Kim był

Kim był ?
Ksiądz, filozof, nauczyciel, pisarz, eseista, profesor
Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, prezes
Instytutu Nauki o Człowieku w Wiedniu. Pochodził z
Podhala i nieprzerwanie manifestował swoje związki z
mentalnością i duchowością polskich górali. Urodził się w
1931 w Starym Sączu w rodzinie nauczycielskiej. Zgodnie z
wolą ojca zaczął studiować prawo na Uniwersytecie
Jagiellońskim, choć już
wcześniej podjął
decyzję o zostaniu
księdzem. W końcu
zaczął studiować
teologię, rozwijał
głównie swe
zainteresowania
filozoficzne, interesując
się szczególnie filozofią
niemiecką. W 1955
roku przyjął święcenia
kapłańskie. Od 1963 wykładał filozofię w Krakowie. Mniej
więcej w tym samym czasie rozpoczął współpracę z
„Tygodnikiem Powszechnym” i miesięcznikiem „Znak”. W
latach siedemdziesiątych odprawiał w kościele św. Marka
słynne Msze święte dla przedszkolaków. Równocześnie
pełnił obowiązki duszpasterza krakowskiej inteligencji,
współpracował ze środowiskami lekarzy – szczególnie
psychiatrami (przyjaźnił się z Antonim Kępińskim) –
uczonych, artystów. Był cenionym rekolekcjonistą
i wykładowcą.
Zobaczcie, pasterza gór, srebrem krytych
Krew z krwi i ciało, zagrzebane.
Postać w płaszczu czarnym, krzyżu na piersiach naznaczonym.
Ciepło, barwę jego przesyconą w ramionach niebios.
Zapamiętajcie, szczyty świata krzesane w ustach kapłańskich,
Słowa, lotnych literek głosek.
Kiedy on, spośród tysięcy wielu odgadywał,
Okolice jaźni ludzkiej, zapomnianej.
Zapomnijcie, jaki wyraz, nazwa bólu i cierpienia,
Dotyku rozpostartego, piętna grzechu, gestem popychanego,
O tym pojedynczym, amnezyjnym uśmiechu,
Chwil muskanych żądzą.
Odgadnijcie, myśli dłoni umysłu lektora,
Emblemat samogłosek, wraz z współ – przykazaniem.
Jak naprawdę przetrwa czyn tekstu,
W którym miejscu skończy się pieśń, esej, melodia.
Utracone.
Bo uczucie klęski nie zamierza skończyć,
Zbiera ono w dłoniach tkanych powinnością,
Grzech, grzech nabrzmiały, cieknący,
Uciekaj.
Spójrzcie, blaski gwiazdy pięcioramiennej.
Puch w locie ptaka,
Matka i ksiądz,
Określenie bytu zaistniałego.
Spójrzcie, ojcze Józefie,
Tam gdzie karty twe zdobią umysły ludzkie,
Nieubłagane
Spływającą posoką baniek mydlanych
Snów o słowach,
Pogrzebanych ludzkich głów.
Kamil Korpalski
Uczniowie II LO im. Ks. Józefa
Tischnera o swoim Patronie
Człowiek
swoim człowieczeństwem
wspiął się na wyżyny ludzkich serc
nie – zwykły jego uśmiech
rzucał światło w wielkiej filo sophi
człowieczej
na pokorne czoła
Góral – Polak przede wszystkim
wiele jego postaci –
mędrzec, pasterz
ponad wszystko człowiek
sercem w ludzką stronę
duszą w stronę światła
okiem wzrok ogarniał
ramieniem – istnienia
echo – głos
z najwyższych gór wszechświata
jasny głos
człowieka – nad – człowieka
Karolina Kaszuba
Ksiądz Tischner był także związany z „Solidarnością”, od
początku jej istnienia. Laureat wielu nagród m.in. im.
Jurzykowskiego (1988), Pen Clubu (1993), im. K.
Pruszyńskiego (1993). Kawaler Orderu Orła Białego
(1999). W ostatnich latach życia ciężko zachorował na raka
krtani. Kolejne operacje pozbawiły go możliwości
mówienia, jednak prawie do ostatniej chwili pisał; m.in.
przejmujące teksty o Bożym Miłosierdziu. Zmarł w czerwcu
2000 roku w Krakowie.
Ksiądz Józef Tischner to bez wątpienia najbardziej
popularny myśliciel i eseista katolicki w Polsce przełomu XX
i XXI wieku. Jego książki stały się bestsellerami, on sam –
mimo iż w niektórych kręgach budził kontrowersje –
postrzegany jest jako jeden z niewielu autentycznych
autorytetów moralnych i intelektualnych. Tischner
zajmował się głównie filozofią człowieka i teorią wartości,
mówił, iż jest to „filozofia bez etykiety”, czyli poszukiwania,
których nie da się utożsamić z którymś z istniejących
kierunków filozoficznych.
Wśród jego
publikacji są
zarówno
hermetyczne,
napisane
filozoficznym
językiem teksty dla
specjalistów, jak i
przeznaczone dla
szerszego odbiorcy.
Wielkim powodzeniem cieszyła się „rozmowa-rzeka”
księdza Tischnera z Adamem Michnikiem zatytułowana
„Między panem a plebanem”, poruszająca najważniejsze
zagadnienia polityczne i światopoglądowe, m.in. kwestię
dialogu lewicy laickiej z Kościołem katolickim w Polsce.
Ksiądz profesor barwnie i z niezwykłą charyzmą
komentował także podstawowe zagadnienia etyki
chrześcijańskiej („Tischner czyta katechizm”). Równie duże
zainteresowanie wzbudziła „Historia filozofii po góralsku”
popularyzująca wiedzę filozoficzną w oryginalny sposób –
możliwie najprostszym językiem niewykształconych.
„Czasami się śmieję, że najpierw jestem
człowiekiem, potem filozofem, potem długo, długo
nic, a dopiero potem księdzem.”
***
Józek Tischner gość OK.,
który często mówił: hej!
Został księdzem, nie wiem czemu.
Pomagał człowiekowi każdemu.
Dobry kapłan, dobry człowiek.
Nigdy nie przymykał powiek
na problemy ludzi zwykłych,
do wygody zbyt przywykłych.
Był pisarzem, filozofem,
każde zło rozbijał kilofem.
Na uczelni też wykładał
o hermeneutyce opowiadał.
Był papieża przyjacielem,
wielkim Boga wielbicielem.
Ponad wszystko góry kochał,
gdy wyjeżdżał tęsknił, szlochał.
Jest patronem naszej szkoły,
przez to w niebie jest wesoły.
Marta Bardzińska
Rafał Leszczyński
Marta Sałahub
Kamil Zacharzewski
Twórczość ks.Józefa Tischnera
***
Kraków, Łopuszna,
Góry, górale,
Kościół, religia, dramat, Podhale.
Rodzi się światło, rodzi się życie,
Rodzi się człowiek, wielki myśliciel.
Zrozumieć własną wiarę
Idąc przez puste błonia
Etyka Solidarności oraz Homo Sovieticus
Myślenie według wartości
Wokół Biblii. Z ks. Józefem Tischnerem rozmawia Ewelina Puczek
Kościół, nauka, z młodzieżą spotkanie.
Żadnych podziałów, o świecie pisanie.
Ziemia się nie kręci tylko chyboce,
Nowa teoria, filozofii owoce.
Słowo o ślebodzie.
Kazania spod Turbacza
Polski kształt dialogu
Historia filozofii po góralsku
Jan Paweł, Tischner Józef,
Wielkie myśli, wielcy ludzie.
Aby uczcić jego dzieło
Drugi z nich patronem II LO.
Jakub Leszczyński
Michał Zmorzyński
Miłość nas rozumie. Rok liturgiczny z księdzem Tischnerem.
Myśli wyszukane
Pomoc w rachunku sumienia
Ksiądz na manowcach
Historia filozofii po góralsku
Przekonać Pana Boga
Spór o istnienie człowieka
Filozofia dramatu
Tischner czyta Katechizm
„Miłość jest podstawowym sposobem uczestnictwa w
dobru”
ks. J.Tischner
„Miłość nas rozumie” to zbiór szkiców księdza profesora
Józefa Tischnera, pisanych z okazji różnych świąt i okresów
roku liturgicznego, to pomoc dla tych wszystkich, którzy
chcą głębiej i bardziej świadomie przeżywać "czas święty".
Teksty te zawierają istotę myślenia religijnego Tischnera:
wskazują, że fundamentem doświadczenia religijnego
jest rozumiejąca miłość, którą obdarza nas Bóg, i
rodząca się z tej miłości nadzieja, która stanowi
największą
siłę
człowieka.
Żaden
z
polskich
współczesnych myślicieli religijnych nie pisze o fenomenie
wiary w sposób tak głęboki, a równocześnie tak
przystępny.
Piosenka o patronie
Napisać o Tischnerze spróbujemy
Choć nadal niewiele o nim wiemy.
Kiedy Tischner zaczął życie
O filozofii marzył skrycie.
Rozmyślać mądrze lubił
I swojego długopisu nigdy nie gubił.
Gdy chłopczyk stał się całkiem duży
Jego myśl kwitła tak jak pączek róży.
Była piękna i dojrzała
Z Tischnerowskiego serca wciąż się wylewała.
Chłopak na księdza zaczął się uczyć
I na wagary przestał się włóczyć.
Kiedy przyjmował święcenia
Wiedział, że jego życie się zmienia.
Zaczął teologię wykładać
Wiedzę i rady innym dawać.
I właśnie dlatego naszym patronem jest
Bo doceniamy każdy jego gest.
Zawsze będzie dla nas wzorem
I najlepszym filozofii autorem.
Natalia Pawlikowska
Paulina Cierpicka
Klasy I-sze w roku szkolnym
2008/2009
Ia – humanistyczno –społeczna
Ib – humanistyczno – artystyczna
Ic – lingwistyczno-turystyczna
Id – politechniczna
Ie – biologiczno-chemiczna
ks. Józef Tischner
(1931-2000)
Wyjatkowe słowa,
wyjatkowe myśli...
Aby lepiej zrozumieć osobowość i
filozofię ks. Tischnera warto wczytać się
w jego piękne myśli...
„Wiele w życiu musimy. Ale nie musimy czynić zła. A jeśli jakaś siła,
jakiś strach, zmusza nas do czynienia zła, to nie zmusi nas do tego,
byśmy tego zła chcieli. Tym bardziej nie zmusi nas do tego, abyśmy
trwali w tym chceniu. W każdej chwili możemy wznieść się ponad
siebie i zacząć wszystko od nowa.”
„Góralska teoria poznania mówi, że są trzy prawdy:
Świenta prowda, Tyż prowda i Gówno prowda.”
„Człowiek czasami nie wie, co w nim samym jest wiarą.”
„W momencie śmierci bliskiego uderza człowieka świadomość
niczym nie dającej się zapełnić pustki.”
„Gdy człowiek nie wie, co zrobić, sumienie mówi mu tylko jedno:
"szukaj".
„Mowa ziemi jest podobna do mowy miłości - ziemia
także przemawia w ciszy. Stąd zapewne bierze się to
przymierze między zakochanymi i umierającymi a ziemią.
Płynie ono z pokrewieństwa ciszy.”
„Miłość sama w sobie jest "nie do pojęcia", ale dzięki miłości możemy
"pojąć wszystko".
„Mądrość nie polega na sprycie, ale na umiejętności obstawania przy
prawdach oczywistych. Ten przetrwa, kto wybrał świadczenie prawdom
oczywistym. Kto wybrał chwilową iluzję, by na niej zarobić, ten
przeminie wraz z iluzją.”
„Kto nie ma Sprawy, dla której żyje, bardzo boi się umrzeć.
Świadomość Sprawy porządkuje lęki.”
„Zdolność do miłości jest struną, na której każdy człowiek
wygrywa swoją religię.”
Kadra Pedagogiczna II LO w Wałczu w roku
szkolnym 2007/2008
LP.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
29.
30.
31.
32.
33.
Imię i nazwisko
Leszek Molka
Mariola Sikorska - Glinka
Beata Diwyk
Agnieszka Rystok
Sławomir Niewczas
Teresa Korcaba
Danuta Bręk
Aleksandra Wnuk
Beata Matysko
Anna Frelkowska
Krzysztof Morawski
Janina Jaworska
Ewa Nowalska
Beata Łojewska
Lucyna Gawryś
Jarosław Rachubiński
Jerzy Romaniuk
Andrzej Łojewski
Małgorzata Kasińska
Jolanta Ruta
Elżbieta Jasińska - Łukaszewicz
Elżbieta Mańska
Agnieszka Piwońska
Mirosław Wilczyński
Marek Diwyk
Joanna Karpik
brat Rafał Tański
Renata Cywińska
Edyta Soliwoda
Małgorzata Izban
Marek Giłka
Waldemar Rojek
Bodziewska Maria
Nauczany przedmiot
Dyrektor szkoły, informatyka
Wicedyrektor, język polski
Język polski
Język polski
Język polski
Język niemiecki
Język niemiecki
Język niemiecki
Język angielski
Język angielski
Język angielski
Matematyka
Matematyka
Matematyka, technologia informacyjna
WOS, język angielski
Historia, WOS
Historia, WOS
Geografia
Geografia
Biologia, WDŻ
Biologia
Chemia
PO, podstawy przedsiębiorczości
WF
WF
WF
Religia
Religia
Historia sztuki
Historia muzyki, chór szkolny
Wiedza o kulturze
Fizyka
Bibliotekarz
II LO im. Ks. Józefa Tischnera w Wałczu - kalendarium wydarzeń 1991
– 2007
1991 – decyzja Kuratora Oświaty i Wychowania w Pile o powołaniu II Liceum
Ogólnokształcącego; II LO funkcjonuje w ramach Zespołu Szkół, w skład którego wchodzi również
Kolegium Nauczycielskie, a od roku 1996 także Nauczycielskie Kolegium Języków Obcych. II LO
tworzą trzy oddziały klas pierwszych - jedna o profilu humanistycznym, dwie o profilu
pedagogicznym oraz łącznie osiem oddziałów klas drugich, trzecich i czwartych realizujących
program dawnego Studium Nauczycielskiego.
1992 – wszystkie klasy zaczęły realizować program liceum ogólnokształcącego o profilu ogólnym
1994 – wicedyrektor i nauczyciel języka polskiego mgr Zdzisław Tuderek zostaje Burmistrzem
Miasta Wałcz. Jego następczynią na funkcji wicedyrektora szkoły jest mgr Mariola Sikorska –
Glinka.
1999 – wyodrębnienie II Liceum Ogólnokształcącego z Zespołu Szkół i nadanie mu statusu
samodzielnej placówki oświatowej. Związane to było z reformą administracyjną
w naszym
kraju, a tym samym zmianą finansowania i zarządzania placówkami
oświatowo – wychowawczymi. Dyrektorem szkoły została mgr Elżbieta Jasińska –
Łukaszewicz a wicedyrektorem mgr Mariola Sikorska – Glinka.
1999 – ukazuje się pierwszy numer gazetki szkolnej Licealista
2001 – mamy dziesięć lat. Obchody Jubileuszu X – lecia Szkoły. Ukazuje się okolicznościowe
wydawnictwo poświecone historii i funkcjonowaniu II Liceum Ogólnokształcącego w Wałczu.
2001 – II Liceum Ogólnokształcące w Wałczu w rankingu szkół średnich, przygotowywanym przez
dziennik Rzeczpospolita i miesięcznik Perspektywy, zostało sklasyfikowane na setnym miejscu w
skali kraju i trzecim w województwie zachodniopomorskim Za to osiągnięcie szkoła została
uhonorowana nagrodą ufundowaną przez Zachodniopomorskiego Kuratora Oświaty w Szczecinie.
2002 – I stało się! Zaczęły funkcjonować zreformowane szkoły ponadgimnazjalne, w tym trzyletnie
licea ogólnokształcącym. W naszej szkole utworzono sześć oddziałów klas pierwszych.
2003 – kolejny sukces szkoły. W kolejnym prestiżowym rankingu szkół ponadgimnazjalnych
Rzeczpospolitej i Perspektyw II LO zostało sklasyfikowane na 132 miejscu w skali kraju i na 5 w
województwie zchodniopomorskim.
2004 – następny ranking szkół ponadgimnazjalnych i znów sukces; tym razem 125 miejsce w kraju
i 6 w województwie zachodniopomorskim.
2004 – jako jedna z pierwszych i nielicznych szkół w województwie zachodniopomorskim II
Liceum Ogólnokształcące w Wałczu otrzymało niezwykle prestiżowe wyróżnienie w postaci
certyfikatu Zachodniopomorska Szkoła Jakości.
2004 – ostatnia „stara matura” w naszej szkole. Koniec funkcjonowania czteroletnich
liceów ogólnokształcących.
2005 – po raz pierwszy obchodzimy Święto Szkoły. To początek nowej tradycji szkolnej.
Uroczystość upamiętniona została symbolicznym zasadzeniem drzewa. Może kiedyś
powstanie las?
2005 – pierwsza „nowa matura” w II LO. Poszło naprawdę dobrze.
2006 – decyzja władz samorządowych o nadaniu II Liceum Ogólnokształcącemu w Wałczu im. Ks.
Józefa Tischnera.
2006 – Jubileusz XV – lecia działalności II Liceum Ogólnokształcącego im. Ks. Józefa Tischnera
w Wałczu
2007 – 100 % zdanej matury!!!
2007 – dyrektorem szkoły zostaje mgr Leszek Molka
2008.03.12 – Święto Patrona Szkoły Ks. Prof. Józefa Tischnera
„Zawsze uważałem, że pierwszym zadaniem szkoły jest uczyć,
nie wychowywać, i spierałem się na ten temat z wieloma
nauczycielami. Byłem zdania, że wychowuje się poprzez
uczenie. Gdybym miał wybierać między dobrym nauczycielem a
dobrym wychowawcą, wybrałbym nauczyciela.”
„Miłość jest podstawowym sposobem uczestnictwa w dobru.”
„Religia jest dla mądrych. A jak ktoś jest głupi i jak chce być głupi, nie
powinien do tego używać religii, nie powinien religią swojej głupoty
zasłaniać.”
„To, co w życiu doczesnym najcenniejsze, może okazać
się bez znaczenia dla życia wiecznego.”
„Heroizm to podstawowa barwa ludzkiej egzystencji.”
„Miłość skazuje człowieka na ogołocenie, rezygnację, na
przedsmak jakiegoś unicestwienia.”
„Cierpienie jest próbą człowieczeństwa człowieka, próbą jego
wewnętrznej prawdy; jego maski opadają, traci sens wszelka gra.”
"Świat mi się zbyt podoba, abym usiłował go zmieniać. Jestem
jak lekarz, który zamiast leczyć, pracę doktorską z choroby
pisze."
"Miłość polega na tym, że istoty absolutnie samoistne nie mogą bez
siebie żyć."
„Przestańmy rozliczać świat,
a zacznijmy rozliczać siebie.”