Józef Tischner : myślenie według miłości

Trzeba mieć miłość w myśleniu.
(ks. Konstanty Michalski)
Ponikło Tomasz, Józef Tischner : myślenie według miłości : ostatnie słowa,
Kraków, Wydawnictwo WAM, 2013. sygn. 89380.
CZY MOCOWAŁEŚ SIĘ KIEDY, DROGI CZYTELNIKU, ZE SWOJĄ WŁASNĄ
MIŁOŚCIĄ? CZY ODCZUŁEŚ BEZRADNOŚĆ, W JAKĄ WTRĄCA MIŁOŚĆ
BEZSILNA?
Na końcu naszego rozumienia świata, rozumienia dramatów ludzkich, a także własnego
dramatu, patrzysz na samego siebie, widzisz, coś przeżył, coś przecierpiał, ile rzeczy przegrałeś, widzisz to wszystko, coś wygrał, i nagle – może pod koniec życia – oświeca cię ta
świadomość, że DOBRE BYŁO. Powtarzasz słowa Boga, mówisz DOBRE BYŁO. Może
właśnie o to naprawdę chodzi, może jesteśmy na tym świecie po to, żeby na końcu powtórzyć najpiękniejsze słowa, jakie Pan Bóg wypowiedział w dniu naszego stworzenia: DOBRE BYŁO. I niech tak zostanie.
Książka Tomasza Ponikły to nie tylko opowieść o życiu i myśli Wielkiego Filozofa. To
także swoisty „przewodnik” po problemach sensu naszego istnienia, sensu (lub bezsensu) cierpienia, śmierci i zła, a wreszcie zaproszenie do namysłu nad Tajemnicą WIARY
I NADZIEI. Opisując ostatnie lata życia ks. Józefa Tischnera i analizując jego teksty z tych
lat zmagania się ze śmiertelną chorobą, Tomasz Ponikło pisze tak naprawdę o każdym z nas.
Pisze przenikliwie, jasno, z miłością do swego ulubionego Mistrza, ale bez popadania w
pomnikowość i ze świadomością, że ta książka – tak jak pisma Księdza Profesora – ma jeden cel: pomóc nam przeżyć dany każdemu z nas czas wartościowo.
Książka składa się z pięciu rozdziałów. W każdym z nich narracja biograficzna i problemowa prowadzone są równolegle, jednocześnie każdy z nich porusza określony krąg zagadnień. Narracja dotyczy dwóch wymiarów. Pierwszy poziom narracji, prowadzony w czasie
teraźniejszym, odnosi się do rekonstrukcji trzech ostatnich lat życia Księdza. Ta druga narracja skupia się na odtworzeniu w sposób przeglądowy myśli i dzieła Filozofa na określony
temat. Splecenie tych dwóch narracji – biograficznej i problemowej – wynika z zasadniczego pytania, które pada na kartach tej książki, a dotyczy wzajemnych relacji życia i myśli,
praktyki i teorii, doświadczenia i refleksji. Szczególnie ważne są teksty o miłosierdziu. Ale
też teksty o chorobie, cierpieniu, a wśród nich „Cierpienie nie uszlachetnia, cierpienie nie
zbawia”. Zawsze zbawia Bóg, który jest miłością.
CIERPIENIE ZAWSZE NISZCZY.
TYM, CO DŹWIGA, PODNOSI I WZNOSI KU GÓRZE, JEST MIŁOŚĆ...