KRÓTKA HISTORIA WALCA ANGIELSKIEGO

KRÓTKA HISTORIA WALCA
ANGIELSKIEGO
Polonez uważany jest za najstarszy taniec polski. Dawniej miał takie nazwy jak: chodzony,
pieszy, starodawny, obchodzony, wielski, polski. Pierwsza z nazw, czyli „chodzony” sugeruje,
że pierwowzorem tego tańca był prosty korowód par oparty na zwykł ym kroku chodzonym,
który dawniej tańczono ze śpiewem. Najstarszą melodią ludowego chodzonego był a melodia
Chmiela, którego lud tańczył z przyśpiewkami na uroczystościach weselnych. Ruchy
taneczne był y wówczas proste i ograniczał się jedynie do zmian w kierunku poruszania, a
jedną z odmian tego tańca był korowód w parach mieszanych lub oddzielny dla pł ci
przeciwnej. Z czasem od wieśniaków przejęł a poloneza drobna szlachta, która również
podczas tego tańca śpiewał a.
Wł aściwy blask, okazał ość i dostojeństwo zyskał polonez w XVII w. - w epoce, gdy na tronie
polskim zasiadał y księżniczki francuskie: Maria Ludwika Gonzaga, żona Wł adysł awa IV
oraz Maria Kazimiera d’Arquien, żona Jana III Sobieskiego. Wówczas to na dworze
królewskim zapanował język francuski, a wraz z nim pojawił a się cudzoziemska nazwa
polonaise. Polonez zdobył popularność w Europie i był tańczony na wszystkich dworach
przy każdej odświętnej okazji. Taniec zaczynał a tańczyć najbardziej dostojna para, a dopiero
za nią podążał y inne, często wedł ug starszeństwa czy ważności.
Obecnie występuje w nim wiele stylizowanych odmian kroków, figur i ukł onów tanecznych.
Na podstawie: O. Kuźmińska, „Taniec w teorii i praktyce”