docW numerze - Sanktuarium św. Jadwigi
download 
Reklamacja Transkrypt
W numerze - Sanktuarium św. Jadwigi
Nr 25/645 22 czerwca 2014 r. W numerze: SERCA DWA Serce, w duchowym znaczeniu tego słowa, oznacza bogactwo życia wewnętrznego człowieka, zdolność do kochania przez niego innych ludzi i otwarcia się na najdoskonalszy wymiar Miłości, do którego zostało stworzone. Zwykło się mówić, że nasze szczęście ukryte jest w sercu i jego szczęściu. Serce ściśnięte, poranione i zamknięte na innych blokuje drogę do radości i spełnienia całej spójnej istocie, jaką jest człowiek, wraz ze swoją duszą, duchem i wszystkimi władzami umysłowymi. Istnieją Dwa Serca tak ściśle ze sobą połączone, że jedno z Nich nie potrafi żyć bez drugiego. To One uczą nas doskonałej miłości. Serce Jezusa i Serce Maryi. str. 3 PIĘĆDZIESIĄTNICA W TRZEBNICKIM WIECZERNIKU W czwartek 12 czerwca w naszej parafii przeżywaliśmy sakrament bierzmowania. Młodzież wraz z całym Kościołem zgromadzonym w trzebnickim wieczerniku prosząc o Dar Ducha Świętego odśpiewała hymn „O Stworzycielu Duchu przyjdź!”. Do bierzmowania przystąpiło 140 osób, w tym byli nasi parafianie, a także osoby z innych miejscowości, które przygotowywały się do tego sakramentu w naszej parafii oraz grupa młodzieży z Zawoni. Wśród przystępujących do bierzmowania był także 64 letni p. Władysław Tomczyk, który znajduje się Ośrodku Opiekuńczo Leczniczym w Trzebnicy. str. 4 JEDZIEMY NA WYCIECZKĘ! Wakacje to czas urlopowy – zasłużony wypoczynek po roku pracy. I chyba każdy z nas zna to uczucie długiego oczekiwania na urlop i później lekkiego rozczarowania „po” – to już? Dlatego proponujemy Wam niezwykłe przedłużenie urlopu. Zapraszamy na jednodniowe wycieczki, które pozwolą korzystać z lata przy równoczesnej możliwości podziwiania najbliższych nam sanktuariów. 22 czerwca 2014 r. Żniwo str. 15 Zamyślenia nad Ewangelią / Powtórka z Katechizmu NIE BÓJCIE SIĘ! (Mt 10,26-33) opr. Ks. Wojciech SDS 1. „Nie bójcie się”. Jezus wysyłając apostołów do głoszenia królestwa Bożego zachęca ich do odwagi. Nawet jeśli spotkają się z jakimś niebezpieczeństwem powinni całkowicie zaufać Jemu. Wtedy na pewno nic złego się im nie stanie. Lęk jak każde inne uczucie jest oczywiście potrzebny człowiekowi ponieważ ostrzega go przez zagrożeniem. Jednak strach nie może sprawić, że przestaniemy działać. W lęku mamy uczyć się postawy zawierzenia Chrystusowi. On potrafi wszystko nawet jeśli nam się wydaje, ze coś jest niemożliwe. Polegając na Jezusie możemy wiele dokonać choćby wszystko wskazywało na przegraną. Czy ufam Jezusowi? Jak wygląda to moje zaufanie w konkretnych sytuacjach? 2. „To co wam mówię w ciemnościach, opowiadajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach”. Słuchając Jezusa jako jego uczeń muszę często z Nim przebywać, aby wiele zrozumieć. Przez czytanie i rozważanie Pisma świętego, modlitwę, uczestnictwo w sakramentach zwłaszcza Eucharystii jestem w szkole Chrystusa. Im więcej przykładam się do nauki tym więcej wyniosę. Tak jak każdy uczeń, który zdobył wiedzę nie powinienem jej zachować tylko dla siebie, ale podzielić się nią z innymi – „rozgłaszać na dachach”. Trzeba zadać sobie dwa pytania: Jakim jestem uczniem Jezusa tzn. jak Go słucham? Czy potrafię dzielić się tym co mi powiedział z drugim człowiekiem? 3. „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą”. Życie człowieka trwa tylko chwilę względem wieczności. Chrześcijanin o człowiek, który w pierwszej kolejności zabiega o życie wieczne, bo to ono jest największą inwestycją na przyszłość. Warto czasem poświęcić swoją wygodę i przyjąć pewne trudności, a nawet cierpienia, ale zdobyć największy skarb. Jak dbam o swoje zbawienie? Czy nie przykładam większej wagi do swego ciała zamiast zatroszczyć się o duszę? 4. „U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli”. Bóg jak dobry ojciec czuwa nad swoimi dziećmi. Do Niego zawsze możemy się zwrócić, u Niego schronić i znaleźć ratunek przed niebezpieczeństwem. Jestem kimś wyjątkowym, kochanym przez Boga. Spójrz na Pana Boga i zobacz w Nim dobrego Tatę, który zawsze ma dla ciebie otwarte ramiona, aby cię przytulić i zapewnić, że jesteś Jego ukochanym dzieckiem. 5. „Do każdego więc, który się do Mnie przyzna przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie”. Jeśli uważam się za chrześcijanina, ucznia Jezusa to moja postawa powinny o tym mówić. Jak wygląda moja przynależność do Chrystusa kiedy jestem sam, modle się w „zamkniętej izdebce”? Czy potrafię przyznać się do Jezusa kiedy patrzą na mnie inni, albo co trudniejsze ci inni są wrogo nastawieni? Konieczne jest zwrócenie uwagi na swoje zachowanie w różnych sytuacjach codziennego dnia. Jak wygląda moje stanie po stronie Pana, gdy: roz- DLACZEGO LITURGIĘ NAZYWA SIĘ SŁUŻBĄ BOŻĄ? L iturgia jest przede wszystkim Bożą służbą w nas, dopiero potem naszą służbą Bogu. Bóg udziela się nam pod postacią świętych znaków, żebyśmy uczynili to samo: oddali Mu się bez zastrzeżeń. Jezus uobecnia się w słowie i -» SAKRAMENCIE. W nich jest obecny Bóg. To jest najważniejsze w każdej liturgii. Jezus oddaje za nas swoje życie, żebyśmy Mu w duchowej ofierze złożyli nasze życie. W EUCHARYSTII Jezus daje się nam, żebyśmy my oddali się Jemu. Można powiedzieć, że wystawiamy Chrystusowi czek in blanco na nasze życie. W ten sposób uczestniczymy w odkupieńczej i przemieniającej ofierze Chrystusa. W nasze prozaiczne życie wkracza królestwo Boże. Bóg może wejść ze swoim życiem w nasze życie. DLACZEGO LITURGIA ODZNACZA SIĘ TAKĄ ILOŚCIĄ ZNAKÓW I SYMBOLI? Bóg wie, że my, ludzie, nie jesteśmy jedynie istotami duchowymi, ale także cielesnymi. Potrzebujemy znaków i symboli, aby poznawać i określać rzeczywistości duchowe albo wewnętrzne. Czerwone róże, czarny strój, biała lilia – to znaki, które wyrażają emocje, stany wewnętrzne i inne okoliczności, które wszyscy rozumieją jednoznacznie. Wcielony Bóg udziela się nam w ludzkich znakach, poprzez które żyje i działa wśród nas: chleb i wino, woda chrztu, namaszczenie Duchem Świętym. Naszą odpowiedź na święte, ustanowione przez Chrystusa znaki Boże stanowią znaki wyrażające nasz szacunek: uklęknięcie, po- 2 Żniwo 22 czerwca 2014 r. Z życia Kościoła SERCA DWA 22 VI 2014 XII NIEDZIELA ZWYKŁA Jr 20,10-13; Rz 5,12-15 Ewangelia: Mt 10,26-33 PONIEDZIAŁEK 2 Krl 17,5-8.13-15a.18 Ewangelia: Mt 7,1-5 WTOREK Uroczystość, Narodzenie Św. Jana Chrzciciela Iz 49,1-6; Dz 13,22-26 Ewangelia: Łk 1,57-66.80 ŚRODA 2 Krl 22,8-13; 23,1-3 Ewangelia: Mt 7,15-20 CZWARTEK 2 Krl 24,8-17 Ewangelia: Mt 7,21-29 PIĄTEK Uroczystość, Najświętszego Serca Pana Jezusa Pwt 7,6-11; 1 J 4,7-16 Ewangelia: Mt 11,25-30 SOBOTA Wspomnienie, Niepokalanego Serce NMP Iz 61,8-11 Ewangelia: Łk 2,41-51 mawiam z bliskimi, którzy źle mówią o Kościele, Bogu; mam spożyć posiłek w restauracji i powinienem się przeżegnać zanim zabiorę się za jedzenie? Wierność Jezusowi i przyznanie się do Niego najważniejsze jest w tych małych sprawach, ponieważ to one najwięcej mówią o mojej miłości do Chrystusa. stawa stojąca przy słuchaniu słów Ewangelii, ukłon, rozłożenie rąk. Miejsce Bożej obecności, tak jak podczas ślubu, przyozdabiamy pięknymi kwiatami, stawiamy świece, uświetniamy wspaniałą muzyką. Jednakże znaki niekiedy wymagają słów wyjaśnienia. PO CO ŚWIĘTYM ZNAKOM LITURGII POTRZEBNE SĄ JESZCZE SŁOWA? Celebrować -» LITURGIĘ to spotkać Boga: pozwolić Mu działać, wsłuchiwać się w Niego, odpowiadać Mu. Takie dialogi zawsze wyrażają się w gestach i słowach. Jezus przemawiał do ludzi poprzez znaki, którym towarzyszyły słowa. Tak samo jest w Kościele. Kiedy kapłan ukazuje dary ofiarne, mówi: „To jest Moje Ciało (...) to jest Moja Krew (...)”. Tylko to Jezusowe słowo wyjaśnienia sprawia, że znak staje się sakramentem. I. KRÓTKA HISTORIA DWÓCH NABOŻEŃSTW zał Serce w pełni blasku. Zażądał, aby w zamian za niewdzięczność, jaka spotyka Jego Serce i Jego miłość, okazaną rodzajowi ludzkiemu, pobożne dusze wynagradzały Mu zniewagi oziębłych. Domagał się od wiernych godzinnej adoracji w każdą noc przed pierwszym piątkiem miesiąca (tzw. „godzina święta”) oraz ofiarowania Mu wynagradzająco Komunii Świętej w pierwsze piątki miesiąca. Pierwszym z papieży, który zatwierdził nabożeństwo do Serca Pana Jezusa, a także święto dla niektórych diecezji i zakonów, był Klemens XIII. Stało się to w 1765 roku – czyli prawie sto lat po wspomnianych objawieniach. Polska przysłużyła się do tego znacznie, gdyż memoriał biskupów polskich wysłany do papieża w tym samym roku zachęcił Ojca Świętego do podjęcia decyzji o zatwierdzenie święta. Memoriał podaje historyczny przegląd kultu i uzasadnia bardzo głęboko godziwość i pożytki płynące z nabożeństwa do Serca Jezusa. W 1856 roku papież Pius IX rozszerzył święto Serca Pana Jezusa na cały Kościół, a papież Leon XIII 25 maja 1899 roku wydał encyklikę „Annum Sacrum” i 31 grudnia 1899 roku oddał Sercu Jezusowemu w opiekę cały Kościół i rodzaj ludzki. 8 maja 1928 roku Pius XI w encyklice „Miserentissimus Redemptor” usilnie zachęca do rozwoju kultu Serca Jezusowego oraz wynagradzania Mu za grzechy. Poleca też praktykę osobistego poświęcenia się Najświętszemu Sercu Zbawiciela. Kult Najświętszego Serca Jezusa Chrystusa Nie od zawsze rana zadana Chrystusowi po śmierci włócznią rzymskiego żołnierza była jednoznacznie przyjmowana jako rana zadana prosto w Jego Serce. Wiemy natomiast, że już mistyka średniowiecza łączyła kult Serca Jezusowego z bardzo żywym nabożeństwem do Najświętszej Rany boku Jezusa. Pierwszym, który w Ranie boku odnalazł dokładnie Serce Boga, był nieznany autor poetyckiego utworu „Winny szczep mistyczny”, o którym trudno jest dzisiaj znaleźć więcej informacji. We wspomnianym utworze dowiadujemy się, że autor właśnie w tej ranie otwartego boku odnalazł Serce Boże – autor stwierdził, że spocznie przy Nim i że się już z Nim nie rozstanie. Pierwszym na świecie zakonem, który przyswoił sobie nabożeństwo do zranionego boku i Serca Pana Jezusa byli dominikanie. W piątek po oktawie Bożego Ciała odprawiali oni specjalne oficjum o Ranie boku Pana Jezusa. Świętymi mistyczkami dopuszczonymi do specjalnej łaski rozmów z Jezusem i poznawania tajemnic Jego Serca były żyjące w XIII wieku: św. Mechtylda, św.Gertruda i św. Małgorzata z Kortony. Bardzo ważną świętą od Serca Jezusowego i jednocześnie mistyczką była Małgorzata Maria Alacoque (1647–1690). Żyła w tym samym wieku i czasie, co św. Jan Eudes, ale w zupełnym ukryciu w klasztorze sióstr wizytek we francuskim Paray–le–Monial. 27 grudnia 1673 roku w widzeniu mistycznym Pan Jezus pokazując jej swoje Serce pełne ognia, powiedział: „Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi Bożymi skarbami”. Wśród różnych form czci Pan Jezus zażądał także czczenia wizerunków swojego Serca. W tym samym roku miało miejsce trzecie z wielkich objawień. W czasie wystawienia Najświętszego Sakramentu Pan Jezus ukazał się Małgorzacie „jaśniejący chwałą, ze stygmatami pięciu ran, jaśniejącymi jak słońce”. Ponownie odsłonił swoją pierś i poka- Kult Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny O Sercu Maryi jako pierwszy pisze św. Łukasz (Łk 2,19.51). Pierwsze ślady kultu Serca Maryi napotykamy już w XII wieku. O Sercu Maryi wspominają: św. Anzelm (+1109), jego uczeń Eudmer (+1124), Hugo od św. Wiktora (+1140), św. Bernard (+1153), św. Herman Józef (+1233), św. Bonawentura (+1274), św. Albert Wielki (+1303), Jan Tauler (+1361), bł. Jakub z Voragine (+1298), św. Mechtylda (+1299), św. Gertruda Wielka (+1303), św. Brygida Szwedzka (+1373) i inni. Początek nabożeństwu do Niepokalanego Serca Maryi dało ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi przez papieża Piusa IX w roku 1854. Potwierdzenie tego dogmatu otrzymujemy przez usta samej Maryi Panny w 1858 roku podczas objawień w Lourdes. Najbardziej jednak do rozwoju kultu Najświętszego Serca Maryi przyczyniły się objawienia fatimskie w których Matka Boża chce aby poświęcić świat Jej Niepokalanemu Sercu. Episkopat Polski wyprosił u Stolicy Apostolskiej przywilej odprawiania w każdą pierwszą sobotę miesiąca (za wyjątkiem sobót uprzywilejowanych liturgicznie) Mszy świętej o Niepokalanym Sercu Maryi. Warto z tego przywileju korzystać i nadać nabożeństwu odpowiednią oprawę. We wszystkie inne zwykłe soboty można odprawiać Mszę świętą wotywną o Najświętszej Maryi Pannie. 13 października 1942 roku w 15–lecie objawień fatimskich papież Pius XII drogą radiową ogłosił całemu światu, że poświęcił rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Maryi. Polecił także, aby uczyniły to poszczególne kraje w swoim zakresie. Pierwsza uczyniła to Portugalia z udziałem prezydenta państwa. Polska była wtedy pod okupacją hitlerowską. Prymas Polski, kardynał August Hlond w obecności całego Episkopatu Polski i około miliona pielgrzymów uczynił to 8 września 1946 r. na Jasnej Górze przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej. Papież Jan Paweł II dokonał poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi w latach 1984 i 2000. Święto Niepokalanego Br. Marcin Wojtczak SDS S erce, w duchowym znaczeniu tego słowa, oznacza bogactwo życia wewnętrznego człowieka, zdolność do kochania przez niego innych ludzi i otwarcia się na najdoskonalszy wymiar Miłości, do którego zostało stworzone. Zwykło się mówić, że nasze szczęście ukryte jest w sercu i jego szczęściu. Serce ściśnięte, poranione i zamknięte na innych blokuje drogę do radości i spełnienia całej spójnej istocie, jaką jest człowiek, wraz ze swoją duszą, duchem i wszystkimi władzami umysłowymi. Często smutek serca odbija się także na zdrowiu fizycznym, gdyż dusza i ciało są ze sobą ściśle połączone. Jest ktoś, kto bardzo dba o nasze serca. Uczy je, jak kochać, by odczuwać pełną rozległością, wysokością i głębokością serca to szczęście, do którego zostaliśmy stworzeni jako ludzie. Istnieją Dwa Serca tak ściśle ze sobą połączone, że jedno z Nich nie potrafi żyć bez drugiego. To One uczą nas doskonałej miłości. Serce Jezusa i Serce Maryi. Kult tych Dwóch Serc od wielu stuleci należy do skarbów Kościoła Katolickiego, choć sam termin „Przymierze Dwóch Serc” wprowadził dopiero nasz wielki rodak – Jan Paweł II. Serca Maryi rozszerzone na cały Kościół wprowadzono 4 maja 1944 roku. Posoborowa reforma liturgiczna przesunęła je na sobotę po uroczystości Najświętszego Serca Jezusowego. II. DLACZEGO PRZYMIERZE DWÓCH SERC? Serce Maryi jest takie samo, jak Serce Jej Syna. Łączy je Przymierze, które jest doskonałym i pełnym zjednoczeniem. Pamiętajmy jednak, że nie jest to zjednoczenie na tych samych płaszczyznach, ponieważ to Serce Maryi upodabnia się do Serca Jezusa, a Serce Syna przyciąga grawitacją miłości Serce matczyne. Niepokalane Serce Maryi jednoczy się z Sercem Najświętszym tak doskonale, że nie ma już dwóch Serc, ale jedno. Te dwa Serca w oczach Boga stanowią jedno Serce. Jest w nich ta sama wola, to samo powołanie, te same pragnienia, ta sama miłość. Matka i Syn mieli jedną historię, jeden los i jedno przeznaczenie. Od Maryi zaczyna spełniać się wielka nowotestamentalna zapowiedź nowego porządku: został zapoczątkowany proces, w którym „wszystkim we wszystkich będzie Chrystus”. Rzeczywiście, w Niej jest On wszystkim, a Jej Serce to Jego Serce. Jezusa i Maryję ożywia jedno Serce, Boże Serce. Dlatego Serce Matki jest – jak pisała Siostra Łucja – „pełne światła, które jest Bogiem”. Jest ono takie zawsze, bo Bóg się nie zmienia. Jest jedno z nim, bo gdy Jezus wydał za nas samego siebie (Hbr 10, 5-7), Maryja oddała nam siebie całą, mówiąc „fiat” na Boskie plany naszego zbawienia. W obu przypadkach nie były to akty jednorazowe, lecz aktem tym było całe Ich życie. Owe „niech mi się stanie”, „niech mnie Bóg prowadzi we wszystkim” było istotą całego życia Jezusa i Jego Matki – po Kalwarię i Wieczernik. Jezus i Jego Matka – Oni byli jedno. Byli cali „dla nas”. Święty Ludwik mówił, że Maryja jest «doskonałą formą Bożą». Wkładając w nią siebie, stajemy się «drugą Maryją» i Bóg znajduje w nas odbicie swego marzenia o człowieku stworzonym na swój obraz i podobieństwo. Aby tak się stało, trzeba wyjąć nasze serca, zetrzeć je na proch i dopiero takie wsypać w maryjną formę. Wtedy staniemy się do Niej rzeczywiście podobni, bo proch naszych serc wypełni każdy, nawet najdrobniejszy szczegół formy. Kopia będzie łudząco podobna do oryginału. To dlatego Paweł VI mówił w Bonaria: „Jeśli naprawdę chcemy być chrześcijanami, musimy stać się maryjni”. Bo jeśli chrześcijański znaczy: będący odbiciem Chrystusa, to trzeba nam być jak Maryja, która pierwsza i najdoskonalej odzwierciedliła Jego Serce. III. OSOBISTE POWIERZENIE SIEBIE OPIECE DWÓCH SERC Przymierze Dwóch Serc jest otwarte. Ma stać się Przymierzem trzech Serc. Jedno z nich jest twoim sercem. Przymierze Serc polega na „zamianie serc” na podobieństwo Jezusa i Maryi. Nie są to łatwe, czysto dewocyjne formuły. To konieczność odwrócenia się od grzechu. To obowiązek codziennego nawrócenia się, bo postawa Serca żyjącego, by ratować grzeszników, zaczyna się od naszego własnego nawrócenia. Jeżeli świadomie oddajemy się Sercu i Maryi, również Oni oddają się nam w nowy sposób. Chodzi tu o przymierze dwóch miłości. Kiedy oddamy się Jezusowi i Maryi, jesteśmy Ich własnością. Będą dbać o nas, jak o Swoją własność. Źródło: Wincenty Łaszewski: Serce, które ma bić jak Serce Boże, Nasz Dziennik, Sobota-Niedziela, 31.05-1.06.2008, Nr 126 (3143); http:// www.brewiarz.pl/; http://www.sticna.com/ 22 czerwca 2014 r. Żniwo 3 Z życia Kościoła Z życia Kościoła PIĘĆDZIESIĄTNICA W TRZEBNICKIM WIECZERNIKU KS. Wojciech Czarnota SDS W czwartek 12 czerwca w naszej parafii przeżywaliśmy sakrament bierzmowania. Młodzież wraz z całym Kościołem zgromadzonym w trzebnickim wieczerniku prosząc o Dar Ducha Świętego odśpiewała hymn „O Stworzycielu Duchu przyjdź!”. Na początku mszy św. ks. proboszcz Jerzy Olszówka jak również przedstawiciele kandydatów prosili ks. bp Andrzeja Siemieniewskiego, aby udzielił młodzieży sakramentu dojrzałości chrześcijańskiej. Do bierzmowania przystąpiło 140 osób, w tym byli nasi parafianie, a także osoby z innych miejscowości, które przygotowywały się do tego sakramentu w naszej parafii oraz grupa młodzieży z Zawoni. Wśród przystępujących do bierzmowania był także 64 letni p. Władysław Tomczyk, który znajduje się Ośrodku Opiekuńczo Leczniczym w Trzebnicy. Odpowiedzialnymi za przygotowanie młodzieży do sakramentu inicjacji chrześcijańskiej byli ks. Wojciech Czarnota SDS wikariusz naszej parafii i katecheta, a także p. Monika Budziak–Mielnik katechetka Gimnazjum nr 1 w Trzebnicy. Osoby pragnąc przystąpić do sakramentu bierzmowania zobowiązane zostały do spełnienia wymagań podanych przez księdza. Między innymi zdeklarowali się do uczestnictwa w niedzielnej mszy św., nabożeństwach, spotkaniach formacyjnych odbywających się raz w miesiącu oraz zaliczenia pewnego materiału z religii. Nie typowe w tym roku były co miesięczne spotkania. Odbywały się one w małych grupach, które prowadziły osoby świeckie z naszej parafii. Byli to Wojciech Wałejko, Paulina Ziębińska, Agata Sala, Karol Matecki, Irena Marczakowa, Anna i Grzegorz Królowie, Małgorzata Przybylska, Paweł Gołębiowski, Tomasz Przybylski, Michał Kot, Tomasz Łopąg, Dorota Kuśmirek–Wrzos, a także ks. Wojciech i br. Marcin. Wymienieni liderzy są równocześnie członkami różnych grup parafialnych takich jak Odnowa w Duchu Świętym, Wspólnota Słowa Bożego Sykomora, Grupa ministrantów, Wspólnota przymierza Rodzin Mamre, Zespół redakcyjny parafialnego czasopisma Żniwo. JEDZIEMY NA WYCIECZKĘ! Agata Wakacje to czas urlopowy – zasłużony wypoczynek po roku pracy. I chyba każdy z nas zna to uczucie długiego oczekiwania na urlop i później lekkiego rozczarowania „po” – to już? Dlatego proponujemy Wam niezwykłe przedłużenie urlopu. Zapraszamy na jednodniowe wycieczki, które pozwolą korzystać z lata przy równoczesnej możliwości podziwiania najbliższych nam sanktuariów. Do wszystkich tych miejsc można dotrzeć środkami komunikacji publicznej, zachęcamy jednak do wycieczek autem, bo ciężko znaleźć bezpośrednie połączenia. Poszukajcie towarzyszy podróży wśród przyjaciół, sąsiadów lub rodziny i skorzystajcie z możliwości zwie- dzania we wspólnocie. W każdą kolejną niedzielę wakacji znajdziecie w „Żniwie” opis kolejnego miejsca, które warto odwiedzić. Zatem – w drogę! W najbliższą niedzielę 29.06 zapraszamy do Krzeszowa a później: 6.07 – Bardo Śląskie, 13.07 – Wambierzyce, 20.07 – Góra Św. Anny, 27.07 – Lubiąż, 3.08 – Międzygórze, 10.08 – Górka Duchowna, 17.08 – Kalisz, 24.08 – Henryków, 31.08 – Sulistrowiczki. Dar jaki otrzymali młodzi ludzie wkraczający w dorosłe życie na pewno będzie w nich działał i przemieniał jeśli tylko pozwolą Duchowi Świętemu by ich prowadził. Dlatego proszę wszystkich o modlitwę w ich intencji. Niech 7 Darów, które ofiarował im Pocieszyciel pomagają im w codziennym życiu, aby wzrastała ich wiara oraz miłość do Boga i bliźniego. 4 Żniwo 22 czerwca 2014 r. 22 czerwca 2014 r. Żniwo 5 Święci – filary wiary Intencje i ogłoszenia Intencje mszalne ROKITNO – SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ CIERPLIWIE SŁUCHAJĄCEJ, PATRONKI DIECEZJI Anna Bajak R okitno to niewielka miejscowość przy trasie z Poznania do Gorzowa, położona pośród pól, lasów, jezior i pagórków. W Rokitnie parafia istniała już w XIV w., a wieś należała wówczas do Klasztoru Cystersów w Bledzewie. W 1333 r. powstał pierwszy drewniany kościół, który był kilkakrotnie niszczony i odbudowywany. Cystersi wybudowali nową, murowaną świątynię w stylu barokowym, zaprojektowaną przez królewskiego architekta Marcina Frantza, którą możemy podziwiać do dziś. Nad kościołem górują dwie majestatyczne wieże nakryte hełmami. Do świątyni prowadzą masywne wrota i wysokie schody. Od 2001 r. kościół nosi tytuł Bazyliki Mniejszej, wyniesiony do tej godności przez św. Jana Pawła II. Rokitno swoją sławę zawdzięcza cudownemu obrazowi Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej. Obraz ten namalowany został na początku XVI w. na drewnie lipowym. Widnieje na nim popiersie Matki Bożej na złoconym tle, z charakterystycznie odsłoniętym uchem, dlatego Matkę Bożą Rokitniańską nazywa się Cierpliwie Słuchającą. Głowę Maryi okala wydrążona w drzewie aureola, twarz jej pochylona ku lewej stronie, spokojna, jakby zasłuchana, z przymkniętymi oczami. Włosy okrywa muślinowy welon i nakrycie w kolorze niebieskim. Na piersi szata w królewskim odcieniu czerwieni. Autora obrazu rokitniańskiej Madonny poszukuje się w kręgu szkoły niderlandzkiej. W jaki sposób przywędrował do Polski, nie wiadomo. Natomiast wiemy, że w 1597 r. archidiakon poznański ks. Maciej Dąbrowski wizytując parafie na Kujawach otrzymał ten obraz w darze od Jana Stawickiego. Następnie obraz stał się cenną rodzinną relikwią znanych rodów wielkopolskich: Rozdrażewskich, Leszczyńskich i Opalińskich. Przekazując obraz swojemu synowi opatowi Cystersów w Bledzewie Kazimierzowi Opalińskiemu matka miała wówczas powiedzieć: ‘kto ten obraz otrzyma po mojej śmierci, ten będzie miał największy skarb’. Początkowo opat Opaliński przechowywał obraz w klasztornym pokoju, potem przeniósł wizerunek Madonny do kaplicy klasztornej w Bledzewie. Od tego momentu kościół w Bledzewie stał się obiektem Kultu Maryjnego wskutek wielu otrzymanych łask i uzdrowień ludzi modlących się przed jej obrazem. Gdy jesienią 1669 r. opat Opaliński udawał się z dłuższą wizytą do cysterskiego Rokitna, zabrał obraz ze sobą i umieścił na ołtarzu kościoła parafialnego. Biskup poznański powołał wówczas komisję teologiczną, która badając prawdziwość uzdrowień i łask płynących z wizerunku Madonny uznała obraz za cudowny i ustaliła, że odtąd pozostanie na stałe w Rokitnie. Orzeł Biały z kości słoniowej ofiarowany rokitniańskiej Pani przez króla Polski Michała Korybuta Wiśniowieckiego, to symbolika narodowa szczególnie cenna w czasie, gdy Rokitno w latach 1740–1945 znalazło się w granicach państwa pruskiego. Po drugiej wojnie światowej i powrocie Ziem Zachodnich do Polski obrano w dniu 15 sierpnia 1946 r. Matkę Bożą z Rokitna patronką diecezji gorzowskiej. 18 czerwca 1989 r. nastąpiła uroczysta koronacja obrazu Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej, dokonana przez prymasa Polski Józefa Glempa w obecności Episkopatu i 120– tysięcznej rzeszy wiernych. Osobliwością Rokitna jest Kalwaria położona pomiędzy dwoma jeziorami Lubikowskim i Rokitniańskim. Na czterokilometrowym odcinku drogi zbudowano 32 stacje, gdzie w spokoju i bliskości natury można kontemplować Misterium Męki Pańskiej. Budowę stacji rozpoczęto w 2000 r. według projektu Jolanty i Rafała Lisiaków. Sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej warto odwiedzić, zwłaszcza, że w sobotę 21 czerwca 2014 r. w Rokitnie odbędą się uroczystości związane z 25– leciem koronacji cudownego obrazu. Rokitniańska śliczna Pani Orła płaszczem swym okryłaś Orłem tym jest naród Polski, Który stale prowadziłaś. Więc do Ciebie dziś wołamy, karnie czoła pochylamy. Pobłogosław dom, rodzinę I oddaną Ci krainę. 6 Żniwo 22 czerwca 2014 r. NIEDZIELA 22 czerwca 2014 r. 6.30 O zdrowie i Boże błogosławieństwo dla Krystyny, Bogusławy, Ireny, Marii i ich rodzin 8.00 Za † Danutę Janikowską w 22-gą rocz. śmierci, za †† z rodziny i † Mariana Łabuz w 6-tą rocz. śmierci i za †† z rodziny 9.30 O dobre urodzaje od mieszkańców Sulisławic 11.00 W int. Kamili Kozłowskiej z okazji 8-mej rocz. urodzin o Boże błogosławieństwo, opiekę Bożą i św. Jadwigi 12.30 O dobre urodzaje od mieszkańców Raszowa 18.30 Za † Zofię Szopę w 16-tą rocz. śmierci o łaskę nieba 20.00 W int. Emila w 18-tą rocz. urodzin z prośbą o Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej w dorosłym życiu PONIEDZIAŁEK 23 czerwca 2014 r. 6.30 --------------7.15 --------------12.00 Za †† rodziców: Wandę i Władysława o dar życia wiecznego 18.30 1) Za †† Marię i Stefanię Wojtczak 2) Za † Mariannę Malinowską (int. od Żywego Różańca) WTOREK 24 czerwca 2014 r. 6.30 Za † Janinę Balicką o dar życia wiecznego 7.15 Za † Julię Garlińską (int. od córki i syna, wnuków i prawnuka) 12.00 Za † ks. Jana Dragosza założyciela Koła Przyjaciół Radia Maryja o dar nieba 18.30 1) Za † Zdzisława w 16-tą rocz. śmierci i za †† z rodziny 2) W int. Władysławy Januszewskiej z okazji 88-mych urodzin z podziękowaniem za otrzymane łaski i prośbą o Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej 3) Za † Mieczysława Figa w miesiąc po pogrzebie ŚRODA 25 czerwca 2014 r. 6.30 --------------7.15 Za †† Elżbietę i Alojzego i siostrę Vidoris Brewka 12.00 Za † Tadeusza o Miłosierdzie Boże dla niego 18.30 1) Za † Zenona w 5-tą rocz. śmierci oraz za †† Stanisława i Stefanie, Wojciecha i Julię 2) W int. Weroniki z okazji 5-tej rocz. urodzin o Boże błogosławieństwo i potrzebne łaski CZWARTEK 26 czerwca 2014 r. 6.30 --------------8.00 --------------12.30 Za † męża Antoniego w 13-tą rocz. śmierci i †† rodziców z obu stron 18.30 Za † Władysława w dniu urodzin PIĄTEK 27 czerwca 2014 r. 6.30 --------------- Ogłoszenia parafialne 1. Dzisiaj w ramach Nocy Kościołów zapraszamy do zwiedzania klasztoru i bazyliki z przewodnikiem. Rozpoczęcie zwiedzania klasztoru o godz. 19.00 – zbiórka przy portierni klasztoru, zaś bazyliki o godz. 20.45. 2. W liturgii Kościoła w tym tygodniu przeżywać będziemy: - we wtorek, 24 czerwca – Uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela, Głównego Patrona Archidiecezji Wrocławskiej, - w sobotę, 28 czerwca – wspomnienie św. Ireneusza, biskupa i męczennika. 3. W niedzielę, 29 czerwca, swoje imieniny obchodzić będzie ks. Piotr Wojciechowski. Solenizant imieninową Mszę św. odprawi w sobotę, 28 czerwca, o godz. 18.30. Zapraszamy do udziału i modlitwy. 4. W tym tygodniu kończy się rok szkolny i katechetyczny. Dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 2 zapraszamy do udziału we Mszy św., w czasie której dziękować będziemy Bogu za kończący się rok nauki, w czwartek, 26 czerwca, o godz. 8.15, zaś młodzież gimnazjalną i licealną w piątek, 27 czerwca, o godz. 8.00. Do udziału w tym wspólnym dziękczynieniu zapraszamy również rodziców, nauczycieli i wychowawców. 5. Chorych parafian po raz ostatni przed wakacjami odwiedzimy w sobotę, 28 czerwca, w godzinach porannych. 6. Decyzją Księdza Prowincjała Salwatorianów z dniem 30 czerwca kończy swoją posługę w naszej wspólnocie zakonnej i parafialnej ks. Robert Ufland. Ks. Roberta pożegnamy w przyszłą niedzielę, 29 czerwca, w czasie Mszy św. o godz. 11.00. 7. Msza św. w intencji o dobre urodzaje 7.15 --------------12.00 W int. Małgorzaty i Krzysztofa Grabowskich z okazji 10-tej rocz. małżeństwa oraz o błogosławieństwo dla całej rodziny 18.30 1) Za † ks. Władysława Węglarza z okazji imienin o dar nieba 2) W int. Agnieszki i Rafała z okazji 16-tej rocz. ślubu o Boże błogosławieństwo i potrzebne łaski SOBOTA 28 czerwca 2014 r. 6.30 -------------7.15 Z podziękowaniem za otrzymane łaski i prośbą o Boże błogosławieństwo dla Stanisława Leszczyńskiego 12.00 Za †† Józefę i Władysława o dar nieba 18.30 Dziękczynno–błagalna z okazji 30tej rocz. ślubu Marii i Edwarda NIEDZIELA 29 czerwca 2014 r. 6.30 Za †† członków Żywego Różańca (int. od Żywego Różańca) 8.00 Za †† rodziców: Stanisławę i Wacława, Halinę i Stanisława Kuziorów i za †† z obu stron 9.30 O dobre urodzaje od mieszkańców Księginic 11.00 Za † Władysławę 12.30 O dobre urodzaje od mieszkańców Kobylic 18.30 Dziękczynno–błagalna w int. Piotra w dniu imienin 20.00 W int. Piotra i Weroniki w dniu urodzin i imienin z prośbą o Boże błogosławieństwo, potrzebne łaski i opiekę św. Jadwigi zamówiona przez mieszkańców Księginic zostanie odprawiona w przyszłą niedzielę o godz. 9.30, zaś zamówiona przez mieszkańców Kobylic, również w przyszłą niedzielę o godz. 12.30. 8. Koło Radia Maryja organizuje wyjazd Ogólnopolską Pielgrzymkę do Częstochowy w niedzielę 13 lipca. Wyjazd o godz. 5.00. Koszt 58 zł. Zapisy przyjmowane są w zakrystii. 9. Zachęcamy do lektury Żniwa. W dzisiejszym numerze Propozycja na wakacyjne wycieczki, a także relacja z Przyjęcia Sakramentu bierzmowania przez młodzież naszej parafii. Od przyszłego tygodnia Żniwo będzie wychodziło w formie wydania wakacyjnego. Redakcja Żniwa składa podziękowania za ofiary składane na nasze parafialne czasopismo. ŻNIWO. Czasopismo Parafii św. Bartłomieja Ap. i św. Jadwigi w Trzebnicy Redakcja: ks. Robert Ufland SDS i Kolegium Redakcyjne Adres: „Żniwo”, ul. Jana Pawła II 3, 55-100 Trzebnica, e-mail: [email protected] Redakcja zastrzega sobie prawo do skrótów i opracowań redakcyjnych. 22 czerwca 2014 r. Żniwo 7 8 Żniwo 22 czerwca 2014 r.
