Rozmiary ubrań podawane w opisach: Oznaczenia

Rozmiary ubrań podawane w opisach:
Oznaczenia rozmiaru typu S, M itp. podajemy wyłącznie w celach poglądowych, zawsze należy
kierować się szczegółowymi wymiarami zdjętymi bezpośrednio z odzieży.
Ubrania mierzymy „na płasko” i bez rozciągania. Są zapięte i wygładzone. Jeśli ubranie jest
elastyczne, wtedy lekko je naciągamy, mierzymy i podajemy jego dodatkowy wymiar. Jest to
maksymalna granica, do której ubranie może być wygodnie noszone.
Wymiary, które są obwodami, m.in. biust, talia i biodra, mnożymy razy dwa, żeby otrzymać całe
obwody tak, jakby zostały zdjęte z trójwymiarowej sylwetki (ponieważ na płasko można zmierzyć
tylko ich połowę). Pozostałe wymiary – długość przodu, tyłu, długość rękawów czy nogawek – nie
są obwodami, więc pozostają bez zmian.
Jak sprawdzić, czy ubranie będzie pasowało:
Najlepiej się po prostu zmierzyć. Przy zdejmowaniu miary przyda się pomoc drugiej osoby. Należy
zmierzyć się w bieliźnie albo przylegającym, cienkim ubraniu. Powinno się stać swobodnie,
naturalnie. Najlepiej użyć centymetra krawieckiego, jeśli go nie ma, można użyć sznurka,
zaznaczyć na nim odpowiednie długości, a potem zmierzyć je linijką.
Warto też wziąć swoje ubranie, w którym dobrze się czujemy i porównać je z tym ze sklepu.
Ubrania powinny być zrobione z podobnego materiału (chodzi głównie o stopień elastyczności:
dzianinę porównuje się z dzianiną, tkaninę nieelastyczną z tkaniną nieelastyczną itd.). Trzeba
zmierzyć ubranie „na płasko” (tak, jak my to robimy). Pamiętajmy, że mierząc „na płasko”
wszystkie obwody będą miały połowę wartości (np. biust, talia, biodra). Wystarczy pomnożyć je
razy dwa i wtedy można porównać te wymiary z podanymi w opisach.
Pomiar na sylwetce:
RAMIONA – mierzy się z tyłu, po linii prostej, od nasady jednego ramienia do nasady drugiego;
BIUST – mierzy się poziomo, przez czubek piersi, dookoła klatki piersiowej;
TALIA – mierzy się w najwęższym miejscu w pasie;
BIODRA – jest to najszersze miejsce w figurze, poniżej talii, biegnie przez największą wypukłość
pośladków i ud;
DŁUGOŚĆ RĘKAWA – mierzona po zewnętrznej stronie ręki, od nasady ramienia ku końcowi;
DŁUGOŚĆ CAŁKOWITA TYŁU – mierzy się pośrodku tyłu, od siódmego kręgu szyjnego (to ten
najbardziej wystający), poprzez talię aż do przewidywanego brzegu ubrania. Tak można
zorientować się jak długa będzie sukienka, bluzka, żakiet (itp.). Spódnicę mierzymy od talii w dół.
DŁUGOŚĆ CAŁKOWITA PRZODU – mierzona jest od góry ramienia w dół, po linii prostej, do
końca ubrania. Przy większym biuście ten wymiar najlepiej sprawdzać jednak na swojej odzieży
rozłożonej „na płasko”, ponieważ bardzo duży wpływ ma tutaj wypukłość piersi (na sylwetce może
mieć większą wartość niż na położonym ubraniu). Jeśli jednak będziemy chcieli sprawdzić na sobie
jak długa będzie np. sukienka, czy bluzka, można to zrobić, ale trzeba pamiętać o tych
zależnościach.
Mierzenie ubrania „na płasko”:
RAMIONA – mierzy się z przodu, po linii prostej, od jednego szwu ramieniowego do drugiego
szwu ramieniowego (od górnej jego krawędzi);
BIUST – mierzy się od pachy do pachy (od miejsca gdzie szew rękawa styka się ze szwem
bocznym);
TALIA / PAS – mierzy się w najwęższym miejscu na wysokości pasa, od jednego boku do
drugiego;
BIODRA – mierzone w najszerszym miejscu, od jednej krawędzi do drugiej, na wysokości bioder;
DŁUGOŚĆ PRZODU – mierzona jest od góry ramienia (mniej więcej pośrodku)w dół, po linii
prostej, do końca ubrania. W spodniach i spódnicach mierzenie zaczyna się od talii/pasa.
DŁUGOŚĆ TYŁU – mierzona pośrodku tyłu, od nasady kołnierza (początku dekoltu) do końca
ubrania;
DŁUGOŚĆ RĘKAWA – mierzona po zewnętrznej stronie rękawa, od początku szwu na ramieniu
do końca;
Mierzenie spodni „na płasko”
TALIA / PAS – czasami po rozłożeniu spodni „na płasko” górne brzegi przodu i tyłu nie są w jednej
linii. Przód wypada niżej, po łuku (przede wszystkim dotyczy to jeansów, ale też niektórych
spódnic). Wtedy mierzy się tył pasa po linii prostej i dodatkowo podaje się głębokość – jest to
odległość między tyłem i przodem pasa spodni leżących na płasko (zob. rysunek);
WEWNĘTRZNA DŁUGOŚĆ SPODNI – mierzymy po wewnętrznym boku nogawki, od krocza w
dół;
ZEWNĘTRZNA DŁUGOŚĆ SPODNI – mierzymy po zewnętrznym boku, od góry ku dołowi.
Jeśli chcemy sprawdzić na sobie jak długie będą spodnie, to musimy wiedzieć, z którego miejsca u
góry zaczynać mierzenie. Do tego musimy znać stan (spodnie mogą być przecież z podwyższonym
stanem, lub obniżonym – tzw. „biodrówki”);
STAN – jest to wartość mierzona z przodu – od szwu w kroku do górnego końca spodni. Określenie
stanu jest potrzebne do wyznaczenia miejsca, gdzie na sylwetce u góry zaczynają się spodnie (stan
może wypadać w talii, ale też poniżej lub powyżej). Jeśli wiemy gdzie zaczyna się stan, łatwo
zmierzyć długość zewnętrzną nogawki.
W razie wątpliwości prosimy o kontakt, chętnie odpowiemy na wszelkie pytania.