easter wish - Holy Family Parish

Z ŻYCIA PARAFII
1. WIELKI PIATEK
Uwielbiajmy Chrystusa Syna Bożego, który nas odkupił Krwią swoją. Był jak Baranek na rzeź
prowadzo-ny, a kiedy Go dręczono, nie otworzył ust swoich i na śmierć Go skazano, aby życie
przywrócił swojemu ludowi – na śmierć ofiarował siebie i do przestępców był zaliczony.
Zostaliśmy wykupieni … drogocenną Krwią Chrystusa, jako Baranka niepokalanego.Wielbimy
Krzyż Twój, Panie Jezu, … bo przez drzewo krzyża przyszła radość dla całego świata –
zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierc Jego Syna.
2. WIELKA SOBOTA.
Uwielbiajmy Chrystusa Pana, umęczonego za nas i złożonego do grobu. Uczniowie pogrzebali
Pana i przed wejściem do grobu zatoczono kamień, arcykapłan opieczętował go i ustawili
żołnierzy, aby strzegli grobu. Dzisiaj nasz Zbawiciel wyrwał nas z mocy śmierci, rozerwał pęta
Otchłani i złamał potęgę szatana.
3. NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO.
Dziś Chrystus zmartwychwstał i zajaśniał przed swoim ludem, który
wybawił krwią swoją. Nasz Zbawiciel powstał z grobu. Zmartwychwstał
jak zapowiedział, Alleluja.
W ciszy udajemy się do grobu Pańskiego. Po krótkiej adoracji. Kapłan bierze do ręki krzyż i
ogłasza: Zmartwychwstał Pan z Grobu! Następnie przy drugim śpiewie: bierze figurę
zmartwychwstałego Pana i podaje, aby była niesiona w procesji. Przy trzecim śpiewie podaje
paschał. Po czym kapłan bierze Najświętszy Sakrament i rusza uroczysta procesja
Resurekcyjna. W tym dniu wspaniałym, Piotr daje świadectwo o zmartwychwstaniu Pana.
Paweł zachęca szukać Tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus po prawicy Ojca. On został
ofiarowany jako nasza Pascha. On nas odkupił i pojednał z Ojcem. W tym dniu wspaniałym
wszyscy się radujmy.
4. PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY
Niedziela zwmartwychwstania rozpoczęła Oktawę Wielkanocną, która jest w Liturgii
jedynym wielkim Dniem Zmartwychwstania. Dziś wspominamy niewiasty, które poszły do
grobu Jezusa z wonnościami; polewamy się symbolicznie wodą. Mszę św. rozpoczynamy od
pokropienia wodą, na pamiątkę naszego Chrztu. Radujmy się wszyscy, ponieważ Chrystus
zmartwychwstał i króluje na wieki. Piotr prosi mie-szkańców Jerozolimy o przyjęcie do
wiadomości i posłuchanie uważnie jego słów. Teraz, Piotr, głosi zmartwychwstanie Chrystusa.
Wyznaje przed ludem: „My jesteśmy tego świadkami”, jedliśmy z Nim i pili po Jego
zmartwychwstaniu. Kościół prosi: „Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem”. Zdumieni cudem
zmartwychwstania,- dniem,który Pan uczynił radujmy się i weselmy.
5. W NIEDZIELĘ MIŁOSIERDZIA BOŻEGO,
Kwietnia 27, Ojciec Św. Franciszek wyniesie na ołtarze dwu papieży: Jana XXIII i Jana
Pawla II. W tym też dniu będzie dodatkowa msza św. w czasie której dzieci przystąpią do
pierwszej komunii św. Pamiętajmy o tych dzieciach i ich rodzinach w naszych modlitwach.
(codziennie od Wielkiego Piątku odmawiamy Koronkę do Bożego Miłosierdzia, aż do Niedzieli
Miłosierdzia Bożego)
EASTER WISH
The Lord has risen from the dead let us
all exult and rejoice,
for he reigns for all eternity,
alleluia!
may YOU receive the reward of
everlasting life from him,
through whose earthly
death you believe That you escape
eternal death.
May you possess a share in his
Resurrection.
Alleluia!
CANNONIZATION OF BOTH POPE JOHN XXIII AND
POPE JOHN PAUL II WILL TAKE PLACE ON APRIL 27, 2014
Pope John the XXIII entered his papacy at the age of 77 with an already rich
experience of life formed by living and working in a variety of diverse cultures,
religions, and peoples. He brought with him a practical knowledge of poverty
and riches, of ministering in wars and in peace. This knowledge proved to be
invaluable as he was propelled into a leadership role for not only the Church but
the secular world.
He knew that the Church could not be kept separate from the workings of the
world. He strongly believed that spiritual values needed to be exerted as the
“guiding influence” on all c” components” such as culture, social institutions,
economics, politics, law and science – all that made up “ the external
community” of humanity and “its continual development” (Pacemin Terris#36).
Above all John XXIII upheld the pursuit of truth and freedom as basic needs for both men and women:
that each person should be free to seek truth and meaning as a right in itself.
He promoted the dignity of employment, the essentiality of care and stability for the aged, disabled and
those suffering loss. He became an essential pivot for balancing the spiritual with the secular: of not
losing sight of one by focusing solely on the other. That was his greatest legacy.
He not only reshaped single-handedly the role and activities of the papacy and the institutional Catholic
Church, but his thirst for unity and peace introduced the atmosphere for dialogue as an alternative to
defense. He reminded us that there’s a better way to steer the course of history and “prepare a glorious
future”. “We have to do it together, he said. And we have to do it with God”.
Pope John Paul II became Pope at the age of 58. He was the second longest
Pope in history. His Papacy was 27 years and was one of the most travelled
world leaders in history, visiting 129 countries during his pontificate. As the
dawn of the third millennium approached, Pope John Paul II began to lay out the
steps that were to mark one of the most remarkable years in the history of
Christendom. The year 2000 was designed to kick-start what the Pope liked to
call the “new evangelization”. Though he called it “new” he acknowledged that
in many countries with Christian histories, it was an attempt to re-evangelize
Christians who had fallen away from the practice of their faith. The Pope often
lamented that many lived “lives of practical atheism,” or acted as if God did not
exist, though they may be nominal Christians.
The Pope came to Toronto during World Youth Day 2002 for a week-long extravaganza of faith in one of
the world’s most secular cities. Some 300,000 gathered at Exhibition Place in downtown Toronto to greet
the Pope. A few days later 800,000 gathered at Downsview Park for the final Mass.
Throughout the final years the Pope became visibly older and more frail. He saw his frailty and suffering
as a gift from God, one that taught him to understand how the world’s people suffered and to empathize
with them. He never stopped praying, never stopped working, never stopped exhorting us to turn to God
and be free. Most important of all, he never stopped telling us; “Be not afraid.”