Pomoc Psychologiczno-Pedagogiczna STUDIUM

Pomoc Psychologiczno-Pedagogiczna
STUDIUM PRZYPADKU, autor: Anna Tulczyńska
Specjalne potrzeby rozwojowe i edukacyjne wynikające
z choroby przewlekłej
Po zebraniu z rodzicami do wychowawcy zgłosiła się mama jednego z uczniów.
Powiedziała, że Krzyś od kilku lat choruje na cukrzycę, ale ponieważ w poprzedniej szkole
koledzy dokuczali mu z tego powodu, bał się odrzucenia ze strony nowych kolegów i nie
ujawniał choroby. Poza obawą o odrzucenie ze strony kolegów, Krzysztof bardzo dobrze
radził sobie z chorobą. Dzięki temu, że korzystał z pompy insulinowej, którą samodzielnie
obsługiwał, nie miał problemów z podawaniem sobie leków w czasie zajęć. Jednak nadal
potrzebował kilka razy w ciągu dnia zmierzyć poziom cukru. Ukrywając chorobę przed
rówieśnikami, pomiarów gleukometrem dokonywał w szkolnej toalecie, co nie było wygodne
ani bezpieczne ze względu na warunki higieniczne. W rozmowie z wychowawcą mama
Krzysztofa powiedziała także, że syn testuje teraz nowy rodzaj leku, w związku z czym mogą
pojawić się objawy hipo- lub hiperglikemii i syn może wtedy potrzebować pomocy. Ponieważ
choroba wymaga pogłębionej diagnostyki, Krzysztofa czeka jeszcze kilka hospitalizacji
w czasie roku szkolnego, co będzie się wiązało z kilkoma dłuższymi nieobecnościami
na zajęciach.
Wychowawca klasy zaprosił na rozmowę Krzysztofa, z którym porozmawiał o jego
problemach związanych z chorobą. Krzysztof opowiedział o przykrościach, jakie spotykały go
ze strony kolegów w poprzedniej szkole. Przyznał, że wykonywanie badań w toalecie jest
rzeczywiście kłopotliwe, ale nie chciał robić tego w sali, bo bał się, że ktoś to zauważy, nie
chciał też prosić o pomoc nauczycieli – obawiał się nadmiernego zainteresowania czy innego
traktowania, co, jego zdaniem, mogłoby stać się kolejnym powodem zaczepek kolegów.
Wychowawca spytał, czy Krzysztof kiedykolwiek w nowej szkole spotkał się z jakimiś
sygnałami odrzucenia ze strony kolegów. Uczeń przyznał, że nie, ale tak bardzo obawiał się
tego, że nie ujawniał choroby. Widząc, że to naprawdę duży problem dla ucznia,
wychowawca zaproponował mu spotkanie z psychologiem szkolnym w celu
„przepracowania” tego problemu.
Krzysztof skorzystał ze spotkań z psychologiem szkolnym, który pomógł mu poradzić
sobie z obawami związanymi z ujawnieniem kolegom informacji o chorobie. Psycholog, wraz
z uczniem, przygotował zajęcia dla klasy na temat cukrzycy. Zajęcia nie były dodatkowym
spotkaniem, ale odbyły się podczas lekcji biologii i dopiero pod koniec zajęć Krzysztof
przyznał, że jego wiedza na ten temat pochodzi z własnych doświadczeń w radzeniu sobie z
chorobą. Krzysztof z pomocą mamy przygotował również krótkie „szkolenie” dla nauczycieli
na temat choroby i zasad udzielania mu pomocy. Dokładne zalecenia na temat
dopuszczalnego dla Krzysztofa wysiłku fizycznego i zasad bezpiecznego treningu otrzymali
od lekarza specjalisty także nauczyciele wf.
Podczas hospitalizacji koledzy Krzysztofa regularnie przekazywali mu informacje
o omawianym materiale, a po jego powrocie do szkoły pomagali w nadrobieniu zaległości.
Zasady pomocy (kto?, kiedy?, jak?) wychowawca ustalił z uczniami na jednej z godzin
wychowawczych. Dostosowano warunki egzaminów i sprawdzianów do potrzeb Krzysztofa
zgodnie z zaleceniami lekarza. Krzysztof uzyskał także wsparcie doradcy zawodowego przy
wyborze dalszego kierunku kształcenia.
www.pracujezklasa.pl