D - Sąd Rejonowy w Słupsku

Sygn. akt XIV W 1699/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 listopada 2015 r.
Sąd Rejonowy w Słupsku, XIV Wydział Karny w składzie :
Przewodnicząca: SSR Agnieszka Buraczewska
Protokolant: prot. sąd. Monika Skóra
przy udziale oskarżyciela publicznego: T. W.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 8 września 2015 r., 20 października 2015 r. oraz 17 listopada 2015 r. sprawy:
K. K.
s. S. i R. z domu S.
ur. (...) w S.
obwinionego o to, że:
w dniu 8 maja 2015r. ok. godz. 19:20 w S. przy placu (...), w sklepie (...) dokonał kradzieży 1 szt. „Szynka z wędzarni”
o wartości 13,02 złotych na szkodę (...) S.A.B.w S.
tj. o popełnienie wykroczenia z art. 119 § 1 kw
I. uznaje obwinionego K. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku,
wyczerpującego znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw
wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (sto) złotych;
II. zasądza od obwinionego K. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków
postępowania i wymierza mu opłatę w kwocie 30 (trzydzieści) złotych.
Sygn. akt XIV W 1699/15
UZASADNIENIE
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 8 maja 2015r. około godziny 19:20 K. K. przyszedł do sklepu (...) - (...) S.A. w S. przy Placu (...). Wchodząc
do sklepu poinformował pracownika ochrony W. Ż., że ma w torbie dwa opakowania sera (...), które okazał mu.
Następnie dokonał zakupów różnych produktów, w trakcie czego do posiadanej przy sobie torby włożył 1 sztukę
„Szynki z wędzarni” o wartości 13,02 złotych, której nie ujawnił przy kasie i nie dokonał zapłaty za nią. Po uiszczeniu
zapłaty za pozostałe produkty został poproszony do odrębnego pomieszczenia, gdzie po przeanalizowaniu rachunku,
pracownik ochrony stwierdził, że K. K. nie zapłacił za „Szynkę z wędzarni” i na miejsce wezwał patrol policji. K. K.
twierdził, że również ten towar miał w torbie, wchodząc do sklepu i zakupił go w innym sklepie sieci (...).
K. K. ma 38 lat, rozwiedziony, ma jedno dziecko, na które łoży alimenty w wysokości 300 zł. Prowadzi
własną działalność gospodarczą z dochodem ok. 2000-3000 złotych miesięcznie. Majątku nie posiada. Karany za
przestępstwo, odbywał karę pozbawienia wolności w wymiarze 4 lat, nie leczony psychiatrycznie ani odwykowo.
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie: częściowo wyjaśnień obwinionego K. K. (k. 29-30
– czas nagrania 00:05:39 – 00:23:14), zeznań świadka W. Ż. (k. 30-32 – czas 00:23:26 – 00:47:20) i pozostałych
dokumentów zgromadzonych w toku postępowania, ujawnionych na rozprawie głównej.
Obwiniony K. K. nie przyznał się do zarzuconego mu czynu.
Wyjaśnił, że został niesłusznie posądzony o kradzież szynki. Twierdził, że robił zakupy, a wchodząc do sklepu
pokazywał ochroniarzowi, że ma w torbie zakupy z innego sklepu, w tym szynkę, o której kradzież został później
posądzony. Podnosił, że ochroniarz bezpodstawnie zarzucił mu kradzież, że pokazywał mu zarówno ser jak i szynkę,
które miał w torbie, a które zakupił wcześniej w sklepie (...) na terenie T.. Wyjaśnił nadto, że wracał z pracy z terenu
T., gdzie kupił właśnie te rzeczy. Obwiniony podnosił również, że miał przy sobie pieniądze i mógł zapłacić za towar,
którego kradzież mu zarzucono, tak jak za inne towary, które kupił. Obwiniony twierdził, że prosił o sprawdzenie
numeru serii, partii, kodu kredkowego i porównanie z towarem w tym sklepie, czego nie uczyniono.
Ponadto obwiniony K. K. twierdził, że w późniejszym czasie ten sam ochroniarz w innym sklepie sieci (...) posądził
go o kolejną kradzież. Twierdził, że mu groził, był wobec niego agresywny, co skutkowało złożeniem zawiadomienia w
Prokuraturze Rejonowej w Słupsku (k. 27) oraz skargą w firmie zatrudniającej ochroniarza.
Sąd zważył, co następuje:
Wyjaśnienia obwinionego K. K. są wiarygodne tylko w tej części, gdzie przyznaje on, że był tego dnia w sklepie (...)
i dokonał zakupów, za które zapłacił. Jednakże w tym zakresie w jakim stoją w sprzeczności z konsekwentnymi i
spójnymi zeznaniami świadka W. Ż. – ochroniarza pracującego w sklepie (...) przy ul. (...), nie zasługują one na wiarę.
Świadek W. Ż. stwierdził jednoznacznie, że obwiniony pokazując mu zawartość torby przy wejściu do sklepu, nie
miał w niej szynki, a jedynie dwa opakowania sera – wskazał jego nazwę. Ponadto świadek podkreślał, że obserwował
jego zachowanie w sklepie i widział jak podchodził do działu z wędlinami i przekładał tenże towar w ręce. Świadek
podkreślał, że ujawniona szynka była chłodna, co świadczyło, że była wyjęta z chłodni. Istotne w zeznaniach świadka
było też to, że nie mógł on później dokonać przeliczenia towaru, aby ujawnić faktyczny brak, z uwagi na charakterystykę
– sprzedaż na wagę.
W ocenie Sądu mimo tego, że obwiniony K. K. nie przyznał się do zarzuconego mu czynu, to jego wyjaśnienia odnośnie
tego, że ujawnioną szynkę miał już w torbie przy wejściu do sklepu nie zasługują na wiarę. Zdaniem Sądu jednoznaczne
oświadczenia co do tej kwestii złożone przez świadka W. Ż. (k. 32 – czas 00:44:38) są w pełni wiarygodne. Świadek
od samego początku twierdził, że w torbie okazanej mu przez obwinionego były jedynie dwa opakowania sera (Ser
Królewski). Zatem tłumaczenia obwinionego Sąd przyjął jako jego linię obrony. Nie sposób zarzucić świadkowi
W. Ż. celowe działanie na szkodę obwinionego, bo nie ma ku temu racjonalnej przyczyny. Świadek pracując jako
ochroniarz w sklepie, wykonywał jedynie swoje obowiązki służbowe, nie miał żadnego dodatkowego interesu w tym,
aby wykazywać wobec obwinionego, że dopuścił się on wykroczenia. Podjął wobec niego interwencję w związku z tym,
że miał wątpliwości co do jego zachowania w sklepie, które obserwował – jak wynika z jego zeznań – na monitoringu,
i w ocenie Sądu jego zeznania układają się w logiczną całość.
Niewiele wniosły do sprawy zeznania świadków R. B. (k. 50-51) oraz R. Z. (k. 51 – 52), którzy potwierdzili
jedynie swój udział w podjętej interwencji w związku z podejrzeniem popełnienia wykroczenia.
Również świadek A. K. (k. 52) nie wniosła nic do sprawy, ponieważ nie kojarzyła przedmiotowego zdarzenia.
Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, a stanowiące materiał dowodowy w niniejszej sprawie również nie budziły
wątpliwości co do ich wiarygodności i rzetelności. Sąd nie uzyskał zapisu monitoringu z przedmiotowego zdarzenia
od firmy (...) S.A. – k. 56.
Podsumowując zatem powyższe rozważania stwierdzić należy, że obwiniony K. K. dopuścił się zarzuconego mu czynu
i zachowaniem swym wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 kw, dokonując kradzieży 1 szt. „Szynki z
wędzarni” o wartości 13,02 złotych.
Sąd wymierzając obwinionemu K. K. karę kierował się dyrektywami art. 33 k.w. Sąd przyjął jako okoliczność
obciążającą wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu przejawiający się w nagminności tego typu zachowań i braku
poszanowania cudzej własności. Z drugiej strony miał na uwadze niewielką wartość skradzionego mienia i fakt, że
zostało ono odzyskane.
Uwzględniając powyższe Sąd ukarał obwinionego za czyn z art. 119 § 1 kw karą grzywny w wysokości 100 złotych.
Sąd uznał, że orzeczona wobec obwinionego kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu przez niego
popełnionego, stopnia jego winy oraz motywacji. Sąd doszedł do przekonania, że tak orzeczona kara w sposób należyty
wdroży sprawcę do przestrzegania porządku prawnego, zapobiegając jego powrotowi do wykroczenia oraz skutecznie
spełni swoje cele zarówno w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej.
O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 118 § 1 i 3 kpw oraz art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3
ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 ze
zm.). Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków
postępowania (§ 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości
zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w
sprawach o wykroczenia Dz.U. z 2001 r., nr 118, poz. 1269) oraz wymierzył mu opłatę w wysokości 30 złotych. Zasadą
w postępowaniu w sprawach o wykroczenia jest ponoszenie przez ukaranych za popełnienie wykroczeń kosztów
postępowania. Tym samym zgodnie z zasadami postępowania w sprawach o wykroczenia należało ukaranego obciążyć
kosztami postępowania – wydatkami oraz opłatą.