D - Sąd Rejonowy w Szczytnie

Sygn. akt IV P 146/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 4 listopada 2015 r.
Sąd Rejonowy w Szczytnie IV Wydział Pracy
w składzie następującym:
Przewodniczący:
SSR Anna Podubińska
Ławnicy:
G. D.
H. F.
Protokolant:
kierownik sekretariatu Krystyna Hartung
po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2015 r. w Szczytnie
sprawy B. M.
przeciwko Zakładowi (...) Sp. z o.o. w P.
o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia bez winy pracownika
I. Zasądza od pozwanego Zakładu (...) sp. z o.o. w P. na rzecz powoda B. M. tytułem odszkodowania za niezgodne z
prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia bez winy pracownika kwotę (...) ( osiem tysięcy siedemset
sześćdziesiąt sześć ),
II. Wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2922 złotych,
III. Zasądza od pozwanego na rzecz powoda tytułem kosztów zastępstwa procesowego kwotę 60 złotych,
IV. Zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Szczytnie tytułem opłaty, od uiszczenia której
powód był zwolniony kwotę 439 złotych
UZASADNIENIE
Powód B. M. wniósł o uznanie za bezskuteczne rozwiązania z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia dokonanego
przez pozwanego, Zakład (...) spółka z o.o. w P..
W uzasadnieniu wskazał, iż pozwany rozwiązał z nim umowę o pracę z powołaniem się na treść art. 53 § 1 pkt. 1 lit.
B kodeksu pracy. Powód od 201 roku pełni funkcję radnego Powiatu (...), jego stosunek pracy podlega ochronie.
Pozwany rozwiązując stosunek pracy z powodem nie poinformował o tym Rady Powiatu, ani tez nie uzyskał jej zgody.
Na rozprawie powód zmienił żądanie wnosząc o zasądzenie odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego
wynagrodzenia, podał, że podstawą winno być wyliczenie hipotetycznego wynagrodzenia, które powodowi powinno
przysługiwać.
Pozwany Zakład (...) spółka z o.o. w P. wniósł o oddalenie powództwa, podnosząc, iż powód w listopadzie 2006 roku
przedłożył pozwanemu zaświadczenie o wyborze na stanowisko Burmistrza Miasta P. wnosząc o udzielenie mu urlopu
bezpłatnego do czasu zakończenia kadencji i urlop został mu udzielony, podobnie stało się po wyborze powoda na
kolejną kadencję. W dniu 8.12.2014 roku po upływie dwóch kadencji powód zgłosił swoją gotowość powrotu do pracy,
jednak nie podjął jej, kilka dni później przedłożył zwolnienie lekarskie, był niezdolny do pracy od 10.12.2014 roku do
dnia rozwiązania z nim stosunku pracy.
Powód nie powiadomił pozwanego o uzyskaniu mandatu radnego, wobec czego zarzut, iż pozwana nie poinformowała
rady powiatu i nie uzyskała jej zgody na rozwiązanie stosunku pracy jest niezasadne i jako sprzeczne z art. 8 kp nie
może korzystać z ochrony prawnej.
Powołał się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, z którego wynika, iż niepoinformowanie pracodawcy o
okolicznościach mogących mieć wpływ na istnienie stosunku pracy narusza zasadę lojalności wobec pracodawcy, a
zatem i przepisy ustalające obowiązki pracownicze.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Powód B. M. podjął pracę w pozwanym Zakładzie (...) w P. na podstawie umowy o pracę z dnia 1 stycznia 1997 roku
ostatnio na stanowisku specjalisty ds. transportu i oczyszczania miasta.
W dniu 23 listopada 2006 roku powód został wybrany na stanowisko Burmistrza Miasta P. i zwrócił się do pozwanego
o udzielenie mu urlopu bezpłatnego na czas sprawowania funkcji. Wniosek został uwzględniony. Następnie w 2010
roku powód został wybrany na kolejną kadencję i ponownie udzielono mu urlopu bezpłatnego. W kolejnych wyborach
powód nie został wybrany Burmistrzem i w dniu 5 grudnia 2014 roku zgłosił swój powrót do pracy.
Od obecnej kadencji tj. od dnia 16 listopada 2014 roku powód pełni funkcję radnego Rady Powiatu (...).
Prezesem Zarządu (...) spółka z o.o. w P. jest I. R., który to powoda zna osobiście, wiedział, iż ten kandyduje do Rady
Powiatu, został do niej wybrany jesienią 2014 roku. I. R. był członkiem jednego z komitetów wyborczych powoda,
który kandydował także w wyborach na stanowisko Burmistrza P.. Powód oraz I. R. rozmawiali o wyborze powoda do
Rady Powiatu podczas jednego z pobytów powoda w zakładzie pracy po zakończeniu urlopu bezpłatnego. Powód nie
złożył formalnie, na piśmie pracodawcy zawiadomienia o wyborze go do funkcji radnego powiatowego.
Od dnia 3 grudnia 2014 roku powód korzystał ze zwolnienia lekarskiego. W dniu 20.07.2015 roku powodowi upłynął
okres 182 dni korzystania z zasiłku chorobowego, lekarz uznał w zaświadczeniu z dnia 21 lipca 2015 roku, iż powód jest
nadal niezdolny do pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 23 lipca 2015 roku odmówił
przyznania powodowi świadczenia rehabilitacyjnego uznając, iż ten jest zdolny do pracy. Powód odwołał się od tej
decyzji i nadal przedstawiał zaświadczenia lekarskie o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby.
W dniu 30 września 2015 roku powód otrzymał pismo pozwanego o rozwiązaniu z nim umowy o pracę bez
wypowiedzenia bez winy pracownika na podstawie art. 53 § 1 pkt. 1 lit. B kodeksu pracy z powodu nieobecności do
pracy trwającej na dzień 30.09.2015 roku 302 dni. Przed złożeniem powodowi oświadczenia o rozwiązaniu z nim
umowy o pracę pozwany nie wystąpił o zgodę, a co za tym idzie nie uzyskał zgody Rady Powiatu na rozwiązanie z
powodem stosunku pracy bez wypowiedzenia.
Powód miał ponad 20 letni staż pracy. U pozwanego przewidziane jest prawo do dodatku stażowego. Wynagrodzenie
zasadnicze na stanowisku porównywalnym do stanowiska powoda wynosi obecnie u pozwanego 2435 złotych.
/ okoliczności bezsporne, a nadto akta osobowe- pismo o rozwiązaniu umowy o pracę, kserokopie zwolnień lekarskich,
odwołanie od decyzji ZUS, zaświadczenie o wyborze do Rady Powiatu, /.
Sąd zważył, co następuje:
Okoliczności faktyczne są w niniejszej sprawie bezsporne.
Wprawdzie zaświadczenia lekarskie zamieszczone w aktach osobowych powoda są mało czytelne, to powód nie
kwestionował, że upłynęły okresy upoważniające pracodawcę do rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia z
winy pracownika na podstawie art. 53 § 1 pkt. 1 lit. B kodeksu pracy. Dodatkowo treść odwołania powoda od decyzji
ZUS z dnia 23.07.2015 roku potwierdza, iż upłynęły okresy pobierania zasiłku z tytułu niezdolności do pracy, a powód
jest do niej nadal niezdolny, nie otrzymał też świadczenia rehabilitacyjnego.
Natomiast dokonane przez pozwanego rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia bez winy pracownika, narusza
dyspozycję art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym, zgodnie z którym rozwiązanie
z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody rady powiatu, której radny jest członkiem. Rada powiatu odmówi
zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z
wykonywaniem przez radnego mandat.
Z zaświadczenia wydanego przez Przewodniczącego Komisji Wyborczej wynika niezbicie, iż powód jest wybranym
radnym Rady Powiatu (...) od listopada 2015 roku. Jest także bezsporne, iż pozwany w ogóle nie zwrócił się do Rady
Powiatu o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z powodem.
Powyższe powoduje, iż rozwiązanie stosunku pracy z powodem jest dotknięte uchybieniem formalnym i zgodnie z
art. 56§1kp stanowiącym, że pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem
przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na
poprzednich warunkach albo o odszkodowanie powodowi przysługuje roszczenie, którego domaga się w pozwie.
Pozwany powoływał się na fakt, iż roszczenie powoda nie może korzystać z ochrony w świetle art. 8 kp, bowiem powód
nie zawiadomił pozwanego o wyborze do Rady Powiatu. Również ta okoliczność, tj brak formalnego zawiadomienia
jest bezsporna. Z drugiej strony nie ulega wątpliwości, iż osoba zarządzająca pracodawcą, prezes spółki wiedział
o wyborze powoda do Rady Powiatu, jak również, że poza ogólną wiedzą, wynikającą, jak wskazał z faktu, że P.
jest małym miastem i takie rzeczy są znane, to powód w trakcie jednej z rozmów w miejscu pracy, gdy przynosił
pierwsze ze zwolnień lekarskich mówił o tym, że do Rady Powiatu został wybrany. W powyższej sytuacji, wskazywanie,
iż powodowi nie przysługują roszczenia związane z wadliwym rozwiązaniem z nim stosunku pracy, bowiem nie
powiadomił pisemnie pracodawcy o wyborze do rady, podczas gdy taki obowiązek nie wynika z żadnych przepisów,
jest nieuzasadnione.
Pozwany powołał się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2007 roku w sprawie II PK 329/06. Nie
kwestionując zasadności wypowiedzianej w tym rozstrzygnięciu tezy, należy wskazać, iż wyrok ten został wydany
na bazie odmiennego stanu faktycznego. Z uzasadnienia rozstrzygnięcia wynika, iż w tamtej sprawie pracownik
nie tylko nie poinformował o tym, iż został wybrany do rady ( gminy ), ale okoliczności sprawy świadczą, iż mógł
chcieć ukryć ten wybór, bowiem miał podstawy obawiać się, że pracodawca oceni negatywnie tę aktywność. Sąd
Najwyższy wskazał, iż w takiej sytuacji naganne, nielojalne wobec pracodawcy jest zachowanie pracownika, który
zataja przed pracodawcą informacje mające wpływ na powstanie szczególnej ochrony przed rozwiązaniem stosunku
pracy, a następnie, gdy do takie sytuacji dojdzie, oczekuje, iż pracodawca ustali te okoliczności we własnym zakresie. Z
uwagi na zupełnie rozbieżny stan faktyczny, niemożność przypisania powodowi w niniejszej sprawie innego naganne
zachowania porównywalnego z tym opisanym w wyroku, Sąd uznał, że nie może mieć teza w nim zaprezentowana
zastosowania w niniejszej sprawie.
Mając te okoliczności na uwadze oraz uwzględniając wymienione uchybienia Sąd uznał rozwiązanie stosunku pracy z
powodem za wadliwe i uznał, że powodowi należne jest odszkodowanie na mocy art. 56§1 kp.
Za podstawę obliczenia odszkodowania przyjęto zgodnie z wnioskiem powoda wynagrodzenie zasadnicze
przysługujące osobie zatrudnionej na analogicznym do jego stanowisku powiększone o dodatek stażowy w kwocie
20%. Powód nie pracował od 8 lat, poprzednio przysługiwały mu składniki wynagrodzenia obecnie nie mające
zastosowania ( dodatek funkcyjny ) wobec czego tak naliczone wynagrodzenie jest uzasadnione.
O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98§1 kpc, przy określaniu wynagrodzenia za czynności radcy
prawnego Sąd miał na uwadze brzmienie treści § 12 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 roku w sprawie opłat za adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu.
Sąd w oparciu o treść art. 113§1 ustawy dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych zasądził od pozwanego na rzecz
Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Szczytnie) odpowiednią kwotę tytułem kosztów sądowych, bowiem zgodnie z treścią
art. 96 ust.1 pkt. 4 ustawy dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, powód nie miał obowiązku
ich uiszczenia. Wysokość opłaty naliczono w oparciu o art. 13 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
mając na uwadze wysokość zasądzonego na rzecz powoda roszczenia.
Wyrokowi do kwoty jednomiesięcznego wynagrodzenia nadano rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie
art. 4772§1 kpc.