być człowiekiem
Transkrypt
być człowiekiem
Nr 07 Krystyna Zaremba być człowiekiem Motto: „Życie jest piękne. Takim je widzę, ale czy takim przeżywam?” St. Dygat Jezioro Bodeńskie Ks. Jan Twardowski odpowiadając na pytanie temu, kto je zadał – „Co zrobić z tą chwilą życia, jaką człowiek ma do dyspozycji?”, mówił: „Być człowiekiem… To mało?!” Piękna to myśl. W swojej książce próbuję m. in. przypomnieć, jak kształtowała się koncepcja człowieka na przestrzeni dziejów. Książka, uważam, ma przejrzysty układ. Składa się z dwóch części. Pierwsza cześć, bardziej rozbudowana, zawiera 13 rozdziałów. Druga tylko dwa. Mimo to nie jest uboższa pod względem merytorycznym. Część I pomieściłam na 110 stronach, a część ii na 140 (w tym słowniczek zalet i wad). Część pierwsza jest relacją, dotyczącą wizerunku człowieka w poszczególnych epokach, poprzedzona antropologią. Przedmiotem analizy jest człowiek w świecie starożytnym, w wiekach średnich, w epoce Renesansu, Baroku, w dobie Oświecenia, Romantyzmu, w kulturze Pozytywizmu, w okresie Młodej Polski, w dwudziestoleciu międzywojennym, w okresie wojny i okupacji, w PRL-u i w świecie współczesnym. W części II przedstawiam różne próby podejścia do spraw wychowawczych. Prezentuję – Walkę o ludzką twarz w literaturze: a) katolicką etykę wychowawczą, b) wychowawczą funkcję literatury pięknej, c) rozważania psychologiczne o sztuce tworzenia samego siebie. Ważną część książki stanowią rozważania na temat: „Wizerunek człowieka w nauczaniu Ojca Świętego Jana Pawła II”. Wołanie o ludzi sumienia. Osia wiążącą obie części jest słownictwo, nazywane przez niektórych autorów „cnotami i niecnotami”. Ja zapisałam je w porządku alfabetycznym w postaci zalet i wad. Należy spodziewać się, że książka spotka się z dużym zainteresowaniem i życzliwym przyjęciem ze strony Rodziców, Wychowawców i Młodzieży. Zasługuje na to! W tej książce, wyjątkowo, każdy rozdział ma swoje motto; I tak kolejno: - „Alfa i Omega”; - „Nierozłączność szczęścia, cnoty i rozumu” (Sokrates); - „Memento mori”; „Człowiekiem jestem – nic, co ludzkie, nie jest mi obce” (Terencjusz); „Cogito, ergo sum” (Kartezjusz); - „Tabula rasa”; „Ja i ojczyzna to jedno” (A. Mickiewicz); - „Kochając ojczyznę, trzeba coś dla niej zrobić, …” (B. Prus); - „Sztuka dla sztuki”; „Chcemy dać jak najwierniejszą, jak najpotężniejszą, jak najbardziej bezpośrednią wypowiedź nagiej duszy” (Jan Stur); „Ludzie ludziom zgotowali ten los” (Z.N.) itd.