Dokad idziesz 2010.10 pazdziernik

GAZETKA PARAFII RZYMSKOKATOLICKIEJ
P.W. WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO
W JAŹWINIE
ROK IV PAŹDZIERNIK NR 12 /35/2010
Wspomnienie
rocznicy:
Cud, który w roku 1917 roku oglądało 70 tysięcy ludzi, sprawił, Ŝe wielu
wątpiących nawróciło się. Dziś cud moŜe być doświadczany przez kaŜdego z nas!
Cud nawrócenia !
Oto Matka BoŜa na
miejsce w Fatimie
zakończenie objawień mających
ukazała niesamowite zjawisko - „cud
słońca”.
roku chmury nagle rozstąpiły się,
pojawiło się słońce. Świeciło
intensywnością. Nagle zaczęło obracać
wokół własnej osi, potem rozpoczęło
rzucając czerwone języki ognia.
zdawała się spadać na przeraŜony
słońce tym samym szlakiem powróciło
13 października 1917
a przed oczami tysięcy ludzi
z niewidzianą dotychczas
się z zawrotną szybkością
„wędrówkę” po niebie,
W końcu rozpędzona kula
tłum. Po około 10 minutach
na swoje miejsce i zaczęło świecić normalnym blaskiem.
Dziś teŜ, jak w Fatimie i innych miejscach objawień, Maryja wzywa do modlitwy róŜańcowej.
A jeśli Matka BoŜa przy kaŜdej okazji prosi nas o RóŜaniec to prosi nas właśnie o poznanie tajemnic
wiary i o Ŝycie tymi tajemnicami. Prosi takŜe dla tego, Ŝe Ona jest w RóŜańcu i chce nam pomagać
wnikać w te tajemnice. Modląc się na róŜańcu naleŜy zastawiać się co, dlaczego i po co Bóg to uczynił,
co uczyniły osoby, o których mowa w tajemnicach, co mogły przeŜywać, porównywać się z nimi, czy ja
tak samo postępuję, jak postępuję w podobnych sytuacjach, przyrównywać się do Jezusa, Maryi
i innych. RozwaŜaniom mogą towarzyszyć poruszenie uczuciowe, jeśli trzeba prośmy, Ŝałujmy,
przepraszajmy, wyraŜajmy naszą miłość. Odmawiając róŜaniec oddajemy wszystkie nasze sprawy w
ręce Maryi, a Ona zanosi je do Jezusa. Jeśli tak będziemy przeŜywać tę modlitwę to doświadczymy,
Ŝe:
RóŜaniec - to nie "klepanie" zdrowasiek; to głęboka modlitwa; to sposób na Ŝycie!
NaboŜeństwa róŜańcowe w miesiącu październiku w naszej parafii:
w Jaźwinie g. 1730 ; w Uciechowie g. 1630 ; w Stoszowie g. 1800
Cuda eucharystyczne. Kraków 1345 r. W Krakowie w 1345 r. w kościele
Kościół BoŜego Ciała.
pw. Wszystkich Świętych, w noc poprzedzającą uroczystość BoŜego Ciała ,
złodzieje rozbili tabernakulum i zabrali puszkę z konsekrowanymi komunikan tami. Kiedy spostrzegli się, Ŝe nie jest ona ze szlachetnego metalu, zawiedzeni
wrzucili ją za miastem w porośnięte trawą mokradła.
Podczas trzech kolejnych nocy świetlista łuna biła z tego miejsca. Dochodzono
przyczyny tego zjawiska. Upatrywano w nim zapowiedź nadciągających niesz część. Biskup nakazał post. Po kilku dniach śmiałkowie odnaleźli w trawach
i błocie puszkę z Hostiami. Zaniesiono je do katedry i urządzono naboŜeństwo
wynagradzające za popełnione świętokradztwo. Na miejscu znaleziska król
Kazimierz Wielki kazał wybudować kościół pw. BoŜego Ciała, a wokół niego
osadę nazwaną później Kazimierzem.
(opr. na podst. „Cuda eucharystyczne”ksk)
Makieta Kościoła Wszystkich Świętych
stojąca na miejscu kościoła z 1345 r.
Krzysztof przyjmuje posługę
akolitatu z rąk ks. bpa Adama.
Od 1 do 26 września przebywał w naszej parafii, na praktyce duszpaster skiej, ks. kleryk, Krzysztof Papierz. Jest On studentem piątego roku naszego
WyŜszego Seminarium Duchownego w Świdnicy. W swojej drodze do
kapłaństwa, na zakończenie czwartego roku, przyjął posługę akolitatu. Za
kilka dni rozpocznie następny rok akademicki. Dziękuję Mu za Jego
obecność w naszej wspólnocie i za wszystko dobro, jakim przez Jego posługę
Bóg obdarzał kaŜdego z nas. Ks. Krzysztofie – będziemy się modlić za
Ciebie, by Pan Jezus, który Cię powołał udzielał Ci potrzebnych łask.
Szczęść BoŜe ! ks. Stanisław
Seminarium jest to miejsce, gdzie kształcą się przyszli kapłani.
KaŜdy, kto pragnie słuŜyć Bogu i drugiemu człowiekowi przez
posługę prezbitera, tam rozpoczyna drogę swojego powołania i
spędza tam sześć lat swojego Ŝycia. Seminarium ma pomóc
rozpoznać młodemu człowiekowi w ostatecznym wyjaśnieniu
sprawy jego powołania. W tym wszystkim pomaga mu formacja
seminaryjna, która odbywa się w czterech płaszczyznach:
ludzkiej, duchowej, intelektualnej i duszpasterskiej.
Formacja ludzka ma na celu ukształtowanie dojrzałej osobowości, postawy dialogu i szacunku wobec
drugiego człowieka. Stanowi ona fundament formacji kapłańskiej. Odbywa się ona poprzez Ŝycie we
wspólnocie, rozwijanie swoich zainteresowań oraz pracę, intelektualną i fizyczną.
Formacja duchowa jest najwaŜniejsza w kształtowaniu przyszłych kapłanów. To dzięki niej
seminarzyści uczą się Ŝyć w zaŜyłej i nieustannej łączności z Bogiem. Ona uczy, jak stawać się
prawdziwym uczniem i świadkiem Chrystusa we współczesnym świecie. Prowadzi ona takŜe do pełni
Ŝycia chrześcijańskiego. Temu słuŜy codzienny udział we Mszy Świętej, róŜnego rodzaju naboŜeństwa,
cotygodniowa spowiedź, konferencje ascetyczne, rekolekcje, dni skupienia, czytanie duchowne i wiele
jeszcze innych praktyk, które podejmują klerycy.
Formacja intelektualna odbywa się poprzez udział w wykładach, podczas których klerycy
zdobywają wiedzę z zakresu filozofii, teologii (m.in. fundamentalnej, dogmatycznej, moralnej), historii
Kościoła, prawa kanonicznego i wielu innych nauk. Ma ona przygotować przyszłych kapłanów do
pracy duszpasterskiej na parafiach.
Formacja duszpasterska ma równieŜ za zadanie przygotować kleryków do ich przyszłej pracy
kapłańskiej. Odbywa się ona poprzez udział w wykładach, podczas których są prowadzone róŜnego
rodzaju ćwiczenia z liturgiki, muzyki, homiletyki. Tę część formacji tworzą równieŜ praktyki
duszpasterskie, jakie odbywają diakoni i akolici na róŜnych parafiach naszej diecezji.
Tam w skrócie moŜna przedstawić formacje w seminarium. A jak wyglądają poszczególne stopnie w
drodze do kapłaństwa?
JeŜeli ktoś poczuje glos powołania kapłańskiego i chcę wstąpić do seminarium duchownego, musi
najpierw złoŜyć odpowiednie dokumenty, zdać egzamin wstępny i dostarczyć opinię od swojego
Księdza Proboszcza. W tedy Rektor seminarium decyduję o jego przyjęciu i rozpoczyna on swoją
drogę do kapłaństwa.
Pierwszym takim waŜnym momentem są obtuniczyny, które zawsze odbywają się 31
października. Wtedy Ksiądz Biskup w katedrze, w obecności rodzin kleryków pierwszego roku,
nakłada im uroczyście tunikę. Jest to biała szata, którą ubierają oni podczas wykonywania czynności
liturgicznych.
Następnym takim waŜnym momentem, który pamięta się przez całe Ŝycie są obłóczyny.
Odbywają się one 8 grudnia, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Wtedy
to alumni roku trzeciego przyjmują z rąk Księdza Biskupa strój duchowny i od tego dnia chodzą w
sutannie. Nie są oni co prawda jeszcze księŜmi, ale juŜ tak wyglądają.
RównieŜ klerycy roku trzeciego, na zakończenie rekolekcji wielkopostnych przyjmują z rąk
Biskupa pierwszą posługę – lektorat. Od tego momentu mają prawo czytać w czasie liturgii Pismo
Święte, komentarze. Mogą takŜe błogosławić pokarmy na stół wielkanocny oraz łąki i pola pod zasiew.
23 czerwca, na zakończenie czwartego roku formacji, klerycy przyjmują posługę akolitatu. Stają się
oni nadzywaczajnymi szafarzami Komunii Świętej. Mogę oni rozdawać Komunię, zanosić ją chorym,
wystawiać Najświętszy sakrament oraz dokonywać puryfikacji (oczyszczenia) naczyń liturgicznych.
Po obronieniu pracy magisterskiej i zakończeniu piątego roku studiów klerycy przyjmują
pierwsze święcenia – diakonat. Od tego momentu są oni włączeni do stanu duchowieństwa. Zadaniem
diakona jest, jak przypomina Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium: „ (...) uroczyste
udzielanie chrztu, przechowywanie i rozdzielanie Eucharystii, asystowanie i błogosławienie w imieniu
Kościoła związkom małŜeńskim, udzielanie Wiatyku umierającym, czytanie wiernym Pisma Świętego
(zwłaszcza Ewangelii), pouczanie i zachęcanie ludu, przewodniczenie naboŜeństwom i modlitwie
wiernych, sprawowanie sakramentaliów, przewodniczenie obrzędom Ŝałobnym i pogrzebowym”.
Całość formacji seminaryjnej wieńczą święcenia prezbiteratu. Odbywają się one w maju, na
zakończenie szóstego roku studiów i zdaniu wszystkich egzaminów. Od tego momentu nowi kapłani
słuŜą Biskupowi i całemu Kościołowi poprzez posługę jaką pełnią na parafiach.
Akolita Krzysztof Papierz
Z takim pytaniem 31 dzieci z opiekunami, 25 września, wyruszyło wyjechało autokarem w Rudawy
Janowickie.
Nabierające kolorów liście drzew nieśmiało przypominały: idzie jesień. Pan Bóg dał nam piękną
pogodę, dzięki której przeŜyliśmy wiele radości zdobywając najwyŜsze szczyty tego pasma gór.
Dziękujemy P. Stanisławowi Jakubowskiemu za przewodnictwo i fachową opiekę .
Pierwszy odpoczynek.
Zdobycie Sokolików wymagało odwagi i wysiłku.
Parafia Rzymskokatolicka
p.w. Wniebowstąpienia
Pańskiego w Jaźwinie.
Jaźwina 80
58-210 Łagiewniki
Msze św. w niedziela
i święta
Jaźwina 8.00 i 12.15
Uciechów 9.30
Stoszów 11.00
NaboŜeństwa RóŜańcowe:
W dni powszednie:
Jaźwina g.17.30
Uciechów g. 16.30
Stoszów g. 18.00
W niedziele
Jaźwina g. 17.00
Uciechów g. 16.00
Stoszów g. 18.00
Duszpasterstwo chorych:
Chorych z posługą
sakramentów świętych
w ich domach,
odwiedzę w I sobotę
października
od g. 10.00.
Chrzty:
- w kaŜdą drugą niedzielę
miesiąca
- chrzest naleŜy zgłosić dwa
tygodnie
przed tą uroczystością.
Wymagane dokumenty:
- świadectwo urodzenia dziecka
z USC;
-zaświadczenie rodziców
chrzestnych, Ŝe są praktykującymi
katolikami,
- świadectwo ślubu kościelnego
Śluby:
- narzeczeni zgłaszają się trzy
miesiące przed planowanym dniem
zawarcia małŜeństwa.
Wymagane dokumenty:
- dowód osobisty,
- aktualne świadectwo chrztu św.
- (waŜne trzy miesiące) do daty
ślubu,
- świadectwo bierzmowania,
- zaświadczenie o uczestnictwie w
katechezach przedmałŜeńskich,
Kancelaria parafialna.
Czynna w soboty:
godz. 8.00 – 9.00
15.00 – 16.00
Sprawy pilne w kaŜdej chwili.
Uwaga: nie załatwiamy
spraw w niedziele i święta.
Jedynie sprawy pilne, losowe.
Gazetkę redaguje zespół:
Ks. Stanisław Kucharski
Alina Kuźniecowska
Edyta Chmielnicka-Kozak
Wydawca:
Parafia Rzymskokatolicka
p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego
w Jaźwinie
tel. 74 893 80 20
e-mail:
[email protected]
Trzy Ŝaby.
Były sobie trzy Ŝaby, które pewnego razu wpadły do beczki z mlekiem.
A poniewaŜ nie mogły wydostać się na zewnątrz, pierwsza powiedziała:
Nic tutaj nie moŜna zrobić. I po tych słowach zatonęła.
Druga stwierdziła: Być moŜe uda się nam stąd wydostać. Poczekajmy tylko,
aŜ ktoś będzie przechodził. I tak długo pływała wkoło, aŜ jej drogi oddechowe zostały całkowicie zaklejone przez mleko. Wtedy zatonęła.
Ale trzecia powiedziała: Ja jestem jeszcze potrzebna. I chcę się stąd wydos –
tać! Zaczęła mocno machać odnóŜkami, aŜ wreszcie poczuła pod nogami
coś twardego. Okazało się, Ŝe tak mocno przebierała kończynami, Ŝe z mle ka zrobiło się masło! Wtedy Ŝaba wspięła się na tę grudkę masła i wysko czyła z beczułki.
Upór opłaca się. Ma to równieŜ swoje zalety, jeśli przy odrabianiu lekcji musisz
dłuŜej się pomęczyć niŜ twój utalentowany sąsiad: uczysz się wytrwałości, uczysz
się zaciskać zęby i przeć do przodu, nie poddawać się i nie rezygnować... są to
wszystko zalety, dzięki którym będziesz mógł później prześcignąć nawet tych z
najlepszymi ocenami. Bądź więc dla siebie cierpliwy! Postępuj tak jak rzeźbiarz w
znanej opowieści o Beniaminie Franklinie (amerykański polityk, pisarz i fizyk ,
wynalazca piorunochronu), który pewnego razu powiedział:
„Proszę przyjrzeć się kiedyś rzeźbiarzowi przy pracy. Uderza on chyba ze
sto razy w to samo miejsce i nie widać nawet najmniejszej rysy. Ale potem
po sto pierwszym uderzeniu kamień nagle pęka na pół. Jednak to nie to
jedno uderzenie doprowadziło do sukcesu, lecz tych sto, które je poprzedziły”. Według Jamesa Kellera
- ich myśli są Ŝyczliwe
... potrzebują innych ludzi
...nie traktują siebie zbyt powaŜnie
... nigdy nie przestają się uczyć
Uwaga:
Oto nowy adres poczty e-mail: [email protected]