Stanowisko w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w

STANOWISKO Nr 42/13/P-VI
PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ
z dnia 26 kwietnia 2013 r.
w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie utworzenia
Ogólnopolskiego Rejestru Kardiologiczno-Kardiochirurgicznego
Przezcewnikowych Implantacji Zastawek Aortalnych POL-TAVI
Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej po zapoznaniu się z projektem
rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie utworzenia Ogólnopolskiego Rejestru
Kardiologiczno-Kardiochirurgicznego
Przezcewnikowych
Implantacji
Zastawek
Aortalnych POL-TAVI, nadesłanym przy piśmie Ministra Zdrowia z dnia 15 kwietnia
2013 r., znak: MZ-OZZ-50-27965-156/EM/13, zgłasza następujące uwagi:
utworzenie rejestru medycznego, zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 28 kwietnia
2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, powinno być poprzedzone analizą
potrzeb jego utworzenia. Analiza ta powinna m. in. zdefiniować problem i
zweryfikować potrzebę utworzenia rejestru, czy określić spodziewane efekty i
korzyści wynikające z wdrożenia rejestru. Ustawodawca wprowadził te i inne
ograniczenia aby, jak się wydaje, spowodować, że naruszenie podstawowego prawa
obywatelskiego, jakim jest prawo do zachowania w tajemnicy informacji o stanie
zdrowia, było uzasadnione wyższymi względami, a przede wszystkim dobrem
pacjenta. Zdaniem Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej projekt nie uwzględnia tych
ograniczeń. Mnogość zbieranych od pacjentów informacji, z czego większość jest
całkowicie zbędna, nawet w kontekście monitorowania jakości udzielania danego
świadczenia zdrowotnego, przy uwzględnieniu warunku określonego w ust. 5 art. 19
ww. ustawy, iż pacjent, objęty rejestrem, może wnieść sprzeciw co do przetwarzania
swoich danych, może oznaczać nadmiar i zbędność pracy przy zbieraniu tych
danych przez świadczeniodawcę.
Jeżeli zdaniem Ministra Zdrowia niezbędne jest monitorowanie jakości
udzielanych świadczeń, to właściwym sposobem pozyskiwania danych winna być
sprawozdawczość
przekazywana
przez
podmiot,
który
udzielił
świadczenia,
podmiotowi, który za nie zapłacił, z pominięciem danych osobowych pacjenta. W
1
razie wątpliwości co do prawdziwości danych mogą być one sprawdzone przez
osoby z wykształceniem medycznym.
Całkowicie niezrozumiały jest także § 6 projektu, w którym proponuje się
wejście w życie rozporządzenia z dniem ogłoszenia. Twierdzenie, że brak vacatio
legis jest uzasadniony ważnym interesem państwa, które tym sposobem zapewnia
bezpieczeństwo zdrowotne obywateli jest niepoważne i jest co najmniej nadużyciem
prawa, jeśli nie jego rażącym naruszeniem i niewątpliwie narusza zasady
demokratycznego państwa prawnego. Zachowanie vacatio legis jest istotne zarówno
dla podmiotów, które mają zgłaszać dane do rejestru, jak i pacjentów, którzy
poinformowani o utworzeniu rejestru, w którym mogą się znaleźć, mogą zgłosić
sprzeciw.
2