D - Sąd Apelacyjny w Gdańsku

Sygn. akt III AUz 384/15
POSTANOWIENIE
Dnia 29 lipca 2015 r.
Sąd Apelacyjny w Gdańsku III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSA Małgorzata Gerszewska (spr.)
Sędziowie: SA Barbara Mazur
SO del. Maria Ołtarzewska
po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2015 r. w Gdańsku
na posiedzeniu niejawnym
sprawy S. M.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.
o wysokość zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne
na skutek zażalenia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.
na postanowienie Sądu Okręgowego w Gdańsku VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, zawarte w pkt 2
wyroku z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt VII U 2128/14 w przedmiocie wysokości zasądzonych od wnioskodawczyni
na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego
postanawia:
1.zmienić zaskarżone postanowienie i zasądzić od S. M. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.
dodatkowo kwotę 120 złotych (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;
2. zasądzić od S. M. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. kwotę 120 złotych (sto dwadzieścia
złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Sygn. akt III AUz 384/15
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 2 czerwca 2015 r. (VIIU 2128/14) zawartym w punkcie 2 wyroku Sądu Okręgowego w
Gdańsku VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, Sąd zasądził od wnioskodawczyni S. M. na rzecz Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Zażalenie
na powyższe postanowienie wywiódł pozwany wnosząc o jego zmianę poprzez zasądzenie pełnej kwoty kosztów
zastępstwa procesowego, przy uwzględnieniu wartości przedmiotu sporu, w oparciu o § 6 pkt 2 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z
2013 r., poz. 490), tj. kwoty 180 zł oraz zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Zażalenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zasługiwało na uwzględnienie.
Analizując trafność argumentacji podniesionej przez pozwanego w wywiedzionym zażaleniu, w pierwszej kolejności
wskazać należy, iż przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy Zakład Ubezpieczeń Społecznych w
decyzji z dnia 29 września 2014 r. w sposób prawidłowy ustalił obowiązek i obliczył wysokość zaległych składek na
ubezpieczenie zdrowotne S. M. prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą za okres od listopada 2013 r. do
lutego 2014 r., ustalając ich łączny wymiar na kwotę 1065 zł. A zatem sprawa z odwołania wnioskodawczyni od decyzji
nakładającej na nią obowiązek uregulowania składek na ubezpieczenie zdrowotne jest sprawą o składki, a nie - jak
przyjął Sąd I instancji - sprawą o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego, o których mowa w § 11 ust. 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych
oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego
z urzędu (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r.,490). Jak bowiem wskazał w uzasadnieniu swego postanowienia z dnia
24 września 2012 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie ( III AUz 164/12, LEX nr 1220520) składki na ubezpieczenie
społeczne nie są świadczeniami pieniężnymi z ubezpieczenia społecznego, lecz świadczeniami na to ubezpieczenie,
a skoro tak to uznać należy, że wynagrodzenie pełnomocnika za udział w postępowaniu przed Sądem I instancji
jest uzależnione od wartości przedmiotu sporu. Nie inaczej we wskazanym zakresie wypowiedział się Sąd Najwyższy
w postanowieniu z dnia 5 czerwca 2009 r. (I UZP 1/09, LEX nr 518062), wskazując, że w sprawie z zakresu
ubezpieczeń społecznych dotyczącej przeniesienia na członków zarządu spółki zobowiązań spółki za zaległości z tytułu
składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym powinno być ustalone na podstawie § 6
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych
oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z
urzędu, a nie w oparciu o § 11 ust. 2 tego rozporządzenia. Zaprezentowany pogląd ostatecznie został uznany za trafny
w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2013 r. (I UZP 1/13, Biul. SN 2013/5/15, LEX nr 1316088).
Podzielając w pełni pogląd prawny wyrażony w powołanym wyżej orzecznictwie, Sąd Apelacyjny stanął na
stanowisku, że w analizowanej sprawie należało przyjąć, iż w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych
dotyczącej zobowiązania wnioskodawczyni do uregulowania zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne
wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym powinno być ustalone na podstawie § 6 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Zaznaczyć
bowiem trzeba, że sprawa o uregulowanie należności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne, jest de facto sprawą
o uregulowanie należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, a skoro tak, to zastosowanie do niej znajdują
regulacje szczegółowo omówione powyżej (por. postanowienie NSA w Warszawie z 31 marca 2012 r., I GSK 944/10,
LEX nr 1136592 oraz Sądu Najwyższego z 18 października 2011 r., III UZ 23/11, OSNP 2012/21-22/275).
Z tych względów, Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżone postanowienie z dnia 2 czerwca 2015 r. i przy zastosowaniu
przepisów § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r., zasądził od wnioskodawczyni
na rzecz pozwanego dodatkowo kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za pierwszą instancję,
o czym orzekł w punkcie 1 postanowienia.
W punkcie 2 Sąd Apelacyjny, na mocy § 12 ust. 2 pkt 2 powołanego wyżej rozporządzenia zasądził od wnioskodawczyni
na rzecz pozwanego zwrot kosztów postępowania zażaleniowego w kwocie 120 zł.