Analiza prawna projektu „Komis wielobranżowy ze

Analiza prawna projektu
„Komis wielobranżowy ze szczególnym
uwzględnieniem sprzętu
komputerowego i urządzeń
peryferyjnych”
2011
ETAP I. Pomysł na firmę rodzinną
Rynek usług komisowych w zakresie sprzętu komputerowego w Polsce jest rynkiem o
bardzo specyficznym charakterze. Charakteryzuje się przede wszystkim nieprawdopodobną
wręcz dynamiką wzrostu sprzedaży. Spowodowane jest to przede wszystkim sporymi
nakładami na otwarcie tego typu komisu oraz konsolidacją rynku informatycznego.
Mimo stosunkowo dużej konkurencji na
informatycznym, komis taki ma szansę
powodzenia. Można się bowiem spodziewać sporej grupy odbiorców, którzy są zróżnicowani
zarówno pod względem potrzeb, jak i rozpiętości wiekowej (poczynając od osób
indywidualnych poprzez firmy, a ponadto od rodziców bardzo małych już dzieci, które coraz
wcześniej zaczynają grać na komputerach, do osób w wieku zaawansowanym, którzy
korzystają z komputerów w różnych celach).
Biorąc pod uwagę statystyki ponad 50% gospodarstw domowych w Polsce posiada
komputer, przy czym ponad 40% z nich ma dostęp do Internetu. Prawie połowa ludności w
wieku od 16-74 lat korzysta z Internetu, zaś prawie 100% przedsiębiorstw ma w swych
siedzibach komputer. Ogromna liczba użytkowników komputera korzysta z różnych sprzętów
peryferyjnych, takich jak drukarki, routery, skanery, itp.
Rozwój nowoczesnych technologii informatycznych i stale zmieniająca się oferta
przemysłu komputerowego zachęca do korzystania z coraz bardziej atrakcyjnych i
zaawansowanych propozycji. Niewątpliwie branża komputerowa należy do najbardziej
dynamicznie rozwijających się dziedzin i w perspektywie nadchodzących lat będzie
nieodłącznym i niezastąpionym elementem naszego życia. Należy przy tym podkreślić, iż nie
wszystkich
użytkowników
stać
na
stałą
aktualizację
sprzętu
komputerowego
i
oprogramowania, a ponadto wiele osób woli do nauki (swojej lub dzieci) korzystania z
komputera, używać sprzętu nieco tańszego. Inna grupa użytkowników z kolei bardzo często
wymienia sprzęt, starając się pozbyć starszych wersji. Wiele osób w tym celu korzysta z usług
portali aukcyjnych, w celach sprzedawania i kupowania sprzętu komputerowego. Jednak
istnieje spora grupa użytkowników, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z komputerem i
nie potrafią korzystać z tego typu usług. Właśnie do tych klientów (kupujących) powinien być
skierowany komis komputerowy, przy czym komis może również korzystać z dobrodziejstw
obrotu na portalach aukcyjnych typu Allegro.
By sprostać wymaganiom rynku należy dbać o ciągłe doskonalenie jakości
świadczonych usług i oferowanych towarów, poprzez:
2
 oferowanie jak najszerszego zakresu produktów pod kątem spełnienia wymagań i
oczekiwań klientów,
 kulturalną i rzetelną obsługę klientów,
 fachowe doradztwo w dziedzinie wyboru produktu.
Klientami komisu komputerowego będą następujące grupy konsumentów:
 Klienci indywidualni: mieszkańcy okolicznych miejscowości wykorzystujący
komputery i sprzęt komputerowy do celów osobistych.
 Klienci instytucjonalni: firmy działające w okolicy nastawione na profesjonalne
oprogramowanie i urządzenia, wykorzystywane w zakładach pracy (szkoły, urzędy,
sklepy, przedsiębiorstwa produkcyjne i usługowe).
Osoba prowadząca komis komputerowy powinna posiadać szeroką wiedzę na temat
dostępnych urządzeń, oprogramowania i sprzętu peryferyjnego. Wiedzę taką mogą zapewnić
studia wyższe, ale także szkolenia z dostępnych nowości technicznych. Nie bez znaczenia jest
również samodzielne poszerzanie wiedzy poprzez studiowanie fachowej literatury.
Technologie stosowane w przemyśle komputerowym należą do najszybciej „starzejących
się”. Dlatego ciągłe pogłębianie wiedzy i wprowadzanie nowości technicznych jest
najważniejszym z elementów utrzymania się na rynku.
Firma
będzie
zajmować
się
detaliczną
sprzedażą
sprzętu
komputerowego,
oprzyrządowania, oprogramowania i innych akcesoriów elektronicznych. Zakres oferowanych
produktów w komisie komputerowym powinien być zatem bardzo szeroki. Większość
najczęściej kupowanych produktów powinna być dostępna bezpośrednio w miejscu
sprzedaży. Komis komputerowy w swej ofercie sprzedażowej powinien oferować przede
wszystkim następujący asortyment: komputery, monitory, notebooki, drukarki, akcesoria i
materiały eksploatacyjne, dyski twarde, serwery, karty graficzne, płyty główne, procesory,
klawiatury, myszy, joysticki, kontrolery, napędy, nawigacja GPS, obudowy, pamięci, sprzęt
sieciowy, kable, urządzenia pomiarowe, oprogramowanie, multimedia, foto – produkty, gry i
konsole, zasilanie.
Właściciele komisu komputerowego powinni zadbać o to, aby zaopatrzyć swój sklep
w towary zarówno, według statystyk najczęściej kupowanych produktów, ale również
zapewnić możliwość dokonania zakupów sprzętów i urządzeń mniej popularnych.
3
ETAP 2. Analiza prawna
Wybór prawnej formy działalności jest decyzją uznaniową założyciela. Może to być
jednoosobowa działalność gospodarcza albo udział w spółce osobowej lub kapitałowej.
Decyzja uzależniona jest od ponoszenia ryzyka i skali działalności, na jaką decyduje się
właściciel. W przypadku małej firmy rodzinnej n ja bardziej odpowiednia jest jednoosobowa
działalność gospodarcza, która pozwala na samodzielne podejmowanie decyzji i jest mało
skomplikowana, jeśli chodzi o formalności przy jej zakładaniu i prowadzeniu. Założyciel
takiego przedsiębiorstwa odpowiada jednak całym swoim majątkiem firmowym i osobistym
za zobowiązania firmy.
Każda osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna nie będąca osobą
prawną, której przyznana jest zdolność prawna, wykonująca we własnym imieniu działalność
gospodarczą, jest przedsiębiorcą. Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności
gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków
określonych przepisami prawa, dotyczących m. in. ochrony przed zagrożeniem życia, zdrowia
ludzkiego. Jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba
fizyczna, jeżeli zatrudnia pracowników jest pracodawcą.
Pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w
zakładzie pracy. Jest on zobowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez
zapewnienie
bezpiecznych
i
higienicznych
warunków
pracy
przy
odpowiednim
wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.
Przedsiębiorca zatrudniający pracowników ma obowiązek powiadomienia, w ciągu 30
dni od dnia rozpoczęcia działalności, właściwy okręgowy inspektorat Państwowej Inspekcji
Pracy (PIP) oraz właściwego państwowego inspektora sanitarnego (SANEPID) o miejscu,
rodzaju i zakresie prowadzonej działalności oraz o przewidywanej liczbie pracowników.
Zobowiązany jest także do złożenia pisemnej informacji o środkach i procedurach przyjętych
dla spełnienia wymagań wynikających z przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,
dotyczących danej dziedziny działalności.
Przepisy sanitarne podzielone są na przepisy ogólne i szczegółowe. Ogólne obowiązują wszystkich użytkowników i dotyczą np. odprowadzania ścieków, wentylacji i
klimatyzacji pomieszczeń. Przepisów szczegółowych (branżowych) jest bardzo wiele i są one
różne dla poszczególnych branż działalności gospodarczej. Branża, w której prowadzona
4
będzie działalność nie podlega jednak szczególnym przepisom w zakresie bezpieczeństwa
sanitarnego.
Właściciel komisu, podobnie jak każdy pracodawca zatrudniający pracowników, ma
obowiązek stosować przepisy prawa pracy zgodnie z Kodeksem pracy (ustawa z 26 czerwca
1974 r., Dz. U. z 1998, nr 21, poz. 94, z późn. zm.). Tworząc stanowisko pracy i zatrudniając
pracowników należy również pamiętać, że do obowiązków pracodawcy należy zapewnienie
prawidłowej organizacji stanowiska pracy, sprawnych i bezpiecznych urządzeń oraz
zapewnienie pracownikowi właściwych pomieszczeń higieniczno-sanitarnych.
W przypadku adaptacji istniejącego budynku na potrzeby komisu (w tym przypadku
adaptacja garażu przy domu), zgodnie z przepisami przeciwpożarowymi, właściciel
zobowiązany jest:
 przestrzegać przeciwpożarowych wymagań budowlanych, instalacji technicznych i
technologicznych
 wyposażyć obiekt, budynek lub teren w sprzęt pożarniczy i ratowniczy oraz środki
gaśnicze zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach
 zapewnić osobom przebywającym w obiekcie bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji
 przygotować obiekt do prowadzenia akcji ratunkowej
 ustalić sposoby postępowania na wypadek pożaru, klęski żywiołowej lub innego
miejscowego zagrożenia.
Aby spełnić te wymogi, musimy już na etapie adaptacji budynku uzgodnić szczegóły z
rzeczoznawcą do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych. Aby oddać budynek do użytku
wymagana jest zgoda straży pożarnej, która wydaje postanowienie o dopuszczeniu budynku
do użytkowania.
Komis, jako podstawowy rodzaj działalności, przyjmuje umowę komisu z osobami
wstawiającymi produkty do sprzedaży. Przez umowę komisu przyjmujący zlecenie
(komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego
przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych, na rachunek dającego zlecenie
(komitenta), lecz w imieniu własnym (art. 765 k.c., ustawa z 23 kwietnia 1964 r., Dz. U. z
1964, nr 16, poz. 93, z późn. zm.).
Umowa komisu jest także umową zobowiązującą, odpłatną i wzajemną. Ze względu
na swój charakter należy ona do grupy umów dotyczących pośrednictwa, a więc jest zbliżona
do umowy zlecenia i agencyjnej. Umowa komisu pojęciowo odpowiada umowie zlecenia,
jednak z dodaniem pewnych elementów charakterystycznych dla komisu. Zlecenie - w
5
komisie - może bowiem dotyczyć tylko kupna i sprzedaży rzeczy ruchomych, zleceniobiorca
(komisant) działa tylko we własnym imieniu i w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa
i zawsze należy mu się wynagrodzenie. W umowie agencyjnej agent, jako zawierający
umowę w stosunkach z osobą trzecią, występuje jako pełnomocnik zleceniodawcy, który tym
samym jest stroną umowy z osoba trzecią. W umowie komisu komisant zawiera umowę z
osobą trzecią w imieniu własnym i tylko on staje się stroną zawartej umowy sprzedaży.
Komitent ma prawo domagać się od komisanta wydania wszystkiego, co ten uzyskał w
wyniku wykonania zlecenia, w szczególności powinien wydać mu (przelać na niego)
wierzytelności, które nabył na jego rachunek.
Działanie na cudzy rachunek (dającego zlecenie) oznacza, że korzyści i straty ponosi
ktoś inny - w tym wypadku dający zlecenie, tj. komitent. Działanie we własnym imieniu
oznacza, że wykonuje się swoje uprawnienia (w umowie komisu - uprawnienia komisanta).
Wobec osób trzecich komisant jest zawsze stroną umowy kupna - sprzedaży, a więc
sprzedającym lub kupującym. Na nim ciążą obowiązki wynikające z umowy sprzedaży.
Osoba trzecia nie wchodzi w tych transakcjach w żaden stosunek prawny z komitentem.
Jeżeli komisant sprzedał rzecz na warunkach korzystniejszych niż ustalone w umowie
z komitentem, korzyść należy się komitentowi. Komisant, który sprzedał rzecz za cenę niższą
niż oznaczona z komitentem obowiązany jest zapłacić różnicę komitentowi (art. 768 § l k.c.).
Przy komisie - sprzedaży właścicielem rzeczy oddanej w komis jest komitent - aż do
chwili nabycia rzeczy przez osobę trzecią. Komisant jest tylko dzierżycielem, gdyż faktycznie
włada rzeczą za kogo innego (art. 338 k.c.). Komisant mu prawo do rozporządzania rzeczą w
imieniu własnym i na rachunek komitenta. Jeśli rzecz jest narażona na zepsucie, a nie może
czekać na dyspozycje komitenta, komisant - gdy tego wymaga interes komitenta - jest
zobowiązany sprzedać rzecz z zachowaniem należytej staranności. Artykuł 769 § l k.c. zdanie
drugie nakłada na komisanta obowiązek zawiadomienia niezwłocznego o dokonaniu
sprzedaży. Jeżeli komitent dopuści się zwłoki z odebraniem rzeczy, co może mieć miejsce,
ponieważ przy zleceniu sprzedaży komisowej komitent zobowiązany jest do odebrania rzeczy
nie sprzedanej w terminie określonym w zleceniu, stosuje się odpowiednio przepisy o
skutkach zwłoki kupującego z odebraniem rzeczy sprzedanej (art. 769 § 2 k.c.). Przy komisie
- sprzedaży odpowiedzialność z tytułu umowy sprzedaży, a w szczególności z tytułu rękojmi
za wady rzeczy sprzedanej, ponosi komisant. Skutki tej odpowiedzialności może on
przerzucić na komitenta w rozrachunku wynikającym z umowy komisu. W praktyce,
ponieważ przepisy o rękojmi z umowy sprzedaży mają w zasadzie charakter dyspozytywny,
6
komisanci w umowach zazwyczaj dążą do ograniczenia lub nawet całkowitego wyłączenia
swojej odpowiedzialności. Najczęściej wobec osób trzecich zastrzegają sobie, że
odpowiedzialność za wady ponosi komitent zgodnie z art. 770 k.c. Komisant nie ponosi
odpowiedzialności za ukryte wady fizyczne rzeczy, jak również za jej wady prawne, jeżeli
przed zawarciem umowy podał to do wiadomości kupującego - z wyjątkiem wad rzeczy, o
których komisant wiedział lub z łatwością mógł się dowiedzieć.
Komisant nabywa roszczenie o zapłatę prowizji z chwilą gdy komitent otrzymał rzecz
(przy komisie - kupnie) lub cenę (przy komisie - sprzedaży). W braku wykonania zlecenia
komisantowi prowizja nie przysługuje, chyba że niewykonanie to nastąpiło z przyczyn
dotyczących komitenta.
W kwestii odpowiedzialności z tytułu rękojmi do umowy komisu znajdują
zastosowanie odpowiednio przepisy k.c. dotyczące umowy sprzedaży. W myśl art. 558 k.c.
strony mogą odpowiedzialność z tytułu rękojmi rozszerzyć, ograniczyć lub wyłączyć.
Jednakże
w
umowach
z
udziałem
konsumentów
ograniczenie
lub
wyłączenie
odpowiedzialności z tego tytułu jest dopuszczalne tylko w przypadkach określonych w
przepisach szczególnych.
A zatem strony umowy komisu mogą swobodnie uregulować w tym zakresie swój
stosunek prawny. Komisant powinien jednak pamiętać, iż w większości przypadków sam
będzie stroną dalszej umowy sprzedaży (sprzedawcą) produktów odbiorcom ostatecznym
(konsumentom). W stosunkach z konsumentami zaś jego odpowiedzialność z tytułu rękojmi
nie może ulec ograniczeniom. Dlatego umowa z komitentem powinna tak regulować jego
odpowiedzialność z tytułu rękojmi, by nie pozbawić komisanta roszczeń zwrotnych.
Należy zaznaczyć, iż kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi za wady fizyczne
rzeczy, jeżeli nie zawiadomi sprzedawcy o wadzie w ciągu miesiąca od jej wykrycia, a w
wypadku gdy zbadanie rzeczy jest w danych stosunkach przyjęte, jeżeli nie zawiadomi
sprzedawcy o wadzie w ciągu miesiąca po upływie czasu, w którym przy zachowaniu
należytej staranności mógł ją wykryć. Jednakże przy sprzedaży między osobami
prowadzącymi działalność gospodarczą utrata uprawnień z tytułu rękojmi następuje, jeżeli
kupujący nie zbadał rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju, i nie
zawiadomił niezwłocznie (bez zbędnej zwłoki) sprzedawcy o dostrzeżonej wadzie, a gdy
wada wyszła na jaw dopiero później - jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie po jej
wykryciu (art. 563 § 2 k.c.). Jednakże ww. przepis nie precyzuje w jaki sposób powinno
7
nastąpić zbadanie rzeczy. Stwierdza jedynie, że zachowanie aktu staranności ma być
przeprowadzone w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju.
Akt staranności, jakim jest zawiadomienie sprzedawcy o wadach, określany jest często
jako złożenie reklamacji, a nie są to przecież pojęcia tożsame. Reklamacja bowiem musi
precyzować żądania kupującego z tytułu rękojmi. Można zatem wcześniej (osobno)
powiadomić sprzedawcę o wadzie (notyfikacja wady), później zaś (byle przed upływem
terminu z art. 568) zgłosić reklamację.
Uprawnienia kupującego z tytułu rękojmi przy sprzedaży rzeczy oznaczonej co do
gatunku obejmują:
 żądanie wymiany rzeczy na wolną od wad,
 żądanie obniżenia ceny,
 odstąpienie od umowy (art. 560 i 561 k.c.).
8
ETAP 3. Analiza rynku
Zakładając komis komputerowy należy przeanalizować sytuację i warunki, w jakich
będzie działać, jakie są plusy i minusy jego prowadzenia (mocne i słabe strony
przedsięwzięcia), co można uznać za cechy sprzyjające (szanse rozwoju), a co stanowi barierę
rozwoju (zagrożenia).
Atuty komisu komputerowego i szansa, jaką stwarza jego otoczenie, sprzyjające
osiągnięciu sukcesu to:
 wysoka jakość oferty, przy zachowaniu przystępnych cen,
 szeroki asortyment sprzedaży
 wysoko wykwalifikowani pracownicy
 szybkie „starzenie się” technologii komputerowych
 dobre kontakty z komitentami i klientami
 wzrost zamożności i zmiana świadomości społeczeństwa w kierunku informatyzacji
 stabilność i klarowność przepisów prawnych dotyczących małych i średnich
przedsiębiorstw,
 dobre wskaźniki w gospodarce krajowej, wzrost gospodarczy kraju.
Słabe strony tego przedsięwzięcia i zagrożenia ze strony otoczenia to:
 brak wypracowanej renomy, słaba rozpoznawalność na rynku,
 brak odpowiednich komitentów
 duża konkurencja na rynku komputerów, zwłaszcza ze strony portali aukcyjnych
 konieczność dysponowania lokalem
 potrzeba stałego rozwoju i konieczność stałej zmiany oferty wraz nowymi
technologiami
 pojawienie się silnej konkurencji
 wysokie koszty prowadzenia działalności gospodarczej
 niewystarczające własne środki finansowe, problemy finansowe firmy, brak zdolności
kredytowej,
 zagrożenia związane z rozwojem nowych potrzeb klientów,
 zmienność przepisów prawnych dotyczących małych i średnich przedsiębiorstw,
 gwałtowne załamanie się rynku, kryzys finansowy – ubożenie społeczeństwa,
 niestabilna polityka państwa.
9
Jak przy każdej działalności, potrzeby klientów komisu komputerowego są
zróżnicowane. Klienci mają potrzeby uzależnione od wielu czynników i przynależności do
poszczególnych kategorii. Klienci, którzy wykorzystują komputer w domu potrzebują mniej
profesjonalnego oprogramowania, ale nastawieni są często na nowinki techniczne, które
ułatwiają obsługę komputera, przyspieszają jego działanie, ułatwiają komunikację.
Właściciele firm starają się natomiast kupować sprzęt, który będzie im dłużej służył, a przy
tym ułatwi im współpracę i obsługę klientów. Zakupy tych klientów nastawione są głównie
na pozyskanie profesjonalnego sprzętu i oprogramowania, a nie na urządzenia, które mają
służyć celom rozrywkowym.
W trakcie prowadzenia komisu komputerowego, należy bacznie odnotowywać
potrzeby zgłaszane przez klientów i włączać je w miarę możliwości pozyskania w ofertę.
Posiadanie wiedzy na temat produktów, doradzanie przy zakupie, informowanie o
sprzedawanych produktach oraz polecenie produktów dobrej jakości, również znacząco
sprzyja pozyskiwaniu klientów.
Cenę towaru należy ustalić tak, aby pokryła koszty funkcjonowania, ale również by
zapewniła zysk. Przedsiębiorstwa stosują różne metody ustalania cen. Jednak niezależnie od
przyjętej metody, należy dysponować pewnymi informacjami, które ułatwiają podjęcie
właściwej decyzji. Najważniejsze z tych informacji dotyczą:
 poziomu ceny akceptowanego przez nabywcę,
 cen konkurentów,
 kosztów ponoszonych przez firmę.
Większość z tych informacji jest uzyskiwana na bieżąco, w rezultacie prowadzonych
analiz rynku. Pierwsza z nich powinna odpowiadać na pytanie: jaką cenę nabywca jest
gotowy zapłacić za produkt. Informacje dotyczące konkurencji powinny udzielić odpowiedzi,
w jakiej cenie firmy konkurencyjne sprzedają podobne produkty. Informacje dotyczące
kosztów ponoszonych przez przedsiębiorstwo uzyskuje się analizując szacunkowe koszty
działalności, na które składają się:
 bezpośrednie koszty zakupu - cena komitenta, paliwo, transport, opakowania,
 koszty stałe - ponoszone niezależnie od sprzedanych produktów, do których zalicza
się: wynagrodzenia wraz z narzutami, ogrzewanie, energia elektryczna i gaz, wywóz
nieczystości,
woda,
obsługa
finansowo-księgowa,
ubezpieczenia,
ochrona
i
monitoring, telefon i Internet, materiały biurowe, promocja i reklama, czynsz za lokal.
10
Cena jest nośnikiem informacji marketingowej o produkcie. Zbyt niska może np.
świadczyć o złej jakości produktów, a zbyt wysoka może odstraszyć potencjalnych klientów.
Współpracując ze stałymi klientami należy opracować odpowiednia politykę
rabatową.
Klienci są głównie nastawieni na dokonywanie zakupów w jak najniższej cenie,
oczekując jednocześnie sprzętu wysokiej jakości. Dobra jakość jednakże nigdy nie idzie w
parze z bardzo niską ceną. Klienci, którzy chcą kupić dobry sprzęt komputerowy bądź
akcesoria, mimo iż używane, muszą być przygotowani na określony wydatek. Jednak chcąc,
utrzymać konkurencyjność na rynku, należy stosować wiele czynników oddziaływania na
potencjalnych klientów, w tym również dbać o utrzymanie jak najniższych cen. Istotne jest
również to, by komis był zaopatrzony w szeroki asortyment sprzętów, urządzeń i akcesoriów
o dobrej jakości. Nie należy zaopatrywać się w towar, o którym wiadomo, że może być
wadliwy czy mało funkcjonalny. Trzeba też pamiętać, że czasami o decyzji zakupu decydują
inne czynniki, dzięki którym klient wybierze daną placówkę: miła atmosfera, profesjonalne
doradztwo, wystrój sklepu, itp.
Komis komputerowym w planowanej lokalizacji jest przedsięwzięciem bardzo
przyszłościowym, bowiem będzie funkcjonował w otoczeniu osób o niskim jeszcze stopniu
informatyzacji. Mała miejscowość, niskie płace, a jednocześnie chęć umożliwienia dzieciom
dostępu do nowych technologii, powodują iż istnieje tu duże zapotrzebowanie na sprzęt
używany oraz doradztwo w tym zakresie. Nie ma również konkurencji w tej branży w
regionie, a bardzo niewielka liczba potencjalnych klientów potrafi korzystać z portali
aukcyjnych.
Komis powinien nastawić się głównie na obsługę osób zamieszkujących i pracujących
na terenie gminy, w którym będzie zlokalizowany. Zakładając iż gmina, na którym
funkcjonować będzie firma, to około 3 tysiące gospodarstw, a połowa z nich posiada
komputery, można zakładać iż potencjalnymi klientami może być nawet 1,5 tysiąca osób.
Celem rozwoju firmy jest uzyskanie przewagi nad konkurencją, zwanej przewagą
strategiczną lub przewagą konkurencyjną. Celem takiej przewagi, którą firma powinna stale
utrzymywać, jest wytworzenie większego zysku od średniego w branży i posiadanie
znaczącego udziału w rynku. Podstawowe kierunki uzyskiwania przewagi to:
 dominacja na pełnym rynku poprzez niskie koszty
 dominacja na pełnym rynku poprzez wyróżnienie
 koncentracja na wybranym segmencie rynku.
11
Sprzedaż sprzętu komputerowego należy do typowych sektorów rozproszonych
poddających się różnorodnym oddziaływaniom i zagrożeniom rynkowym, wynikającym z
charakteru tego typu sektora. Konkurencyjność przedsiębiorstw może być realizowana w
czterech podstawowych formach:
 ilościowej, polegającej na dążeniu do posiadania większej ilości określonego produktu
niż konkurenci, lub powiększeniu możliwości sprzedażowych przedsiębiorstwa,
 jakościowej, która wyraża się dążeniem do podwyższania jakości oferowanych
produktów w stosunku do konkurencji zarówno pod względem sensorycznym, jak i
techniczno-organizacyjnym,
 kosztowej, polegającej na dążeniu do ograniczania kosztów funkcjonowania, celem
zwiększenia poziomu rentowności, mającej również przełożenie na ceny produktów,
cenowej, wyrażonej odpowiednią polityką cenową, stanowiącą jeden ze sposobów na
zwiększanie skali sprzedaży produktów w stosunku do konkurentów.
12
OCENA WPŁYWU NA ŚRODOWISKO
Podstawa opracowania
Prognoza oddziaływania na środowisko jest jednym z podstawowych dokumentów
niezbędnych w procedurze postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko
planów i programów przewidzianego w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony
środowiska (Dz. U., nr 62, poz.627, z późn. zm.). Zgodnie z przywołaną ustawą (art. 41)
zadaniem prognozy oddziaływania na środowisko jest ocena środowiskowych skutków
realizacji przewidzianych programem zamierzeń.
W celu przygotowania prognozy zapoznano się z następującymi dokumentami:
 Informacje o zawartości i głównych celach Regionalnego Programu Operacyjnego
województwa lubelskiego na lata 2007-2013 oraz jego powiązaniach z innymi
dokumentami o charakterze programów, planów i strategii odnoszącymi się do terenu
województwa,
 Informacje o metodach stosowanych przy sporządzeniu prognoz.
 Szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego
 ustanowiony Decyzją nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w dniu 22
 lipca 2002 r.
 Polityka Ekologiczna Państwa na lata 2003-2006 z uwzględnieniem perspektywy na
lata 2007-2010, Rada Ministrów, Warszawa, 2002 r.,
 Program Wykonawczy do II Polityki Ekologicznej Państwa na lata 2002-2010, Rada
 Ministrów, Warszawa, 2002 r.,
 Krajowy Program Oczyszczania Ścieków Komunalnych, Warszawa 2003 r., z
aktualizującymi załącznikami,
 Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 21 lipca 2004 r. w sprawie obszarów
specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 (Dz. U. Nr 229, poz. 2313),
 Strategia Rozwoju Województwa Lubelskiego,
 Plan Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Lubelskiego,
 Program Ochrony Środowiska z Planem Gospodarki Odpadami Województwa
Lubelskiego,
 Raporty o stanie środowiska województwa lubelskiego,
13
W Prognozie wykorzystano ponadto podstawy metodyczne zawarte w opracowaniu
Podstawy metodyczne sporządzania strategicznych ocen oddziaływania na środowisko dla
potrzeb planowania przestrzennego, oprac. Instytutu Rozwoju Miast, Kraków, 2002 r.
Prognoza jest podstawowym dokumentem sporządzanym w ramach procedury
postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko skutków realizacji planów i
programów.
Rodzaj i skala przewidywanych oddziaływań na środowisko
Adaptacja istniejącego garażu przy budynku mieszkalnym na potrzeby komisu
komputerowego nie doprowadzi w żadnej mierze do trwałych przekształceń w środowisku,
ani w wymiarze lokalnym, ani globalnym. Realizacja przedsięwzięcia zlokalizowana będzie
bowiem w terenach już zurbanizowanych, przekształconych antropogenicznie i o niewielkich
walorach środowiska przyrodniczego.
Przedsięwzięcie nie jest realizowane na terenach chronionych ani na terenach o
dużych wartościach przyrodniczych, stąd nawet pewne zmiany w zakresie rozbudowy
infrastruktury dojazdowej nie będą miały większego wpływu na środowisko.
W zdecydowanej większości oddziaływania związane z realizacją zadań będą miały
charakter krótkotrwały (chwilowy) i odnosić się będą tylko do czasu budowy lub
modernizacji obiektu.
Komis komputerowy, prowadzony w formie firmy rodzinnej, nie spowoduje
znacznego wzrostu ilości ścieków bytowych. Jedyne zagrożenie stanowią nie sprzedane i nie
odebrane przez komitentów sprzęty. Aby jednak zminimalizować ryzyko zagrożenia z tej
strony, firma zamierza podpisać umowę na odbiór tego typu towarów z punktem skupu złomu
komputerowego, który zajmuje się profesjonalną jego utylizacją.
14