Bojer rybacki - Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku

Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku
Bojer rybacki
Numer inwentarza: CMM/OR/284
Tytuł: Bojer rybacki
Autor: nieznane
Czas powstania: 1. połowa XX wieku
Rodzaj: etnografia, technika
Miejsce powstania: nieznane
Miejsce pozyskania: Jastarnia, Polska
Materiał: drewno dębowe, żelazo, stal, sizal,
płótno
Technika: stolarstwo, połączenia materiałów
Materiał i technika Elementy drewniane wykonane z
opisowo: desek i połączone w płaską, trójkątną
konstrukcję. Osadzenie masztu w
środkowej desce; zamocowanie żagla
i lin: sizalowej i stalowej.
Dział: MUZEUM RYBOŁÓWSTWA W HELU
Lokalizacja: magazyn
Data dodania: 17/08/2012
Data modyfikacji: 09/10/2012
Bibliografia: karta katalogu naukowego
muzealiów etnograficznych, autor:
Teresa Klim; KZ-5/75
Opis: W pierwszej połowie XX w. zimą,
kiedy wody Zatoki Gdańskiej
zamarzały, rybacy jako pojazdu
używali ślizgu lodowego, czyli bojera.
Prosta konstrukcja z desek z jednej
strony miała żelazne płozy, z których
tylna była ruchoma i służyła jako ster.
Z drugiej miała ustawiony maszt
zaopatrzony w żagiel, służący za
napęd. Bojerów używano jako środka
transportującego sieci i rybaków na
łowisko podczas połowów pod lodem.
Z powrotem przewożono też ryby.
Bojer mógł służyć ogólnie jako środek
komunikacji zimowej. Żeglarstwo
lodowe narodziło się w Niderlandach
na początku XVII w., stąd słowo bojer
ma rodowód holenderski. W owym
czasie zimą żeglowano po lodzie
łodzią zaopatrzoną w płozy. Pod
koniec XIX w. w Stanach
Zjednoczonych zaczęto upraszczać
konstrukcję i w takiej postaci została
ona zaadaptowana w północnych
Niemczech.
Strona 1 z 1