae,
Haemophilus influenzae and Moraxella catarrhalis. The increasing number
of beta lactamase positive strains as pathogen factors prompts the application
of beta lactam antimicrobial agents in acute otitis media.
Aim. The study was aimed to evaluate the effectiveness of second-generation
cephalosporin – cefprozil in the therapy of acute otitis media.
Materials and methods. This multicenter open study included 760 pediatric
patients form southwest Poland, both genders, aged 6 months to 18 years.
The follow-up laryngological and audiometric exams were scheduled after
five and ten day therapy period.
Results. The complete recovery was noted within study observation period
in 92% of the patients. There were various recovery time frames in different
study centers. Pain and impaired hearing were relieved after approximately
3 days of antibiotic therapy. The side effects were rare and included diarrhea
(2%), nausea and vomiting (0,6%), and occurred 3 to 6 days after the
antibiotic therapy was started.
Conclusions. Cefprozil appears to be an efficient and safe antibiotic in the
therapy of acute otitis media in children.
Otorynolaryngologia, 2003, 2(1), 34-39
Key words: acute otitis media, therapy, cefprozil
S³owa kluczowe: ostre zapalenie ucha œrodkowego, leczenie, cefprozil
Ostre zapalenie ucha œrodkowego jest jedn¹ z najpowszechniejszych chorób zapalnych u dzieci do pi¹tego roku
¿ycia. Oko³o 2/3 dzieci przebywa jedno lub wiêcej zapaleñ
do trzeciego roku ¿ycia, zaœ 1/3 zapada na zapalenie ucha
wiêcej ni¿ trzykrotnie. Szczyt zachorowalnoœci przypada
miêdzy szóstym a trzynastym miesi¹cem ¿ycia. Czêstoœæ
wystêpowania zapaleñ uszu zmniejsza siê po 7 roku ¿ycia.
Rzadziej choruj¹ niemowlêta i ma³e dzieci poddane troskliwej opiece indywidualnej. W naszym klimacie zapalenie ucha œrodkowego wystêpuje sezonowo, prawie dwukrotnie czêœciej w porze jesienno-zimowej.
W patogenezie ostrego zapalenia ucha œrodkowego
u dzieci wymienia siê wiele czynników: czêste infekcje
górnych dróg oddechowych, dysfunkcja tr¹bki s³uchowej, czynniki œrodowiskowe, genetyczne, immunologiczne i alergiczne. Ostre zapalenie ucha œrodkowego jest
chorob¹ infekcyjn¹ wyœció³ki o etiologii bakteryjnej lub
wirusowej. Flora bakteryjna uzyskiwana z posiewów wydzieliny z ucha œrodkowego jest podobna we wszystkich
szerokoœciach geograficznych.
Podstawowymi patogenami s¹ – Streptococcus pneumoniae (40%), Haemophilus influenzae (30%) i Moraxella
Niedzielska G.: Ocena skutecznoœci i bezpieczeñstwa terapii ostrego zapalenia ucha œrodkowego u dzieci w praktyce ambulatoryjnej
catarrhalis (oko³o 15%). Zdecydowanie rzadziej wystêpuj¹ paciorkowce grupy A i B, Staphylococcus aureus,
pa³eczki Pseudomonas aeruginosa oraz inne bakterie,
w tym beztlenowe. Brook i Gober, podaj¹ ¿e wp³yw na
stany zapalne ucha œrodkowego ma flora bakteryjna zasiedlaj¹ca czêœæ nosow¹ i œrodkow¹ gard³a (Streptococus
pneumoniae, H. influenzae, M. catarrhalis) [1,2,3,4].
Bernstein zaœ uwa¿a, ¿e wczesna kolonizacja nosogard³a
do 3 miesi¹ca ¿ycia powy¿szymi szczepami bakterii jest
jednym z najistotniejszych czynników ryzyka zapalenia
uszu u dzieci [5]. O znaczeniu tych trzech gatunków
bakterii decyduje fakt, i¿ ³¹cznie stanowi¹ od 72-78%
wszystkich infekcji drobnoustrojami, przy 16% ujemnych
posiewów z ucha.
Zastosowanie leczenia przeciwbakteryjnego jest podstawowym zadaniem lekarza. Lek pierwszego rzutu stosowany jest empirycznie na podstawie wiedzy o najczêœciej wystêpuj¹cych patogenach i ich wra¿liwoœci. W przypadkach powik³anych, braku poprawy w ci¹gu 3. pierwszych dni leczenia wykonuje siê posiew pobranej wydzieliny i wdra¿a antybiotyki zgodnie z uzyskanym antybiogramem. Prawid³owo wykonane badanie mikrobiologiczne ma ogromne znaczenie w ustaleniu leczenia, poniewa¿,
poza okreœleniem rodzaju czynnika patologicznego, wskazuje równie¿ profil jego lekowra¿liwoœci. Odkrycie
w 1928 roku przez Aleksandra Fleminga penicyliny zapocz¹tkowa³o erê antybiotyków. Pocz¹tkowe sukcesy terapeutyczne uleg³y wkrótce ograniczeniu – pojawi³ siê
problem lekoopornoœci drobnoustrojów. W 1984 roku
Gilbert Welch przedstawi³ problem opornoœci na antybiotyki. Opisa³ te¿ proces wymiany plazmidów odpowiedzialny za rozpowszechnianie siê zjawiska lekoopornoœci [6].
Dominuj¹cy mechanizm patogenetyczny H. influenzae i M. catarrhalis wi¹¿e siê z wytwarzaniem – β-laktamaz – enzymów inaktywuj¹cych antybiotyk. W przypadku S. pneumoniae utrata powinowactwa do leku wi¹¿e
siê ze zmian¹ konfiguracji bia³ek warunkuj¹cych syntezê
œciany komórkowej. Tak wiêc bakterie przyt³aczaj¹ nas
nie tylko liczb¹, ale równie¿ zdolnoœci¹ do szybkiej ewolucji, przystosowuj¹c siê do zmiennych warunków œrodowiska dziêki mutacjom. W zwi¹zku z narastaj¹cym odsetkiem szczepów wytwarzaj¹cych β-laktamazy, dla
skutecznoœci eradykacji czynnika zapalnego, konieczne
mo¿e byæ zastosowanie antybiotyku zawieraj¹cego inhibitory β-laktamaz. Do grupy antybiotyków opornych na
degraduj¹cy wp³yw β-laktamaz nale¿¹ obecnie amoksycylina z kwasem klawulanowym, cefalosporyny nowych
generacji, a przy ich nietolerancji – makrolidy [1,7,8].
Cefprozil jest cefalosporyn¹ II generacji charakteryzuj¹c¹ siê du¿¹ aktywnoœci¹ wobec najwa¿niejszych
drobnoustrojów wywo³uj¹cych zapalenie ucha œrodkowego. Charakteryzuje siê du¿¹ aktywnoœci¹ wobec
szczepów S. pneumonae i jest oporny na enzymatyczn¹
hydrolizê przez wiele β-laktamaz w tym H influenzae
35
i M. catarrhalis, a wiêc najwa¿niejsze patogeny zapalenia ucha œrodkowego [9].
Celem badañ by³a ocena skutecznoœci i bezpieczeñstwa terapii cefprozilem zapalenia ucha œrodkowego
u dzieci.
PACJENCI I METODY
Badania przeprowadzono jako wielooœrodkow¹ próbê otwart¹ z udzia³em 18 lekarzy z 10 oœrodków na obszarze Polski Po³udniowo-Wschodniej (ryc. 1 i 2). Wszyscy badacze s¹ specjalistami z zakresu otolaryngologii
pracuj¹cymi w lecznictwie otwartym. Do badañ kwalifikowano dzieci obojga p³ci w wieku od 6 miesiêcy do 18
lat, u których rozpoznano ostre zapalenie ucha œrodkowego i których rodzice wyrazili pisemn¹ zgodê na udzia³
w badaniu.
Ryc. 1. Obszar Polski objêty badaniami
C a³a grupa
N isko
Lubaczów
M ielec
Le¿ajsk
J aros³aw
Sandomierz
Busko Z drój
Œw idnik
Bia³a Podlaska
Kielce
0%
10%
20%
30%
40%
Ch³opcy
50%
60%
70%
Dziewczynki
Ryc. 2. Struktura badanej populacji dzieci wg p³ci i oœrodka
80%
90%
100%
Otorynolaryngologia, 2003, 2(1), 34-39
36
100
90
80
Procent (%)
70
60
50
40
30
20
10
0
Nieprawid³owe
Poszerzenie naczyñ w
po³o¿enie (uwypuklenie)
obrêbie b³ony
b³ony bêbenkowej
bêbenkowej
Ucho prawe
Przekrwienie b³ony
bêbenkowej
Perforacja b³ony
bêbenkowej
Ucho lewe
Ryc. 3. Kryteria w³¹czenia – otoskopia (ca³a badana grupa)
Badania kontrolne
W czasie wizyty kontrolnej lekarze przeprowadzali
badanie otoskopowe oraz badanie s³uchu. Badanie otoskopowe wykaza³o prawid³owe po³o¿enie b³ony bêbenkowej prawej u 95,1%, lewej u 94% dzieci. Poszerzenie
naczyñ w obrêbie b³ony bêbenkowej prawej ust¹pi³o
u 91,5% dzieci, lewej u 91,4%, przekrwienie b³ony bêbenkowej ust¹pi³o u 89,4% dzieci w uchu prawym
i u 90,5% w uchu lewym w odniesieniu do ca³ej grupy
badanej (ryc. 4).
100
90
80
70
Procent (%)
Kryteriami w³¹czenia by³y:
1. ból ucha,
2. gor¹czka,
3. objawy ostrego zapalenia uszu w ocenie otoskopowej,
4. wspó³istniej¹cy niedos³uch.
Z badañ wy³¹czeni zostali chorzy z nadwra¿liwoœci¹
w wywiadzie na penicyliny, cefalosporyny, antybiotyki βlaktamowe, chorzy na przewlek³e lub ostre powik³ane zapalenie ucha oraz pacjenci z ciê¿kimi wspó³istniej¹cymi
chorobami somatycznymi.
Ogó³em badanie przeprowadzono w grupie 760 pacjentów w wieku 6 miesiêcy do 18 lat, œrednia wieku dla
ca³ej grupy wynosi³a 8,3. Dziewczynki stanowi³y 44,7%,
ch³opcy 55,3% badanej grupy (ryc. 2).
Wszystkie dzieci leczone by³y cefprozilem. Dzieci
w wieku od 6 miesiêcy do 12 lat otrzymywa³y lek w dawce
30-40 mg/kg mc/dobê w dwóch dawkach podzielonych
co 12 godzin. Dzieci od 6-go roku ¿ycia otrzymywa³y tabletki 2 x dziennie po 250 mg leku, natomiast powy¿ej 12
roku ¿ycia – 2 tabletki odpowiednio do masy cia³a po 250
lub 500 mg, co 12 godzin. Cefprozil podawano przez 10
dni dzieciom do 14 roku ¿ycia, natomiast starszym, po
15 roku ¿ycia, przez okres 5 dni. Skutecznoœæ terapii oceniano w czasie drugiej wizyty i ewentualnie trzeciej,
w przypadku utrzymuj¹cego siê niedos³uchu. Przeprowadzano badanie przedmiotowe, ocenê karty samokontroli, badanie otoskopowe oraz badanie s³uchu. Poddawano równie¿ analizie dzienniczek samokontroli pacjenta
pod k¹tem wystêpowania objawów niepo¿¹danych.
Przed ocen¹ skutecznoœci cefprozilu leczenie przeciwbakteryjne stosowano w 11,4% przypadków.
60
50
40
WYNIKI BADAÑ
30
Badania wstêpne
Ocena otoskopowa w czasie wizyty wstêpnej wykaza³a ¿e najczêstszym kryterium w³¹czenia do badañ by³o
przekrwienie b³ony bêbenkowej ucha (prawego w 65,6%,
lewego w 61,1% przypadków), poszerzenie naczyñ krwionoœnych w obrêbie b³ony bêbenkowej (odpowiednio u
49%, 48,2%). Objaw ten najczêœciej by³ kryterium w³¹czenia w Sandomierzu (UP – 72,5%, UL – 59,8%) najrzadziej w Busku-Zdroju (UP – 12% UL – 10%). Nieprawid³owe po³o¿enie b³ony bêbenkowej obserwowano w 19,1%, 17,9% ca³ej grupy badanej. Najczêœciej
objaw ten stwierdzano w Œwidniku (33,7% i 31,7%) najrzadziej w Busku-Zdroju (8,0% i 0,0%). Natomiast perforacja b³ony bêbenkowej by³a odnotowana u 3,8% dzieci w uchu prawym i 1,6% dzieci w uchu lewym. Najwiêkszy odsetek perforacji b³ony bêbenkowej stwierdzono w Bia³ej Podlaskiej (8,2%), Œwidniku (3,8%) oraz
Busku-Zdroju (12%), (ryc. 3).
10
20
0
Nieprawid³owe
po³o¿enie (uwypuklenie)
b³ony bêbenkowej
Poszerzenie naczyñ w
obrêbie b³ony
bêbenkowej
Ucho prawe
Przekrwienie b³ony
bêbenkowej
Perforacja b³ony
bêbenkowej
Ucho lewe
Ryc. 4. Odsetek dzieci, u których ust¹pi³y objawy (ca³a grupa)
Badanie akumetryczne w czasie wizyty koñcz¹cej leczenie wykaza³o prawid³owy s³uch z odleg³oœci 4 m
w 92% uszu prawych i 93% uszu lewych. Najs³absze
wyniki w badaniu akumetrycznym uzyskano w oœrodku
sandomierskim (UP 87%, UL 84%). Natomiast prawid³ow¹ s³yszalnoœæ po leczeniu u wszystkich pacjentów
stwierdzono w Mielcu, Lubaczowie i Nisku (ryc. 5).
Badanie s³uchu stroikami wykaza³o prawid³ow¹ s³yszalnoœæ u 92% dzieci dla ca³ej grupy. Weber centralny
stwierdzono u wszystkich pacjentów z oœrodka w Sandomierzu, Mielcu, Lubaczowie i Nisku. Najs³absze wyniki,
œwiadcz¹ce o zaburzonym przewodnictwie dŸwiêków
Niedzielska G.: Ocena skutecznoœci i bezpieczeñstwa terapii ostrego zapalenia ucha œrodkowego u dzieci w praktyce ambulatoryjnej
100
100
90
90
80
80
70
Procent (%)
60
50
40
60
50
40
20
30
10
20
0
10
sk
le
0
nd
M
Ni
ie
ie
om
el
Ki
o
c
rz
30
ce
Procent (%)
70
37
Sa
1
Ucho prawe
Ucho lewe
Ryc. 5. Wizyta koñcz¹ca leczenie – odsetek dzieci, u których s³yszalnoœæ wynosi 4 metry (badanie akumetryczne)
2
3
4
5
6
Bia ³a Pod las k a
Œw idn ik
Bu sk o Z dró j
J aros ³a w
M iele c
Lu bac z ów
N is ko
C a³a gr upa
7
8
Le ¿a jsk
Ryc. 8. Karta samoobserwacji pacjenta – wystêpowanie bólu ucha w czasie
leczenia
100
90
80
Procent (%)
70
60
50
86,4
40
86,9
100,0
96,0
84,6
90,9
100,0
100,0
100,0
90,5
92,0
leczenia utrzymywa³ siê on u pacjentów leczonych w Jaros³awiu, Œwidniku i Bia³ej Podlaskiej, w pi¹tej dobie leczenia nie obserwowano go u ¿adnego chorego. Z karty samoobserwacji pacjenta wynika, ¿e subiektywnie odczuwali
upoœledzenie s³uchu do siódmej doby leczenia (ryc. 9).
30
20
90
nd
sk
80
Ni
c
le
ie
M
om
ie
ce
el
Ki
o
100
0
rz
10
Ryc. 6. Wizyta koñcz¹ca leczenie – odsetek dzieci, u których stwierdzono prawid³ow¹ próbê Webera
Procent (%)
Sa
70
60
50
40
Procent (%)
c
100
30
90
20
80
10
70
0
1
60
50
40
2
3
4
5
6
Bia³a Podlaska
Œwidnik
Bus ko Z drój
Jaros³aw
Mielec
Lubaczów
Nis ko
C a³a grupa
7
8
Le¿ajs k
Ryc. 9. Karta samoobserwacji pacjenta – utrzymywanie siê upoœledzenia s³uchu w czasie leczenia
30
20
10
o
sk
Ni
c
le
M
ie
ie
om
Sa
nd
Ki
el
ce
rz
0
Ucho prawe
Ucho lewe
Ryc. 7. Wizyta koñcz¹ca leczenie – odsetek dzieci z dodatni¹ próbê Rinnego
stwierdzono w Œwidniku (u 15% leczonych) i Bia³ej Podlaskiej (u 13% leczonych dzieci) (ryc. 6). Lepsze wyniki
uzyskano w próbie Rinnego. Próba Rinnego dodatnia
wystêpowa³a w 97,1% w UP i 97,2% w UL dla ca³ej grupy (ryc. 7).
Analiza karty samoobserwacji pacjenta wykaza³a
w odniesieniu do utrzymywania siê dolegliwoœci bólowych, ¿e ustêpowa³y one od trzeciego dnia leczenia.
W dobie siódmej nie stwierdzano ich u ¿adnego pacjenta (ryc. 8). Wyciek z ucha obserwowano jedynie u 4,2%
chorych w odniesieniu do ca³ej grupy. W czwartej dobie
W trakcie leczenia cefprozilem zaobserwowano ustêpowanie zmian chorobowych w ocenie subiektywnej pacjenta ju¿ od drugiej doby przyjmowania antybiotyku.
Objawy kliniczne choroby w ocenie morfologicznej, jak
i czynnoœciowej narz¹du s³uchu ust¹pi³y w oko³o 93%
przypadków leczonych dzieci.
Objawy niepo¿¹dane
Objawy niepo¿¹dane zarejestrowano u kilku chorych.
Biegunkê odnotowano u 2% leczonych, nudnoœci i wymioty w czasie leczenia wystêpowa³y u 0,6% leczonych.
Najrzadszym dzia³aniem ubocznym by³y zmiany skórne,
które dotyczy³y 0,3% leczonych, pojawi³y siê one w 2 i 4
dobie leczenia. Objawy niepo¿¹dane ze strony przewodu
pokarmowego wystêpowa³y w 3-6 dobie leczenia (ryc. 10).
Otorynolaryngologia, 2003, 2(1), 34-39
38
14
12
Procent (%)
10
8
6
4
2
0
1
2
3
4
5
6
Bia³a Podlaska
Œwidnik
Busko Zdrój
Jaros³aw
Mielec
Lubac zów
Nisko
Ca³a grupa
7
8
Le¿ajsk
Ryc. 10. Karta samoobserwacji pacjenta – wystêpowanie biegunki w czasie
leczenia
DYSKUSJA
Badania kliniczne nad skutecznoœci¹ cefprozilu w leczeniu niepowik³anego zapalenia ucha w porównaniu
z amoksycylin¹ z klawulanianem, Cefaclorem i Cefiksymem s¹ prowadzone od 10 lat. Badanie porównawcze
cefprozilu z wysokimi dawkami Amoksycyliny z kwasem klawulanowym u dzieci z ostrym zapaleniem ucha
œrodkowego przeprowadzi³ Hedrick i wsp [8]. W badaniu wziê³o udzia³ 304 dzieci. W grupie dzieci otrzymuj¹cych cefprozil odsetek wyleczenia klinicznego wynosi³
87%, a w grupie otrzymuj¹cej amoksycylinê z klawulanianem – 89%. Nie obserwowano ró¿nic miêdzy grupami pod wzglêdem skutecznoœci leczenia w zale¿noœci od
wieku, nasilenia choroby lub infekcji jedno lub obustronnej. Czêstoœæ wystêpowania dzia³añ niepo¿¹danych zwi¹zanych z przyjmowaniem leku by³a ni¿sza w grupie leczonej cefprozilem w porównaniu z grup¹ leczon¹ amoksycykin¹ z klawulanianem (odpowiednio u 19% dzieci
w porównaniu do 32%; biegunka wystêpowa³a u 9% dzieci leczonych cefprozilem, w porównaniu do 19% w grupie leczonej amoksycilin¹). Z wykonanych badañ w³asnych wynika, ¿e cefprozil jest równie skuteczny w leczeniu zapalenia ucha œrodkowego jak amoksylina z kwasem klawulanowym, lecz obarczony znacznie mniejsz¹
czêstoœci¹ wystêpowania dzia³añ niepo¿¹danych Podobne wyniki uzyskali równie¿ inni autorzy we wczeœniej
przeprowadzanych badaniach [5,1,10,11].
Pichichero wykaza³ skutecznoœæ cefprozilu w leczeniu nawracaj¹cych lub opornych na leczenie ostrych zapaleñ uszu u dzieci [12]. W badaniach mikrobiologicznych stwierdzono, ¿e najczêœciej izolowanymi bakteriami z p³ynu wysiêkowego ucha by³y S. pneumoniae i H. influenzae. Du¿y odsetek izolatów wytwarza³ β-laktamazy. W tej grupie chorych uzyskano wyleczenie w 77%
przypadków, co œwiadczy o dobrej penetracji cefprozilu
do p³ynu ucha œrodkowego. W badaniach w³asnych uzyskano wy¿szy odsetek wyleczeñ zapaleñ ucha œrodkowego w porównaniu z cytowan¹ literatur¹. Prawdopodobnie wynika to z faktu udzia³u w badaniach wszystkich
chorych na zapalenie ucha, bez dokonywania selekcji do
zapaleñ nawrotowych i opornych na leczenie.
Badania kliniczne wykaza³y, ¿e w ostrym zapaleniu
ucha œrodkowego cefprozil wykazuje bardzo dobr¹ skutecznoœæ. Bardzo dobre wyniki w ocenie s³yszenia œwiadcz¹ o dobrej penetracji antybiotyku do p³ynu wysiêkowego jamy bêbenkowej. Bardzo dobr¹ skutecznoœæ cefprozilu w leczeniu zapalenia ucha podkreœla Shyu i wsp.
[13]. Stwierdzili oni dobr¹ penetracjê antybiotyku do
p³ynu wysiêkowego w jamie bêbenkowej u wszystkich
89 dzieci leczonych z powodu przewlek³ego wysiêkowego zapalenia ucha. Antybiotyk jest dobrze oceniany przez
pacjentów ze wzglêdu na przyjemny smak, wygodne stosowanie i niewielk¹ iloœæ dzia³añ niepo¿¹danych.
Cechy farmakokinetyczne – dobra wch³anialnoœæ
i penetracja do ucha œrodkowego jak i farmakodynamiczne pozwalaj¹ce na stosowanie cefprozilu dwa razy dziennie i uzasadniaj¹ stosowanie tego antybiotyku w terapii
ostrego zapalenia ucha œrodkowego.
Sk³adam podziêkowania za udzia³ w badaniach nastêpuj¹cym lekarzom: J. Buchacz-Synowiec (Kielce), I. Brzeziñska
(Bia³a Podlaska), B. Buniowska (Bia³a Podlaska), K. Caruk (Bia³a
Podlaska), S. Czop (Bia³a Podlaska), Z. Derbisz ( Jaros³aw),
J. Harpula (Le¿ajsk), A. K³usek (Bia³a Podlaska), K. Omasta
(Busko-Zdrój), G. Pêkala-Juszczyk (Bia³a Podlaska),
M. Pacholec (Mielec), B. Rosiñska (Lubaczów), W. Sieczko
(Kielce), P. Szczepañski (Bia³a Podlaska), D. Wroñska (Kielce),
J. Wawrzyszak (Œwidnik), B. Wiater (Sandomierz), A. Zych
(Nisko).
Piœmiennictwo
1. Cappelletty DM, Rybak MJ. Bactericidal activities of cefprozil,
penicillin, cefaclor, cefixime, and loracarbef against penicillinsusceptible and – resistant Streptococcus pneumoniae in an in
vitro pharmacodynamic infection model. Antimicrob Agents
Chemother 1996; 40: 1148-1152.
2. Ghaffar F, Friedlandi IR, McCracken GH. D ynamics of
nasopharyngeal colonization by Streptococcus pneumoniae.
Pediatr Infect Dis J 1999; 19: 1120-1124.
3. Howie VM, Ploussard JH. Simultaneous nasopharyngeal and
middle ear exudates cultures in otitis media. Pediatr Digest
1972; 13: 31.
4. Stenfors LE, Raisanen S. Occurencae of middle ear pathogens
in the nasopharynx of young individuals: a quantitative study
in four age groups. Acta Otolaryngol 1990;109: 142.
5. Ber nstein JM. Waldey er’s ring and otitis media (the
nasop haryngeal to nsil and otitis media). Int J Pediatr
Otorhinolaryngol 1999; 49: 127-132.
6. Welch HG. Antibiotic resistance: a new kind of epidemic.
Postgrad Med 1984; 76, 6: 63-66.
7. Dowell SF, Marcy SM, Phillips WR i wsp. Otitis mediaprinciples of judicious use of antimicrobial agents. Pediatrics
1998; 101: 165-171.
Niedzielska G.: Ocena skutecznoœci i bezpieczeñstwa terapii ostrego zapalenia ucha œrodkowego u dzieci w praktyce ambulatoryjnej
8. Ma³afiej E. Podstawy ant ybiotykoterapii w chorobach
laryngologicznych oraz zapobieganie wystêpowaniu ostrego
zapalenia ucha œrodkowego. Otolaryngol Pol 1997, supl. 26: 38.
9. Wilber RB, Doyle CA, Durham SJ i wsp. Safety profile of
cefprozil. Clin Infect Dis 1992; 14 (suppl.2): 5264-5271.
10. Puopolo A, Littlejohn TW, Nolen T i wsp. A randomized,
multicenter, comparative trial of cefprozil and cefuroxime axetil
in the treatment of acute bacterial bronchitis and AECB. Infect
Med 1997; 14 (suppl A): 51-69.
39
11. Thornsberry C, Burton P, Vanderhoof B, Ogilvie P. Regional
differences in beta-lactamase and ampicillin and cefprozil sic
resistance in Haemophilus influenzae in the United States.
Advan Ther 1996; 13: 301-311.
12. Pichichero ME, McLinn S, Aronovitz G i wsp. Cefprozil
treatment of persistent and recurrent acute otitis media. Pediat
Inf Dis J 1997; 16: 471-478.
13. Shyu WC, Haddad J, Reilly J i wsp. Penetration of cefprozil
into middle ear fluid of patients with otitis media. Antimicrob
Agents Chemother 1994; 38: 2210-2212.