Miasto leży w północnej części Gór Izerskich, dokładniej w górnej

Hejnice
Miasto leży w północnej części Gór Izerskich, dokładniej w górnej części doliny rzeki Smědy, na
wysokości 375 m n.p.m., w otoczeniu takich szczytów, jak: Ptačí kupy (1013 m n.p.m.), skalisty
Ořešník (800 m n.p.m.) i Smědavská hora (1084 m n.p.m.). W granicach miasta jest również leżące u
zbiegu rzek Malý (Bílý) i Velký (Černý) Štolpich osiedle Ferdinandov. Hejnice obecnie liczą ok. 3 tys.
mieszkańców.
Podobnie jak sąsiednia Raspenawa, tak Hejnice nie mają ustalonych początków swych dziejów.
Przyjmuje się że pierwszymi osadnikami w tym miejscu byli węglarze. Nazwa osady Hejnice
oznaczała prawdopodobnie określenie „wieś w gajach”. Pierwszą wzmianką o miejscowości jest
wątpliwa informacja o dacie 1211. Miała ona pochodzić z drewnianej belki stropowej kapliczki (napis:
MCCXI), która stała na miejscu dzisiejszej bazyliki mniejszej pod wezwaniem Nawiedzenia
Najświętszej Marii Panny.
Pracujący w 1252 roku przy przebudowie kościoła robotnicy wyryli napis MCCXI na sklepieniu
świątyni. Gotycki kościół z 1472 roku przebudowano w latach 1722-1729 pod kierunkiem T.
Haffeneckera, zachowując fragmenty starych murów w nowej świątyni. W następnych latach
właścicielami hejnickich dóbr została rodzina Rederów i rozpoczęły się czasy protestantyzmu.
Kościół zamknięto, a przybywający nadal pielgrzymi koczowali dookoła miasta. Ówczesna pani tych
ziem, Katarzyna Reder, nakazała wywieźć figurkę Madonny do zamku we Frydlancie. Później, w
1615 roku, zamek strawił pożar, a niektórzy wiązali ten fakt z karą Bożą, jaka spotkała władców za
ten czyn. Następni właściciele okolic, Gallasowie, zwrócili figurkę do hejnickiego kościoła. Ruch
pielgrzymkowy odnowił się. Z tego powodu z inicjatywy hrabiego Františka Gallasa w 1692 roku w
Hejnicach rozpoczęto budowę klasztoru zakonu franciszkanów. Czteronawowy budynek z ambitem
wzniósł M.A. Canevall w latach 1692-1696.
Równolegle z rozwijającym się kultem maryjnym w Hejnicach rozkwitło rzemiosło i później przemysł.
W XVI wieku w okolicach odkryto rudy żelaza. Powstało wiele kopalń. Obok budowano małe huty
żelaza. Później w Hejnicach i okolicach zaczęły powstawać manufaktury, a od XIX wieku nastąpił
znaczny rozwój przemysłu tekstylnego. Przetrwał on do czasów współczesnych w postaci zakładów
włókienniczych. Ponadto produkowano tu również porcelanę i szkło, ale te dziedziny nie rozwinęły
się mimo dużej dostępności surowców i sąsiedztwa większych ośrodków wytwórczych. Miejscowość
Hejnie została oficjalnie miastem 31 lipca 1917 roku. Ma ono dziś charakter przemysłowy i
turystyczny.
Historia z kultem maryjnym w Hejnicach rozpoczęła się od pewnego biednego wytwórcy sieci i sit,
który poszedł do lasu po drzewo. Był zmęczony pracą i zamartwiał się umierającymi od ciężkiej
choroby żoną i dziećmi. Przysiadł pod trzema lipami na urwistym brzegu rzeki Smědy i zasnął.
Przyśnili mu się aniołowie mówiący mu, że znajduje się w niezwykłym miejscu. Powiedzieli też, aby
poszedł do miasta i kupił obrazek Matki Boskiej i wrócił z nim w to samo miejsce – wtedy jego
najbliżsi wyzdrowieją. Tak zrobił i stało się to, co powiedzieli aniołowie. Wydarzenie było głośne w
całych Czechach, na Śląsku, Łużycach, w Polsce i Niemczech. Zaczęli przybywać pielgrzymi. Na
brzegu Smědy wybudowano drewnianą kaplicę i umieszczono w niej obrazek Matki Boskiej. Wkrótce,
bo już w 1352 roku, wybudowano kamienny kościół. Pierwotny obrazek zastąpiono figurką Madonny,
zwaną „Śliczną Matką”.
link do strony głównej miasta Hejnice
www.mestohejnice.cz