szczegółowa specyfikacja techniczna roboty pokrywcze

45261200-6
Wykonywanie pokryć dachowych i malowanie dachów
SZCZEGÓŁOWA SPECYFIKACJA TECHNICZNA
ROBOTY POKRYWCZE
1. Wstęp
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania
i odbioru pokryć dachowych wraz z obróbkami blacharskimi.
1.2. Zakres stosowania SST
Szczegółowa specyfikacja techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy
zlecaniu i realizacji robót wymienionych w pkt. 1.1.
1.3. Zakres robót objętych SST
Roboty, których dotyczy specyfikacja, obejmują wszystkie czynności umożliwiające i mające na celu
wykonanie pokryć dachowych wraz z obróbkami blacharskimi i elementami wystającymi ponad dach
budynku tzn.:
Pokrycie dachu.
Obróbki blacharskie
Rynny i rury spustowe.
1.4. Określenia podstawowe
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami.
1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją
projektową, SST i poleceniami Inżyniera.
2. Materiały
2.1. Wymagania ogólne
Do produkcji pap stosowany jest asfalt modyfikowany elastomerami (SBS), osnowę pap stanowi
włóknina poliestrowa o gramaturze 200 g/m . Z wierzchniej strony papy podkładowej znajduje się
posypka drobnoziarnista. Z wierzchniej strony papy wierzchniego krycia znajduje się posypka
gruboziarnista, wzdłuż jednego brzegu wstęgi znajduje się pas masy asfaltowej nie pokryty posypka.
zabezpieczony folią z tworzywa sztucznego. Spodnia strona pap pokryta jest folią z tworzywa
sztucznego. Wyroby winny być ocenione pod względem higienicznym przez Państwowy Zakład
Higieny. Papa asfaltowa zgrzewalna podkładowa przeznaczona jest do wykonywania izolacji
wodochronnych, w szczególności jako warstwa podkładowa w wielowarstwowych pokryciach
dachowych. Papa asfaltowa zgrzewalna wierzchniego krycia przeznaczona jest do wykonywania
1
wierzchniej warstwy wielowarstwowych pokryć dachowych lub do renowacji starych pokryć
dachowych. Papy należy kleić do podłoża metodą zgrzewania.
W przypadku stosowania wyrobów w budynkach, których dotyczą wymagania klas odporności
pożarowej, element budynku w którym zastosowano wyrób powinien spełniać wymagania w zakresie
klas odporności ogniowej oraz stopnia rozprzestrzeniania ognia. Wykonywanie izolacji z zastosowaniem
pap powinno odbywać się według projektu technicznego opracowanego zgodnie z przepisami
budowlanymi, z uwzględnieniem szczegółowych wytycznych zawartych w instrukcjach producentów
2.6. Blacha stalowa ocynkowana biała wg PN-61/B-10245, PN-EN 10203:1998
3. Sprzęt
Roboty można wykonać ręcznie lub przy użyciu dowolnego typu sprzętu.
4. Transport
Pakowanie
Papy powinny być zwijane na nieulcgające odkształceniom rdzenie lub gilzy o średnicy nic mniejszej
niż 50 mm.
Rolki powinny być pośrodku owinięte paskiem papieru, tekturą lub folią szerokości co najmniej 20 cm i
zabezpieczone przed rozwijaniem się.
Na każdej rolce powinna znajdować się nalepka o powierzchni co najmniej 80 cm2 zawierająca co
najmniej następujące dane:
a) nazwę i adres zakładu produkującego wyrób.
b) identyfikację wyrobu (określenie wyrobu, nazwy handlowej),
c) numer aprobaty technicznej,
d) datę produkcji, identyfikację partii wyrobu,
e) wymiary: szerokość, długość lub powierzchnia,
f) znak budowlany,
g) inne oznaczenia wynikające z odrębnych przepisów.
h) podstawowe informacje odnośnie warunków stosowania, magazynowania i transportu
wyrobu. Rolki papy owinięte wstęgą papieru szerokości co najmniej 60 cm powinny zawierać nadruk
zawierający dane jak na nalepce.
W przypadku stosowania paletyzacji rolki papy należy układać na paletach o wymiarach 800 mm x
1200 mm.
Dopuszcza się możliwość stosowania innego rodzaju pakowania uzgodnionego pomiędzy producentem i
odbiorcą.
6.2 Przechowywanie
Rolki papy należy przechowywać w pomieszczeniach krytych, chroniących przed zawilgoceniem,
zabezpieczonych przed działaniem promieni słonecznych i w odległości co najmniej 120 cm od
grzejników.
Rolki papy należy układać w stosy na równym podłożu w pozycji stojącej w jednej warstwie. Stosy
powinny zawierać nie więcej niż 1200 szt. rolek papy a odległość między stosami powinna wynosić nie
mniej niż 80 cm.
2
6.3 Transport
Rolki papy należy przewozić krytymi środkami transportowymi, układane w jednej warstwie, w
pozycji stojącej, zabezpieczone przed przewracaniem się i uszkodzeniem. Rolki papy należy
układać lak, aby uniemożliwić przemieszczanie się podczas jazdy. Rolki papy mogą być
przewożone w kontenerach lub na paletach.
5. Wykonanie robót
Uwaga ogólna
Remont pokrycia dachowego poprzedza wykonanie takiej liczby odkrywek, najlepiej w miejscach pęknięć i
wybrzuszeń, która pozwoli na stwierdzenie stopnia zawilgocenia podłoża. W wypadku stwierdzenia wilgoci pod
starym pokryciem, co występuje w większości naprawianych dachów, korzystne będzie zamontowanie warstwy
odpowietrzającej z papy perforowanej i wmontowanie kominków wentylacyjnych.
Reperacja istniejącego pokrycia papowego
Istniejące pokrycie papowe należy oczyścić z kurzu i innych zanieczyszczeń. Pęcherze naciąć, podsuszyć
palnikiem i podkleić. Fałdy pap ściąć lub naciąć i przykleić. Niewielkie nierówności podłoża zniwelować
poprzez przyklejenie 2-3 warstw z asfaltowych pap podkładowych. Wskazane jest podziurawienie starego
pokrycia (od 10 otworów na 1 m2 dachu) celem udrożnienia i umożliwienia odprowadzenia wilgoci spod
istniejących warstw papowych.
Gruntowanie podłoża betonowego
W celu polepszenia przyczepności podłoża betonowego powierzchnię należy przygotować oraz zagruntować
środkiem bitumicznym. Przed zagruntowaniem dachu należy oczyścić i wyrównać jego powierzchnię. Środki
gruntujące należy wcierać za pomocą szczotki lub wałka w suche, czyste i dojrzałe podłoże. Po zagruntowaniu
podłoża musi ono dobrze wyschnąć, tworząc jednolitą powłokę.Zużycie materiału w zależności od
zastosowanego środka gruntującego od 0,2 do 0,42 kg/m2.
Warstwa papy perforowanej
Papa perforowana ma za zadanie wyrównanie ciśnień i zapobieganie powstawaniu pęcherzy pod pokryciem
papowym. Papę perforowaną układa się bez klejenia, na za kład o szerokości 2-3 cm. Papy perforowanej nie
należy układać w odległości mniejszej niż 50 cm od: okapów, wpustów dachowych, dylatacji konstrukcyjnych
budynku, kominów, attyk i ogniomurów. Na papie perforowanej należy ustawić kominki wentylacyjne (1
szt./40-60 m2). Kominki należy ustawić równomiernie. W miejscach planowanego ustawienia kominków
wentylacyjnych należy wyciąć otwory w układanej warstwie papy o średnicy zewnętrznej wlotu kominka u
podstawy. Papę należy dokładnie zgrzać do kołnierza kominka i do podłoża. Styk papy z wylotem kominka należy dodatkowo uszczelnić, wykorzystując rozgrzaną masę asfaltową (ściągniętą szpachelką ze spodniej strony
ścinków papowych) lub uszczelniacz trwaleplastyczny. Zużycie papy perforowanej: poniżej 1 m2 na 1 m2
dachu.
Warstwa wierzchnia (zgrzewana)
Jako wierzchnią warstwę wodoszczelną należy zastosować papę modyfikowaną SBS. Papę należy zgrzewać na
całej powierzchni do podłoża. Zakłady boczne o szerokości pasa pozbawionego posypki mineralnej (12 cm)
zgrzać tak, aby w spoinie wystąpił wypływ bitumu o szerokości 0,5-1 cm. Zakłady czołowe zgrzewać na
szerokości 15 cm po uprzednim przetopieniu powierzchni i wciśnięciu posypki w bitum. Wypływy asfaltu
można posypać posypką mineralną w tym samym kolorze w celu podniesienia estetyki pokrycia. Zużycie
materiału: ok. 11,17 m2 papy na 1 m2 podłoża.
Uwaga:
Obróbki attyk, kominów i innych elementów występujących na dachu (połączenia płaszczyzny poziomej z
pionową) należy wykonać w układzie dwuwarstwowym, stosując jako warstwę podkładową papę
polimerowo-asfaltową na osnowie z włókniny poliestrowej. W miejscach intensywnego ruchu pieszego na
dachu należy wykonać chodniki z papy zgrzewalnej nawierzchniowej z posypką w innym kolorze aniżeli
pokrycie dachu.
Przeznaczenie
Remont generalny starego dachu bez zrywania istniejących warstw izolacji, bez dodatkowego docieplenia.
3
Uwaga ogólna
Remont pokrycia dachowego poprzedza wykonanie takiej liczby odkrywek, najlepiej w miejscach pęknięć i
wybrzuszeń, która pozwoli na stwierdzenie stopnia zawilgocenia podłoża. W wypadku stwierdzenia wilgoci
pod starym pokryciem, co występuje w większości naprawianych dachów, korzystne będzie zastosowanie
układu odpowietrzającego w postaci kominków wentylacyjnych.
Reperacja istniejącego pokrycia papowego
Istniejące pokrycie papowe należy oczyścić z kurzu i innych zanieczyszczeń. Pęcherze naciąć, podsuszyć
palnikiem i podkleić. Fałdy pap ściąć lub naciąć i przykleić. Niewielkie nierówności podłoża zniwelować
poprzez przyklejenie 2-3 warstw pap podkładowych. Wskazane jest podziurawienie starego pokrycia (od 10
otworów na 1m2) celem udrożnienia i umożliwienia odprowadzenia wilgoci spod istniejących warstw
papowych.
Warstwa wierzchnia
Jako wierzchnią warstwę wodoszczelną należy zastosować papę modyfikowaną SBS przeznaczoną do
jednowarstwowych lub dwuwarstwowar-stwowych pokryć dachowych. Zakłady boczne o szerokości pasa
pozbawionego posyp-ki mineralnej (12 cm) zgrzać tak, aby w spoinie wystąpił wypływ bitumu o szerokości
0,5-1 cm. Zakłady czołowe zgrzewać na szerokości 15 cm po uprzednim przetopieniu powierzchni i wciśnięciu posypki w bitum. Wypływy asfaltu można posypać posypką mineralną w tym samym kolorze w celu
podniesienia estetyki pokrycia. W miejscu planowanego ustawienia kominków wentylacyjnych należy
wyciąć otwory w układanej warstwie papy o średnicy zewnętrznej wlotu kominka u podstawy. Papę należy
dokładnie zgrzać do kołnierza kominka. Styk papy z kołnierzem kominka należy dodatkowo uszczelnić,
wykorzystując rozgrzaną masę asfaltową ściągniętą szpachelką ze spodniej strony ścinków papowych lub
uszczelniacz trwale plastyczny.
Przykładowe rozwiązania detali
4
5
5.4. Obróbki blacharskie
obróbki blacharskie powinny być dostosowane do wielkości pochylenia połaci,
roboty blacharskie z blachy stalowej ocynkowanej można wykonywać o każdej porze roku, lecz w
temperaturze nie niższej od –15°C.
Robót nie można wykonywać na oblodzonych podłożach.
5.5. Rynny z blachy cynkowej lub ocynkowanej
rynny powinny być wykonane z pojedynczych członów odpowiadających długości arkusza blachy i
składany w elementy wieloczłonowe,
powinny być łączone w złączach poziomych na zakład szerokości 40mm; złącza powinny być
lutowane na całej długości,
rynny powinny być mocowane do deskowania i krokwi uchwytami, rozstawionymi w odstępach nie
większych niż 50 cm,
spadki rynien regulować na uchwytach zgodnie z projektem,
rynny powinny mieć wlutowane wpusty do rur spustowych,
5.4. Rury spustowe – z blachy jw.
rury spustowe powinny być wykonane z pojedynczych członów odpowiadających długości arkusza
blachy i składany w elementy wieloczłonowe,
powinny być łączone w złączach pionowych na rąbek pojedynczy leżący, a w złączach poziomych
na zakład szerokości 40mm; złącza powinny być lutowane na całej długości,
6
rury spustowe powinny być mocowane do ścian uchwytami, rozstawionymi w odstępach nie
większych niż 3 m,
uchwyty powinny być mocowane w sposób trwały przez wbicie trzpienia w spoiny muru lub
osadzenie w zaprawie cementowej w wykutych gniazdach,
rury spustowe odprowadzające wodę do kanalizacji powinny być wpuszczone do rury żeliwnej na
głębokość kielicha.
Obróbki blacharskie
Obróbki blacharskie powinny być dostosowane do rodzaju pokrycia.
Obróbki blacharskie z blachy stalowej i stalowej ocynkowanej o grubości od 0,5 mm do 0,6 mm
można wykonywać o każdej porze roku, lecz w temperaturze nie niższej od -15°C. Robót nie można
wykonywać na oblodzonych podłożach.
Przy wykonywaniu obróbek blacharskich należy pamiętać o konieczności zachowania dylatacji.
Dylatacje konstrukcyjne powinny być zabezpieczone w sposób umożliwiający przeniesienie ruchów
poziomych i pionowych dachu w taki sposób, aby następował szybki odpływ wody z obszaru dylatacji.
Urządzenia do odprowadzania wód opadowych
W dachach (stropodachachj z odwodnieniem zewnętrznym w warstwach przekrycia powinny być
osadzone uchwyty rynnowe (rynhaki) o wyregulowanym spadku podłużnym.
W dachach (stropodachach) z odwodnieniem wewnętrznym w podłożu powinny być wyrobione
koryta odwadniające o przekroju trójkątnym lub trapezowym. Nie należy stosować koryt o przekroju
prostokątnym. Niedopuszczalne jest sytuowanie koryt wzdłuż ścian attykowych, ścian budynków
wyższych w odległości mniejszej niż 0,5 m oraz nad dylatacjami konstrukcyjnymi.
Spadki koryt dachowych nie powinny być mniejsze niż 1,5%, a rozstaw rur spustowych nie powinien
przekraczać 25,0 m.
Wpusty dachowe powinny być osadzane w korytach. W korytach o przekroju trójkątnym i trapezowym
podłoże wokół wpustu w promieniu min. 25 cm od brzegu wpustu powinno być poziome - w celu
osadzenia kołnierza wpustu.
Wpusty dachowe powinny być usytuowane w najniższych miejscach koryta. Niedopuszczalne jest
sytuowanie wpustów dachowych w odległości mniejszej niż 0,5 m od elementów ponaddachowych.
Wloty wpustów dachowych powinny być zabezpieczone specjalnymi kołpakami ochronnymi nałożonymi
na wpust przed możliwością zanieczyszczenia liśćmi lub innymi elementami mogącymi stać się
przyczyną niedrożności rur spustowych.
Przekroje poprzeczne rynien dachowych, rur spustowych i wpustów dachowych powinny być
dostosowane do wielkości odwadnianych powierzchni dachu (stropodachu).
Rynny i rury spustowe z blachy powinny odpowiadać wymaganiom podanym w PN-EN 612:1999,
uchwyty zaś do rynien i rur spustowych wymaganiom PN-EN 1462:2001, PN-B-94701:1999 i PN-B-94702:1999
Rynny dachowe i elementy wyposażenia z PN/C-U powinny odpowiadać wymaganiom w PN-EN
607:1999.
Rynny z blachy stalowej ocynkowanej powinny być:
a) wykonane z pojedynczych członów odpowiadających długości arkusza
blachy i składane w elementy wieloczłonowe,
b) łączone w złączach poziomych na zakład szerokości 40 mm; złącza
powinny być lutowane na całej długości,
c) mocowane do uchwytów, rozstawionych w odstępach nie większych niż
50 cm,
d) rynny powinny mieć wlutowane wpusty do rur spustowych.
Rury spustowe z blachy stalowej ocynkowanej powinny być:
a) wykonane z pojedynczych członów odpowiadających długości arkusza blachy i składane w
elementy wieloczłonowe,
b) łączone w złączach pionowych na rąbek pojedynczy leżący, a w złączach poziomych
na zakład szerokości 40 mm; złącza powinny być lutowane na całej długości,
7
c) mocowane do ścian uchwytami, rozstawionymi w odstępach nie większych niż 3 m
w sposób trwały przez wbicie trzpienia w spoiny muru lub osadzenie w za-prawie cementowej
w wykutych gniazdach, rury spustowe odprowadzające wodę do kanalizacji powinny
być wpuszczone do rury żeliwnej na głębokość kielicha.
6. Kontrola jakości
Wymagania
L.p.
Właściwości
Wymagania
Papa
podkładowa
i
1.
Wymiary:
długość, m
szerokość, m
prostoliniowość
2
2.
Grubość, mm
3.
Zawartość składników rozpuszczalnych w chloroformie, g/m~
4.
Wodoszczcl ność
5.
Odporność na spływanie
w podwyższonej temperaturze
6.
Giętkość w niskiej temperaturze
Metody badań
Papa
nawierzchniowa
3
4
5
nie mniej niż 5,0 nie mniej niż 7,5
PN-FN 1848-1:2002
nie mniej niż 1,0
odchyłka od prostoliniowości nie
większa niż 15 mm na 7,5 m długości
lub proporcjonalnie dla innych
długości
4.6 ± 5%
5,2 ± 5%
nie mniej niż 3000
odporność na ciśnienie 10 kPa
niedopuszczalne spływanie w
temperaturze 100°C
niedopuszczalne powstawanie
pęknięć w temperaturze -25°C
PN-FN 1849-1:2002
PN-90/B-04615
PN-EN 1928:2002
PN-EN 1110:2001
PN-EN 1109:2001
8
1
2
3
5
4
7.
Maksymalna siła rozciągająca,
N/50 mm
kierunek wzdłuż, kierunek w
poprzek.
nie mniej niż 750
nie mniej niż. 700
PN-EN 12311-1:2001
8.
Wydłużenie przy maksymalnej
sile rozciągającej, % kierunek
wzdłuż, kierunek w poprzek.
nie mniej niż 40
nic mniej niż 40
PN-EN 12311-1:2001
9.
Stabilność wymiarów zmiana
wymiarów, %
nie więcej niż 0,5
PN-EN 1107-1:2001
10.
Przyczepność posypki
ubytek masy posypki, %
-
11.
Stężenie naturalnych pierwiastków
promieniotwórczych
fi
6 - Bq/kg
nie więcej niż 1,2
nie więcej niż 240
12.
Klasyfikacja ogniowa
nie więcej niż 30 PN-EN 12039:2001
klasa E
Instrukcja badań
COBRPIBNr 18
PN-EN 13501-1:2004
Dopuszcza się możliwość produkcji pap o innej długości i/lub szerokości z zachowaniem wymagania,
że określona w badaniach wartość długości i/lub szerokości jest nie mniejsza niż deklarowana przez
producenta. Producent mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powinien dokonać
oceny zgodności i wydać, na swoją wyłączną odpowiedzialność, krajową deklarację zgodności z aprobatą. Producent wyrobu budowlanego dokonuje oceny zgodności według systemu 2+ dla zastosowań
w budynkach a ponadto według systemu 3 dla zastosowań podlegających wymaganiom dotyczącym
reakcji na ogień i/lub odporności na ogień zewnętrzny.
System 2+ - deklarowanie zgodności wyrobu przez producenta na podstawie:
a) zadania producenta:
wstępnego badania typu,
zakładowej kontroli produkcji,
badań próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym zgodnie z ustalonym planem badania
b) zadania akredytowanej jednostki:
9
certyfikacji zakładowej kontroli produkcji na podstawie wstępnej inspekcji zakładu produkcyjnego i
zakładowej kontroli produkcji oraz ciągłego nadzoru, oceny i akceptacji zakładowej kontroli
produkcji.
System 3 - deklarowanie zgodności wyrobu przez producenta na podstawie:
a) wstępnego badania typu prowadzonego przez akredytowane laboratorium,
b) zakładowej kontroli produkcji.
Producent powinien wprowadzić, udokumentować i utrzymywać zakładową kontrolę produkcji. Przez
zakładową kontrolę produkcji należy rozumieć stałą wewnętrzną kontrolę produkcji prowadzoną przez
producenta, której wszystkie elementy, wymagania i postanowienia przyjęte przez producenta
powinny być w sposób systematyczny dokumentowane poprzez zapisywanie zasad i procedur
postępowania; sy-stem dokumentowania kontroli powinien gwarantować jednolitą interpretację
zapewniania jakości i umożliwić osiągnięcie wymaganych cech wyrobu oraz efektywności działania
systemu kontroli produkcji. W ramach zakładowej kontroli produkcji należy określić w szczególności
plan badań wyrobu. W planie badań należy ustalić wielkość partii wyrobu, liczność próbki i sposób jej
pobrania, badane cechy i metody badań, częstotliwość badań oraz kryteria przyjęcia lub odrzucenia
partii wyrobu, z której pobrano próbkę do badań.Badania należy przeprowadzać wg metod podanych
w tablicy, badanie grubości papy wierzchniego krycia należy przeprowadzić w warstwie z posypką
gruboziarnistą. Określenie wad widocznych wyrobów należy przeprowadzić wg PN-EN 1850-1:2002.
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 1 1 sierpnia 2004 roku w sprawie sposobów deklarowania zgodności wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (Dz.U.
Nr 198 z 2004 r. poz. 2041).
7. Obmiar robót
Jednostką obmiarową robót jest:
–
dla robót B.10.01.00 – m2 pokrytej powierzchni,
–
dla robót B.10.02.00 oraz B.10.03.00 – 1 m wykonanych rynien lub rur spustowych.
Ilość robót określa się na podstawie projektu z uwzględnieniem zmian zaaprobowanych przez
Inżyniera i sprawdzonych w naturze.
8. Odbiór robót
8.1. Odbiór podłoża
badania podłoża należy przeprowadzać w trakcie odbioru częściowego, podczas suchej
pogody, przed przystąpieniem do krycia połaci dachowych,
sprawdzenie równości powierzchni podłoża (deskowania) należy przeprowadzać za pomocą
łaty kontrolnej o długości 2 m lub za pomocą szablonu z podziałką milimetrową. Prześwit
między sprawdzaną powierzchnią a łatą nie powinien przekroczyć 5 mm.
8.2. Odbiór robót pokrywczych
Roboty pokrywcze, jako roboty zanikające, wymagają odbiorów częściowych. Badania w
czasie odbioru częściowego należy przeprowadzać dla tych robót, do których dostęp później
jest niemożliwy lub utrudniony.
Odbiór częściowy powinien obejmować sprawdzenie:
10
–
podłoża
–
jakości zastosowanych materiałów,
–
dokładności wykonania poszczególnych warstw pokrycia,
–
dokładności wykonania obróbek blacharskich i ich połączenia z pokryciem.
Dokonanie odbioru częściowego powinno być potwierdzone wpisem do dziennika budowy.
badania końcowe pokrycia należy przeprowadzać po zakończeniu robót, po deszczu.
Podstawę do odbioru robót pokrywczych stanowią następujące dokumenty:
–
dokumentacja techniczna,
–
dziennik budowy z zapisem stwierdzającym odbiór częściowy podłoża oraz poszczególnych
warstw lub fragmentów pokrycia,
–
zapisy dotyczące wykonywania robót pokrywczych i rodzaju zastosowanych materiałów,
–
protokóły odbioru materiałów i wyrobów.
Odbiór końcowy polega na dokładnym sprawdzeniu stanu wykonanego pokrycia i obróbek
blacharskich i połączenia ich z urządzeniami odwadniającymi, a także wykonania na pokryciu
ewentualnych zabezpieczeń eksploatacyjnych.
8.2.1. Odbiór pokrycia z papy
Sprawdzenie przyklejenia papy do papy należy przeprowadzić przez nacięcie i odrywanie
paska papy szerokości nie większej niż 5 cm, z tym że pasek papy należy naciąć nad
miejscem przyklejenia papy, sprawdzenie szerokości zakładów papy należy dokonać w
trakcie odbiorów częściowych i końcowego przez pomiar szerokości zakładów w trzech
dowolnych miejscach na każde 100 m2. Dokładność pomiarów powinna wynosić do 2 cm.
8.2.2. Odbiór obróbek blacharskich, rynien i rur spustowych powinien obejmować:
sprawdzenie prawidłowości połączeń poziomych i pionowych,
sprawdzenie mocowania elementów do deskowania lub ścian,
sprawdzenie prawidłowości spadków rynien,
sprawdzenie szczelności połączeń rur spustowych z wpustami.
Rury
spustowe
mogą
być
montowane
po
sprawdzeniu
drożności
przewodów
kanalizacyjnych.
9. Podstawa płatności
B.10.01.00 Pokrycie z papy.
Płaci się za ustaloną ilość m2 izolacji z wykonaniem podłoża i warstwy wierzchniej.
B.10.02.00 Obróbki blacharskie.
Płaci się za ustaloną ilość „m” obróbki wg ceny jednostkowej, która obejmuje:
–
przygotowanie,
–
zmontowanie i umocowanie w podłożu, zalutowanie połączeń,
–
uporządkowanie stanowiska pracy.
11
B.10.03.00 Rynny i rury spustowe
Płaci się za ustaloną ilość „m” rynien wg ceny jednostkowej, która obejmuje:
–
przygotowanie,
–
zmontowanie, umocowanie i zalutowanie połączeń,
–
uporządkowanie stanowiska pracy.
10. Przepisy związane
Normy związane
PN-EN 1107-1:2001 Elastyczne wyroby wodochronne.
wodochronnej dachów. Określanie stabilności wymiarów
Wyroby
asfaltowe do izolacji
PN-EN 1109:2001 Elastyczne wyroby wodochronne. Wyroby asfaltowe do izolacji
wodochronnej dachów. Określanie giętkości w niskiej temperaturze
PN-I-'N 1110:2001 Elastyczne wyroby wodochronne. Wyroby asfaltowe do izolacji
wodochronnej dachów. Określanie odporności na spływanie w podwyższonej temperaturze
PN-EN 1848-1:2002 Elastyczne wyroby wodochronne. Określanie długości,szerokości i
prostoliniowości. Część 1: Wyroby asfaltowe do izolacji wodochronnej dachów
PN-EN 1849-1:2002 Elastyczne wyroby wodochronne. Określanie
1: Wyroby asfaltowe do izolacji wodochronnej dachów
grubości i gramatury. Część
PN-EN 1850-1:2002 Elastyczne wyroby wodochronne. Określanie wad widocznych. Część 1: Wyroby
asfaltowe do izolacji wodochronnej dachów
PN-EN 1928:2002 Elastyczne wyroby wodochronne. Wyroby asfaltowe, z tworzyw sztucznych i
kauczuku do izolacji wodochronnej dachów. Określanie wodoszczelności
PN-EN 12039:2001 Elastyczne wyroby wodochronne. Wyroby asfaltowe do izolacji
wodochronnej dachów. Określenie przyczepności posypki
PN-EN 12311-1:2001 Elastyczne wyroby wodochronne. Część 1: Wyroby asfaltowe do izolacji
wodochronnej dachów. Określanie właściwości mechanicznych przy rozciąganiu
PN-EN 13501-1:2004 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynku. Część 1:
Klasyfikacja na podstawie badań reakcji na ogień
PN-90/B-04615 Papy asfaltowe i smołowe. Metody badań
PN-61/B-10245 Roboty blacharskie budowlane z blachy stalowej ocynkowanej i cynkowej.
Wymagania i badania techniczne przy odbiorze.
PN-B-02361:1999 Pochylenia połaci dachowych.
12
PN-61/B-10245 Roboty blacharskie budowlane z blachy stalowej ocynkowanej
cynkowej. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze.
i
PN-EN 505:2002 Wyroby do pokryć dachowych z metalu. Charakterystyka wyrobów płytowych ze
stali układanych na ciągłym podłożu.
PN-EN 502:2002 Wyroby do pokryć dachowych z metalu. Charakterystyka wyrobów
samonośnych z blachy ze stali odpornej na korozję, układanych na ciągłym podłożu.
PN-EN 607:1999 Rynny dachowe i elementy wyposażenia z PCV-U. Definicje, wymagania i
badania
13