Jak pomoc dziecku osiagnac dojrzalosc szkolna

Transkrypt

Jak pomoc dziecku osiagnac dojrzalosc szkolna
JAK POMÓC WŁASNEMU DZIECKU OSIĄGNĄĆ DOJRZAŁOŚĆ SZKOLNĄ?
1. Umożliwiaj dziecku przebywanie w różnorodnych miejscach, zarówno
kulturowych (kino, teatr, muzeum), jak i codziennych (sklep, fryzjer, szewc,
poczta itp.). Opowiadaj o przeznaczeniu, zasadach funkcjonowania i zachowania
w nich. To poszerza jego wiedzę i doświadczenia życiowe.
2. Rozmawiaj z dzieckiem na różne tematy z najbliższego otoczenia, rzeczowo, ale
w dostępnej formie, odpowiadaj na zadawane pytania, nie zagłębiając się w
szczegóły, chyba że o nie pyta. Rozbudzisz tym jego ciekawość.
3. Jak najczęściej, najlepiej codziennie, czytaj mu ciekawe bajki lub wiersze dla
dzieci. Rozwijasz przez to jego zasób wiedzy i słów, zachęcasz do czytania w
przyszłości, uczysz rymowania.
4. Rozwiązuj zagadki, układaj i zachęcaj do samodzielnego układania. Ćwiczysz
tym myślenie, uwagę, kojarzenie, wychwytywanie podobieństw i różnic,
klasyfikowania i uogólniania.
5. Rozwijaj myślenie dziecka poprzez:

Układanie obrazków z części (mogą to być proste rysunki, widokówki
pocięte na części, ale też gotowe układanki lub puzzle),

Układanie lub tworzenie historyjek obrazkowych (co było najpierw, co
potem, a co na końcu).

Opowiadanie wymyślonych historii, opisywanie obrazka, szukanie, co
znajduje się nad…, co pod…, co na…, z lewej i prawej strony, itp.

Rozwiązywanie zagadek i rebusów obrazkowych typu: połącz kropki;
rysuj pośladzie; znajdź różnice i podobieństwa w rysunkach; policz
przedmioty i narysuj tyle kropek, ile jest przedmiotów; znajdź drogę
do…; połącz w pary; który rysunek nie pasuje do pozostałych; koloruj
kształty wg podanego wzoru, itp.
W ten sposób rozwijasz wyobraźnię, porównywanie, analizę i syntezę, myślenie
przyczynowo – skutkowe, myślenie logiczne, co ułatwia w przyszłości naukę
matematyki, a także ćwiczysz koordynację wzrokowo – ruchową i orientację
przestrzenną niezbędną np. podczas pisania.
5. Pozwól dziecku biegać, skakać, przeskakiwać, rzucać, łapać, turlać, itp.
Organizuj dla niego różne formy ruchu, np. wyścigi, tory przeszkód. Dziecko
uwielbia ćwiczyć i rywalizować z rodzicami
6. Nie wyręczaj go w czynnościach samoobsługowych. Pilnuj, by podjęte zadania
były wykonane do końca. Zachęcaj do nabywania nowych umiejętności i
obowiązków, np. sprzątanie po sobie, nakrywanie do stołu, zbieranie talerzy po
obiedzie... W ten sposób uczysz samodzielności i wytrwałości.
7. Nie zawsze ustępuj dziecku, nawet gdy stroi „fochy” lub się obraża. Uczysz go
postępowania wg pewnych norm i podporządkowania się im. Informuj je o
konsekwencjach niewłaściwego zachowania i bądź wytrwały w egzekwowaniu
oczekiwanych zachowań.
8. Rozmawiaj o uczuciach (miłość, przyjaźń, koleżeństwo, życzliwość,
wdzięczność) i emocjach (radość, smutek, gniew, złość, strach…) nazywając je i
zachęcaj do mówienia o nich podczas różnych sytuacji. Podkreślaj więzi z
rodziną, grupą, ojczyzną.
9. Ponadto koniecznie zapewniaj o swojej miłości, przytulaj, całuj, okazuj różne
formy czułości, by zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa.