styczeń - Parafia w Bierzgłowie

Głos
Parafii
NR 1 (12 1)  ROK XI  STYCZEŃ 2 013 BI ERZGŁOWO
P A RA F I A P W . W N I E BO W Z I Ę CI A N A JŚ W I Ę TS Z E J M A RY I P A N N Y
n a u c z mn i e l i c z y ć c z a s
w b a n k u T wo j e j ł a sk i
wy ł u s k i wa ć z k ł o só w d n i
z i a r n a T we g o c h l e b a
n a u c z mn i e p r z e p ł y wa ć
c i e śn i n y c i sz y d o n a s t ę p n e g o
ś wi tu g d y n i e b o z a mu l o n e mg ł ą
n i e sk r z y si ę g wi a z d a mi
n a u c z mn i e wz b i j a ć si ę
j a k Ik a r w n i e b o
i n i g d y n i e o p a ść
n i e o p a ść n a z i e mi ę
/ W i e s ła w J a n us z M i k u l s k i /
– STYCZNIOWE KALENDARIUM –
1 stycznia
Nowy Rok – Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Rodzicielki –
Światowy Dzień Pokoju
2 stycznia
Wspomnienie świętych Bazylego i Grzegorza, biskupów i doktorów
Kościoła
3 stycznia
Wspomnienie Najświętszego Imienia Jezusa
6 stycznia
Druga Niedziela po Narodzeniu Pańskim – Uroczystość Objawienia
Pańskiego (Trzech Króli) – Misyjny Dzień Dziecka
7 stycznia
Wspomnienie św. Rajmunda z Penyafort, prezbitera
13 stycznia
Trzecia Niedziela po Narodzeniu Pańskim – Święto Chrztu
Pańskiego
14 stycznia
Rozpoczęcie ferii zimowych w województwie kujawsko-pomorskim
17 stycznia
Wspomnienie św. Antoniego, opata
18 stycznia
Początek Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan
19 stycznia
Wspomnienie św. Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa
20 stycznia
II Niedziela Zwykła – Wspomnienie św. Fabiana, papieża i męczennika
21 stycznia
Wspomnienie św. Agnieszki,
i ogrodników – Dzień Babci
22 stycznia
Wspomnienie św. Wincentego Pallottiego, prezbitera, patrona Akcji
Katolickiej – Dzień Dziadka
24 stycznia
Wspomnienie św. Franciszka Salezego, biskupa i doktora Kościoła,
patrona dziennikarzy i katolickiej prasy – Światowy Dzień Środków
Masowego Przekazu
25 stycznia
Święto nawrócenia św. Pawła – Zakończenie Tygodnia Modlitw
o Jedność Chrześcijan
26 stycznia
Wspomnienie świętych Tymoteusza i Tytusa, biskupów
27 stycznia
III Niedziela Zwykła – Wspomnienie bł. Jerzego Matulewicza,
biskupa – Zakończenie ferii zimowych w województwie kujawskopomorskim
28 stycznia
Wspomnienie św. Tomasza z Akwinu, prezbitera i doktora Kościoła
31 stycznia
Wspomnienie św. Jana Bosko, prezbitera, patrona młodzieży
męczennicy,
patronki
dziewic
Elżbieta Giersz
-2–
– Z ŻYCIA PARAFII –
PODSUMOWANIE DUSZPASTERSKIE NA ROK 2012
Miniony rok 2012 był bogaty w wydarzenia duszpasterskie. Zdominowały
je niewątpliwie przygotowania i samo wydarzenie nawiedzenia kopii Obrazu
Jasnogórskiego. Miało ono miejsce 26–27 września. Przygotowania rozpoczęliśmy
bardzo wcześnie. Co miesiąc ukazywały się w Głosie Parafii artykuły na ten temat.
Nawiedzenie poprzedziły rekolekcje, prowadzone przez oo. Paulinów
od niedzieli 23 września. Z tej okazji wydaliśmy specjalny folder, który poprzez
sołtysów, szkoły i rozdawanie przed kościołem dotarł do nieomal wszystkich domów
i rodzin parafii. Ojcowie Paulini, którzy są kustoszami Obrazu, byli odpowiedzialni
za przeprowadzenie nas przez czas nawiedzenia, przez 24 godziny czuwania.
Nawiedzenie, które miało miejsce ponownie po 24 latach (poprzednie
było 8.11.1988 r.), przeszło nasze najśmielsze oczekiwania. Tylu parafian jednocześnie
jeszcze nie widziałem. Tylu przystępujących do Komunii św. Liczne rzesze przybyły
zarówno na Mszę św. na rozpoczęcie 26 września, jak i na Mszę św. zakończenia
27 września. Kościół był pełen wiernych przez całe 24 godziny. Pełno było nas
na Mszy dla dzieci najmłodszych ze specjalnym błogosławieństwem, dla młodzieży
oraz dla chorych, podczas której udzielany był sakrament namaszczenia chorych
i specjalne błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Pełno było nas na Apelu
i na nocnej modlitwie za zmarłych, w czasie której polecaliśmy imiona naszych
bliskich, których Pan powołał do siebie.
Po nawiedzeniu parafii rozpoczęliśmy od 4 listopada nawiedzenie rodzin.
Będzie trwało ono prawie dwa lata. W parafii jest ok. 500 rodzin. Maryja przychodzi
jeszcze bliżej do naszych rodzin, do domów, do samego wnętrza naszych codziennych
spraw, do naszego życia.
W IV niedzielę Adwentu 23 grudnia 2012 r., na czas świętowania Narodzenia
Pańskiego, Obraz powrócił do kościoła. Odwiedził większość rodzin Bierzgłowa.
Od 6 stycznia 2013 r. rozpoczniemy nawiedzenie drugiej wioski – Łubianki –
od strony Bierzgłowa, od ul. Widokowej i ul. Bydgoskiej.
Tradycyjnie był ruchomy żłóbek i żywy żłóbek w ogrodzie plebani. Ruchomy
żłóbek mamy od Roku Wielkiego Jubileuszu 2000. Jesteśmy jedną z nielicznych
parafii, które taki żłóbek co roku prezentuje. Żywy żłóbek zbudowaliśmy w roku 2007.
Od 2009 r. mamy ten, zbudowany na podwoziu przyczepy, przechowywany od Bożego
Narodzenia do Bożego Narodzenia w parafialnej stodole. W żywym żłóbku ruch
był przez całe święta. Właściwie trudno było znaleźć moment, gdy nikogo nie było.
Samochody podjeżdżamy i odjeżdżały. Po świętach ruch był trochę mniejszy,
ale też spory. Widziałem śmiech dzieci, głośny śmiech na widok zwierząt. Taki śmiech
-3–
szczęścia jest prawdziwą nagrodą. Odwiedziny żywego żłóbka stają się częścią
świętowania Bożego Narodzenia dla wielu rodzin. Po wspólnym posiłku chętnie
rodzinnie udajemy się do żłóbka. W tym roku była niespodzianka. Po Pasterce,
w żywym żłóbku, mogliśmy spotkać żywą rodzinę, która wcieliła się w postacie
Najświętszej Maryi, św. Józefa i pasterzy.
Droga krzyżowa ulicami Łubianki, na Alei Jana Pawła II odbyła się
po raz szósty w rocznicę śmierci naszego kochanego Papieża. Towarzyszy
jej niezapomniany klimat modlitwy i pogłębionej refleksji nad jego nauczaniem.
Festyn Parafialny odbył się już po raz piętnasty. Zapamiętaliśmy szczególnie
orkiestrę dętą im. Księżnej Kujaw z Ostrowąsa.
Po raz pierwszy od dziesięciu lat zamiast ośmiodniowych kolonii
zorganizowaliśmy wyjazdy wakacyjne dla naszych dzieci. Byliśmy w Toruniu
i Wielkiej Nieszawce, Licheniu, Gdyni, na Helu.
Wystawa z okazji Dnia Papieskiego odbyła się już po raz dziewiętnasty.
14 października mogliśmy obejrzeć wystawę obrazów Tadeusza Gapińskiego. Artysta
maluje na płótnie. Prezentuje swojskie klimaty, urocze zakątki naszej i sąsiednich
parafii, szczególnie zaś Przeczna. Na plebani w Przecznie znalazł gościnne progi.
Wspominamy dzieci I komunijne, ich rodziców i rodziny, dzieci, obchodzące
pierwszą rocznicę I Komunii św., cały roczny cykl przygotowania i wtajemniczenia
w liturgię Kościoła.
Trzeba wspomnieć pracę katechetów. Mamy dwóch katechetów, którzy uczą
w Zespole Szkół w Łubiance i katechetkę, która uczy w Szkole Specjalnej w Zamku
Bierzgłowskim. Pamiętamy o pracy Caritas Parafialnego (paczki dla chorych
przed Bożym Narodzeniem i Wielkanocą, wspomaganie ubogich, rozprowadzenie
ponad 250 świec Wigilijnego dzieła pomocy), Akcji Katolickiej (festyn, wyjazdy
kolonijne, dekoracje na uroczystości) i Rad Parafii, Żywego Różańca i animatorów
grup do bierzmowania (jest pięć grup, które spotykają się co drugi tydzień ze swoimi
animatorami, a ze mną w kościele spotykają się raz w miesiącu). Działa także
Caritas Szkolna, która organizuje takie akcje, jak w Adwencie Pyszne Ciacho,
czy przeprowadza w sklepach zbiórkę żywności, z której organizuje paczki
dla najbardziej potrzebujących rodzin. W Zespole Szkół w Łubiance pani katechetka
prowadzi Koło Misyjne, które przygotowuje m.in. akcję kolędników misyjnych.
PLANY DUSZPASTERSKIE NA ROK 2013
24 grudnia – Pasterka – otwarcie żywego żłóbka w ogrodzie plebani i ruchomego
żłóbka w kościele;
27 grudnia – spotkanie opłatkowe i wieczór śpiewu kolęd dla Rad Parafialnych –
Rady Ekonomicznej i Rady Duszpasterskiej, Akcji Katolickiej, Caritas, Koła
Misyjnego oraz Matek Żywego Różańca;
-4–
17–20 lutego – rekolekcje wielkopostne, poprowadzi o. Krzysztof Sikora, klaretyn;
2 kwietnia (wtorek po Wielkanocy) – Droga Światła – tradycyjnie zapraszam
z lampionami na Aleję Jana Pawła II w Łubiance w VIII rocznicę śmierci bł. Jana
Pawła w II – ponieważ będzie to już czas po Wielkim Poście, czas paschalny,
nie odprawimy Drogi Krzyżowej, ale Drogę Światła;
19 maja – I Komunia Święta;
26 maja – rocznica I Komunii Świętej rocznika 2012;
23 czerwca – XVI Festyn Parafialny;
lipiec – sierpień – kolonijne wyjazdy na wycieczki;
15 sierpnia – doroczny Odpust Parafialny;
koniec września – bierzmowanie młodzieży;
13 października – wystawa artystyczna z okazji XIII Dnia Papieskiego.
PRACE REMONTOWE – PLANY
W roku 2012 położyliśmy wokół i przed kościołem kamień. Kamienny
chodnik wystarczy na długie lata, może będzie służył nawet dziesiątki lat. Korzenie
drzew nie łatwo go podniosą. Chodnik harmonizuje i tworzy zamkniętą całość
z murami kościoła oraz z kamiennym ogrodzeniem.
Możemy powiedzieć, że jest to „nasz” chodnik. Kamienie pochodzą od wielu
rolników a także od rodzin spoza rolnictwa, które przynosiły swój symboliczny
kamień. Często kamienie są naznaczone np. wyżłobiony liść, monogram, litera. Idąc
w procesji będziemy mogli rozpoznawać swoje miejsca. Są także urocze smaczki,
np. kamienny klęcznik przy krzyżu misyjnym.
W roku 2013 planujemy konserwację ostatniego, czwartego feretronu
procesyjnego. Obrazy feretronu malowane są na blasze. Przedstawiają Matkę Bożą
Rywałdzką oraz św. Jana Nepomucena. Prace powierzymy wypróbowanemu
już zespołowi konserwatorskiemu B. i M. Warszyckim z Torunia.
Od kilku lat poszukujemy sposobu na ogrzewanie kościoła. Kościół
zbudowany z kamienia polnego, w okresach mrozów przechowuje szczególnie zimno.
Są różne techniki. Piece akumulacyjne, dmuchawy, lampy solarowe, centralne
ogrzewanie. One wszystkie nie spełniają naszych oczekiwań. Nie chcemy,
wprowadzając do kościoła zbyt pochopnie ogrzewania, zniszczyć naszych zabytków,
z takim trudem przez lata konserwowanych. W zabytkowym kościele nie może
być zbyt dużych skoków temperatury i wilgotności.
Najlepszym rozwiązaniem, według konserwatorów, jest ogrzewanie ławkowe.
Polega ono na tym, że pod każdą ławką w kościele zakłada się elektryczne listwy
grzewcze, które pracują na prądzie o mocy 24 vol. Listwy są bezpieczne dla ludzi
i dla zabytków. Są także dosyć skuteczne i dyskretnie montowane, nie szpecą naszych
pięknych, dębowych ławek i nie ingerują w wygląd całości wnętrza zabytkowego
-5–
kościoła, jak na przykład lampy solarowe. Ogrzewają nogi, a więc te miejsca ciała,
które są najmniej odziane i najbardziej podatne na zimno. Ogrzewania takiego używa
się doraźnie. Załącza np. godzinę przed Mszą św. i po niej się wyłącza. Ogrzewanie
montuje się sektorami. W dzień powszedni, gdy ludzi w kościele jest mniej, załącza się
tylko jeden sektor, w którym gromadzą się uczestnicy liturgii. Prosiłem już dwie firmy,
jedną ze Świdnicy, drugą z Torunia, aby przedstawiły kosztorysy ofertowe
zamierzonych prac. Kosztorysy wykonywane niezależnie, mają jednak podobne
koszty. Kosztorys firmy z Torunia opiewa na 45 330 zł. Suma jest dosyć wysoka.
Licząc jednak ilość rodzin mieszkających w parafii oraz ilość tych rodzin,
które aktywnie zazwyczaj wspierają parafialne przedsięwzięcia remontowe
i inwestycyjne proponuję składkę na ogrzewanie w wysokości ok. 200 zł. Zapewne
są rodziny, które nie będą mogły złożyć ofiary w tej wysokości i są takie, które stać
na wiele więcej. O tej propozycji pragnę rozmawiać w czasie naszych spotkań
kolędowych. Pracy tej nie musimy wykonywać, jeżeli nie będziemy mogli ze względu
na kryzys i realne ubożenie naszych gospodarstw domowych. Jeżeli uda się
nam pozyskać życzliwość i środki to od następnej zimy pragniemy ogrzewać kościół.
Ułatwi to udział we Mszy św. niedzielnej, szczególnie w okresie zimowym. Mamy
również na uwadze osoby starsze i schorowane, którym zimno szczególnie dokucza.
Jesteśmy pokoleniem, które jest mniej zahartowane. Dawniej w domach ogrzewało
się jeden pokój i w nim przebywało. Ale sypialnia była już zimna. Teraz ogrzewane
są wszystkie pomieszczenia w domach. Potrzebujemy więcej ciepła. Prędzej
czy później musimy więc ogrzewać i kościół. To kolejna ważna praca w świątyni.
STATYSTYKA ZA 2012 (PORÓWNANIE DO ROKU 2011 I 2010)







w 2012 roku udzielono 22 chrzty, w 2011 – 30, w 2010 – 28;
w 2012 roku 23 dzieci przystąpiło do I Komunii św., w 2011 – 26, w 2010 – 26;
w 2012 roku odbyło się 19 ślubów, w 2011 – 11, w 2010 – 11;
w 2012 roku rozdano 30 tys. Komunii św.;
w 2012 roku odwiedzałem w każdy I Piątek miesiąca 24 chorych;
w 2012 roku odbyło się 17 pogrzebów, w 2011 – 14, 2010 – 15;
2 lata temu tj. 6 stycznia 2010 roku uruchomiliśmy parafialną stronę internetową:
www.parafiawbierzglowie.pl; do końca grudnia 2012 roku zanotowaliśmy
ok. 9000 wejść. Wynika z tego, że odwiedza ją ok. 3000 internautów na rok.
Ostatnio szczególnym zainteresowaniem cieszył się fotoreportaż z Nawiedzenia
Kopii Obrazu Jasnogórskiego (26 grudnia zanotowaliśmy 800 wejść);
 w 2012 roku byliśmy na pielgrzymce w Licheniu u Matki Boskiej Bolesnej,
w Rywałdzie Królewskim u Matki Bożej Cygańskiej, w pierwszym miejscu
internowania Prymasa Wyszyńskiego przez władze komunistyczne i Jabłonowie
Pomorskim u Sióstr Pasterek, gdzie pochowana jest bł. Maria Karłowska;
-6–
 byliśmy w wakacje na wycieczce z dziećmi w Toruniu, w Aquaparku w Wielkiej
Nieszawce, w Gdyni i na Helu;
 7 listopada 2012 roku kilka osób było na pielgrzymce Radia Maryja z okazji
Roku Wiary w Rzymie.
W roku 2012 do domu Ojca odeszli:

















07.01. + Zofia Borkowska, l. 66 z Łubianki;
27.02. + Janina Wawerek, l. 80 z Zamku Bierzgłowskiego;
22.03. + Bolesław Stec, l. 93 z Łubianki;
22.03. + Stanisław Szopa, l. 60 z Łubianki;
02.04. + Kazimierz Ślaski, l. 69 z Zamku Bierzgłowskiego;
14.04. + Wanda Prychotko, l. 88 z Łubianki (odwiedzałem w I Piątki miesiąca
od 2008 r.)
05.05. + Kazimiera Kwiatkowska, l. 87 z Bierzgłowa (przez rok odwiedzałem
w I Piątki miesiąca);
17.05. + Michał Lewandowski, jednodniowe dziecko, z Zamku Bierzgłowskiego;
02.06. + Anna Iwicka, l. 89 z Zamku Bierzgłowskiego (przez ponad rok
odwiedzałem w I Piątki miesiąca)
07.06. + Zenon Stec, l. 64 z Łubianki;
02.07. + Stanisława Guczalska, l. 89 z Zamku Bierzgłowskiego;
27.07 + Małgorzata Dobrzalska, l. 36 z Łubianki (była lektorką – czytała
Pismo św. w czasie Mszy św.);
28.07. + Stanisław Burdach, l. 60 z Zamku Bierzgłowskiego;
20.09. + Grzegorz Lewandowski, l. 32 z Bierzgłowa (zmarł w Barcelonie
w Hiszpanii)
27.10. + Alina Gruszka, l. 85 z Torunia, dawniej z Łubianki;
02.11. + Henryk Dąbrowski, l. 85 z Łubianki (odwiedzałem zmarłego w I Piątki
miesiąca od 2002 r. – najpierw uczestniczył wspólnie z żoną, po śmierci żony
odwiedzałem jego);
03.12. + Henryk Błaszkiewicz, l. 57 z Zamku Bierzgłowskiego.
Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie. A światłość wiekuista niechaj im świeci.
Średni wiek życia naszych zmarłych, nie wliczając zmarłego niemowlęcia,
wyniósł 71 lat.
PROFANACJA OBRAZU JASNOGÓRSKIEGO
W niedzielę 9 grudnia 2012 r. próbowano zniszczyć Obraz Matki Bożej
Częstochowskiej, jedną z największych polskich świętości. Dokonano profanacji
Obrazu. Rzucono w Obraz dwa wypełnione farbą pojemniki. Czyn ten dotyka
nas głęboko, nas ludzi wierzących, którzy mamy w pamięci wspaniały czas
-7–
nawiedzenia kopii Obrazu Jasnogórskiego w bierzgłowskiej parafii. Kto podnosi rękę
na Matkę, ten jest zagubionym, zdemoralizowanym człowiekiem. Wiele osób zwraca
uwagę, że czyn ten dokonany jest w pewnej atmosferze przyzwolenia na atakowanie
wiary, symboli wiary: krzyża i Kościoła katolickiego. Musimy zdecydowanie
przeciwstawić się szczuciu na nasz Kościół. Kościół jest zniesławiany niemal
codziennie. Głosu udziela się w mediach wrogom, a odbiera wierzącym, nie dając
koncesji na multipleksie TV Trwam. Pragnie się stworzyć sytuację, aby Kościół
nie miał gdzie się bronić. My = żywy Kościół musimy być jego obroną.
ŚWIĘTOWANIE MISTERIUM CHRYSTUSA
Na początku roku przypominam, że pierwsze przykazanie kościelne brzmi:
W niedzielę i święta nakazane uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac
niekoniecznych. Świętami nakazanymi są wszystkie niedziele roku oraz:
 uroczystość Narodzenia Pańskiego (25.12.);
 uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki (01.01);
 uroczystość Objawienia Pańskiego (06.01.);
 uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało);
 uroczystość Wniebowzięcia NMP (15.08.);
 uroczystość Wszystkich Świętych (01.11.).
ZBIÓRKA ZUŻYTEGO SPRZĘTU ELEKTRYCZNEGO
Międzynarodowa organizacja katolicka Pomoc Kościołowi w Potrzebie
organizuje zbiórkę zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Zbiórka odbędzie
się we wszystkich parafiach naszego dekanatu bierzgłowskiego. W naszej parafii
pw. Wniebowzięcia NMP w Bierzgłowie odbędzie się 18 stycznia (piątek)
od godz. 12.00 do 15.00 na parkingu przed kościołem. Można będzie oddać stare,
zepsute komputery, drukarki, telefony, monitory, aparaty fotograficzne, sprzęt AGD
i RTV… itp.
Dochód, który pochodzić będzie z odzyskania surowców wtórnych,
w tak zwanych procesach recyklingu, przeznaczony zostanie na pomoc Kościołom
prześladowanym. Sprzęt, który będzie można jeszcze naprawić, przekazany zostanie
kościołom w Afryce, Azji i Ameryce Płd.
Organizacja Pomoc Kościołowi w Potrzebie podobne akcje prowadzi
już w wielu krajach europejskich.
Polecam tę interesującą inicjatywę. Możemy oczyścić dom ze śmieci,
tzw. elektrośmieci, rzeczy, których nie używamy, a równocześnie możemy pomóc
innym. Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej: www.pkwp.org.
Ks. Rajmund Ponczek
Proboszcz
-8–
8 GRUDNIA 2012 R. – XXI ROCZNICA POWSTANIA RADIA MARYJA
Dziękujmy Bogu za głos, który rozlega się w naszych domach, za głos Radia
Maryja. On uczy nas szacunku dla rozumu i poczucia godności. Przypomina, że Polak
katolik nie jest przeżytkiem, ale wyrazem naszej tożsamości. I że taki Polak może
być zakorzeniony w Europie katedr i hospicjów, Europie uniwersytetów i miłości
dla człowieka. W Europie marketów i klinik aborcyjnych nie będzie czuł się dobrze.
Bo nie jest ona jego domem.
Ks. prof. dr hab. Paweł Bortkiewicz
--------------------------------------------------------------------------------------------------------APEL POLICJI !
Policja odnotowuje przypadki oszustw, polegających na wyłudzaniu pieniędzy
metodą na tzw. „wnuczka”. Sprawcy dzwonią najczęściej do osób starszych, udając
wnuczka lub kogoś z kręgu jego znajomych. Prowadzą rozmowę
w taki sposób, że rozmówca sam podaje imię dzwoniącego.
Kłamią, że ich głos jest zmieniony, bo są chorzy. Wzbudzają
litość mówiąc, np. że mieli wypadek lub mają inną
trudną sytuację i natychmiast potrzebują pieniędzy,
bo będą mieli kłopoty a nawet grozi im więzienie. Proszą,
aby pod żadnym pozorem do nich nie oddzwaniać,
ani nie powiadamiać nikogo z rodziny. Często podają się
za policjantów lub innych urzędników państwowych, np. przedstawicieli ministerstwa
finansów. W ten sposób chcą wzbudzić zaufanie i wypaść wiarygodnie w oczach tych,
do których dzwonią. Mówią, że po pieniądze przyjedzie znajomy. Oszukani tracą
w ten sposób oszczędności całego życia.
Apelujemy do wszystkich Państwa, aby pomogli nam uchronić osoby starsze
i samotne przed oszustami. Prosimy o przekazywanie tej informacji jak największej
liczbie osób: sąsiadom, znajomym, rodzinie.
Wyczulamy również wszystkich, a szczególnie osoby starsze i samotne,
na kontakt z niezapowiedzianymi gośćmi, które pod różnym pretekstem, np. uzyskania
pomocy medycznej, przekazania darowizn, czy prośby o szklankę wody wchodzą
do ich mieszkań i dokonują kradzieży. Wpuszczając kogoś do domu poprośmy
o pomoc sąsiadów lub kogoś, kto będzie świadkiem tych rozmów.
W przypadku podejrzeń dzwońmy pod bezpłatne numery 997 lub 112.
Na stronie internetowej Komendy Wojewódzkiej Policji w Bydgoszczy znajdziecie
specjalną zakładkę zatytułowaną „Babciu nie daj się oszukać!” wraz z filmem.
Komendant Miejski Policji w Toruniu
-9–
– ZGROMADZENIE SIÓSTR OD ANIOŁÓW –
Na początku chcę podziękować Księdzu Proboszczowi za zaproszenie
i możliwość podzielenia się z Waszą, a raczej naszą wspólnotą parafialną
świadectwem życia i wiary moich współsióstr ze Zgromadzenia Sióstr od Aniołów.
Zgromadzenie Sióstr od Aniołów zostało powołane do życia 31 marca
1889 roku w Wilnie przez ks. Wincentego Kluczyńskiego, późniejszego arcybiskupa
diecezji mohylewskiej – w tamtych czasach była to największa diecezja na świecie.
Nasz założyciel chciał, abyśmy były zgromadzeniem ukrytym – bezhabitowym,
aby na zewnątrz nie ujawniać naszego powołania zakonnego. Nasza współzałożycielka
matka Bronisława Stankowicz dała
„Celem Zgromadzenia jest całkowite
nam za przykład życia ukrytego
oddanie się umiłowanemu nade wszystko
Świętą Rodzinę z Nazaretu. Nikt
Bogu przez profesję rad ewangelicznych,
aby pod działaniem Ducha Świętego,
z sąsiadów Świętej Rodziny nie
naśladując dokładniej Chrystusa, osiągnąć
wiedział o ich wybraniu na rodzinę
doskonałą miłość w służbie Kościoła przez
Syna Bożego, żyli prosto i wypełniali
pomoc kapłanom w pracy apostolskiej”.
codzienne obowiązki nie odznaczając
Z Konstytucji Sióstr od Aniołów
się niczym wyjątkowym. Ukrycie
Zgromadzenia było również spowodowane trudnymi warunkami politycznymi,
kiedy Kościół przeżywał swoje prześladowanie ze strony caratu rosyjskiego,
zamykane były seminaria duchowne i likwidowane zakony. Jednocześnie
jako duszpasterz na terenie Wilna ks. Wincenty Kluczyński widział ogromną potrzebę
życia i działalności sióstr zakonnych. Pragnął, abyśmy były na wzór aniołów –
nie widać ich, a jednak stoją obok człowieka. Chciał, abyśmy współpracując
z ludźmi świeckimi, były dla nich jak aniołowie, chroniły przed złem i podtrzymywały
w dobrym. Szczególnej opiece sióstr założyciel powierzył wychowanie religijne
dzieci i młodzieży, chciał aby siostry szły tam gdzie zwyczajna posługa
kapłana jest utrudniona. Założyciel naszej modlitwie w sposób szczególny
powierzył kapłanów, prosił byśmy z nimi się współmodliły, współcierpiały
i współpracowały.
Ukryty charakter życia sióstr był fenomenem nie tylko w czasach panowania
Rosji carskiej, ale także dużo później, kiedy siostry po drugiej wojnie światowej
i przesunięciu granic II Rzeczpospolitej w ramach repatriacji przeszły z Wilna
na tereny dzisiejszej Polski. W czasie trwania w Polsce ustroju komunistycznego,
gdy rząd prowadził jawną walkę z Kościołem, utrudniał pracę kapłanom i osobom
zakonnym, siostry odważnie występowały jako wzorowe katoliczki, uczyły katechezy,
przygotowywały dzieci i młodzież do przyjęcia sakramentów świętych. Gdy religia
- 10 –
została wyrzucona ze szkół zmieniały swoje kwalifikacje, by uczyć innych
przedmiotów i jednocześnie przez to oddziaływać religijnie i wychowawczo na dzieci
i młodzież. Często zdarzało się, że za wyznawanie wiary, bronienie krzyża
i dobrego imienia Kościoła siostry traciły pracę, a jeżeli któraś z sióstr wcześniej
była zatrudniona jako „nauczyciel religii” to miała ogromne trudności ze znalezieniem
pracy, nawet w charakterze nauczyciela innego przedmiotu.
Dziś odczytując znaki czasu Bóg posyła nas do różnych prac i posług.
Jako zgromadzenie od samego początku pracujemy na terenach byłego Związku
Radzieckiego, gdzie przez wiele lat wiara i religia były tłamszone, ludziom zabierano
kościoły i nie pozwalano na kontakt z kapłanem. Nasze wspólnoty są obecne w Rosji,
na Litwie, Białorusi i Ukrainie. Katechizują, prowadzą przedszkola, na Ukrainie dom
dziecka, przygotowują dzieci i dorosłych do przyjęcia sakramentów świętych,
wpływają na ludzi przez przykład życia, głęboką wiarę w Boga.
Od ponad 25 lat prowadzimy działalność misyjną na terenie Afryki.
Siostry posługują w Rwandzie, Kongo i Kamerunie. Dzisiejsza obecność sióstr
i ich bezpieczeństwo jest stale zagrożone przez nieustanne walki pomiędzy Kongo,
a Rwandą, ale mimo wszystko siostry pozostają w placówkach misyjnych,
gdyż dla tamtejszego społeczeństwa sama ich obecność daje poczucie bezpieczeństwa.
W Afryce prowadzimy przedszkole, katechezę w szkołach, szpital, przychodnię
lekarską i stomatologiczną, punkty żywieniowe dla ubogich. Wielkim bólem sióstr
misjonarek są nieustanne walki. Siostry były obecne w Rwandzie w 1994 roku,
kiedy doszło do walk pomiędzy plemionami Hutu i Tutsi, a następnie do ludobójstwa,
zmuszone były przez wojska ONZ do opuszczenia placówki, ale gdy tylko
było to możliwe wróciły do Rwandy. Przez wiele kolejnych lat opiekowały się
sierotami wojennymi. Dziś to już są dorośli ludzie, jednak wojna zostawiła w ich życiu
ogromne piętno bólu, żalu, czasem też nienawiści i nieprzebaczenia. Obecność sióstr
i ich modlitwa są dla wielu ludzi świadectwem i nadzieją na zastanie upragnionego
pokoju i przebaczenia.
W Polsce pracujemy w różnych miejscach i różnych zawodach, często
w świeckich zakładach pracy, zachowując ukryty styl życia. Tu, na Zamku
Bierzgłowskim, funkcjonowałyśmy oficjalnie jako siostry, gdyż nas o taką formę
poproszono. Bóg posyła nas na konkretny czas, do konkretnego miejsca i zadania.
Staramy się być na wzór aniołów dyspozycyjnymi, by Bóg mógł nas posyłać tam,
gdzie sam zechce. Z dniem 31 grudnia 2012 roku kończymy naszą pracę na zamku.
Wierzymy głęboko, że taki jest Boży zamysł. W tym miejscu chciałam w imieniu
Wspólnoty Sióstr od Aniołów podziękować Wam wszystkim za wspólną modlitwę
i współpracę, a także zapewnić o naszej pamięci modlitewnej. Bóg zapłać.
S. Agnieszka Mazur
- 11 –
– KAZANIE WYGŁOSZONE NA PASTERCE
MARYJNEJ 27.09.2012 –
Część II
Witaj, pokarmie mannę nam zastępujący, Służebnico Świętego Pokarmu,
miodem i mlekiem płynąca! Matko, która spod krzyża udajesz się do Wieczernika
i tam spotykasz apostołów i oczekujesz Zesłania Ducha Świętego. Wieczernik
wielkoczwartkowej Ostatniej Wieczerzy, wielkopiątkowy Krzyż i wieczernik
niedzieli Zielonych Świąt – kiedy zainaugurowana zostaje działalność Kościoła
to dla nas znak, że Chrystus, Twój Syn, obecny jest pośród nas przez wszystkie
dni aż do skończenia świata. Jest i żyje ze swoją łaską w sakramentach świętych,
a w nich prawdziwy i realny w Najświętszym Sakramencie, w Komunii świętej.
To jest nasza moc i nadzieja na drodze wiary. Służebnico Świętego Pokarmu, strzeż
w nas pragnienia, wzmagaj w nas głód Chrystusa. Wiemy, że jak ciało karmi się
pokarmem materialnym, tak dusza karmi się pokarmem duchowym, którym jest Twój
Syn Zmartwychwstały pod postacią Chleba przebywający. Nie dopuść, abyśmy
kiedykolwiek nie łaknęli. Ale to jeszcze nie wszystko. Bo można łaknąć, ale nie mieć
skąd wziąć pokarmu, którym jest Pan Jezus. Eucharystia bowiem nierozerwalnie
związana jest z kapłaństwem. Jak nie będzie brakować kapłanów, nie będzie brakować
obecności Zbawiciela, który staje się naszą mocą i życiem. Błagamy więc Ciebie,
Matko Najwyższego i Wiecznego Kapłana przynaglaj nas do modlitwy o nowych
i świętych kapłanów i o powołania do życia zakonnego dla niewiast – z naszej parafii.
Niech owocem Twojego Nawiedzenia będzie bardziej liczne uczestnictwo
w co piątkowej adoracji, która ma tu, w naszej świątyni miejsce. Niech ten czas
adoracji będzie również czasem naszej szczególnej modlitwy o powołania z naszej
parafii, nie zapominajmy też o tej intencji w prywatnych pacierzach.
Witaj, która wznosisz pomniki zwycięstwa, która obalasz nieprzyjaciół naszych
[szczególnie szatana]. Witaj, lekarstwo dla ciała mojego. Witaj, duszy mojej ocalenie.
Pod sztandarem Twym stajemy,
O, Najświętsza nasza Pani.
Służyć wiernie ślubujemy,
Szczere chęci niosąc w dani.
Prowadź nas, zachowaj nas, Maryjo.
Matko, wstawiaj się za nami,
By nie zmogła nas pokusa.
Twymi chcemy iść drogami,
Przez Cię dojdziem do Jezusa.
Prowadź nas, zachowaj nas, Maryjo.
Amen.
Ks. dr Marcin Staniszewski
- 12 –
– JAK KOŚCIÓŁ KATOLICKI ZBUDOWAŁ
ZACHODNIĄ CYWILIZACJĘ –
Część IV
Opisanie katolickiej dobroczynności, która odmieniła świat, zajęłoby zapewne
wiele tomów – praca ta była wykonywana przez pojedyncze osoby, parafie, diecezje,
zakony, misjonarzy, zakonników, siostry zakonne i organizacje świeckie. Można
stwierdzić, iż Kościół wynalazł zachodnią dobroczynność. Do powstania ducha
katolickiej dobroczynności przyczyniły się nauki Chrystusa. „Przykazanie nowe daję
wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem: żebyście i wy się tak
miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają żeście uczniami moimi, jeśli będziecie
się wzajemnie miłowali (J 13,34-35; por. Jk 4,11). Św. Paweł wyjaśnia, że ci którzy
nie należą do wspólnoty wiernych również zasługują na troskę i dobroczynność
chrześcijan, nawet gdyby byli wrogami wiernych (por. Rz 12,14-20; Ga 6,10).
Pierwsi chrześcijanie często pościli, poświęcając w ofierze swoje pieniądze
na żywność. Św. Augustyn założył schronisko dla pielgrzymów i wykupionych
więźniów, a potrzebującym ofiarowywał odzienie.
Św. Jan Chryzostom założył w Konstantynopolu wiele
szpitali, zaś św. Cyprian i św. Efrem organizowali
pomoc w okresie głodu i zarazy. W czasie zarazy, która
wybuchła w Kartaginie i Aleksandrii, chrześcijanie
zdobyli szacunek i uznanie
za odwagę, z jaką pocieszali umierających i grzebali zwłoki zmarłych.
Św. Cyprian krytykował
Św. Cyprian
pogan, którzy w tym czasie
porzucali swoich przyjaciół na pastwę losu i grabili
opuszczane przez nich mieszkania. Za sprawą dobrego
przykładu chrześcijan wielu pogan dowiadywało się,
co to za religia, której wyznawcy zdolni są do tak
Św. Efrem
bezinteresownego poświęcenia. Wszystko wskazuje
na to, że Kościół był pionierem w powołaniu do życia instytucji, w których oferowano
chorym opiekę, a zatrudnieni lekarze stawiali diagnozy i przepisywali leki.
Od IV wieku Kościół zaczął finansować zakładanie szpitali na dużą skalę,
aż w końcu istniały w prawie każdym większym mieście. Zajmowano się grupami
społecznymi zepchniętymi na margines z powodu biedy, choroby lub wieku. Zakon
- 13 –
Maltański (znany również pod nazwą Joannitów lub Zakonu Szpitalików) zasłynął
w historii europejskiego szpitalnictwa za sprawą prowadzenia ogromnego hospicjum
w Jerozolimie. Od pracowników oczekiwano tam wręcz heroicznego poświęcenia
wobec chorych przebywających w szpitalu. W kodeksie szpitala zapisano m.in.:
„Gdy przychodzi chory, niechaj zostanie przyjęty: niech weźmie udział w sakramencie
świętym, wpierw niech wyspowiada się ze swoich grzechów i zostanie zaniesiony
do łóżka, jak gdyby był Panem”. Doskonała organizacja szpitala w połączeniu
z głębokim oddaniem służbie chorym służyła za wzór dla całej Europy.
Dobroczynność katolicka była tak imponująca, że dostrzegali ją nawet wrogowie
Kościoła. Pogański pisarz Lucjan (130-200 r.) stwierdził: „Szczerość z jaką ludzie
tego wyznania pomagają sobie nawzajem w potrzebie jest wprost niewiarygodna.
W ogóle się przy tym nie oszczędzają. Ich pierwszy prawodawca wpoił im, że wszyscy
są braćmi”. W każdym rejonie, czy to w wysokich górach, czy w dolinach,
powstawały klasztory, które stanowiły ośrodki zorganizowanego życia religijnego
na okolicznych terenach, prowadziły szkoły, były wzorem dla rolnictwa,
przemysłu, hodowli ryb i leśnictwa, udzielały schronienia podróżującym, pomagały
ubogim, wychowywały sieroty, opiekowały się chorymi i stanowiły azyl dla tych
wszystkich, których przytłaczały nieszczęścia duchowe lub cielesne. Przez wieki
były ośrodkami działalności religijnej, dobroczynnej i kulturalnej. Pod względem
oddania się działalności dobroczynnej szczególnie wyróżniali się benedyktyni,
cystersi, premonstratensi oraz zakony żebracze – franciszkanie i dominikanie.
Zasięg działalności dobroczynnej Kościoła stał się najbardziej widoczny,
gdy go zabrakło. W XVI wieku król Anglii Henryk VIII rozwiązał klasztory
i skonfiskował ich majątki, które następnie sprzedał po niskich cenach wpływowym
ludziom ze swego królestwa. Pretekstem do konfiskaty były kłamliwe oskarżenia.
Konsekwencje rozwiązania klasztorów były fatalne, w szczególności dla tysięcy
najbiedniejszych chłopów, którzy dotychczas za niską opłatą dzierżawili ziemie
klasztorne. Nastąpił rozpad małych społeczności. Uwydatniły się różnice społeczne
i w zatrważający sposób zwiększyła się liczba ludzi żyjących w skrajnej nędzy.
Później napisano: „Doświadczenia, jakie mieliśmy z zamkniętymi klasztorami,
wyraźnie pokazują, że oto nadszedł czas wielkiego bólu i upadku twojego królestwa
i wielkie zubożenie twoich biednych uniżonych sług.”. Również w XVIII wieku
w wyniku rewolucji francuskiej upaństwowiono, czyli skonfiskowano, własności
Kościoła, m.in. szpitale i placówki edukacyjne. Dziesięć lat później okazało się,
że liczba studentów we Francji zmniejszyła się z 50 tys. do 12 tys. Natomiast 48 lat
od konfiskaty Francja miała o 47 % mniej szpitali.
c.d.n.
Elżbieta Giersz
- 14 –
– KTO PYTA, NIE BŁĄDZI –
Gloria in excelsis Deo
Po krótkim w tym roku Adwencie, liczącym zaledwie 3 tygodnie, ponownie
mury naszych świątyń zabrzmiały głośnym śpiewem Gloria. W tym numerze bliżej
przyjrzymy się temu hymnowi.
Hymn Gloria, rzec by można, jest najodpowiedniejszą
pieśnią Bożego Narodzenia i zwłaszcza w tym okresie nabiera
szczególnego charakteru. W Ewangelii św. Łukasza (2,14)
czytamy: I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo
zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:
«Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój
ludziom Jego upodobania». Właśnie z tego fragmentu
Pisma Świętego czerpią pierwsze słowa hymnu. Jest on pieśnią
uwielbienia Boga i oddaniem czci Stwórcy.
W liturgii Kościoła rzymskokatolickiego jest śpiewany bądź czasem
recytowany w niedziele, z wyjątkiem okresu Wielkiego Postu i Adwentu, a także
we wszystkie uroczystości i święta w ciągu roku liturgicznego. Śpiewany
podczas Mszy Świętej jest już od II wieku post Christum natum. Jako śpiew
chorału gregoriańskiego przyjmuje formą dialogowaną: kantor intonuje incipit,
a następnie śpiew podejmują dwa chóry, śpiewając naprzemiennie kolejne wersety.
Najbardziej uroczyste wykonania hymnu Gloria mają miejsce w Wielki Czwartek
i Wielką Noc. Wtedy to śpiewowi towarzyszą nie tylko organy, ale także wszystkie
dzwony.
Św. Paweł pisze: Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym
swym bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie
przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu
w waszych sercach. Śpiew, jako forma modlitwy, towarzyszy Kościołowi od początku,
upatruje w nim bowiem wiele cech pozwalających jednoczyć wiernych i wyrażać
swoje emocje, także chwałę i uwielbienie Boga.
Michał Guziewicz
- 15 –
– MAŁE CO NIECO DLA DZIECI –
1. Odszukaj w gąszczu liter wyrazy, które kojarzą, się z zimą.
2. Odgadnięte znaczenia rysunków wpisz do diagramu. Litery z oznaczonych
pól utworzą rozwiązanie.
Anka
GA Z ET KĘ P A RA FIA LNĄ R E D A G U J Ą A K C J A K A T O L I C K A I Z U Z A P O D K I E R U N K I E M K S . P R O B O S Z C Z A
PARAFI A PW . WNI EB OWZI ĘCI A NAJŚWI ĘT SZEJ MAR YI PANN Y W BI ER ZG ŁOWI E
U L . K S . Z Y G F R Y D A Z I Ę T A R S K I E G O 2 0, 8 7 - 152 Ł U B I A N K A , T E L . (5 6 ) 67 8 8 6 7 0
WWW.PARAFI AWBI ERZ GL OWI E .P L, KONTAK T@PA RAFI AWBI ERZG L OWI E .PL
N R K O N T A : BS T OR UŃ O/Ł UBI A NKA 67 - 9 511- 0000- 2 003- 0021- 2 2 69 - 0001