Zjawisko odbicia i załamania światła.

Zjawisko odbicia i załamania światła.
Prawo odbicia światła
Kąt padania światła równy jest kątowi odbicia. Promień
padający, promień odbity i prostopadła
padania leżą w
jednej
płaszczyźnie.
Względny współczynnik załamania światła
gdzie:
n2 – bezwzględny współczynnik załamania ośrodka
drugiego
n1 – bezwzględny współczynnik załamania ośrodka pierwszego
Jeśli światło przechodzi z ośrodka o większym
współczynniku załamania do ośrodka o mniejszym
współczynniku załamania to załamuje się od prostopadłej
padania.
Odbicie światła (powierzchnie bardzo gładkie,
„błyszczące”)
Rozproszenie światła
(powierzchnie matowe)
Załamanie światła
Prawo załamania światła
Stosunek sinusa kąta padania, do
sinusa kąta załamania jest dla danych
ośrodków stały i równy stosunkowi
prędkości fali w ośrodku pierwszym, do prędkości fali w
ośrodku drugim. Promień padający, promień odbity i
prostopadła padania leżą w jednej płaszczyźnie.
Bezwzględny współczynnik załamania światła
Bezwymiarowa wielkość fizyczna oznaczona literą n
określająca własności optyczne substancji.
gdzie:
c - prędkość światła w próżni
v – prędkość światła w substancji
Prawo załamania światła
Stosunek sinusa kąta padania, do
sinusa kąta załamania jest dla danych
ośrodków stały i równy stosunkowi bezwzględnego
współczynnika załamania ośrodka do którego przechodzi
fala, do bezwzględnego współczynnika załamania
ośrodka, z którego fala pada na powierzchnię
rozgraniczającą oba ośrodki. Promień padający, promień
odbity i prostopadła padania leżą w jednej płaszczyźnie.
Jeśli światło przechodzi z ośrodka o mniejszym
współczynniku załamania do ośrodka o większym
współczynniku załamania to załamuje się do prostopadłej
padania.