Nowe przykazanie

Wejście - Św. Josemaría - Przesłanie - Nowe przykazanie
Nowe przykazanie
9.1.2004
„Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina
przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich
umiłował” (J 13, 1).
„Ten werset św. Jana zapowiada czytelnikowi jego Ewangelii, że tego dnia
wydarzy się coś wielkiego. Jest to serdeczne i wzruszające wprowadzenie,
podobne do tego, jakie zamieszcza w swoim opisie św. Łukasz: Gorąco
pragnąłem – mówi Pan – spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał (Łk
22,15).
To Chrystus przechodzi, 83
„Przy Ostatniej Wieczerzy, kiedy uczniowie ponownie kłócili się o to, kto z ich
grona jest największy, Chrystus przystępuje do pożegnania się z nimi. Jezus wstał
od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło nim się przepasał. Potem
nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem,
którym był przepasany (J 13, 4-5).
Raz jeszcze nauczał własnym przykładem, czynem. Jezus przyklęka przed
uczniami dyskutującymi z pychy i próżności i pełni rolę sługi! Potem, kiedy wraca
do stołu, mówi im: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie
„Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i
Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi
(J 13, 12-14). Porusza mnie do głębi ta delikatność naszego Pana. Nie mówi
bowiem: Skoro nawet Ja tak czynię, o ileż bardziej wy powinniście tak
postępować. Nie! Staje na tej samej płaszczyźnie, co oni. Nie zmusza ich, ale z
miłością gani ich brak wielkoduszności.
Również nam, jak owym pierwszym Dwunastu, może podpowiadać i nieustannie
podpowiada: Exemplum dedi vobis — dałem wam przykład pokory. Stałem się
sługą, byście umieli służyć wszystkim ludziom z sercem łagodnym i pokornym.”
Przyjaciele Boga, 103
1/3
„Zbliża się godzina Jego męki. Otaczają Go ci, których umiłował. Serce Jezusa
płonie niewypowiedzianą miłością: Przykazanie nowe daję wam — mówi —
abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się
miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli
będziecie się wzajemnie miłowali (J 13, 34-35) [...].
Ależ Panie, dlaczego to przykazanie nazywasz nowym? Przecież dopiero co
słyszeliśmy, że miłość bliźniego była nakazana już w Starym Testamencie. A
nadto — jak wiemy — już na początku swego życia publicznego Jezus ten wymóg
poszerzył z Boską szczodrobliwością: Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz
miłował swego bliźniego a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam
powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was
prześladują (Mt 5,43-44).
Panie, pozwól więc, że Cię jeszcze raz zapytamy: dlaczego nadal to przykazanie
nazywasz nowym? Owej nocy, zaledwie na kilka godzin przedtem, zanim
ofiarowałeś się na krzyżu, podczas zażyłej rozmowy z tymi, którzy — pomimo
swoich słabości i nędzy, podobnych naszym — towarzyszyli Ci do Jerozolimy,
objawiłeś nam niezrównaną miarę miłości: jak Ja was umiłowałem. Jakże mogli
nie zrozumieć Cię apostołowie, skoro byli świadkami Twojej niezgłębionej miłości!
[...].
Pan nasz Jezus Chrystus wcielił się i przyjął naturę ludzką, by ukazać się
ludzkości jako wzór wszystkich cnót. Uczcie się ode Mnie — wzywa — bo jestem
cichy i pokorny sercem (Mt 11,29).
Później jednak, kiedy tłumaczy Apostołom znak, po jakim będzie się ich
rozpoznawać jako chrześcijan, nie powiada: poznają was po tym, że będziecie
pokorni. On jest czystością samą, Barankiem niepokalanym. Nic nie mogło
splamić Jego doskonałej, nieskazitelnej świętości. Nie mówi jednak: po tym
poznają, żeście uczniami moimi, bo jesteście czyści i nieskalani. Przeszedł przez
ten świat w całkowitym oderwaniu od dóbr ziemskich. On, który jest Stwórcą i
Panem całego wszechświata, nie miał nawet miejsca, gdzie mógłby skłonić głowę.
A jednak nie powiedział: Po tym poznają, że jesteście moimi uczniami, bo nie
przywiązaliście się do bogactw. Czterdzieści dni i nocy spędza na pustyni w
najsurowszym poście, zanim poświęci się głoszeniu Ewangelii. I tak samo nie
twierdzi: po tym poznają, że służycie Bogu, ponieważ nie jesteście żarłokami i
pijakami. Cechą, która wyróżnia Apostołów i autentycznych chrześcijan wszech
czasów, jest, jak słyszeliśmy, miłość: po tym — właśnie po tym! — poznają,
żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”.
2/3
Przyjaciele Boga, 222 – 223
3/3
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)