Trochę historii
Transkrypt
Trochę historii
Trochę historii… W XVI i XVII wieku kamienica była własnością bogatych rodzin mieszczańskich pochodzenia niemieckiego: Schellingów, Fogelwederów, Tauberów, przez większą część XVII wieku należała do Kenców, a do schyłku XVIII do Geppertów. W pierwszej połowie XVIII wieku należała do rajcy Andrzeja Szafałkowica, od 1746 roku do właściciela sąsiedniego domu nr 37 Karola Tuszki. Tutaj mieszkał i zmarł w 1854 roku generał Józef Chłopicki, o czym informuje tablica wmurowana obok wejścia do kamienicy. W 1823 roku od Geppertów najął sklep i pierwsze piętro cukiernik Lorenzo Paganini Cortesi, który otworzył tu kawiarnię. Od 1834 roku cukiernia przeszła na własność cukierników ze Szwajcarii, Gaudentego Redolfi , a potem jej współwłaścicielem został Parys Maurizio, który w 1841 odkupił całą kamienicę. W 1868 przejął też cukiernię Redolfiego. Po śmierci Parysa prowadzili ją synowie Jan Ulryk i Gustaw. Oprócz ciastek i wódek specjalnością cukierni były także owoce kandyzowane, zwłaszcza ananasy, hodowane przez Mauriziów w Charzewicach – majątku Lubomirskich koło Rozwadowa. Na początku XX wieku do biedermeierowskiego wnętrza (wykonał je ok. 1820 roku Płoszyński) przybył witraż zaprojektowany przez Henryka Uziembłę, wykonany przez zakład Władysława Ekielskiego i Antoniego Tucha. Po pożarze w 1879 roku odbudowano trzecie piętro i zmieniono fasadę, utrzymując attykę. Po II wojnie lokal nosił niefortunna nazwę „Antyczna”, a i dawne urządzenie wnętrza zostało poważnie zdewastowane i pozostały po nim nikłe ślady. Źródło: Rożek M., 2006, Przewodnik po zabytkach Krakowa, Wyd. WAM, s. 180-181. Komorowski W. i Sudacka A., 2008, Rynek Główny w Krakowie, wyd. Ossolineum, s.327.