Europa

BEJNISZ ZILBERSZTEJN
Europa
Europa płonie. I szaleją wokół mnie pożary.
A drzwi na świat zabite szczelnie są i zakluczone.
Wyciągam ręce gdzieś za zbawcą niewidzianym,
Lecz z zewnątrz odpowiada tylko ujadanie sfory.
Porwała mnie wichura i na zgubę gdzieś rzuciła,
Zaniosła na posuchę, którą pali jeszcze płomień!
Nie wzejdzie świeżym kłosem nigdy więcej już ta ziemia,
Udusi go jak niemy embrion na matczynym łonie.
Europa w swej krwi leży, niczym bydlę u rzeźnika,
Kto wesprze konające ścierwo w chwilach tych ostatnich?
Czy szkodzi komu, że wybuchnie nagle plagą dziką
I wszyscy wokół zaczną drżeć o życie nic nie warte? – –
Że tonę w krwi – to co? Czy kogoś to obejdzie?
Czy ktoś się troszczy, co też spotka braci mych i siostry?
Europo, sama na swój kark wybrałaś to narzędzie,
Pod własne gardło sama szlifowałaś sobie ostrze.
Antwerpia 1940
tłum. Marek Tuszewicki
64
‫בייניש זילבערשטיין‬
‫איירָאּפע‬
‫ֿפײער‪.‬‬
‫איירָאּפע ברענט‪ .‬איך בין אין מיט ֿפון ברענענדיקן ַ‬
‫עס ז ַײנען טירן צו דער וועלט ֿפַארהַאמערט און ֿפַארשלָאסן‪.‬‬
‫בַאֿפרײער‪,‬‬
‫ַ‬
‫איך שטרעק די הענט אויס צו ַאן אומגעזעענעם‬
‫געבילערײ ֿפון הינט מיר ענטֿפערט‪ָ-‬אּפ ֿפון דרויסן‪.‬‬
‫ַ‬
‫נָאר ַא‬
‫מיך אויסגעריסן הָאט ַא שטורעם און ֿפַארשל ַײדערט הֿפקר‪,‬‬
‫ֿפַארטָאגן אין ַא טריקעניש‪ ,‬ווּו ס‘גרייכן נָאך די ֿפלַאמען!‬
‫עס וועט קיין ֿפרישע זריעה דָא אין ערדן מער נישט אויֿפגיין‪,‬‬
‫ווי ַאן עמבריָאן ַאזַא דערשטיקט אין טרַאכט ֿפון מַאמען‪.‬‬
‫איירָאּפע ליגט אין בלוט‪ ,‬ווי ַא בהמה אינעם שעכטהויז‪.‬‬
‫ווער וועט העלֿפן דער ּפגירה אין מינוטן ֿפון דער גסיסה?‬
‫ווָאס ווָאלט געשַאט‪ ,‬ווען ַאזַא ֿפינצטערע מגיֿפה ברעכט‪-‬אויס‪,‬‬
‫ַאז יעדן איינעמס לעבן זָאל זיך ווַאלגערן אין מיסטן? – –‬
‫ַאז איך גיי ָאּפ אין בלוט – איז ווָאס? צי קָאן עס וועמען ַארן?‬
‫מײנע שוועסטער?‬
‫צי ַארט וועמען דער גרויל ֿפון מ ַײנע ברידער‪ַ ,‬‬
‫איירָאּפע‪ ,‬הָאסט ֿפַאר זיך ַאליין די הַאק געשַארֿפט‪ ,‬געשליֿפן‪,‬‬
‫ֿפַאר הַאלדז ֿפַאר אייגענעם געשַארֿפט הָאסטו ַאליין דָאס מעסער‪.‬‬
‫ַאנטווערּפן ‪1940‬‬
‫‪65‬‬