D - Sąd Okręgowy w Słupsku

Sygn. akt V U 1202/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 listopada 2013 roku
Sąd Okręgowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Radosław Buko
Protokolant: st. sekr. sądowy Beata Pezena
po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2013 roku w Słupsku
odwołania J. H.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
z dnia 28 czerwca 2013 roku znak (...)
w sprawie J. H.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
o emeryturę
zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu J. H. prawo do emerytury na podstawie
art.184 w zw. z art.32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2009 roku numer 153 poz. 1227 ze zm.) od dnia 12 lipca 2013 roku, nie
stwierdzając odpowiedzialności organu rentowego
UZASADNIENIE
Ubezpieczony J. H. wniósł odwołanie od decyzji z dnia 1 lipca 2013 roku, znak: (...)domagając się jej zmiany,
poprzez przyznanie prawa do emerytury. W uzasadnieniu swojego stanowiska podniósł, iż organ rentowy bezzasadnie
zaliczył ubezpieczonemu jedynie okres 6 lat z tytułu zatrudnienia we (...) Przedsiębiorstwie (...).
Pozwany organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o oddalenie odwołania
podnosząc, iż na podstawie przedłożonej dokumentacji ubezpieczony udowodnił zatrudnienie w wymiarze 23 lat
4 miesiące i 3 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 6 lat 4 miesiące i 23 dni pracy w warunkach
szczególnych. Do okresu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie uwzględnił okresu zatrudnienia od 4
stycznia 1975 r. do 31 marca 1976 r w we (...) Przedsiębiorstwie (...), ponieważ podane stanowisko pracy – operator
spycharki w świadectwie pracy z dnia 7 marca 1978 roku jest niezgodne z przepisami resortowymi – wykaz A, dział V,
poz.3, pkt 1 – maszynista koparek jednonaczyniowych i wielonaczyniowych powołanymi w świadectwie wykonywania
prac w szczególnych warunkach z dnia 20 maja 2013 r. Do okresu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie
uwzględnił również okresu od 25 maja 1976 r. do 23 października 1978 r. z tytułu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie
Budowlanym nr (...) w C., ponieważ nie przedłożono świadectwa pracy w warunkach szczególnych.
Z uwagi iż, ubezpieczony nie udokumentował co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych na dzień 01.01.1999
r. oraz nie udowodnił 25 lat ogólnego stażu pracy, zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił mu prawa do emerytury.
Sąd ustalił, co następuje:
Ubezpieczony J. H. , lat 60, urodzony (...), złożył w dniu 13 czerwca 2013 roku wniosek o emeryturę.
Wraz z wnioskiem przedłożył zaświadczenia i świadectwa pracy, którymi w ocenie organu rentowego udokumentował
staż ubezpieczeniowy wynoszący łącznie 23 lata, 4 miesiące i 3 dni, w tym 6 lat, 4 miesiące i 23 dni pracy w warunkach
szczególnych. Ubezpieczony nie należy do OFE. Zaskarżoną decyzją z dnia 28 czerwca 2013 roku, znak (...) organ
rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury.
dowód: akta emerytalne: wniosek k. 1 – 3, zaskarżona decyzja k.52
W okresie od 12 lipca 1953 r. do 2 sierpnia 1971 roku J. H. był zameldowany na pobyt stały w miejscowości O., gdzie w
okresie od 13 lipca 1969 r. do 2 sierpnia 1971 roku tj. do ukończenia 18 roku życia pracował w gospodarstwie rolnym
rodziców. Rodzice ubezpieczonego posiadali gospodarstwo rolne o powierzchni ok 5 ha na którym uprawiane było
żyto, kartofle, owies oraz hodowano krowy, konie i świnie.
Ubezpieczony był najstarszym z rodzeństwa i pracował w gospodarstwie rolnym razem z matką. Ubezpieczony kopał
kartofle, kosił zboża, wyprowadzał krowy, konie. Ubezpieczony był uczniem Szkoły Przysposobienia Rolniczego, lecz
nauka nie kolidowała z pracą w gospodarstwie.
dowód: zeznania świadków: R. M. 00:17:08 – 00:26:50 k.40 verte akt sprawy, S. M. 00:29:31 – 00:40:25 k.41 akta
sprawy, oświadczenie k 26 akt sprawy
Ubezpieczony w okresie od 3 sierpnia 1971 do 31 marca 1976 roku był zatrudniony we (...) Przedsiębiorstwie (...) .
W tym okresie od 3 sierpnia 1971 do 3 stycznia 1975 r ( 3 lata, 5 miesięcy, 1 dzień) stale i w pełnym wymiarze czasu pracy
wykonywał: ciężkie prace załadunkowe i wyładunkowe oraz przeładunek materiałów sypkich, pylistych, toksycznych,
żrących lub parzących w transporcie.
Od 4 stycznia 1975 do 31 marca 1976r. (1 rok, 2 miesiące i 28 dni) stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał
prace maszynisty koparek i ładowarek jednonaczyniowych i wielonaczyniowych.
Ubezpieczony przedłożył na powyższa okoliczność świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych.
Dowód: akta sprawy: świadectwo pracy w warunkach szczególnych z dnia 26.04.2012, : świadectwo pracy w
warunkach szczególnych z dnia 20.05.2013 w aktach osobowych – k.18, zaświadczenie k.33, świadectwo pracy k.48,
akta osobowe ubezpieczonego k 18 akt sprawy
W okresie od 25 maja 1976 r. do 23 października 1978r. ( 2 lata, 4 miesiące, 29 dni ) J. H. był zatrudniony w (...)
Przedsiębiorstwie Budowlanym nr (...) w C. na stanowisku operatora spycharki
Dowód: akta sprawy: świadectwo pracy z dnia 23.10.1978 r, skierowanie do pracy, wniosek w sprawie zatrudnienia
pracownika, pismo z dnia 21.10.1978 roku – w aktach osobowych k.16
W okresie od 23 października 1978 r. do 31 stycznia 1987 r. ubezpieczony J. H. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie
(...) Spółka z o.o. w C..
W tym okresie od 16 lipiec 1981 r. do 31 maja 1983 r. ubezpieczony został oddelegowany do pracy w Iraku, gdzie
stale i w pełnym wymiarze czasu pracy świadczył pracę operatora spycharki. Do obowiązków ubezpieczonego należało
wyrównywanie terenu pod nawodnienia.
Dowód: zeznania świadka J. B. 00:05:46 – 00:17:08 k.40 verte, akta osobowe k.14 akt sprawy, zaświadczenie z
15.01.1983 r. k.46 , umowa k.47 akt emerytalnych
Praca ubezpieczonego w czasie zatrudnienia w okresie od 3 sierpnia 1971 do 3 stycznia 1975 r ( 3 lata, 5 miesięcy, 1
dzień) oraz 4 stycznia 1975 do 31 marca 1976 r. (1 rok, 2 miesiące i 28 dni) we (...) Przedsiębiorstwie (...), w okresie od
25 maja 1976 r. do 23 października 1978 r. (2 lata, 4 miesiące, 29 dni) z tytułu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie
Budowlanym nr (...) w C. oraz od 16 lipca 1981 r. do 31 maja 1983 r. podczas zatrudnienia w Iraku (1 rok, 10 miesięcy ,
16 dni) była pracą w warunkach szczególnych.
Łączny okres pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych według stanu na dzień 1 stycznia 1999 roku po
doliczeniu powyższych okresów do okresu uwzględnionego przez organ rentowy tj. 6 lat, 4 miesiące, 23 dni wynosi
15 lat 4 miesiące i 7 dni przekracza ponad 15 lat.
Łączny okres pracy ubezpieczonego po doliczeniu okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców wynosi 25 lat.
Dowód: zeznania świadków: R. M. 00:17:08 – 00:26:50 k.40 verte akt sprawy, S. M. 00:29:31 – 00:40:25 k.41akt
sprawy, oświadczenie k 26 akt sprawy, świadectwo pracy w warunkach szczególnych z dnia 26.04.2012, : świadectwo
pracy w warunkach szczególnych z dnia 20.05.2013 w aktach osobowych – k.18, zaświadczenie k.33, świadectwo pracy
k.48, akta osobowe ubezpieczonego k 18 akt sprawy, zeznania świadka J. B. 00:05:46 – 00:17:08 k.40 verte, akta
osobowe k.14 akt sprawy, zaświadczenie z 15.01.1983 r. k.46 , umowa k.47 akt emerytalnych
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie ubezpieczonego J. H. zasługuje na uwzględnienie.
Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie było ustalenie uprawnień ubezpieczonego do
wcześniejszej emerytury z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach, na podstawie art. 184 w związku z art.
32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst :
Dz. U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227) oraz przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w
sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze
(Dz. U. Nr 8 , poz. 43 ze zm.).
Zgodnie z art.184 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym
urodzonym po 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32,33,39 i
40, jeżeli w dniu wejścia ustawy osiągnęli:
1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach
dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz
2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27
W myśl ust. 2 art. 184 emerytura przysługuje ubezpieczonym, którzy nie przystąpili do otwartego funduszu
emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu
emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.
Okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27, to 25 lat w przypadku mężczyzny (art. 27 pkt 2).
Wiek emerytalny wynika z § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie
wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.
U. z 1983 r., nr 8, poz. 43 ze zm.), do którego odsyła art. 32 ust. 4 powołanej ustawy o emeryturach i rentach
z FUS. Dla mężczyzny jest to 60 lat. Wymagany okres zatrudnienia w warunkach szczególnych przewidziany w
przepisach dotychczasowych, o którym mowa w art. 184 ust. 1, to okres 15 lat, o czym stanowi § 4 ust. 3 powołanego
rozporządzenia.
Bezsporne w niniejszej sprawie było, że ubezpieczony ma ukończone 60 lat i nie jest członkiem OFE.
Spór dotyczył przesłanek : pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 15 lat według stanu na dzień 01.01.1999r.
oraz długości ogólnego stażu pracy liczonego na dzień wejścia w życie ustawy, tj. na dzień 01.01.1999 roku.
Stosownie do § 2.ust 1 i 2 cyt. rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach
określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze
jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.
Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie
wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów
wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Ubezpieczony nie przedłożył świadectwa
pracy w warunkach szczególnych za sporne okresy.
Zważyć przy tym należy, że w postępowaniu przed sądem ubezpieczeń społecznych w sprawach o świadczenia
emerytalno-rentowe prowadzenie dowodu z zeznań świadków lub z przesłuchania stron nie podlega żadnym
ograniczeniom.
Zgodnie zaś z § 22 ust 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku w sprawie
postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. Nr 237 poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym
okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o
pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie
posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności:
1) legitymacja ubezpieczeniowa;
2) legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma
kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia.
Jeżeli pracownik ubiega się o przyznanie emerytury lub renty z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze, zaświadczenie zakładu pracy powinno stwierdzać charakter i stanowisko pracy w
poszczególnych okresach oraz inne okoliczności, od których jest uzależnione przyznanie takiej emerytury lub renty.
Według art. 473 § 1 kpc w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się
przed sądem przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu z zeznań świadków i z przesłuchania stron.
Ten wyjątek od ogólnych zasad, wynikających z art. 247 KPC, sprawia, że każdy istotny fakt (np. taki, którego ustalenie
jest niezbędne do przyznania ubezpieczonemu prawa do wcześniejszej emerytury), może być dowodzony wszelkimi
środkami dowodowymi, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe (vide wyrok Sądu Najwyższego z
4 października 2007 r. I UK 111/07).
W ocenie Sądu jest oczywiste, iż brzmienie zajmowanego stanowiska, jakie widnieje w dokumentach prowadzonych i
wystawionych przez pracodawcę nie może mieć rozstrzygającego znaczenia w sprawie. Decyduje rodzaj wykonywanej
pracy, co nadto wynika z powołanych wyżej przepisów prawa, w szczególności art. 32 ust. 2 który stanowi, iż
dla celów ustalenia uprawnień do emerytury w obniżonym wieku za pracowników zatrudnionych w szczególnych
warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym
stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne
lub otoczenia.
Rodzaje prac ustala się na podstawie powołanego już wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w
sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze,
który w załączniku A w D. od I do XIV wymienia rodzaje prac, które są pracą w warunkach szczególnych.
W załączniku A do powyżej określonego rozporządzenia w Dziale VIII w pkt. 3 wymieniono prace maszynistów
ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych, natomiast w punkcie 1 ciężkie prace załadunkowe i wyładunkowe oraz
przeładunek materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących w transporcie.
W ocenie Sądu ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że do okresu pracy w warunkach szczególnych
można zaliczyć ubezpieczonemu zarówno okres zatrudnienia od 3 sierpnia 1971 do 3 stycznia 1975 r ( 3 lata, 5 miesięcy,
1 dzień), a także od 4 stycznia 1975 do 31 marca 1976 r we (...) Przedsiębiorstwie (...) . Ubezpieczony przedłożył na tę
okoliczność dwa świadectwa pracy w warunkach szczególnych z dnia 26 kwietnia 2012 roku, z których jedno z nich
dotyczące okresu pracy na stanowisku maszynisty koparki zostało przez zakład pracy anulowane. Istotnym dla sprawy
było, jednak że anulowanie dotyczyło tylko jednego okresu pracy i w jego miejsce wystawiono nowe świadectwo pracy
z dnia 20 maja 2013 r, co oznacza że okres od 3 sierpnia 1971 do 3 stycznia 1975 r., podczas wykonywania ciężkich prac
załadunkowych i wyładunkowych oraz przeładunku materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących
w transporcie został przez zakład pracy prawidłowo poświadczony.
W tym okresie od 3 sierpnia 1971 do 3 stycznia 1975 r ( 3 lata, 5 miesięcy, 1 dzień) stale i w pełnym wymiarze czasu pracy
wykonywał: ciężkie prace załadunkowe i wyładunkowe oraz przeładunek materiałów sypkich, pylistych, toksycznych,
żrących lub parzących w transporcie oraz od 4 stycznia 1975 do 31 marca 1976 r. oraz prace maszynisty koparek i
ładowarek jednonaczyniowych i wielonaczyniowych.
Kolejnym okresem, który zdaniem Sądu należało ubezpieczonemu zaliczyć był okres od 25 maja 1976 r. do 23
października 1978 r. ( 2 lata, 4 miesiące, 29 dni) z tytułu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budowlanym nr (...) w
C. na stanowisku operatora spycharki. Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw, aby kwestionować ten okres ponieważ
dokumenty zebrane w aktach osobowych ubezpieczonego, jednoznacznie wskazują na taki charakter zatrudnienia .
Kolejnym okresem , który należało zliczyć był okres oddelegowania ubezpieczonego do pracy w (...) od 16 lipiec
1981 r. do 31 maja 1983 r. podczas zatrudnienia w (...) ( 1 rok, 10 miesięcy , 16 dni), kiedy świadczył pracę na
spycharce. Przeprowadzone postępowanie dowodowe, w tym zeznania świadka J. B., akta osobowe z powyższego
okresu zatrudnienia, a także znajdujące się w aktach emerytalnych umowa i zaświadczenie pozwalają na stwierdzenie,
iż ubezpieczony w powyższym okresie świadczył pracę w warunkach szczególnych.
W niniejszej sprawie spór sprowadzał się także do okoliczności, czy ubezpieczony zgromadził na dzień 01.01.1999r.
25 lat ogólnego stażu pracy, a w szczególności – czy zachodzą podstawy do zaliczenia mu jako okresu uzupełniającego
jego pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w okresie od dnia 13 lipca 1969. do dnia 2 sierpnia 1971 roku.
W myśl art. 10 ust.1 pkt 3 w/w ustawy - przy ustalaniu prawa do emerytury uwzględnia się również następujące okresy,
traktując je, z zastrzeżeniem art.56, jak okresy składkowe przypadające przed dniem 1 stycznia 1983r. okresy pracy
w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach
określonych w art. 5 – 7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do
uzupełnienia tego okresu.
Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że ubezpieczony po ukończeniu
16 roku życia, a więc od dnia 13 lipca 1969 roku do 2 sierpnia 1971 zamieszkiwał w gospodarstwie rolnym
należącym do rodziców i pomagał w jego prowadzeniu. Ubezpieczony miał wprawdzie rodzeństwo, ale on był
najstarszym z nich. Z zeznań świadków S. M. oraz R. M. wynika, że ubezpieczony uczestniczył we wszystkich pracach
związanych z prowadzeniem tego gospodarstwa zarówno gdy chodzi o prace polowe, jak i prace przy zwierzętach.
W ocenie Sądu okoliczność, że w latach 70/73 uczęszczał do zespołu przysposobienia rolniczego nie kolidowała
z jego obowiązkami w gospodarstwie rolnym. Podkreślić należy, że ubezpieczony udokumentował fakt posiadania
gospodarstwa, zamieszkiwania na jego terenie, zaś świadkowie potwierdzili, że praca ubezpieczonego w gospodarstwie
rolnym przekraczała wymiar połowy czasu pracy mimo nauki w zespole. Nauka w zespole była prowadzona w
miejscowości położonej w niewielkiej odległości od gospodarstwa – 20 km, tylko dwa dni w tygodniu – piątki i soboty
i była godzona przez ubezpieczonego z jednoczesną pracą w gospodarstwie.
Mając na uwadze dowody zgromadzone w sprawie Sąd uznał, że zachodzą podstawy, aby zaliczyć ubezpieczonemu
okres pracy od dnia 13 lipca 1969 roku do 2 sierpnia 1971 w gospodarstwie rolnym do ogólnego stażu pracy.
Reasumując powyższe, w przekonaniu Sądu, do okresów pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć
ubezpieczonemu okresy nieuznane przez ZUS tj. od 3 sierpnia 1971 do 3 stycznia 1975 r ( 3 lata, 5 miesięcy, 1 dzień)
oraz 4 stycznia 1975 do 31 marca 1976 r. (1 rok, 2 miesiące i 28 dni) we (...) Przedsiębiorstwie (...), od 25 maja 1976
r. do 23 października 1978 r. (2 lata, 4 miesiące, 29 dni) z tytułu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budowlanym
nr (...) w C. oraz od 16 lipiec 1981 r. do 31 maja 1983 r. podczas zatrudnienia w (...) (1 rok, 10 miesięcy , 16 dni) .
Co oznacza , że łączny okres pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych według stanu na dzień 1 stycznia 1999
roku po doliczeniu powyższych okresów do okresu uwzględnionego przez organ rentowy tj. 6 lat, 4 miesiące, 23 dni
wynosi15 lat 4 miesiące i 7 dni przekracza ponad 15 lat.
J. H. spełnił też wszystkie pozostałe przesłanki warunkujące nabycie uprawnień do wcześniejszej emerytury
wynikające z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Na dzień 01.01.1999 r. udowodnił okres składkowy i
nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat , osiągnął wiek 60 lat, nie jest członkiem OFE .
Z tych racji natury faktycznej i prawnej Sąd na podstawie art. 477 14 § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób,
że przyznał ubezpieczonemu J. H. prawo do emerytury na podstawie art. 184 w zw. z art. 32 ustawy z dnia 17.12.1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2013r. poz. 1440) od dnia 12
lipca 2013 roku o czym orzekł jak w sentencji.
Ustalenie, czy ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w spornych okresach pracy wykonywał pracę
w warunkach szczególnych wymagało rozważenia, czy czynności przezeń wykonywane były pracą w warunkach
szczególnych oraz wymagało przeprowadzenia postępowania dowodowego przez Sąd.
Z tych przyczyn nie można przypisać organowi rentowemu odpowiedzialności za nieprzyznanie świadczenia
emerytalnego. Mając na uwadze dyspozycję art. 118 ust. 1 a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych Sąd nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieprzyznanie prawa do emerytury o czym
orzekł jak w sentencji.