darmowa publikacja

Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment
pełnej wersji całej publikacji.
Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji kliknij tutaj.
Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie
rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez
NetPress Digital Sp. z o.o., operatora sklepu na którym można
nabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji. Zabronione są
jakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej zgody
NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej
od-sprzedaży, zgodnie z regulaminem serwisu.
Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie
internetowym Bookarnia Online.
Andrew Apostoli
Fatima
orędzie nadziei na dzisiejsze
czasy
przekład:
Zbigniew Kasprzyk
eSPe
Kraków 2012
Tytuł oryginału: Fatima for Today The Urgent Marian Message of Hope
Copyright © 2010 Ignatius Press, San Francisco All rights reserved
Copyright © for Polish Edition 2012 by Wydawnictwo eSPe
Redaktor prowadzący: Anna Matusiak
Adiustacja językowo-stylistyczna: Katarzyna Curyło
Korekta: Edyta Manecka-Sztok
Redakcja techniczna i projekt okładki: Paweł Kremer
Nihil Obstat
Przełożony Wyższy Polskiej Prowincji Zakonu Pijarów,
L.dz. 59/12 z dnia 23 lutego 2012 r.
O. Józef Matras SP, Prowincjał
Wydanie I | Kraków 2012
ISBN: 978-83-7482-465-1
Zamawiaj nasze książki przez internet: [email protected]
lub bezpośrednio w wydawnictwie: 12 413 19 21, [email protected]
Zainteresowanym bezpłatnie wysyłamy drukowany katalog. W formie pliku
pdf dostępny jest on również do pobrania na stronie boskieksiążki.pl.
Wydawnictwo eSPe, ul. Meissnera 20, 31-457 Kraków.
Konwersja:
Dedykacja
Książkę tę dedykuję,
z wyrazami miłości,
Niepokalanemu Sercu Maryi,
Matki Boga i Matki Kościoła;
Ojcu Świętemu
Janowi Pawłowi II,
który dokonał aktu
zawierzenia Rosji
oraz
Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI,
który nakazał nam
poznawać orędzie fatimskie,
żyć nim
i rozpowszechniać je w świecie!
Słowo wstępne
13 maja 2010 roku, podczas historycznej wizyty w Sanktuarium Matki Bożej w Fatimie, Jego Świątobliwość papież
Benedykt XVI mówił o matczynym pouczeniu, które błogosławiona Dziewica Maryja przekazała całej ludzkości za
pośrednictwem wybranych posłańców: błogosławionego
Franciszka Marto, błogosławionej Hiacynty Marto oraz sługi
Bożej Łucji dos Santos. Podsumowując treść orędzia,
przekazanego przez Maryję pomiędzy majem a październikiem 1917 roku podczas sześciu objawień, poprzedzonych trzema objawieniami Anioła Pokoju, Jego Świątobliwość
nazwał Matkę Bożą Fatimską: „Nauczycielką, która
wprowadza małych wizjonerów w dogłębne poznanie Miłości
Trynitarnej i prowadzi ich do zakosztowania samego Boga
jako najpiękniejszej rzeczy ludzkiego istnienia”1. Następnie
Jego Świątobliwość przytoczył słowa wyznania najczulszej
i najgłębszej miłości do Boga, do których pobudziły wizjonerów objawienia Anioła Pokoju i Matki Bożej oraz Jej orędzie.
Objawiając się Franciszkowi, Hiacyncie i Łucji oraz
przekazując im swe orędzie, Matka Boża – jak zawsze to
czyni – poprowadziła ich w sposób pewniejszy i pełniejszy do
naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Wcielonego Syna Bożego,
a poprzez Niego do Boga Ojca oraz Ducha Świętego,
z którymi On tworzy jedną Istotę. Benedykt XVI powiedział,
że Maryja „pomogła im otworzyć serca na powszechność
miłości”, czyli na miłość Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego,
który kocha wszystkich ludzi i pragnie ich wiecznego
zbawienia2.
6/29
Najświętsza Maryja Panna przekazała ludzkości swe orędzie w czasach, kiedy wielu ludzi zapomniało już o Bogu
i Jego planie zbawienia, wynikającym z Jego wszechogarniającej miłości. Wielu też buntowało się przeciw prawu
Bożemu, które Stwórca wszechrzeczy ustanowił dla naszego
dobra.
Odrzuciwszy
uniwersalną
miłość
pochodzącą
wyłącznie od Boga, ludzie padli ofiarą wyniszczającego serca
egoizmu, który w najbardziej dramatyczny i tragiczny sposób
objawił się w okrucieństwach pierwszej wojny światowej.
W świecie opanowanym przez największe zło, zaistniała silna
pokusa utraty nadziei i wiary w miłość Boga, a w konsekwencji ustanie bezinteresownej miłości, która powinna być
odpowiedzią na miłość Boga. Znając siłę pokusy, której
doświadczały Jego dzieci, Bóg Ojciec posłał na ziemię Najświętszą Maryję Pannę, Matkę Swego Jednorodzonego Syna.
Maryja jako Matka Boga przyjęła taką misję już podczas
zwiastowania, co następnie jednoznacznie potwierdziła na
weselu w Kanie Galilejskiej. Kiedy słudzy roznoszący wino
weselne znaleźli się w bardzo niezręcznej sytuacji, to właśnie
błogosławiona Dziewica pierwsza zdała sobie sprawę z ich
kłopotu; to Ona wstawiła się za nowożeńcami u swego
Boskiego Syna, aby wybawił ich od wstydu; to Ona ufając Mu
całkowicie, wydała sługom polecenie: „Zróbcie wszystko,
cokolwiek wam powie”3. W czasach kryzysu – zarówno osobistego, jak i społecznego – Matka Boża natychmiast
dostrzega nasze problemy i wstawia się za nami przed
tronem Boga. Udziela nam też rady płynącej z matczynej
miłości: abyśmy robili wszystko, cokolwiek mówi nam nasz
Pan, Jezus Chrystus, i abyśmy zawierzali Mu własne życie
poprzez modlitwę i pokutę.
W najbardziej krytycznych momentach naszego ziemskiego pielgrzymowania Bóg Ojciec pozwala nam doświadczać niezwykłych przejawów matczynej miłości Maryi, jakimi
7/29
są Jej objawienia i orędzia. Odnosząc się do objawień w Fatimie, Ojciec Święty powiedział: „W czasach kiedy rodzina
ludzka gotowa była złożyć swoje najświętsze więzi na ołtarzu
małostkowych egoizmów narodowych, rasowych, ideologicznych, grupowych czy jednostkowych, przyszła z nieba nasza
błogosławiona Matka, ofiarowując samą siebie, by wszczepić
w serca tych, którzy się Jej zawierzają, płonącą w Jej Sercu
miłość Boga”4.
Podczas trzeciego objawienia Anioła Pokoju oraz podczas
lipcowego objawienia Najświętszej Maryi Panny mali wizjonerzy ujrzeli zarówno niewyrażalne piękno tajemnicy wiary
– Ciało i Krew Chrystusa sakramentalnie ofiarowane
i przelane za nas, dla naszego wiecznego zbawienia – jak
i niewypowiedzianą brzydotę piekła – życia bez Boga,
w buncie przeciwko Jego czystej i bezinteresownej miłości do
człowieka. Anioł Pokoju, na podobieństwo aniołów w Piśmie
Świętym, był posłańcem Boga, który miał przygotować dzieci
na cudowne odwiedziny Matki Bożej oraz na przyjęcie misji
bycia Jej posłańcami w świecie – co miało polegać przede
wszystkim na dawaniu przykładu własnym życiem – aż do
naszych czasów.
Anioł Pokoju uzdolnił małych wizjonerów – w stopniu
heroicznym – do złożenia serc, wraz z Niepokalanym Sercem
Maryi, w Najświętszym Sercu Jezusa, przez co zostali
oczyszczeni z grzechu i ogarnięci płomieniem czystej, bezinteresownej miłości, która nieprzerwanie i niewyczerpanie
wypływa z pełnego chwały przebitego Serca Jezusa.
W październiku 1942 roku, dokonując aktu zawierzenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi, czcigodny papież Pius XII
w sugestywny sposób wyraził tajemnicę Jej Niepokalanego
Serca, zbliżającą człowieka do pełnego chwały przebitego
Serca Jezusowego, w którym ludzkość odnajduje źródło
8/29
zwycięstwa nad grzechem i śmiercią oraz tryumf Bożej
miłości i wiecznego życia:
Jak Kościół i cały rodzaj ludzki został poświęcony
Sercu Twojego Syna, tak i my poświęcamy się na
zawsze Tobie i Twemu Niepokalanemu Sercu,
Matko nasza i Królowo świata, aby Twoja miłość
i opieka zapewniła zwycięstwo królestwa Bożego
oraz by wszystkie narody, pojednane ze sobą
i z Bogiem, Ciebie błogosławiły i wysławiały,
wraz z Tobą śpiewały hymn miłości i wdzięczności Sercu Jezusowemu, w którym mogą
znaleźć prawdę, życie i pokój 5.
Poświęcając świat Niepokalanemu Sercu Maryi, Pasterz
Kościoła Powszechnego, czcigodny Ojciec Święty Pius XII,
modlił się, aby matczyna troska Najświętszej Maryi Panny,
najdoskonalej wyrażona w Jej nieskalanym zmazą grzechu
Sercu, prowadziła wszystkich ludzi do Serca Jezusowego,
źródła wiecznego zbawienia.
Zastanawiając się nad ludzkim – zarówno indywidualnym,
jak i społecznym – wymiarem objawień Matki Bożej Fatimskiej, nietrudno dostrzec znaczenie orędzia Maryi dla
naszych czasów; znaczenie, które mocno podkreślał czcigodny Jan Paweł II oraz jego następca Benedykt XVI. My
także żyjemy w czasach, w których wielu ludzi gotowych jest
poświęcić wszystko – nie wyłączając życia niewinnych
i bezbronnych, nienarodzonych braci i sióstr; życia tych,
którym w pierwszym rzędzie należy się nasza opieka, czyli
starszych,
śmiertelnie
chorych
i znajdujących
się
w potrzebie; oraz wielkiego dobra, jakim jest małżeństwo
i rodzina, podstawowa komórka życia społecznego – na ołtarzu
egoistycznego
indywidualizmu
i tyranicznego
9/29
relatywizmu. Dziś wielu ludzi odwraca się od Boga i buntuje
się przeciw fundamentalnym zasadom Jego życiodajnego
Prawa – przeciwko nauczaniu o nienaruszalnej godności
niewinnych istot ludzkich oraz o integralności wiernego, nierozerwalnego i służącego prokreacji związku małżeńskiego
między mężczyzną i kobietą. W konsekwencji stają się oni
głęboko nieszczęśliwi i tracąc nadzieję, spoglądają w przerażającą pustkę, jaką jest piekło.
Możemy być pewni, że Matka Boża ma dogłębną świadomość tej sytuacji, dlatego stara się przyciągnąć nas do siebie
i złożyć nasze serca, wraz ze swym Niepokalanym Sercem,
w Najświętszym Sercu Jezusa. W swej matczynej miłości
przyciąga nas do Serca Jezusowego, bowiem tylko w Nim
znajdziemy
oczyszczenie
z grzechów
oraz
potęgę
niezmierzonej i nieustającej miłości Boga do człowieka.
Maryja pragnie ostatecznie doprowadzić nas do tajemnicy
wiary, do Najświętszego Sakramentu – lekarstwa i pokarmu,
które uzdrawia z choroby nieprawości i dodaje sił do walki
z pokusą, wybawiając nas tym samym od skutku grzechu,
czyli od przerażającego stanu śmierci wiecznej kontemplowanego przez małych wizjonerów podczas lipcowego objawienia Matki Bożej.
Ojciec Andrew Apostoli ze Wspólnoty Franciszkańskich
Braci Odnowy jest przekonany, że Matka Boża Fatimska
pragnie przemawiać do nas także dzisiaj. Z wielką starannością i dokładnością przedstawia pełny kontekst wydarzeń
w Fatimie, a następnie opisuje trzy objawienia Anioła Pokoju
i sześć objawień Matki Bożej, która ukazywała się Łucji,
Franciszkowi i Hiacyncie. Opisuje również objawienia,
których siostra Łucja doświadczyła w Pontevedra i w Tuy
w Hiszpanii, kiedy to Matka Boża Fatimska jeszcze wyraźniej
przedstawiła wymagania dotyczące nawrócenia ludzi
i przemiany świata w oczekiwaniu na Ostateczne Przyjście
10/29
w chwale Pana naszego, Jezusa Chrystusa, który ma ustanowić „nowe niebo i nową ziemię”6. W bardzo przystępny,
a jednocześnie kompletny i wierny sposób, ojciec Apostoli zapoznaje nas z matczynym pouczeniem Matki Bożej Fatimskiej, a poznanie tego pouczenia pozwala nam „zakosztować”
– jak mówił papież Benedykt XVI – tajemnicy Bożej miłości
w naszym życiu7.
Dwie kwestie związane z objawieniami i z orędziem Matki
Bożej Fatimskiej budzą najwięcej kontrowersji. Chodzi mianowicie o poświęcenie Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi
oraz o trzecią część tajemnicy przekazanej dzieciom. Najsmutniejsze jest to, że kontrowersje te odwracają uwagę
części ludzi od matczynego pouczenia Maryi, a innych
zniechęcają do zachowywania go. Ojciec Apostoli z największą uwagą i troską omawia oba sporne zagadnienia. Analizuje je w kontekście pełnego opisu fatimskich objawień i orędzia, dokładnie rozważając wszystkie nauki, jakich Matka
Boża udzieliła trójce wizjonerów.
Kontrowersje dotyczące trzeciej tajemnicy fatimskiej ojciec Apostoli omawia w podobny sposób, jak zrobił to ojciec
C.C. Martindale w swojej klasycznej prezentacji objawień
i orędzia z Fatimy. Ojciec Martindale, odnosząc się do
ogromnego zainteresowania trzecią częścią tajemnicy (która
w czasie, kiedy jego tekst był publikowany nie została
jeszcze ujawniona), skomentował ją w świetle części pierwszej i drugiej:
Cóż, jak widzieliśmy, dwie pierwsze części tajemnicy nie zawierają niczego nowego. Nie jest to
nowa nauka o «piekle», ani o tym, że Matka Boża
jest Niepokalana. Maryja chciała nam bowiem
przekazać nie tyle nowe, czy też zaskakujące informacje, co wezwać nas do głębszego
11/29
wniknięcia w to, co już wiemy. Nie powinno
nikogo dziwić, że Matka Boża nakazała dzieciom
milczenie na temat treści objawień; później Łucja
z całą szczerością przyznała, że wówczas nie potrafiłaby właściwie się wysłowić, a w rezultacie
mogłaby jedynie przekazać własne „odczucia”
dotyczące przesłania pięknej Pani. Skłania nas to
do wniosku, że «tajemniczość» orędzia mogła
odnosić się do intensywności, z jaką dzieciom
dane było zrozumieć pewne prawdy, a nie do
czegokolwiek, co można by przełożyć na konkretne idee lub ubrać w słowa8.
Również papież Benedykt XVI, odnosząc się do Komentarza Teologicznego swego autorstwa na temat tajemnicy fatimskiej, stwierdził, że w Fatimie Matka Boża zaprosiła nas do
kultywowania tego, co on nazywa „wewnętrzną czujnością
serca, której przez większą część czasu nie mamy z powodu
silnego nacisku rzeczywistości zewnętrznej oraz obrazów
i trosk wypełniających duszę”9.
Ojciec Martindale słusznie zauważa, że Matka Boża
Fatimska zachęca nas do głębszej refleksji nad tajemnicą
wiary, refleksji inspirowanej miłością Bożą. Konkludując,
papież Benedykt XVI stwierdza, że tajemnica jest, ostatecznie, „zachętą do modlitwy, ukazanej jako droga do
«zbawienia dusz», a zarazem wezwaniem do pokuty i nawrócenia”10. Innymi słowy, Matka Boża Fatimska prowadzi nas
do swego Boskiego Syna i uczy, w jaki sposób powinniśmy
całym swym jestestwem odpowiadać na Jego nauczanie:
„Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie
się i wierzcie w Ewangelię!”11
Jak stwierdził papież Benedykt XVI w homilii wygłoszonej
13 maja 2010 roku w Fatimie, a ojciec Apostoli udowodnił
12/29
w niniejszej książce, Matka Boża Fatimska wprowadza nas
w tajemnicę Trójcy Świętej, tajemnicę miłości Boga – Ojca,
Syna i Ducha Świętego – nieustannie i bez ograniczeń
wylewanej na całą ludzkość. Ojciec Apostoli w logiczny
i precyzyjny sposób uczy nas odczytywać przesłanie Matki
Bożej i pozostawać mu wiernym. Książka, która – dzięki błogosławieństwu Bożemu – trafi do czytelnika, jest niezwykle
wartościowym narzędziem, poprzez które Maryja nadal
przemawia do naszych serc, ukazując nam swe Niepokalane
Serce.
W drugiej części tajemnicy fatimskiej Matka Boża
obiecała: „Moje Niepokalane Serce zatriumfuje”12. Józef
Ratzinger jeszcze jako kardynał przybliżył nam głębię tej zapowiedzi. Zastanawiając się nad znaczeniem obietnicy
Maryi, oświadczył:
Serce otwarte na Boga i oczyszczone przez kontemplację Boga jest silniejsze niż karabiny i oręż
wszelkiego rodzaju. Fiat wypowiedziane przez
Maryję, to słowo Jej serca, zmieniło bieg dziejów
świata, ponieważ Ona wydała na ten świat Zbawiciela – ponieważ dzięki Jej «tak» Bóg mógł stać
się człowiekiem w naszym świecie i pozostaje
nim na zawsze. Szatan ma moc nad tym światem,
widzimy to i nieustannie tego doświadczamy; ma
moc, bo nasza wolność pozwala nam wciąż
odchodzić od Boga. Od kiedy jednak sam Bóg ma
ludzkie Serce i dzięki temu skierował wolność
człowieka ku dobru, ku Bogu, wolność do czynienia zła nie ma już ostatniego słowa. Od tamtej
pory nabierają mocy słowa: «Na świecie
doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam
13/29
zwyciężył świat» (J 16, 33). Orędzie z Fatimy
wzywa nas, abyśmy zaufali tej obietnicy13.
Wyrażam nadzieję i modlę się o to, by dzięki lekturze
książki ojca Apostoli o Matce Bożej Fatimskiej nasza Pani
przyciągnęła
czytelników
jeszcze
bliżej
do
swego
Niepokalanego Serca i aby ich serca wraz z Jej Sercem,
spoczywając
w Najświętszym
Sercu
Jezusa,
poznały
zwycięstwo Boskiej miłości i wiecznego życia.
Raymond Leo Burke
Arcybiskup Emeritus Saint Louis
Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej
Dzień Wszystkich Świętych 2010 r.
Wstęp
Wyrażam głęboką wdzięczność wydawnictwu Ignatius
Press za zaproszenie do napisania książki o Matce Bożej
Fatimskiej i Jej ważnym orędziu na nasze czasy. Przez całe
życie byłem oddany Matce Bożej Fatimskiej. O Jej przesłaniu
usłyszałem jako mały chłopiec i już wtedy zrobiło ono na
mnie duże wrażenie. Podobnie jak Łucja, Franciszek i Hiacynta modliłem się o zbawienie dusz, jak prosiła nasza Pani.
Od wielu lat odprawiam również nabożeństwo pierwszych
sobót miesiąca i zachęcam innych do jego odprawiania. Napisanie tej książki było więc dla mnie fascynującym
wyzwaniem. Wydawcy poprosili, abym zamieścił w niej
„wszystko o Fatimie”. Usiłowałem sprostać temu zadaniu
w granicach moich zdolności oraz dostępnych środków
i czasu.
Chciałem napisać książkę, która łączyłaby w sobie trzy
podstawowe kwestie odnoszące się do Matki Bożej Fatimskiej. Po pierwsze: istnieją pewne historyczne fakty
dotyczące objawień Matki Bożej i Anioła Pokoju. Starałem
się zaprezentować je najpełniej jak to możliwe, kładąc
szczególny nacisk na słowa wypowiedziane przez Maryję
i Anioła podczas objawień. Po drugie: Matka Boża pozostawiła wezwanie do modlitwy, ofiary, cierpienia i świętości życia.
Jestem przekonany, że Jej orędzie zyska więcej zwolenników,
jeżeli ludzie zrozumieją jego znaczenie i wagę. Orędzie
fatimskie często uznawane jest za krótkie streszczenie podstawowych zasad chrześcijańskiego życia. Matka Boża
Fatimska pozostawiła nam więc cenną wskazówkę przypominającą o tych zasadach w trudnych chwilach. Po trzecie:
15/29
pojawiają się pewne pytania i zastrzeżenia dotyczące orędzia
fatimskiego, na przykład: Czy papież Jan Paweł II właściwie
dokonał aktu poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu
Maryi? Czy Watykan ujawnił pełną treść trzeciej tajemnicy
fatimskiej? Ludzie zadają mi te pytania od wielu lat.
W niniejszej książce starałem się przedstawić jednoznaczne
dowody na to, że obydwa zadania, o których mowa w powyższych pytaniach, zostały wypełnione. Papież wykonał swoją
część pracy. Teraz my musimy wykonać swoją. A to znaczy,
że musimy prowadzić dobre, chrześcijańskie życie, modlić
się o nawrócenie grzeszników, wypełniać życiowe obowiązki
i korzystać z łask, które Duch Święty nieustannie wlewa
w nasze serca. Matka Boża powiedziała dzieciom w Fatimie,
że Bóg pragnie, aby nabożeństwo do Niepokalanego Serca
Maryi rozprzestrzeniło się po całym świecie. Jeżeli ta książka
wniesie choć drobny wkład w rozpowszechnianie tego
nabożeństwa, będzie to dla autora największą nagrodą za
trud włożony w jej napisanie. Starałem się pisać w tym
samym duchu, w jakim siostra Łucja pisała o orędziu fatimskim, czyli „na chwałę Boga i dla zbawienia dusz”.
Składam dzięki Bogu Wszechmogącemu za udzielenie łask
potrzebnych do ukończenia tego przedsięwzięcia. Oby przysparzało ono czci i chwały Trójcy Przenajświętszej. Pragnę
również podziękować Najświętszej Maryi Pannie, która –
według mojego odczucia – prosiła mnie o napisanie książki,
mogącej przyczynić się do ostatecznego triumfu Jej
Niepokalanego Serca.
Dziękuję także licznej grupie osób, które w ten lub inny
sposób przyczyniły się do powstania tej książki. Przede
wszystkim wyrażam wdzięczność Jego Ekscelencji kardynałowi Raymondowi Burke’owi za to, że w swoim napiętym
terminarzu znalazł czas na napisanie słowa wstępnego.
Składam podziękowania Franciszkańskim Braciom Odnowy,
16/29
szczególnie członkom mojej wspólnoty, którzy na różne
sposoby pomagali mi w przygotowaniu rękopisu. Pragnę też
podziękować Siostrom Franciszkankom Odnowy oraz wielu
innym osobom, które wspierały mnie modlitwą i słowami
otuchy. Na koniec dziękuję Elaine Curzio, która pomogła mi
przepisać na komputerze część manuskryptu; dziękuję
Tiffiny Gulla za zredagowanie tekstu; Penny Wolfe za pomoc
w prowadzeniu badań potrzebnych do napisania książki;
Gerri Kearns za dokonanie korekty. Niech Jezus i Jego błogosławiona Matka wynagrodzą wszystkim, dzięki którym ta
praca stała się – jakby powiedziała bł. Matka Teresa
z Kalkuty – „czymś pięknym dla Boga”.
Ojciec Andrew Joseph Apostoli CFR
klasztor Saint Leopold
Yonkers, stan New York
2 marca 2010 r.
1
Maryja
Jedyna kobieta, której nadejście zapowiedziano
Arcybiskup Fulton J. Sheen często mawiał, że Jezus był jedynym mężczyzną, którego przyjście na świat zostało zapowiedziane. Nie ma żadnego innego wielkiego przywódcy
politycznego czy religijnego, którego pojawienie się
przewidziano by wcześniej. Tymczasem zanim Jezus
przyszedł na świat, znana była nawet Jego misja: miał pokonać zło swą zbawczą śmiercią na krzyżu. Analogicznie można
powiedzieć, że Najświętsza Maryja Panna była jedyną kobietą, której pojawienie się zapowiedziano: „Oto Panna
pocznie i porodzi Syna” (Iz 7, 14). Misja Maryi również była
znana przed Jej przyjściem na ten świat – mianowicie miała
Ona uczestniczyć w zbawczej ofierze swego Syna oraz
stoczyć duchową walkę, przyczyniając się do ostatecznego
zwycięstwa nad złem, które zostało zapowiedziane
w przekleństwie rzuconym na węża przez Boga:
18/29
„Wprowadzam
nieprzyjaźń
między
ciebie
a niewiastę, między potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je
w piętę” (Rdz 3, 15).
Najświętsza Maryja Panna odgrywa kluczową rolę
w walce dobra ze złem – w walce, którą Jej Boski Syn i Jego
uczniowie toczą z szatanem i jego zwolennikami. Księga
Apokalipsy zawiera bardzo sugestywne opisy nienawiści diabła do Niewiasty, która rodzi Zbawiciela; oraz do samego
Jezusa i Jego uczniów:
Potem wielki znak ukazał się na niebie:
Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej
stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I woła cierpiąc bóle
i męki rodzenia. I inny znak się ukazał na niebie:
Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem
głów i dziesięć rogów – a na głowach jego siedem
diademów. A ogon jego zmiata trzecią część
gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok
przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro
porodzi, pożreć jej dziecię. (...). I rozgniewał się
Smok na Niewiastę, i odszedł rozpocząć walkę
z resztą jej potomstwa, z tymi, co strzegą
przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa (Ap
12, 1–4, 17).
Najświętsza Maryja Panna jest centralną postacią Bożego
planu zbawienia. W dziele odkupienia świata odgrywa jedną
z najważniejszych ról, ustępując jedynie swemu Synowi. Rola
ta „wciąga” Ją w nieustanny konflikt z szatanem. Jednak
w Fatimie Maryja zapewniła nas, że ostatecznie zwycięży:
19/29
„Na koniec zatriumfuje moje Niepokalane Serce! Maryja
jako nowa Ewa.
Misja Matki Bożej jest tak ważna dlatego, że Bóg chce
zwyciężyć diabła tymi samymi środkami, za pomocą których
diabeł pokonał pierwszych rodziców. Ten Boży plan był ulubionym tematem rozważań ojców Kościoła. Oto jak opisywał
misję Maryi święty Jan Chryzostom, wielki biskup wczesnych
czasów chrześcijaństwa:
Czym bowiem szatan zwyciężył, tym właśnie
przezwyciężył go Chrystus; własną jego bronią
zwyciężył. Posłuchaj, w jaki sposób:
Dziewica, drzewo i śmierć – oto symbole naszej
klęski. Dziewicą była Ewa, która wówczas
jeszcze nie połączyła się ze swoim mężem;
drzewem – drzewo rajskie; śmierć – karą Adama.
A oto znowu: dziewica, drzewo i śmierć. Symbole
klęski stały się symbolami zwycięstwa. W miejsce
Ewy – Maryja, w miejsce drzewa poznania dobra
i zła – drzewo krzyża, w miejsce śmierci Adama –
śmierć Chrystusa14.
Ewa w istotny sposób przyczyniła się do upadku człowieka. Wąż nie przemawiał do Adama, mówił wyłącznie do
Ewy. Najpierw zasiał wątpliwość w jej umyśle, pytając
o Boże przykazanie: „Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie
jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?” (Rdz 3,
1). Kiedy Ewa odpowiedziała, że mogą jeść owoce ze wszystkich drzew oprócz drzewa poznania dobra i zła, diabeł
zwiódł ją obietnicą, że jeśli zje zakazany owoc, ona i Adam
jak Bóg będą znali dobro i zło (zob. Rdz 3, 5). Zawarta w tym
kłamstwie obietnica wielkości skusiła Ewę i wywołała w niej
20/29
poczucie pychy, która skłoniła ją do sprzeciwienia się
Bożemu przykazaniu.
Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma
owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą
dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do
zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc,
skosztowała i dała swemu mężowi, który był
z nią, a on zjadł. A wtedy otworzyły się im obojgu
oczy... (Rdz 3, 6–7).
Adam jako głowa ludzkiej rodziny był naszym przedstawicielem przed Bogiem. Dlatego też dopiero jego nieposłuszeństwo stało się pierworodnym grzechem ludzkości.
Jednak także Ewa była współwinna popełnionego zła. Nie zasługiwała na imię Ewy, które oznacza matkę wszystkich żyjących (zob. Rdz 3, 20), ponieważ przyczyniła się do
sprowadzenia śmierci duchowej na swoje dzieci.
Maryja natomiast zasługuje na miano nowej Ewy. Nie Ona
pośredniczy między Bogiem a ludzkością w dziele odkupienia – ta rola należy do Jezusa Chrystusa, nowego Adama,
bowiem tylko On jest odwiecznym najwyższym kapłanem
i On poniósł ofiarę za nasze grzechy. Jednak Maryja
współuczestniczyła w dziele odkupienia, tak samo jak Ewa
współuczestniczyła w upadku człowieka.
Podczas zwiastowania
Podczas zwiastowania Maryja z pokorą, posłuszeństwem
i bez zastrzeżeń zaakceptowała wolę Boga odnoszącą się do
Jej życia, o czym świadczy odpowiedź, której udzieliła
21/29
Archaniołowi Gabrielowi. Posłaniec Boży oznajmił Jej, że
pocznie i porodzi Syna, który będzie nazwany Synem Najwyższego. Kiedy Gabriel – odpowiadając na pytanie Maryi –
wyjaśnił, jak może począć, mimo że nie współżyje z Józefem,
Ona bez wahania, z uniżeniem i ufnością odpowiedziała:
„Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa
twego” (Łk 1, 38). Jak grzech Ewy przyczynił się do
sprowadzenia na świat śmierci duchowej, tak całkowite
posłuszeństwo Maryi sprowadziło na świat Jezusa, który jest
źródłem życia duchowego. Pokora i posłuszeństwo Maryi
zmazały pychę i nieposłuszeństwo Ewy, dzięki czemu Matka
Boża zasłużyła sobie na miano nowej Ewy. W II w. znaczenie
tego tytułu wyjaśnił święty Ireneusz z Lyonu:
Ewę uwiodła mowa anioła: odwróciła się od Boga
i przeciwstawiła się Jego słowu. Maryję pouczyło
zwiastowanie anielskie i poczęła Boga, posłuszna
Jego słowu. Jedna została nakłoniona do nieposłuszeństwa, druga zaś do posłuszeństwa.
I w ten sposób Dziewica Maryja stała się orędowniczką dziewicy Ewy 15.
W Kanie i na Kalwarii
Maryja jest także nową Ewą w tym sensie, że włącza się
w odkupieńczą misję swego Syna, który niesie światu
zbawienie. Jak Ewa popchnęła Adama do grzechu nieposłuszeństwa, podając mu zakazany owoc, tak Maryja na
weselu w Kanie Galilejskiej wprowadziła Jezusa w Jego
„godzinę”, nakłaniając Go do uczynienia pierwszego cudu,
którym było przemienienie wody w wino. Kiedy Jezus objawił
22/29
już swą chwałę, znalazł się na drodze prowadzącej do krzyża,
czyli do naszego odkupienia. Rola Maryi nabiera jeszcze
głębszego znaczenia u stóp krzyża, kiedy Chrystus powierza
Jej opiekę nad ukochanym uczniem: „Niewiasto, oto syn
Twój!” (J 19, 26). Zwróćmy uwagę, że w Ewangelii według
świętego Jana Jezus dwukrotnie zwraca się do swej Matki:
„Niewiasto” – właśnie w Kanie i na Kalwarii. Zwrot ten łączy
Maryję ze słowami z Księgi Rodzaju (3, 15): „Wprowadzam
nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, między potomstwo
twoje a potomstwo jej”.
Znaczenie objawień Maryjnych
Niedościgłe cnoty, potęga modlitwy i matczyna opieka
Najświętszej Marii Panny sprawiają, że także obecnie pełni
Ona rolę nowej Ewy – rolę, która polega na nieustannym
przeciwstawianiu się złu i ciągłej trosce o człowieka. W objawieniach dostrzegamy te same aspekty posłannictwa
Maryi, które znamy z Ewangelii.
Ewangelia dostarcza przykładów troski Matki Jezusa
o ludzi znajdujących się w potrzebie. To Maryja na weselu
w Kanie Galilejskiej zwróciła uwagę Jezusa na to, że młoda
para potrzebuje wina, aby przyjęcie mogło być kontynuowane. Jednak chyba najbardziej wymownym przykładem miłosierdzia Maryi są Jej odwiedziny u Elżbiety. Maryja przychodzi z pomocą sędziwej krewnej, kiedy tylko dowiaduje się
od Archanioła, że jest ona w szóstym miesiącu ciąży (Łk 1,
39). W tych odwiedzinach odnajdujemy piękny wzorzec licznych późniejszych objawień, które miały się dokonać w historii chrześcijaństwa. Za każdym razem bowiem Matka Boża
23/29
ukazywała się swoim dzieciom, aby je wspomagać, prowadzić i pocieszać.
W ciągu minionych stuleci miało miejsce wiele objawień
Maryjnych. Podczas jednego z pierwszych (zostało ono
opisane przez św. Grzegorza z Nyssy) Maryja ukazała się
razem ze świętym Janem Ewangelistą świętemu Grzegorzowi
Cudotwórcy (zm. 270 r.). Zleciła wówczas Apostołowi
wyjawienie świętemu Grzegorzowi „tajemnicy prawdziwej
pobożności”. Od tego czasu Matka Boża objawiała się wielokrotnie – przeważnie pojedynczym osobom lub niewielkiej
grupie ludzi – a Jej przesłanie zazwyczaj dotyczyło tych, do
których przybyła. Jednak w XVI wieku miało miejsce pierwsze z kilku wielkich objawień, którym towarzyszyły znaki
i cuda obserwowane przez licznych świadków, a Maryja
przekazała orędzie całemu światu. Dla dobra wiernych
władze Kościoła uznały autentyczność tych objawień.
Wprawdzie nie mamy obowiązku w nie wierzyć, ale czyniąc
to wzrastamy w wierze, nadziei i miłości16.
Guadalupe
W 1531 roku, w okolicach dzisiejszego miasta Meksyk,
Matka Boża z Guadalupe ukazała się nawróconemu Indianinowi, Juanowi Diego. Przekazała wówczas orędzie, które
dało rdzennym ludom Meksyku poczucie godności należnej
im jako dzieciom kochającego Boga. W rezultacie w ciągu
dziesięciu lat ponad dziewięć milionów Indian przyjęło
chrzest. Porzucono kult fałszywych azteckich bóstw, takich
jak bóg słońca czy bogini-wąż. Zaprzestano również
składania ofiar z ludzi. Maryja jest więc wyraźnie narzędziem
w rękach
Boga
uwalniającego
rdzennych
24/29
mieszkańców obu Ameryk spod władzy szatana, pod którą
znajdowali się przez setki lat, zanim przyjęli wiarę
w Chrystusa.
Rue du Bac, Paryż
Matka Boża ukazała się ponownie w roku 1830 Katarzynie
Labouré, nowicjuszce ze Zgromadzenia Córek Miłosierdzia,
która przebywała w domu macierzystym zakonu przy ulicy
Rue du Bac w Paryżu. Maryja przekazała późniejszej świętej
orędzie przestrogi i nadziei, które dotyczyło przede wszystkim wydarzeń mających się rozegrać we Francji. Wyraziła
także pragnienie, aby wybito medalik według wzoru, który
ukazała wizjonerce. Miał się na nim znaleźć wizerunek Maryi
depczącej węża oraz napis: „O Maryjo bez grzechu poczęta,
módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Za pośrednictwem tego medalika spłynęło na ludzi tak wiele błogosławieństw, łącznie z kilkoma zdumiewającymi nawróceniami, że wkrótce zyskał on miano cudownego. Po raz kolejny
Maryja dała się poznać jako potężna wspomożycielka człowieka i nieprzyjaciółka szatana.
Lourdes
W roku 1858, w pobliżu Lourdes – francuskiej wioski
położonej u podnóża Pirenejów – Najświętsza Maryja Panna
osiemnaście razy ukazała się czternastoletniej Bernadecie
Soubirous. W swoim orędziu Matka Boża prosiła o modlitwę,
pokutę i ofiarę za grzeszników. Wskazała również źródło,
z którego obecnie słynie Lourdes. Wielu z tych, którzy obmyli
25/29
się w tej wodzie, zostało w cudowny sposób uzdrowionych.
Tysiące osób, które odwiedzają sanktuarium Maryjne
w Lourdes, doświadcza odnowienia wiary. Jednym z najważniejszych aspektów orędzia z Lourdes jest ujawnienie
świętej Bernadecie tytułu Maryi: „Jestem Niepokalanym
Poczęciem”. Tytuł ten odnosi się do słów, które Bóg wypowiada do węża w Księdze Rodzaju: „Wprowadzam nieprzyjaźń pomiędzy ciebie a niewiastę”. To właśnie niepokalane
poczęcie uczyniło Maryję wielką nieprzyjaciółką szatana.
Ponieważ była Ona wolna od skażenia grzechem pierworodnym, posiadała pełnię łaski, której nawet szatan nie
był w stanie zniweczyć.
Fatima: wyjątkowe objawienie
Przesłanie fatimskie ma największe znaczenie ze wszystkich orędzi, które przekazała światu Najświętsza Maryja
Panna. Pomiędzy 13 maja a 13 października 1917 roku,
w portugalskiej miejscowości Fatima, Matka Boża sześć razy
ukazała się trójce pastuszków: Łucji dos Santos i jej młodszym kuzynom, Franciszkowi i Hiacyncie Marto. Maryja
przekazała im orędzie pokoju i nadziei dla świata ogarniętego wojną. Pierwsza wojna światowa, która „miała zakończyć
wszystkie wojny”, groziła unicestwieniem Europy. 5 maja
1917 roku papież Benedykt XV, pragnąc zakończenia działań
zbrojnych, rozpoczął odmawianie nowenny do Królowej
Pokoju. Tego samego dnia tak pisał w liście do
watykańskiego sekretarza stanu, kardynała Gasparriego:
Nasz głos, żarliwie nawołujący do zakończenia
tego
ogromnego
konfliktu,
będącego
26/29
samobójstwem cywilizowanej Europy, był wówczas i pozostał do dziś niesłyszany (...). Ponieważ
wszystkie łaski, których Twórca wszelkiego dobra raczy udzielać nieszczęsnym dzieciom
Adama
w pełnym
miłości
planie
Bożej
Opatrzności, są rozdawane poprzez ręce Najświętszej Dziewicy, pragniemy, aby prośby Jej
dzieci, dotkniętych straszliwym cierpieniem,
kierowały się z największą ufnością – w tej okropnej godzinie bardziej niż kiedykolwiek – do
czcigodnej Matki Boga17.
W niedzielę, 13 maja, w ósmy dzień odmawiania nowenny,
Maryja odpowiedziała na modlitwy papieża i swych dzieci
pielgrzymujących po tym łez padole, i po raz pierwszy ukazała się w Fatimie. Jej orędzie – dające nadzieję, ale zawierające także surowe ostrzeżenia – skierowane było do całego
świata. Ojciec Święty Jan Paweł II, którego nazwano
papieżem Fatimy, uznał aktualność wezwania Maryi, stwierdzając, że obecnie jest ono jeszcze bardziej naglące i ważne
niż w roku 1917. Dodał też, że papieże przywiązują do
wydarzeń w Fatimie szczególną wagę, ponieważ zawarte
w nich przesłanie ma bardziej profetyczny charakter niż orędzie jakiegokolwiek innego objawienia. Celem niniejszej
książki jest przedstawienie pełnej historii i znaczenia objawień fatimskich oraz pokazanie, w jaki sposób musimy odpowiedzieć na wezwanie Matki Bożej do zaprowadzenia pokoju
na świecie poprzez zbawienie dusz.
Przypisy
1 Homilia Ojca Świętego Benedykta XVI, wygłoszona podczas Mszy Świętej odprawionej na placu przed sanktuarium
w Fatimie (dalej jako Homilia Ojca Świętego Benedykta XVI).
Cały tekst homilii dostępny jest pod adresem http://ekai.pl/
papiez/pielgrzymki/x29076/benedykt-xvi-odprawil-msze-sww-sanktuarium-w-fatimie/?print=1.
2 Tamże.
3 J 2, 5. Wszystkie cytaty z Biblii za: Pismo Święte
Starego i Nowego Testamentu, wyd. V, Wydawnictwo
Pallottinum, Poznań-Warszawa 2002 (przyp. tłum).
4 Homilia Ojca Świętego Benedykta XVI.
5 Akt poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi
przez papieża Piusa XII, 31 października 1942, cytat
pochodzi ze strony www.fronda.pl; tekst znajduje się również
w: J. de Marchi, Fatima: From the Beginning, wyd. 2, 1980,
s. 233.
6 2 P 3, 13.
7 Homilia Ojca Świętego Benedykta XVI.
8 C.C. Martindale, SJ, The Meaning of Fatima, New York,
1950, s. 178–79.
9 Homilia Ojca Świętego Benedykta XVI.
10 Kardynał Józef Ratzinger, Komentarz teologiczny.
Tekst
dostępny
pod
adresem:
http://www.apologetyka.katolik.pl/dyskusje-z-chrzescijanskimipogladami/objawienia-prywatne/174/684-komentarz-
28/29
teologiczny (Dalej: Komentarz teologiczny – pełny tekst Komentarza, zob. dodatek E).
11 Mk 1, 15.
12 The Message of Fatima, Citta del Vaticano 2000, s. 43.
Tekst dostępny także na stronie internetowej Stolicy Apostolskiej (www.vatican.va) (Dalej jako The message of Fatima).
13 Tamże.
14 O cmentarzu i krzyżu, w: Internetowa Liturgia Godzin
(www.brewiarz.katolik.pl).
15 Z traktatu św. Ireneusza, biskupa, Przeciw herezjom;
w: Internetowa Liturgia Godzin (www.brewiarz.katolik.pl).
16 Bardziej szczegółowe omówienie prywatnych objawień
w historii Kościoła – zob. aneks E.
17 H. Rope, Benedict XV: The Pope of Peace, London
1940, s. 122-123.
@Created by PDF to ePub
Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment
pełnej wersji całej publikacji.
Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji kliknij tutaj.
Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie
rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez
NetPress Digital Sp. z o.o., operatora sklepu na którym można
nabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji. Zabronione są
jakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej zgody
NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej
od-sprzedaży, zgodnie z regulaminem serwisu.
Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie
internetowym Bookarnia Online.