interpretacja indywidualna Sygnatura ITPP3/4512

interpretacja indywidualna
Sygnatura ITPP3/4512-680/15/MD Data 2016.01.29
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego
oraz treść powołanych przepisów potwierdzić należy pogląd Wnioskodawcy,
że nieodpłatne (w sensie cywilistycznym) przekazanie na cele osobiste
nieruchomości, o której mowa we wniosku, nie będzie podlegało przepisom
ustawy o VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty
podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ani w związku z nabyciem tej
nieruchomości (miała ono miejsce w ramach transakcji zwolnionej od
podatku), ani jej późniejszym użytkowaniem w ramach prowadzonej przez
niego działalności opodatkowanej. Tym samym nie jest spełniony
konstytutywny warunek opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów,
o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z
2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia
2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.
U., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów
stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2015 r. (data
wpływu 30 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej
m.in. podatku od towarów i usług w zakresie skutków w tym podatku związanych z czynnością
wycofania nieruchomości niemieszkalnej z działalności gospodarczej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 30 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej
dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków w tym podatku związanych z
czynnością wycofania nieruchomości niemieszkalnej z działalności gospodarczej.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca (osoba fizyczna) prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest
najem nieruchomości niemieszkalnej. Przedmiotowa nieruchomość stanowi środek trwały
wprowadzony do ewidencji środków trwałych i – zgodnie z regulacjami ustawy o podatku
dochodowym do osób fizycznych – podlega amortyzacji na zasadach określonych w art. 22a, 22b,
22g i dalej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wnioskodawca zamierza wycofać nieruchomość z działalności gospodarczej i przekazać na
potrzeby osobiste w celu darowania jej synowi do jego majątku osobistego. W związku z faktem,
że wartość składnika majątku wynikająca z ewidencji nie stanowi wartości rynkowej zamierza po
wycofaniu składnika majątku określić jej wartość rynkową. W tym też celu zostanie sporządzony
przez rzeczoznawcę operat szacunkowy. Określona w nim wartość nieruchomości będzie
stanowiła wartość darowizny wynikającej z umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego.
Nieruchomość wykorzystywana w działalności gospodarczej została nabyta „na podstawie
zwolnienia” od podatku od towarów i usług, a w trakcie jej użytkowania nie zostały poniesione
nakłady na remont, modernizację, adaptację i rozbudowę.
W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.
Czy w przypadku wycofania środka trwałego z działalności gospodarczej powstanie obowiązek
podatkowy w podatku od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie nieruchomości na cele osobiste nie rodzi skutków
podatkowych w VAT, gdyż nie jest czynnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a
w szczególności nie jest to dostawa określona w art. 7 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny
prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.
U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem
od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na
terytorium kraju (…).
Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także
wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r, poz. 121,
z późn. zm.) – dalej jako „K.c.” – rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty
materialne.
Według art. 46 § 1 K.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące
odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części
takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot
własności.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy
rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1,
rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego
przedsiębiorstwa, w szczególności:
1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym
byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich
domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny
– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku
należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów
lub ich części składowych.
Według art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie
budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku
dochodowym.
Aby doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione
łącznie następujące warunki:

dokonującym nieodpłatnego przekazania powinien być podatnik podatku od towarów i usług;

przekazane przez podatnika towary powinny należeć do jego przedsiębiorstwa;

przedmiotem nieodpłatnego przekazania powinien być towar, w stosunku do którego
podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku
naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.
Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, str.
1, z późn. zm.), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część
majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które
przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona
przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w
części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.
W swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”)
wyjaśnił cel wprowadzenia tej regulacji. Przykładowo w wyroku w sprawie C-20/91 Pieter de Jong
TSUE zaznaczył, że „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE)
jest zapewnienie równego traktowania zarówno podatnika stosującego do użytku prywatnego
towary stanowiące część składową majątku przedsiębiorstwa, jak i zwykłego konsumenta
kupującego towary tego samego rodzaju. Mając na względzie powyższy cel, przepis ten
zapobiega sytuacji unikania przez podatnika, który odliczył VAT od zakupu towarów
wykorzystywanych do swego przedsiębiorstwa, zapłaty VAT w momencie przenoszenia tych
towarów z przedsiębiorstwa do użytku prywatnego oraz odnoszenia przez niego korzyści, do
których nie jest uprawniony w porównaniu ze zwykłym konsumentem, który nabywa towary i
uiszcza od nich VAT” (pkt 15 wyroku).
Ponadto w wyroku w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum TSUE wskazał, że „celem art. 5(6)
Szóstej Dyrektywy jest zapewnienie równego traktowania podatnika, który wykorzystuje aktywa
przedsiębiorstwa do celów prywatnych i zwykłego konsumenta, który nabywa towary tego samego
rodzaju” (pkt 21 wyroku).
Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą,
której przedmiotem jest najem nieruchomości mieszkalnej. Nieruchomość ta jest środkiem trwałym
wprowadzonym do ewidencji środków trwałych i podlega amortyzacji. Wnioskodawca zamierza
wycofać nieruchomość z działalności gospodarczej i przekazać na potrzeby osobiste w celu
darowania jej synowi do jego majątku osobistego. Nieruchomość wykorzystywana w działalności
gospodarczej została nabyta „na podstawie zwolnienia” od podatku od towarów i usług, a w trakcie
jej użytkowania nie zostały poniesione nakłady na remont, modernizację, adaptację i rozbudowę.
Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą skutków w VAT związanych z
czynnością wycofania ww. nieruchomości z działalności gospodarczej.
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść
powołanych przepisów potwierdzić należy pogląd Wnioskodawcy, że nieodpłatne (w sensie
cywilistycznym) przekazanie na cele osobiste nieruchomości, o której mowa we wniosku, nie
będzie podlegało przepisom ustawy o VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia
kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ani w związku z nabyciem tej
nieruchomości (miała ono miejsce w ramach transakcji zwolnionej od podatku), ani jej
późniejszym użytkowaniem w ramach prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. Tym
samym nie jest spełniony konstytutywny warunek opodatkowania nieodpłatnego przekazania
towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu
prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa
podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim
wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym
skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa
(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch
egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi
organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na
wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww.
ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów
prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie
naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co
do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami
skargi oraz powołaną podstawą prawną.