Anna Cioczek- Czuczwar kontakt e-mail: Tytuł

Transkrypt

Anna Cioczek- Czuczwar kontakt e-mail: Tytuł
Anna Cioczek- Czuczwar
kontakt e-mail: [email protected]
Tytuł pracy doktorskiej:
„Wpływ kwasu pikolinowego na przeciwdrgawkowe działanie leków
przeciwpadaczkowych w modelu maksymalnego wstrząsu u myszy”
Nazwa uczelni/instytutu naukowego:
Uniwersytet Medyczny im. F. Skubiszewskiego w Lublinie, II Wydział Lekarski z Oddziałem
Anglojęzycznym
Padaczka jest jednym z najczęstszych schorzeń neurologicznych. Dotyczy około 1% populacji.
Podstawą leczenia padaczki jest stosowanie leków przeciwdrgawkowych. U około 30%
chorych na padaczkę występuje zjawisko lekooporności - 120 tys. pacjentów w Polsce.
Przyczyna braku skuteczności działania leków przeciwpadaczkowych nie jest dotychczas
poznana. Uzyskane wyniki badań mogą więc posiadać ogromne znaczenie terapeutyczne
oraz społeczne, poprawiając jakość życia pacjentów oraz zwiększając ich możliwości
zawodowe.
W organizmie człowieka występują substancje endogenne, które mogą zmniejszać
przeciwdrgawkowe działanie leków przeciwpadaczkowych. Jedną z takich substancji, które
potencjalnie mogą osłabiać działanie leków przeciwpadaczkowych może być kwas
pikolinowy.
Efektem praktycznym będzie wyodrębnienie grupy pacjentów z padaczką, u których
przyczyną lekooporności może być podwyższony poziom kwasu pikolinowego. Być może
niektóre z leków przeciwpadaczkowych nie będą wrażliwe na niekorzystne działanie kwasu
pikolinowego i wtedy takie leki należałoby polecić u pacjentów z padaczka lekooporną.
Dostępne już wyniki wskazują, że spośród leków przeciwpadaczkowych jedynie
karbamazepina była niewrażliwa na działanie kwasu pikolinowego w teście maksymalnego
elektrowstrząsu u myszy. Działanie przeciwdrgawkowe pozostałych zbadanych do chwili
obecnej leków przeciwpadaczkowych, fenytoiny, fenobarbitalu, walproinianu i topiramatu
było istotnie osłabiane przez kwas pikolinowy. Drugą opcją terapeutyczną może być
zastosowanie pochodnych kwasu pikolinowego o działaniu antagonistycznym do samego
kwasu.
Tego typu badania nie były jeszcze prowadzone przez żaden ośrodek naukowy. Ewentualne
potwierdzenie hipotezy roboczej, iż za część lekoopornych napadów drgawkowych może
odpowiadać zwiększone stężenie kwasu pikolinowego, będzie istotnym odkryciem
naukowym. Należy podkreślić, iż uzyskane wyniki badań doświadczalnych mogą stać się
punktem wyjścia do opracowania innowacyjnej terapii lekoopornych napadów
padaczkowych.
Zbadanie roli kwasu pikolinowego w patogenezie padaczki lekoopornej może mieć istotne
znaczenie praktyczne: wykrycie podwyższonego poziomu kwasu pikolinowego u pacjentów
może pozwolić na dobranie celowanej terapii, niewrażliwej na niekorzystne działanie kwasu
pikolinowego, ponadto wyniki prowadzonych badań mogą stanowić pierwszy etap powstania
nowych leków przeciwpadaczkowych o nowatorskich mechanizmach działaniach np.
działaniu antagonistycznym do kwasu pikolinowego.