Sprawa C-110/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko

Sprawa C-110/02
Komisja Wspólnot Europejskich
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
Pomoc rządu portugalskiego dla hodowców trzody chlewnej — Pomoc mająca na
celu umożliwienie dokonania zwrotu pomocy uznanej za niezgodną ze wspólnym
rynkiem — Decyzja Rady uznająca taką pomoc za zgodną ze wspólnym rynkiem —
Bezprawność — Artykuł 88 ust. 2 akapit trzeci WE
Opinia rzecznika generalnego F. G. Jacobsa przedstawiona w dniu 11 grudnia
2003 r
Wyrok Trybunału (w pełnym składzie) z dnia 29 czerwca 2004 r
I - 6335
I - 6349
Streszczenie wyroku
Pomoc przyznawana przez państwa — Uprawnienie Rady do udzielenia zgody na pomoc na
zasadzie odstępstwa ze względu na wyjątkowe okoliczności — Warunki wykonania —
Wystąpienie zainteresowanego Państwa Członkowskiego do Rady przed wydaniem decyzji
Komisji uznającej pomoc za niezgodną ze wspólnym rynkiem i przyjęcie decyzji w terminie
trzech miesięcy — Ograniczenie — Pozbawienie skuteczności uprzedniej decyzji Komisji
(art. 87 WE, 88 WE i 89 WE)
I - 6333
STRESZCZENIE — SPRAWA C-110/02
Traktat WE, konstytuując na mocy
art. 88 WE stałe badanie i kontrolę pomocy
przez Komisję, przyjmuje, że uznanie ewen­
tualnej niezgodności pomocy ze wspólnym
rynkiem stanowi, pod kontrolą Sądu
i Trybunału, następstwo stosownej proce­
dury, której wszczęcie leży w granicach
kompetencji tej instytucji. Artykuły 87 WE
i 88 WE zastrzegają zatem dla Komisji
centralną rolę w procesie uznawania ewen­
tualnej niezgodności pomocy ze wspólnym
rynkiem.
Z samego brzmienia art. 88 ust. 2 akapit
trzeci WE wynika, iż postanowienie to
dotyczy przypadku
wyjątkowego
i szczególnego. Tak więc Rada, stanowiąc
jednomyślnie „na wniosek Państwa Człon­
kowskiego", może zdecydować, że pomoc
ustanowiona — lub która ma zostać ustano­
wiona — przez to państwo musi zostać
uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem
„na zasadzie odstępstwa od postanowień
art. 87 lub rozporządzeń przewidzianych
w art. 89", jeśli „wyjątkowe okoliczności"
uzasadniają taką decyzję.
Skoro uprawnienie powierzone Radzie na
mocy art. 88 ust. 2 akapit trzeci WE wykazuje
w ten sposób wyraźnie cechy wyjątku, to
należy przyznać, że zawarte w powołanym
art. 88 ust. 2 akapity trzeci i czwarty
postanowienia, zgodnie z którymi, z jednej
strony, wystąpienie zainteresowanego Pań­
stwa Członkowskiego z wnioskiem do Rady
powoduje zawieszenie kontroli przeprowa­
dzanej przez Komisję na okres trzech mie­
sięcy, a z drugiej strony, brak decyzji Rady
I - 6334
w tym terminie powoduje wydanie przez
Komisję decyzji w sprawie, wskazują, że
w przypadku upływu tego terminu Radzie
nie przysługuje już dłużej uprawnienie do
przyjęcia decyzji w trybie powołanego aka­
pitu trzeciego w odniesieniu do danej
pomocy. Tym samym unika się ryzyka
przyjęcia decyzji, których sentencje okaza­
łyby się sprzeczne.
W konsekwencji, jeśli żadne zainteresowane
Państwo Członkowskie nie wystąpiło do
Rady z wnioskiem na podstawie art. 88
ust. 2 akapit trzeci WE, zanim Komisja
uznała omawianą pomoc za niezgodną ze
wspólnym rynkiem i zamknęła w ten sposób
procedurę, o której mowa w akapicie pierw­
szym tego ustępu, Rada nie jest dłużej
uprawniona do wykonywania wyjątkowego
uprawnienia powierzonego jej na mocy
powyższego postanowienia do celów uznania
takiej pomocy za zgodną ze wspólnym
rynkiem.
Rada nie może już pozbawić takiej decyzji
skuteczności poprzez uznanie za zgodną ze
wspólnym rynkiem, na mocy tego przepisu,
pomocy mającej na celu zrekompensowanie
beneficjentom pomocy przyznanej bezpraw­
nie, uznanej przez Komisję za niezgodną ze
wspólnym rynkiem, zwrotów, do których są
oni zobowiązani na podstawie tej decyzji.
(por. pkt 29-33 i 45)