Sprawozdanie z I Kongresu Europejskiej Akademii Otolaryngologii

380
SPRAWOZDANIA, RECENZJE / REPORTS, BOOK REVIEW
Sprawozdanie z I Kongresu Europejskiej Akademii Otolaryngologii
– Chirurgii Głowy i Szyi,
27-30 czerwiec 2009, Mannheim, Niemcy
Stanisław Bień
Otolaryngol Pol 2009;
63 (4): 380-381
©by Polskie Towarzystwo Otorynolaryngologów – Chirurgów Głowy i Szyi
Otrzymano/Received: 28.07.2009
Zaakceptowano do druku/Accepted: 29.07.2009
Świękokrzyskie Centrum Onkologii, Dział Otolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi
Adres do korespondencji/Address for correspondence:
imię i nazwisko: Stanisław Bień
adres pocztowy: Świękokrzyskie Centrum Onkologii, Dział Otolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi, ul. Artwińskiego 3, 25-734 Kielce
tel./fax 0-36 74 336
Kongres w Mannheim był bez wątpienia historycznym wydarzeniem w europejskiej otolaryngologii. Był
inauguracją rzeczywistej działalności Europejskiej
Akademii Otorynolaryngologii – Chirurgii Głowy i Szyi,
formalnie powołanej do życia w 2007 roku, w trakcie
Kongresu EUFOS w Wiedniu. Prezydentem i głównym
organizatorem Kongresu w Mannheim był Prof. Karl
Hörmann, aktualny przewodniczący Sekcji Otorynolaryngologii UEMS, Kierownik Kliniki Otolaryngologii
w Mannheim - Uniwersytetu w Heidelbergu. Współorganizatorem Kongresu, co świadczy o komplementarności tych organizacji, były – EUFOS (Federacje Europejskich Towarzystw Otolaryngologicznych) i Sekcja
ORL UEMS (Europejskiej Unii Lekarzy Specjalistów).
Na temat wzajemnych relacji i celów tych europejskich organizacji otolaryngologów aktualnie pisał
Prof. J. Olofsson – Prezydent EUFOS (Otolaryngol Pol,
2009; 63: 104-108). W przygotowaniu programu naukowego współuczestniczyło 14 europejskich stowarzyszeń
naukowych, reprezentujących zarówno wąskie dziedziny „nadspecjalizacji” w ramach otorynolaryngologii,
jak i dziedziny z pogranicza naszej specjalności. Fakt
ten doskonale ilustruje jeden z głównych celów jaki
stawia przed sobą Europejska Akademia ORL HNS
– utrzymanie w całości naszej specjalności, której grozi
rozczłonkowanie na drobne wysoce specjalistyczne
fragmenty, gubiące często ogólny zarys jaki otorynolaryngologia winna stanowić.
Miejscem obrad było Centrum Kongresowe Rosengarten, w centrum Mannheim, stanowiące dobry
przykład połączenia architektury z początków XX
wieku z nowoczesną doskonale funkcjonalną częścią
i jednocześnie nowoczesnym hotelem. O możliwościach
Congress Center Rosengarten może świadczyć, iż omawiany w sprawozdaniu Kongres, który zgromadził 1450
zarejestrowanych uczestników (łącznie z wystawcami),
zajął jedynie 1/4 powierzchni centrum. Pytanie gdzie
i kiedy powstanie w Polsce chociaż jedno centrum kongresowe z prawdziwego zdarzenia o podobnej wielkości,
pozostaje w sferze pytań retorycznych. Uczestnicy
z Polski to 48 osób (czwarta co do liczebności delegacja
Kongresu). Dało się słyszeć głosy, iż „socjalna” część
kongresu była zbyt skromna (brak posiłków w przerwie
na lunch czy bardzo skromna „get togeather party”),
ale pamiętać należy o nieproporcjonalnie do innych
podobnych kongresów niskiej opłacie uczestnictwa.
Zrobiono tak po to, by umożliwić udział jak największej
liczbie młodych lekarzy, również z krajów słabszych
ekonomicznie. Cel został osiągnięty; 40% uczestników
kongresu stanowili lekarze poniżej 35 roku życia. Apel
Prof. K. Hörmanna, aby wszyscy wykładowcy, na równi
z pozostałymi, zapłacili opłatę za uczestnictwo został,
o ile wiem, zaakceptowany bez dyskusji przez członków
Faculty of Congress.
Naczelnym założeniem Kongresu był cel edukacyjny,
a dopiero na drugim miejscu przedstawienie i konfrontacja osiągnięć naukowych. Stąd też obok przedkongresowych warsztatów, z praktycznymi demonstracjami „na
żywo” anatomii i chirurgii ucha i zatok przynosowych,
w programie Kongresu znalazło się 59 60-minutowych
sesji instruktażowych (opłata 20 EU) według formuły
„How I do it”; 42 konferencje okrągłego stołu; 18 sesji
plakatowych (po 20 plakatów w sesji) i jedynie 7 sesji
referatowych. Taka formuła pozwalała uczestnikom na
bardzo szeroki wybór interesujących tematów z całego
praktycznie spektrum otorynolaryngologii, a jedynym
ograniczeniem było, co nieuniknione, nakładanie się
w czasie szeregu interesujących sesji.
Sesje plakatowe pozostające na szeregu kongresach
daleko na uboczu ogólnego programu, tutaj zostały
dowartościowane przez fakt dwustopniowej selekcji
(najpierw przez moderatorów wybór najlepszych dwóch
plakatów z poszczególnych sesji, a potem wśród tych
wyselekcjonowanych, wybór 4 plakatów przez Komitet
Naukowy Kongresu, które umieszczono w głównym
holu w ostatnim dniu, a autorzy otrzymali dyplomy
i w uzupełnieniu po 1000 EU w trakcie ceremonii
kończącej Kongres.
Drugim, nie waham się powiedzieć, historycznym
elementem Kongresu w Mannheim, był Europejski EgOtolar yngologia Polska tom 63, nr 4, lipiec– sierpień 20 0 9
SPRAWOZDANIA, RECENZJE / REPORTS, BOOK REVIEW
zamin ORL HNS, zorganizowany przez Sekcję ORL
UEMS, a dokładniej przez powołaną w tym celu komisję
egzaminacyjną, spośród członków Sekcji ORL UEMS.
W drugim dniu Kongresu przeprowadzono pierwszą – testową część egzaminu. Te osoby, które zdały pomyślnie
część testową będą mogły za rok przystąpić do części
ustnej i po pomyślnym zdaniu egzaminu będą mogły
posługiwać się tytułem Fellow of European Academy of
Otolaryngology – Head and Neck Surgery, jeśli posiadają
prawo wykonywania zawodu w jednym z krajów Unii
Europejskiej. Lekarze spoza krajów Unii, po pomyślnym zdaniu obu części egzaminu uzyskają „Dyploma
of Excelency of EA ORL-HNS”. Egzamin realizuje jeden
z głównych celów UEMS, jakim jest harmonizacja szkolenia specjalistycznego. Specjalistyczne egzaminy europejskie nie są nowością i aktualnie, w różnych formach,
przeprowadzane są w 24 specjalnościach medycznych.
Najdłuższą, przeszło 20-letnią tradycję ma Europejski
Egzamin Specjalizacyjny z anestezjologii. Egzaminy
na poziomie europejskim nie zastępują automatycznie
egzaminów krajowych, ale w szeregu specjalności, po
ugruntowaniu organizacji i rangi egzaminu, zastąpiono
egzaminy na szczeblu krajowym, egzaminem europejskim. W naszej specjalności być może zajmie to kilka
a nawet kilkanaście lat, ale wszystko wskazuje, że w tym
kierunku będzie się dążyć.
Do egzaminu przystąpiło 81 osób, przy czym najliczniejsze grupy stanowili Niemcy (14 zdających) i Hiszpanie (14 zdających). W sumie kandydaci reprezentowali
25 krajów, nawet tak odległych jak Tajlandia, Meksyk,
Otolar yngologia Polska tom 63, nr 4, lipiec– sierpień 20 0 9
Nowa Zelandia czy Południowa Afryka, a najlepszy
wynik osiągnęła lekarka z Arabii Saudyjskiej. Szkoda,
że w tym gronie nie znalazł się nikt z polskich lekarzy
i trudno uznać, że wpisowe za egzamin (300 EU) było
wystarczającym argumentem. Inna sprawa, że szereg
młodych lekarzy miało, jak się okazało, opłacony udział
w egzaminie przez ich macierzyste szpitale czy przez
szefów klinik w których pracują. Egzamin zawierał
100 pytań typu „multi choice questions”, do rozwiązania w ciągu 3 godzin, a kryterium zaliczającym
egzamin było prawidłowe rozwiązanie 66,6% pytań.
System sprawdzenia testów i obliczenia wyników był
podobny jak w egzaminach organizowanych przez
Centrum Egzaminów Medycznych w Polsce. Egzamin zdało z wynikiem pozytywnym 69 osób i nazwiska tych osób widnieją już na stronie internetowej
www.orluems.com. Stopień trudności pytań nie odbiegał istotnie od polskiego egzaminu. Należy oczekiwać
iż termin i miejsce kolejnego egzaminu testowego, jak
i ustnego – dla grupy która zdała teraz egzamin testowy
zostaną ustalone na najbliższym posiedzeniu Sekcji
ORL UEMS na początku października b.r.
Całość Kongresu zorganizowana została na wysokim, profesjonalnym poziomie i nie waham się powiedzieć że Kongres dobrze zainaugurował działalność
Europejskiej Akademii Otorynolaryngologii – Chirurgii Głowy i Szyi, stając się jednocześnie osobistym
sukcesem Prof. Hörmanna, który organizując go po
raz pierwszy, musiał pokonać wiele barier, również
w środowisku europejskich laryngologów.
381