Większa tęsknota - SZCZEKOCINY

Większa tęsknota
Wpisany przez Ks. Grzegorz Stachura
Od 16 grudnia adwent nabiera rozpędu pobudzając wierzących do większej tęsknoty za
Bogiem. Wskazują na to krótkie lecz znaczące słowa śpiewane przed Ewangelią.
16 grudnia śpiewano: „Przyjdź, Panie, a nie zwlekaj, odpuść grzechy swojego ludu.” Czyż
tęsknota za wolnością od zła i nieumiejętności nie wiedzie człowieka do pogodzenia się z
wytęsknionym Bogiem w spowiedzi? Jak obliczyć radość z odżywającej duszy dzięki
oczyszczeniu?
Na tym jednak nie zatrzyma się wyczekujący prawdziwego szczęścia. Odchodząc od kratek
konfesjonału tęskni się dalej – z różnych powodów. Liturgia dnia następnego podpowiada, aby
tęsknić jeszcze bardziej i wołać: „Mądrości Najwyższego, która urządzasz wszystko mocno i
łagodnie, przyjdź i naucz nas drogi roztropności”. Nie zatrzymuj się na radości z czystej duszy
ale wołaj by przyszedł jeszcze bardziej. Prawdziwa miłość jest wiecznie nienasycona, dlatego
mając odpuszczenie i wolność wciąż mówi: „ale przyjdź Boże jeszcze. Przyjdź!”.
Przyjdź z mądrością. O niej słyszeliśmy, że towarzyszyła Tobie Najwyższy, gdy urządzałeś
wszechświat. I wiemy o niej co nieco.
Przyjdź Panie Synu Boga, Mądrości Najwyższego, doświadczony, znający się na życiu,
rozumiejący Prawo po mistrzowsku. Przyjdź, tak tęsknię za Twoją bliskością.
Przyjdź Panie Słowo Ojca, umiejący rozjaśnić mroki mojego życia, który wyjaśnisz wszystkie
moje zawiłości i dasz znak ożywiający duszę na nowo radością.
Przyjdź Panie Synu Maryi, Mądrości Najwyższego, doświadczony, żyjący pełnią życia naucz
nas sztuki prawdziwego życia.
1/2
Większa tęsknota
Wpisany przez Ks. Grzegorz Stachura
Przyjdź, Chrystusie, który dla nas jesteś mądrością Boga, i sprawiedliwością, i uświęceniem, i
odkupieniem; który udaremniasz zamysły przebiegłych (1Kor1,30;3,19).
Przyjdź i naucz nas mądrości jak nauczyłeś jej św. Pawła. On na wyczekiwanie z większą
tęsknotą podpowiada nam jedną z zasad Twojego postępowania. Świadectwo sumienia,
prostota i szczerość prowadzą do życia według łaski Boga. Dlatego wołamy razem z Nim:
Chlubą jest dla nas świadectwo naszego sumienia, bo w prostocie serca i szczerości wobec
Boga, a nie według mądrości doczesnej, lecz według łaski Bożej (2Kor 1,12) chcemy
postępować w świecie, przyjdź!
Przyjdź Mądrości Najwyższego, abyśmy nie byli jak pusta ziemia bez rodowodu, bez radości,
bez sensu, bez piękna naszego życia.
„Mądrości Najwyższego, która urządzasz wszystko mocno i łagodnie, przyjdź i naucz nas drogi
roztropności.”
2/2