Jan Łysek - ZAOLZIE.org
Transkrypt
Jan Łysek - ZAOLZIE.org
Jan Łysek ŚPIĄCY RYCERZE ... kiedy się wpatrzę w ono morze kłosów, w których niby na harfie grają wiatry letnie, i kiedy tęskny słucham owych głosów, wyraźnie słyszę i odczuwam świetnie, że tam głos skargi jeszcze ciągle dzwoni. Czasami znowu akord całej błoni, związany właśnie z takich łanów polnych, zdaje się wołać: „Budźcie się do czynu! Wszystkich was chcemy – ziemi naszej synów – widzieć nad nami jako gazdów wolnych”... Więc wierzę mocno, że owo śpiewanie, co się odzywa do mnie z głębi roli, chce mi przypomnieć moje powołanie: „Idź, zagój ranę, która lud ten boli. Idź, bo Twoja nadeszła już chwila. Ognisko w domach tli. Jeszcze nie zgasło. Śpiący lud w trudzie zmaga się, wysila, by się obudzić. Czas, byś dawał hasło!”... * * * Notka biograficzna autora: Jan Łysek, pseud. Jan Obuszek (1887-1915), nauczyciel, działacz kulturalnooświatowy. Urodzony w Jaworzynce, pracował w Datyniach Dolnych, Suchej Średniej oraz w Jaworzu. Działacz Polskiego Towarzystwa Nauczycielskiego. Jeden z inicjatorów powołania skautingu na Śląsku Cieszyńskim. Zginął na Wołyniu podczas I wojny światowej. Swoje utwory drukował na łamach „Zarania Śląskiego”. Jego najwybitniejszym dziełem jest dramat „Śpiący rycerze”, z którego wybraliśmy powyższy fragment. Na zdjęciu panorama Zaolzia w tle z Czantorią