Włochy Emilia - Romania

Włochy
Stolica:
Rzym
Powierzchnia:
301 230 km²
Ludność:
60 418,7 tys
Waluta:
euro (EUR), 1 EUR = 100 centów
Napięcie:
220 V
Język:
włoski
Wiza:
wiza nie jest wymagana
Regiony:
Abruzja, Apeniny Północne (SKI), Apulia, Bazylikata, Dolina Aosty, Dolina Aosty
(SKI), Emilia - Romania, Florencja, Gargano, Jezioro Comer, Jezioro Garda, Jezioro
Iseo, Kalabria, Kampania, Lazio, Lombardia, Lombardia (SKI), Marche, Mediolan,
Moliza, Neapol, Palermo, Piemont, Piemont (SKI), Południowy Tyrol, Riwiera
Adriatycka, Rzym, Sardynia, Sycylia, Toskania, Trentino, Umbria, Veneto, Watykan,
Wenecja, Wybrzeże Liguryjskie, Wyspa Elba, Wyspy Liparyjskie
Emilia - Romania
Krótka informacja
Średniowieczne miasteczka, wyborna kuchnia i mnóstwo turystycznych atrakcji.
Informacje ogólne
Powodów do odwiedzenia niezwykle ciekawego i historycznego regionu jest niemało. Średniowieczny klimat miasteczek, występujące w wielu
miejscach rzymskie mozaiki i przede wszystkim wyborna kuchnia są w tej części Włoch propozycją nie do odrzucenia.
Turystyczny region niezwykle często odwiedzany przez podróżników składa się z dwóch części: Emilii i Romanii, położonych między Lombardią i
Toskanią, z wschodnim wybrzeżem graniczącym z Adriatykiem. Zimy bywają w tym zakątku Włoch mgliste, chłodne i mokre, a lata długie i gorące.
Specyficzny klimat regionu tworzą żyzne ziemie Niziny Padeńskiej sprawiające, że Emilia-Romania jest najlepiej rozwiniętym pod względem rolniczym
regionem Włoch, do którego zaglądają przede wszystkim turyści, a także smakosze soczystych szynek i aromatycznego parmezanu.
W zamierzchłych czasach regionem rządziło wiele rodów, które w konsekwencji stworzyły prężne renesansowe dwory łączące władzę z mecenatem
sztuki, rywalizujące jednocześnie z duchowieństwem. Zostały po nich chętnie odwiedzane przez turystów średniowieczne zamki i twierdze zachowane
w nienagannym stanie. Ważną historycznie drogą regionu jest Via Emilia – stary, rzymski trakt wojskowy będący jednocześnie trasą pielgrzymek do
Rzymu. Przez większość swojej historii Emilia-Romania wraz z głównym miastem, Bolonią, podlegała pod władzę kościelną, dopiero po wielu
protestach znalazła się w zjednoczonych Włoszech.
Stolicą regionu jest Bolonia ze słynnym uniwersytetem, wyszukaną sztuką kulinarną i pięknie zachowaną starówką ze średniowiecznym rodowodem.
Miasto urzeka rozległym Piazza Maggiore i rozchodzącą się z tego miejsca promienistą siecią ulic, po której można spacerować godzinami
podziwiając jednocześnie ceglane domy kryte dachówką i ozdobione balkonami. Warto też zajrzeć na Piazza Neptune, by zrobić zdjęcie przy
renesansowej fontannie przedstawiającej muskularnego Neptuna otoczonego syrenami. Wokół tych dwóch głównych placów położone są wszystkie
najważniejsze zabytki, więc zwiedzanie z powodzeniem można przeplatać z degustacją lokalnych smakołyków. Spacer można rozplanować wśród:
kościoła San Petronio – najciekawszej, ceglanej budowli gotyckiej we Włoszech, będącej jednym z największych wielonawowych kościołów na
świecie, pałacu Palazzo Re Enzo i Palazzo Comunale – średniowiecznego ratusza spełniającego jednocześnie funkcje galerii, w których urządzane są
wystawy czasowe – ciekawe są na przykład prace Giorgia Morandiego. Oddech można złapać na Via Clavature, gdzie rozciąga się zastawiony
sklepami i stoiskami targ, tłumnie odwiedzany przez turystów poszukujących pamiątek. Miłośnicy sztuki powinni zajrzeć do słynącego z pięknej piety
(czyli przedstawienia Matki Boskiej trzymającej na kolanach martwego Chrystusa) kościoła Santa Maria della Vita lub wybrać się na spacer w stronę
Piazza di Porta Ravegnana, gdzie usytuowane są Due Torri – „krzywe wieże” Bolonii. Do obecnych czasów przetrwało ich 12, a widok na panoramę
miasta z jednej z nich z pewnością wynagrodzi wysiłek po pokonaniu blisko 500 stopni. W centrum dzielnicy uniwersyteckiej dominują wspaniałe
pałace, natomiast w licznych i niezwykle przytulnych kawiarenkach warto zobaczyć jak kwitnie życie studenckie we Włoszech, wieczorami
wzbogacane licznymi koncertami. Bolonia to miasto, wież, wielu renesansowych pałaców i kościołów, z bogatą historią prezentowaną w kilku
ciekawych muzeach, a także licznych festiwali, wśród których najpopularniejszy jest festiwal sztuki Via Bologna z towarzyszącymi mu koncertami i
pokazami filmowymi.
Kuchnia
Świętowanie życia to we Włoszech nic innego jak spożywanie posiłków i picie zacnych trunków. O włoskiej kuchni mówi się, że jest jedną z
najlepszych kuchni na świecie, stąd jej wielka popularność w wielu krajach, gdzie lokale z włoskim jedzeniem można spotkać praktycznie na każdym
rogu ulicy, a włoskie nazwy własne nie są już tak obce i na dobre zadomowiły się w powszechnym słownictwie. Spaghetti, pizza, ravioli czy lasagna
to potrawy, które na stałe zagościły też na stole niejednego domu. Nie tylko takie menu jest domeną wyśmienitej kuchni, w której dominują świeże
owoce, zioła, ryby i jarzyny stosowane od wieków przez włoskich kucharzy należące do zdrowej diety, której nie zaszkodzi nawet mały dodatek oliwy.
Kuchnia włoska to również wpływy innych kuchni pozostawiające swój ślad dzięki bogatej historii, wyraźnie dominują wpływy francuskie, austriackie
czy greckie, chociaż wielu Włochów uważa, że właśnie domowe jedzenie jest tym najbardziej wartościowym.
Włosi mają silnie zakorzenione tradycje kulinarne, przez co spożywanie posiłków jest prawdziwym, często bardzo długim, ale jakże smakowitym
rytuałem. Obowiązkowe śniadanie prima calzione nie może obejść się bez cappuccino oraz brioche lub cornetto – miękkiej bułki francuskiej
Wydruk ze strony http://www.pbpkrosno.com
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 1/6
nadziewanej dżemem, kremem czy czekoladą, taki posiłek można spokojnie skonsumować stojąc przy barowej ladzie. Jeżeli ktoś zgłodnieje od razu
sięga po panini – wielkie kanapki składające się z bagietki przełożonej kiełbasą, serem i różnorodnymi dodatkami, w zależności od gustu. Bary z
takimi kanapkami zwane paninoteca to standardowy obrazek większych miast, zamawia się zwykle tramezzini – gotowe kanapki z białego chleba z
różnymi dodatkami lub gorące toste z serem lub szynką i pomidorem. Przed południem najlepiej zamówić coś na wynos w barze tavola calda,
wszędzie można też kupić pojedyncze kawałki pizzy. Zapiekanki focacce obłożone serem lub pomidorem ze szpinakiem, wątróbką lub mięsem
spotykane są na targach, tak samo jak popularne suppli – zapiekane kule ryżu wypełnione farszem mięsnym.
Obiad – pranzo – zazwyczaj zaczyna się od antipasto – przystawki (mogą nią być surowa szynka prosciutto, gotowana cotto lub wędzona crudo z
serem mozzarella) po której następuje kulinarna celebracja zupy, risotto lub dania z makaronem zwanych ogólnie il primo, następnie ryba lub mięso,
ser, świeże owoce, czyli il secondo i na koniec kawa. Pochłonięcie wszystkich dań zalecane jest wyłącznie turystom z nadmiernym apetytem.
Contorni – sałatki lub warzywa można zamawiać i spożywać osobno, w każdej restauracji można dostać też makaron z sosem pomidorowym –
pomodoro lub mięsnym – al ragu, różne pasty, spaghetti z sosem bolońskim lub napoli, risotto czy też tortelini – pierożki z nadzieniem mięsnym lub
serowym.
Przebywając na wczasach we Włoszech nie wypada przejść obojętnie obok lodów włoskich – gelato – cieszących się popularnością nie tylko w tym
kraju. Lody w wafelku – un cono – można kupić dosłownie wszędzie, a najlepsze gelaterie przyciągają tłumy smakoszy tego cudownego i
orzeźwiającego daru niebios. Raj dla podniebienia najlepiej testować w lodziarniach wyrabiających lody na miejscu, zwanych Produzione Propria.
Niezwykle smaczne są chleby wyrabiane w małych piekarniach, Włosi sceptycznie podchodzą do masowych wyrobów artykułów spożywczych,
dlatego ich kuchnia ma tak wysublimowany smak, niemniej sery takie jak Bel Paese, Gorgonzola czy Taleggio produkowane są już przez większych
producentów.
Cokolwiek nie mówić o pizzy we Włoszech, skąd się wywodzi, smakuje wyjątkowo, inaczej niż w innych krajach szczycących się jej podawaniem.
Pieczona w piecach opalanych drewnem – forno a legna – podawana jest w sposób tradycyjny, na cienkim cieście bez zbędnych udziwnień, które
weszły do mody, gdy to smakowite danie stało się powszechne. Pizzerie mogą mieć różny charakter, ale w tych najprawdziwszych można kupić
wyłącznie pizzę, napoje i piwo. Obecnie żaden Włoch nie byłby w stanie zliczyć ile gatunków pizzy może zaoferować przeciętna restauracja.
Stołować można się także w „spaghetteriach” oferujących proste dania mączne i makarony spaghetti najwyższej klasy z całym wachlarzem sosów
lub w „osteriach” – specjalizujących się w domowych kulinariach restauracjo-pubach.
Spacerując po włoskich ulicach bardzo często można poczuć aromat świeżo parzonej kawy. Humor można poprawić sobie espresso, caffe lungo – z
większą ilością wody, Americano – z domieszką alkoholu, macchiato – podawaną z małą ilością mleka lub caffe late – przypominającą polską białą
kawę.
Za Alla spina – piwo z beczki – mogą zabrać się wszyscy miłośnicy tego wspaniałego napoju; popularne piwa to Moretti, Peroni i Dreher, natomiast
wódka grappa to mocniejszy trunek pochodzący z Bassano di Grappa w Wenecji Euganejskiej, a za najlepsze włoskie brandy uchodzi Stock. Także
wina mają swoje wzmocnione wersje w postaci Martini, Cinzano czy Campari, natomiast po obiedzie dobrze smakuje gorzki drink Amaro lub
Amaretto – słodszy z intensywnym smakiem migdałów. Ciekawym doświadczeniem może być skosztowanie gęstej, podpalanej, słodkiej, anyżowej
mieszanki z ziarnkiem kawy – Sambuki, w każdym barze można zamówić też Strega – żółty, słodki likier o ziołowo-szafranowym smaku. Włosi
popisują się także szerokim wachlarzem win, najlepiej smakują Soaves, Valpolicella i Chianti, w końcu włoskie wina zmieniają każdy posiłek i
spotkanie rodzinne w przyjemne wydarzenie towarzyskie. We Włoszech ze względu na klimat uprawia się najwięcej odmian winorośli i produkuje
najwięcej wina, niż w jakimkolwiek innym kraju. Każdy region ma swoje specyfiki, głębią smaku wyróżniają się Recioto Amarone i Recioto Amabile
robione z suszonych winogron, czołowi producenci to Allegrini, Antinori, Clerico, Bruno Giacosa czy Angelo Gala. Warto zapamiętać takie słowa jak
wino czerwone – rosso, białe – bianco i różowe – rose lub rosato, żeby później nie mieć problemu w restauracji z doborem ulubionego bukietu.
Istotne we włoskiej kuchni jest pewne rozróżnienie polegające na przykład na tym, że mieszkańcy północy jedzą pasta – makaron w kształcie
wstążek, natomiast południowcy spożywają rurki. Północ słynie z makaronów zrobionych z jajek, często podawane są alla Bolognese – z klasycznym
sosem, z chudą cielęciną i pomidorami, przyprawionym marchewką, selerem i prosciutto, natomiast klasyczny południowy makaron produkowany
jest masowo i podawany z sosem napoletana, na bazie wieprzowiny. Takich podziałów jest wiele i można je zauważyć w różnych odmianach
regionalnych, których we Włoszech nie brakuje.
Pod względem kulinarnym Emilia-Romania kojarzy się z parmigiano-reggiano, czyli wybornym parmezanem oraz prosciutto di Parma – szynką
parmeńską. Regionalnym specyfikiem jest słynny ocet balsamiczny będący podstawowym składnikiem wielu dań, a także pojawiający się na wielu
stołach makaron jajeczny. Ciasto wyrabia się ręcznie, a smakowity efekt w postaci lasagne i pierożków tortellini nadziewanych dynią, wieprzowiną,
serem ricotta i szpinakiem wprawi w osłupienie niejednego smakosza. Natomiast w chłodne dni nic lepiej nie smakuje niż typowo regionalna gorąca
czekolada, najlepiej podawana w bolońskim barze La Torinse.
Obyczaje
Włochy można scharakteryzować krótko: pizza, telewizja, fiat i piłka nożna, natomiast typowego Włocha rozpoznaje się po urodzie, krzykliwości,
gadatliwości i wiecznym uśmiechu. Współczesna Italia pełna jest kulturowych paradoksów, które bardzo często można zauważyć wypoczywając w
tej zadziwiającej i pięknej krainie. Powszechnie uważa się, że Włochy to mieszanka zamieszkujących je wielkich rodzin ideologicznych, politycznych i
zawodowych. Rodzina jest niezwykle ważna i każda dąży do swojej suwerenności, można to zauważyć w bezpośrednich kontaktach z tymi
impulsywnymi, ale bardzo przemiłymi i pogodnymi ludźmi. System społeczny jest nieco urozmaicony, niemniej różnice są mało widoczne i polegają
na przykład na tym, że marchesi, czyli markizowie są biznesmenami, niektóre klany liczą się w bankowości, a inne rodziny odnoszą sukcesy w
produkcji wina. Są też klasy średnie, czyli borghesi i contadini – rolnicy, którzy także tworzą rozpoznawalne grupy. Wszystkich łączy jednak narodowe
motto: fatta la legge, trovato l'inganno – czyli po uchwaleniu prawa znajdzie się sposób, aby je obejść.
Włosi mają jeszcze jedną cechę, są niezwykle dumni ze swej bogatej historii i kultury, gdyż mają więcej zabytków niż w jakimkolwiek innym kraju
wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, przez co Półwysep Apeniński jest tak tłumnie odwiedzany przez turystów. Dużą rolę w życiu
religijnym odgrywa Watykan, a celebrowanie katolickich sakramentów począwszy od chrztu, przez Pierwszą Komunię, obrzędy zaślubin po pogrzeb
jest we Włoszech nadal widoczne. Największe uroczystości odbywają się podczas Wielkanocy, kiedy liczne procesje przemierzają ulice miast,
Bożego Narodzenia i dnia Wszystkich Świętych. Silne jest także poczucie przynależności do rodziny, miasta i przede wszystkim klubu piłkarskiego
czy też własnego domu, można to zauważyć podczas bezpośredniej rozmowy z tymi przemiłymi ludźmi.
Dobrem narodowym, z którego słyną Włochy jest piłka nożna obecna w każdej sferze życia publicznego i społecznego. Narodowość jest pojęciem
abstrakcyjnym, ale kiedy pojawia się football lub kuchnia, to już w grę wchodzi umiłowanie do własnego miasta i tradycji. Nazwy włoskich klubów
piłkarskich zna chyba każdy niezależnie od tego czy interesuje się footballem, czy nie. Rywalizacja w tej dziedzinie podobna jest do innej „obsesji”
Wydruk ze strony http://www.pbpkrosno.com
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 2/6
narodowej czyli opery i bardzo często ma uwarunkowania regionalne, które łatwo można zauważyć przemieszczając się z północy na południe.
Najważniejsza jest miłość do różnego rodzaju widowisk, pokazów i rytuałów, niezależnie w którym miejscu Włoch mają one miejsce, dzięki temu
podkreślana jest wartość życia towarzyskiego, prostoty i przyjemności.
Każdy turysta odwiedzający Włochy musi przekonać się czym jest passeggiata, czyli rytuał wieczornego spaceru, randki z pogawędką, flirtem lub
nawet plotkowaniem między znajomymi. Na ulicach włoskich miast często można spotkać grupki nie tylko młodych ludzi oddających się esencji
włoskiej towarzyskości. Z Włoch wywodzą się właśnie Święto Zakochanych – Walentynki, znane już w starożytności.
We Włoszech do osób młodszych lub rówieśników na powitanie i pożegnanie wystarczy powiedzieć ciao – cześć, natomiast do osób starszych piacere
– coś na zasadzie „miło cię spotkać”, buongiorno – dzień dobry lub buonasera – dobry wieczór. Na pożegnanie wystarczy rzucić arrivederci – do
widzenia. Po Włochach już po pierwszym kontakcie widać, że są przyjaźnie nastawieni, gdyż żywiołowo padają sobie w ramiona i przyjaźnie się
całują. Włosi uwielbiają także komplementy, więc dobrze jest im powiedzieć czasami coś miłego, choćby dotyczącego zdrowego stylu życia, urody
lub dobrego wychowania.
Prawdziwym zwyczajem jest we Włoszech picie mezzo – półtoralitrowej karafki winą będącej uzupełnieniem do posiłków, w obyczajowości Włochów
picie wina leży w tradycji, niemniej jednak zbyt nadmierne korzystanie z tego trunku nie leży w dobrym tonie.
Obiady zwykle jada się w restauracjach o nazwie trattoria lub po prostu ristorante. Warto pamiętać o rachunku – il conto i dokładnym sprawdzeniu jego
listy, gdyż w wielu restauracjach od każdej osoby pobierana jest dodatkowa opłata za nakrycie coperto, a szczegółowy spis zamówionych dań można
sprawdzić prosząc o ricevutę – szczegółowy rachunek. Oprócz coperto pobiera się też dodatkową opłatę za obsługę servizo i jeśli nie jest ona
wliczona w rachunek przyjmuje się, że wynosi około 10% kwoty do zapłacenia.
Turyści wybierający się do Włoch powinni mieć na uwadze, że tak samo jak w Grecji czy Hiszpanii normalnością jest popołudniowa sjesta, kiedy
zamykane są sklepy, urzędy i instytucje, na zatłoczonych zwykle ulicach pozostają pojedynczy ludzie, a wszyscy udają się na zasłużony wypoczynek
lub bardzo często krótką drzemkę. Podobnie nie należy się dziwić, że dla Włochów najważniejszym wydarzeniem dnia w tym czasie może być
spożywanie posiłków, kiedy wszyscy wybierają się na obiad i zostawiają miejsca pracy.
Zwiedzanie kościołów i innych zabytków nie jest mile widziane w koszulkach bez rękawów, krótkich spódniczkach i krótkich spodenkach, dlatego w
niektórych świątyniach można dostać jakieś ubranie na wierzchnie okrycie ciała.
Jeżeli turysta chce skorzystać z taksówki powinien znaleźć jeden z postojów, gdyż we Włoszech nie zatrzymuje się taksówek na ulicach.
Włosi z północy kraju są bardziej powściągliwi od mieszkańców południa, niemniej chętnie odpowiadają na pytania, udzielają pomocy, zawsze też
poświęcą czas, żeby opowiedzieć zbłąkanemu turyście o mało znanym fakcie z życia historycznej postaci lub przedstawić swoją opinię na jej temat.
Aktywny wypoczynek
Aktywny wypoczynek w regionie Emilia-Romania opiera się głównie na zwiedzaniu pięknych miast, w okolicach których wyznaczono wiele szlaków
pieszych, rowerowych o różnych stopniach trudności oraz przeznaczonych do jazdy konnej.
Wycieczki Fakultatywne
Modena – miasto rozkwitło w II w. p.n.e. kiedy zostało podbite przez Rzymian i znacznie różni się od stolicy regionu Bolonii. W Modenie produkuje się
takie marki samochodowe jak Ferrari, Lamborghini i Maserati, sławę przyniósł miastu także Luciano Pavarotti, który nie tylko w nim występuje, ale
również Modenę ma wpisaną jako miejsce urodzenia. Turystów przyciąga do miasta przepiękna XII-wieczna katedra będąca na liście UNESCO,
dominująca nad głównym punktem miasta – tętniącym życiem Piazza Grande, słynna jest wieża Torre Ghirlandina z ciekawą legendą związaną z
wiadrem, którego kradzież z Bolonii w 1325 r. wywołała wojnę między oboma miastami. Dokumenty związane z Polską oraz wiele innych
historycznych pamiątek przechowuje Palazzo dei Musei, z kolei wybite dzieła malarskie można podziwiać w Galleria Estense. Po zwiedzeniu
ciekawego miasta nic tak pysznie nie smakuje jak regionalne „ciccioli” – chrupkie płatki mięsa podawane wieczorami w barach. Turyści o
zasobniejszych portfelach powinni rozglądnąć się za niezwykłym podarunkiem, jakim jest ocet balsamiczny z Modeny, ozdobnie zapakowany wraz z
przepisami kulinarnymi.
Parma – klimat prowincjonalnego dostatku, przeplatający się z wieloma restauracjami i powolnym tempem życia charakteryzują miasto do którego
powinni zaglądnąć miłośnicy sera, gdyż tylko w tym jednym miejscu na świecie można stać się znawcą prawdziwego parmezanu – twardego sera o
wyraźnym, ostrym smaku oraz niebagatelnej szynki parmeńskiej. W Parmie tworzyli wybitni artyści renesansowi, pieczę sprawowała nad nim wdowa
po Napoleonie – Maria Luiza, która zrobiła dla miasta wiele dobrego – wybudowała między innymi wspaniałe mosty oraz założyła Galleria Nazionale z
zachowanym Teatro Farnese – pierwszą we Włoszech sceną obrotową. Wielu turystów przyjeżdża do Parmy, żeby zobaczyć Palazzo del Governatore
przy placu Garibaldiego, a także renesansowy kościół Santa Maria della Steccata czy dostarczającą estetycznych doznań katedrę z zaskakującym
freskiem „Wniebowzięcia” wychodzącym spod pędzla Correggio. Istotnym punktem wędrówki jest również ośmiokątne baptysterium wyłożone
różowym marmurem, z bogato rzeźbionymi portalami, które upodobali sobie mieszkańcy Parmy na miejsce wieczornych spotkań. W mieście jest
jeszcze kilka godnych uwagi zabytków, po których obejrzeniu każdy liczący się turysta powinien zasiąść w restauracji i rozkoszować się szynką
parmeńską podaną jako przystawka „antipasti” z chlebem, melonem lub figami. Również „parmigiano-reggiano” najwyborniej smakuje w Parmie.
Faenza – miasto znane z ceramiki dało nazwę wytwarzanym w nim od ponad 600 lat fajansom, warto do niego zajechać, żeby zobaczyć imponujące
zbiory tej dziedziny sztuki w Museo Internazionale delle Ceramiche. Kolekcja obejmuje nie tylko wspaniałą ceramikę pochodzącą z Włoch, ale także
wyroby przywiezione w to miejsce z całego świata. Muzeum oraz zabytkowe domy ze zdobiącymi je ceramicznymi elementami powinny zachwycić
wszystkich miłośników kolorowej ceramiki. Faenza to idealne miejsce na poszukiwanie ceramicznych pamiątek sprzedawanych na barwnych
jarmarkach.
Ferrara – w dobie renesansu miasto odbywało ważną rolę polityczną ze względu na sprawującą w nim władzę dynastią Este. W XVI w. zabrakło co
prawda męskiego dziedzica tronu i miasto przeszło pod władanie papiestwa przez co straciło na znaczeniu, niemniej odbudowało się za sprawą
okolicznych terenów uprawnych i przetwórstwa owoców. Turyści przyjeżdżają do Ferrary przeważnie z wizytą jednodniową, by podziwiać między
innymi Castello Estense – majestatyczny zamek z fosą, uważany za wybitne osiągnięcie inżynierii wojskowej. Na północy miasta przyjemnym może
okazać się spacer długimi i szerokimi alejami otoczonymi renesansowymi pałacami ozdobionymi wspaniałymi ogrodami, w miejskim pejzażu dominuje
także ciekawa katedra z imponującą fasadą oraz wspaniała dzielnica średniowieczna z labiryntem malowniczych uliczek i przytulnych restauracji, w
którym można przepaść na wiele godzin.
Wydruk ze strony http://www.pbpkrosno.com
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 3/6
Rawenna – niezwykłe miasto będące przez pewien czas stolicą Cesarstwa Zachodniorzymskiego, gdy plemiona barbarzyńców atakowały Rzym w V
w. p.n.e. W tym czasie jak grzyby po deszczu wyrastały znamienite budowle, czas świetności Rawenna przechodziła również w epoce bizantyjskiej,
po której pozostało wiele śladów. W mieście koniecznie trzeba zobaczyć wzniesioną w VI w. bazylikę San Vitale słynącą z ośmiokątnego kształtu i
wspaniałych mozaik zachwycających finezją detali i kolorystyką. Do cennego historycznie kompleksu należy warte odwiedzenia Mausoleo di Galla
Placidia oraz Muzeum Narodowe z bogatą kolekcją sztuki rękodzielniczej. Spacer po Via Roma wśród monumentalnych pałaców może być dobrym
pomysłem na spędzenie dnia w pięknym mieście tak samo, jak wizyta w bazylice Sant'Apollinare Nuovo, w której wnętrzach kryją się także niezwykłe
mozaiki. W Rawennie końca żywota doczekał Dante – autor „Boskiej komedii”, któremu raweńczycy wybudowali sarkofag, ale po wcześniejszej
ciekawej historii związanej za zniknięciem jego ciała – szczątki pisarza chcieli mieć u siebie Florentczycy, ale gdy przyjechali po nie z papieskim
nakazem, okazało się, że grób jest pusty. Mieszkańcy Rawenny przenieśli szczątki w znane tylko sobie miejsce i tam ukryli, niemniej odkryto je
dopiero w 1865 r., dzięki czemu na zawsze pozostały w mieście. Ciekawym zabytkiem do którego na koniec warto się pofatygować jest Mausoleo di
Teodorico inspirowane wpływami syryjskimi, co ciekawe wybudowane w całości z wapienia przywiezionego z chorwackiej Istrii.
Werona – wspaniałe miasto mające do zaoferowania turystom wiele atrakcji w postaci okazałych rzymskich zabytków i ciekawych historii. Zachwyt
budzi średniowieczna zabudowa powstała z wydobywanego w okolicy różowego marmuru, którego poświata przypomina blask zachodzącego słońca.
Pierwszą osadę rzymską założono w tym miejscu ze względu na przecinające się szlaki handlowe prowadzące na północ, później utworzono z niej
państwo-miasto najprężniej rozwijające się w XIII w. za czasów Scaligerich, za których panowania powstało wiele pięknych budynków. Po epizodzie
austriackim Werona trafiła z powrotem do Włoch i stała się najzamożniejszym włoskim miastem. Najważniejszym zabytkiem, którego wręcz nie
można przegapić jest Arena pochodząca z I w. zachwycająca godnym podziwu stanem, nadal funkcjonująca jako centrum odbywających się tam
spektakli, dodatkowo urzekająca wspaniałym widokiem na miasto z najwyżej położonych rzędów siedzeń. Wielu spacerowiczów robiących zakupy,
rozmawiających i popijających zacne wina można spotkać na Piazza Bra. Jeżeli ktoś ma zapas czasu może się do nich dołączyć lub udać na Via
Mazzini, gdzie można w niewielkich sklepikach i butikach znaleźć cenne pamiątki. Prawdziwy ruch turystyczny odbywa się w sercu miasta na placu
Piazza delle Erbe otoczonym licznymi pałacami i wieżami zachwycającymi swoją różnorodnością i kunsztem wykonania. Najbardziej wyrafinowane
włoskie grobowce należące do rodu Scaligerich znajdują się przed małym kościółkiem Santa Maria Antica skąd można podejść do imponującego i
największego kościoła w Weronie Sant'Anastasia, który powinien zainteresować miłośników gotyku. Krokiem spacerowym warto się przemieścić w
okolice katedry z ciekawymi malowidłami oraz Porta dei Borsari – budowli, która wywarła wielki wpływ na architektów renesansu. Samo pokonanie
labiryntów sal, dziedzińców i pasaży w twierdzy Castelvecchio jest pasjonujące, nie wspominając o bogactwie znajdujących się w niej imponujących
eksponatów muzealnych. Niezapomnianym jest również spacer bulwarami wzdłuż wybrzeża rzeki Adygi, w trakcie którego można także zobaczyć
wspaniałą Basilica di San Zeno Maggiore, Teatro Romano z I w. p.n.e., w którym do dzisiaj wystawia się sztuki Szekspira, w tym najbardziej znaną
Romeo i Julia. Za jedną z liczących się pereł miasta uchodzi kościół Sanata Maria in Organo z niezwykłym chórem wykonanym z mistrzowską
dbałością o szczegóły.
Cremona – warto odwiedzić urokliwe miasto znane z wyrobu skrzypiec i targowego charakteru, w którym odbywają się wspaniałe koncerty muzyki
klasycznej. Niezapomnianym może być spacer po krętych ulicach starówki i zwiedzanie skupiających się wokół niej zabytków. Średniowieczne serce
miasta Piazza del Comune przyciąga swoim urokiem oraz zabudową z czerwonej cegły, ozdobioną wieżyczkami i wspaniałymi arkadami. Wrażenie
robi najwyższa w średniowiecznych Włoszech dzwonnica połączona loggią z katedrą prezentującą mieszaninę różnych stylów, ciekawe jest także
znajdujące się koło niej baptysterium, a wizytę w mieście powinny uświetnić odwiedziny w Museo Stradivariano z pokaźną kolekcją cennych i
zabytkowych skrzypiec. Turyści czujący klimat muzyki klasycznej powinni wziąć udział w warsztatach gry na tym pięknym instrumencie.
Wenecja – chyba nie ma na świecie osoby, która nie obiecałaby sobie spędzenia chociaż jednego dnia w mieście gondoli, mostów, kolorowych masek
i karnawału. Nie ma w tym nic dziwnego – miasto położone jest na wodzie, a niezwykłą i jedyną w swoim rodzaju atmosferę tworzą bajkowe zespoły
uliczek, wszechobecne kanały i piękne zabytki wręcz unoszące się na wzburzonych falach wywoływanych przez przepływajcie obok setki gondoli.
Główna arteria komunikacyjna to czterokilometrowy Canal Grande dochodzący w niektórych miejscach do 70 m szerokości, dzielący miasto na
połowę. Przy nim ulokowana jest większość najznamienitszych zabytków Wenecji, więc warto chociażby zwiedzić miasto z poziomu wody. Całą
okolicę nie sposób zwiedzić w jeden dzień, ciężko też wejść do każdego z kościołów, niemniej najlepszym sposobem na zwiedzanie jest skorzystanie
z gondoli, wodnych autobusów i taksówek lub po prostu z własnych nóg. Warto też zaopatrzyć się w turystyczną kartę Rolling Venice lub Venice Card
znacznie ułatwiające zwiedzanie miasta nie uszczuplające jednocześnie zasobności portfela. Określenia „najelegantszy salonik Europu” użył już
Napoleon podziwiając serce Wenecji, czyli wspaniały plac św. Marka – wielki architektoniczny skarb, najbardziej znany symbol chwały Wenecji
reprezentujący miasto na wszystkich folderach. Nie dziwią zatem tłumy turystów oblegające najwytworniejsze kawiarnie, restauracje i ogródki,
posilające się przed zobaczeniem najpiękniejszej świątyni w Europie – Bazyliki św. Marka, niepozostawiającej nikogo w obojętności. Jedni turyści
znikają w jej wnętrzach, inni podziwiają romańskie zdobienia środkowych drzwi, jeszcze inni decydują się na odwiedzenie Museo Marciano i Loggi dei
Cavalli. Na placu wznosi się także wspaniała wieża Campanile oraz misterna wieża zegarowa Torre dell'Orologio, a stojąc twarzą do laguny widzi się
po prawej stronie XVI-wieczną Liberia Sansoviniana z rzeźbionymi arkadami i posągami, w której odbywają się koncerty muzyki klasycznej, uznawaną
jednocześnie przez podróżników za najpiękniejszy budynek wszech czasów. Od wschodu Piazzettę – otwartą przestrzeń pomiędzy San Marco a
spacerowym bulwarem – zamyka majestatyczny XIV-wieczny Pałac Dożów, w którym przez wieki sprawowano władzę i znajdowały się najważniejsze
instytucje państwowe. W międzyczasie warto zajrzeć na Schody Gigantów, gdzie odbywały się koronacje kolejnych dożów lub skierować się na
romantyczny Most Westchnień, po którym na egzekucję prowadzano ciężko wzdychających skazańców. Po kolejnej kawie wypitej w najsłynniejszej
kawiarni Florian można zwiedzić muzea: Archeologico, del Risorgimento i Correr z niebywałymi kolekcjami historycznymi lub udać się na północ od
placu św. Marka by spacerować po zatłoczonym Campo San Bartolomeo, zwiedzić słynną spiralną klatkę schodową Scala del Bovolo lub wypocząć
na spokojnym Campo San Luca. Wenecja to także karnawał i nieustanne rozrywki, które wielu turystów łączy z pobieżnym zwiedzaniem miasta. W
czasie karnawału ulice Wenecji zapełniają się wesołymi ludźmi w kolorowych przebraniach, których istotnym elementem są przecudowne i różnorodne
maski.
Italia in Miniatura– niezwykle pasjonujący zarówno dorosłych jak i dzieci park tematyczny w Rimini, gdzie wśród zieleni i kolorowych kwiatów
znajduje się 270 miniatur najpiękniejszych miejsc we Włoszech takich jak Bazylika św. Piotra, Katedra w Mediolanie, Port w Genui i wiele innych.
Można także zobaczyć miniaturową Wieżę Eiffla i bajkowe zamki z Niemiec. Podróż po tym niezwykłym świecie z pewnością zachwyci i umili pełen
wrażeń dzień.
Florencja – miasto jest tak niezwykłe, że jeden dzień nie wystarczy na wczucie się w jego niezwykły klimat i poznanie wielu cennych skarbów.
Zwiedzanie najlepiej zaplanować w środku tygodnia, gdyż bywa, że muzea zamknięte są w poniedziałki, a kościołów nie można zwiedzać w niedzielę.
Najwspanialszy artystyczny ośrodek świata założyły wojska Juliusza Cezara już w 59 r. p.n.e. ze względu na rzekę Arno będącą w tym czasie
dogodnym szlakiem komunikacyjnym. W kolejnych wiekach miasto podlegało różnym władcom, podobnie jak cała Toskania, a częste wojny umacniały
jego pozycję strategiczną. Największy rozwój Florencji to okres między XIV a XVI w., który pozostawił po sobie najwspanialsze zabytki, a miasto stało
się kolebką sztuki, malarstwa, rzeźby, literatury i muzyki, takie nazwiska jak Donatello, Michelangelo, Giotto, Dante i Botticelli przyciągają turystów
pragnących poznać niezwykłe miasto i jego historię. Po wielu miastach nie da się spacerować obojętnie, taka też jest Florencja z największymi perłami
światowej architektury oraz najdrobniejszymi zakątkami, których historia może okazać się również wielką. Miasto najlepiej zwiedzać na pieszo, a
podróż w głąb czasu, czyli do zarania renesansu najkorzystniej rozpocząć na Piazza del Duomo, chociaż gdziekolwiek by się nie poszło, można
dotrzeć do niezwykle ciekawych miejsc. Prowadzące do placu uliczki nie są tak imponujące jak jego główna atrakcja, czyli niebywała katedra Santa
Wydruk ze strony http://www.pbpkrosno.com
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 4/6
Maria del Fiore stworzona z zielonych, białych i czerwonych marmurów pochodzących z różnych części Włoch, budowana przez 150 lat, będąca
niegdyś największą świątynią chrześcijańską. Imponujących rozmiarów kopuła otoczona wielobocznymi absydami robi wrażenie na turystach
zajadających gofry o smaku anyżu – „brigidini”, przesiadujących w okolicznych ogródkach, a samo wnętrze zachwyca podróżujących koneserów
historii sztuki. Na niezwykłe miasto warto spoglądnąć z samej kopuły udostępnionej zwiedzającym, by później z wielką zadumą udać się do wnętrz
Dzwonnicy Giotta i Baptysterium ze złoconymi drzwiami z brązu i mozaiką przypominającą „Sąd Ostateczny”. Z niezwykłego placu warto podążyć
główną ulicą Florencji Via dei Calzaiuoli, pełną luksusowych sklepów i galerii handlowych, zajść na imponujący rozmiarami plac Piazza della
Repubblica lub odszukać słynną galerię degli Uffizi, by poczuć prawdziwy oddech renesansu. Niegdyś przesiadywali w niej notariusze i
przedstawiciele cechów, a teraz wspaniałe wnętrza do których wręcz pielgrzymują turyści zdobią najznamienitsze dzieła światowego malarstwa oraz
inne godne uwagi i bezcenne kolekcje. Zwiedzający galerię turyści często giną w tajemnych przejściach łączących Palazzo Vecchio z Palazzo Pitti, co
wywołuje dreszczyk emocji i urozmaica zwiedzanie. Jednym z turystycznych symboli Florencji, gdzie można spędzić wspaniałe chwile jest Piazza
della Signoria z niezwykłym zestawem rzeźb oraz gmachem zachwycającego ratusza Palazzo Vecchio. Niezwykle przyjemny może okazać się spacer
po zachodniej części miasta, gdzie zachowały się średniowieczne ulice z często odwiedzanym przez turystów targiem Mercato Nuovo. Przesądni
spacerowicze gromadzą się zwykle wokół Il Porcellino – figurki dzika do którego paszczy „na szczęście” warto wrzucić monetę lub potrzeć złocisty
nos. Na bezcelowe wędrówki romantycy powinni wybrać się wieczorami na rozległy plac Piazza Santa Maria Novella z niezwykłym kościołem
kryjącym w swoich wnętrzach prawdziwą wirtuozerię najrozmaitszych dzieł sztuki. W plątaninie uliczek wokół kościoła San Lorenzo łatwo się zgubić,
na baczności trzeba się także mieć w trakcie poszukiwania pamiątek na okolicznym targu, na którym można znaleźć prawie wszystko, w tym cenne
pamiątki. Magnetyczny urok rzeźby Dawida stworzonej prze Michała Anioła przyciąga swoją mocą w Akademii Rysunku, tak samo jak gwarny Piazza
San Marco z gromadzącymi się na nim adeptami sztuki. Znany z filmu „Pokój z widokiem” kościół Santa Croce przyciąga freskami Giotta, ciekawe są
okolice wspaniałego mostu Ponte Vecchio, na którym ruch turystyczny nigdy nie ustaje, a uliczni handlarze rozkładają po zmroku swoje kramy. Po
długich wędrówkach dobrze jest odpocząć w ogrodach Boboli z wspaniałymi ozdobami, by później dostać się na wzgórze z twierdzą Forte di
Belvedere, która może poszczycić się niebywałym widokiem na miasto. Każdy turysta powinien zobaczyć także Calelle Brancacci – niespotykany
klasztor z kościołem Santa Maria del Carmine oraz falującą w słońcu fasadę kościoła San Miniato al Monte położonego na jednym z wzgórz
okalających Florencję. Ze wzgórza rozpościera się imponujący widok na starówkę i rzekę Arno, więc warto podjechać autobusem lub przejść się na
pieszo na majestatyczne zbocza przyciągające setki zwiedzających. Po pełnym we wrażenia dniu warto zrelaksować się w ekskluzywnej restauracji
lub winiarni w Palazzo Antinori, wybrać się na koncert z muzyką klasyczną, do opery, baletu lub na pełną włoskich rytmów dyskotekę. We Florencji
znajduje się jeszcze wiele ciekawych zabytków, więc przed zwiedzaniem miasta dobrze jest zaplanować wędrówkę i naładować baterie aparatu
fotograficznego.
Mirabilandia – turyści wypoczywający w regionie Emilia-Romania powinni zainteresować się największym włoskim parkiem rozrywki znajdującym się
niedaleko Rawenny. Magiczne i bajkowe miejsce koniecznie trzeba odwiedzić, na 30 ha tonących w zieleni wspaniałe atrakcje znajdą przede
wszystkim dzieci, ale także dorośli nie będą mieli czasu na próżnowanie. Siedem tematycznych stref z ponad czterdziestoma atrakcjami zapewnia
zabawę związaną z pojazdami wodnymi, drogowymi i szynowymi, atrakcje przygodowe, tradycyjne wesołe miasteczka, niewyobrażalnie poszaleć
można na zróżnicowanych zjeżdżalniach czy poczuć prawdziwy wiatr we włosach na największej atrakcji parku, czyli kolejce górskiej iSpeed.
Wypoczywać można także na specjalnie przygotowanych plażach lub spokojnie oglądać widowiskowe spektakle.
San Marino – głównym atutem przyciągającym turystów do malowniczego zakątka Włoch (niewielkiego państewka ze stolicą o tej samej nazwie) są
dziesiątki sklepów z alkoholem i perfumami, niezwykłe widoki, budujące nastrój brukowane, wąskie i strome uliczki oraz historyczna zabudowa wśród
której warto spędzić co najmniej kilka godzin. Centralnym punktem miasta ze wspaniałą panoramą na dolinę rzeki Marecchia jest plac Piazza della
Liberte, na którym można zasiąść w magicznej restauracji i rozkoszując się pożywnym obiadem zbierać siły na zwiedzanie Bazyliki San Marino,
Pałacu Rządowego obfitującego w państwowe symbole i przede wszystkim Tre Torri – trzech średniowiecznych fortec królujących nad miastem.
Najczęściej Zadawane Pytania
Kiedy najlepiej lecieć do Emilia-Romania?
Na letnie wczasy najlepiej wybrać się od maja do października, kiedy temperatury w kraju przekraczają 20°C, najcieplejszymi miesiącami są lipiec i
sierpień, kiedy termometry wskazują powyżej 40°C – jest to idealny okres na wypoczynek, chociaż osoby źle znoszące upały powinny mieć na
uwadze zbyt wysokie temperatury. Ciepłymi miesiącami są też czerwiec i wrzesień doskonale nadające się na urlopy w bardziej sprzyjających
temperaturach powietrza.
Na zwiedzanie zabytków Półwyspu Apenińskiego najlepsze miesiące to od kwietnia do czerwca oraz od września do początków listopada, choć ciężko
wtedy skorzystać z kąpieli morskich, niemniej nie ma wtedy tylu turystów co w okresie letnim.
Planując podróż do Emilia-Romania warto pamiętać o cyklicznych imprezach, na których warto się pojawić jak chociażby majowy festiwal Balsamica,
którego kluczowym tematem jest olej balsamiczny z Modeny.
Jaka waluta obowiązuje we Włoszech i jakie są orientacyjne ceny?
We Włoszech obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce, zwłaszcza jeżeli
chodzi o posiłki w restauracjach i ceny związane z infrastrukturą turystyczną.
Gdzie i jakie pamiątki kupić w Emilia-Romania?
Półwysep Apeniński to skarbnica różnego rodzaju pamiątek, niezależnie w który region trafimy. W miejscowościach wypoczynkowych i kurortach jest
wiele sklepów z pamiątkami, na pewno można w nich znaleźć ciekawe upominki.
Turyści często w małych sklepach i na bazarach szukają antyków i biżuterii, które można kupić taniej niż w stolicy Włoch. Popularnością cieszą się
wyroby kulinarne, szczególnie sery takie jak mozzarella, parmezan, gorgonzola czy mascarpone, a także wyborne wina Chianti, Amarone czy Marsala
– mogą to być pamiątki przeznaczone do konsumpcji lub dla celów dekoracyjnych w specjalnie przygotowanych butelkach. W każdym sklepie z
pamiątkami można także znaleźć suweniry poświęcone największym klubom piłkarskim. Symboliczną pamiątką mogą być miniaturowe włoskie
budowle lub miniaturki z papieskimi akcentami. W poszczególnych regionach specyficzne pamiątki przybierają postać masek, koronek, kolorowego
szkła czy wyrobów ceramicznych. Turyści o zasobniejszych portfelach mogą pokusić się o wyroby takich marek jak Gucci, Prada czy Armani. Warto
pamiętać, że sklepy we Włoszech ze względu na sjestę otwarte są w godzinach: 9:00-13:00 i 15:30/16:00-19:30/20:00.
Ciekawym miejscem na znalezienie pamiątek z podróży po Emilii-Romanii jest barwny targ w Bolonii, położony wśród ulic: Via Clavature, Via Pescerie
Vecchie i Via Draperie. Szczególnie jesienią można nabyć w tym miejscu smakowite trufle, prawdziwki, grube mortadele, bażanty i kaczki. Po
ceramikę najlepiej wybrać się do Faenzy, gdzie na straganach można kupić nie tylko ozdobne drobiazgi, ale także najznamienitsze wyroby kulinarne.
Wyszukaną pamiątką jest z pewnością tradycyjny ocet balsamiczny z Modeny, opakowany w piękny kartonik razem z książeczką z przepisami.
Jaki czas obowiązuje we Włoszech?
Wydruk ze strony http://www.pbpkrosno.com
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 5/6
We Włoszech obowiązuje taki sam czas jak u nas.
Jak poruszać się po Emilia-Romania?
Po Włoszech bardzo dobrze przemieszcza się za pośrednictwem świetnie rozwiniętej kolei obejmującej swoim zasięgiem cały kraj, poszczególne
odcinki pokonuje się bardzo szybko. Dobra połączenia kolejowe funkcjonują też na trasach z głównymi miastami w Europie, obsługuje je m. in. pociąg
Pendolino i Eurostar Italia. Komunikacja autobusowa jest natomiast wolniejsza i obsługuje krótsze trasy.
Włoskie autostrady są szybkie i płatne, chociaż zdarza się, że w okresie świąt i sezonie letnim mogą być zatłoczone. Kierowcy nie mają obowiązku
posiadania międzynarodowego prawa jazdy, a polskie ubezpieczenia komunikacyjne są uznawane. Kierowcę i pasażerów obowiązuje zapięcie pasów,
brak kamizelki odblaskowej skutkuje mandatem. Warto też pamiętać, że we Włoszech obowiązują ostre przepisy dotyczące parkowania i
niedostosowanie się do nich grozi szybkim odholowaniem samochodu i wysokim mandatem.
Jakie są ograniczenia celne we Włoszech?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na
własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić do 200 szt. papierosów, 400 szt. cygaretek, 200
szt. cygar, 1 kg. Tytoniu, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.
Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia we Włoszech?
W nagłych przypadkach turyści z Polski objęci są we Włoszech bezpłatną podstawową opieką medyczną. Opłaca się jednak wykupić polisę
ubezpieczenia podróżnego, która w razie potrzeby umożliwi pokrycie kosztów bardziej zaawansowanego leczenia i transport medyczny. Jeżeli
posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia
powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić. Przed wyjazdem za granicę dobrze jest jednak w oddziale wojewódzkiego NFZ złożyć wniosek
o wydanie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest dowodem posiadania takiego ubezpieczenia.
Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści
powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń
sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.
Ważne informacje MSZ
Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Włoch tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport. Na terenie Włoch
bez wizy można przebywać 90 dni, a okres ważności paszportu nie może być krótszy niż dozwolony czas pobytu.
Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Rzymie:
www.rzym.polemb.net
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Włoskiej
Włochy, Rzym, Via Pietro Paolo Rubens, 20, 00197
Tel.: 0039 06 362 04 200, 0039 06 362 04 204 Tel.: 0039 06 362 04 300 (Wydz. Kons.) Tel. dyżurny: 0039 335 599 52 12 (po godz. pracy) Faks: 0039
06 321 78 95 Faks: 0039 06 362 04 322 (Wydz. Kons.)
[email protected]
www.rzym.polemb.net
Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Bolonii
Włochy, Bolonia, Via Santo Stefano 63, 40125
Tel.: (00-39) 051 22 89 09 Tel.: (00-39) 051 22 74 42 Faks: (00-39) 051 65 93 362
[email protected]
Wydruk ze strony http://www.pbpkrosno.com
Informacje przygotowane przez MerlinX
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)
Strona 6/6